Ik kon in principe uitslapen vanmorgen want mijn transport naar de luchthaven vertrok pas om half acht, maar zoals gewoonlijk was ik om vijf uur al klaarwakker en zat ik dus net als op gewone werkdagen gewoon even voor half zes aan het ontbijt. Daarna stapte ik nog even snel onder de douche, ruimde mijn kamer leeg en pakte de laatste spullen die ik wilde meenemen in, en toen was het afwachten tot kwart over zeven voordat ik naar de parkeerplaats wandelde waar de bussen al stonden te wachten.

Het tijdstip van vertrek vond ik wat aan de late kant want er moest onderweg ook nog een stop gemaakt worden bij het AMBP kamp om nog wat mensen op te pikken. Er was nog meer oponthoud door de extra strenge veiligheidsmaatregelen bij en op het vliegveld en de lange wachtrij voor de incheckbalie, dus toen ik dan eindelijk in de vertrekhal aankwam kon ik gelijk doorlopen naar Gate 4 om te gaan boarden.

Ook dat ging niet vlot en dat had alles te maken met een grote groep voornamelijk vrouwelijke pelgrims, duidelijk herkenbaar aan hun kleding (van top tot teen zwarte tenten, ik kan het niet anders noemen) en hun lichtroze zijden sjaals met daarop Iraakse vlaggen en Arabische teksten. Ze hadden duidelijk nog nooit gevlogen want ze maakten een zootje van de laatste security-check bij het boarden.

Ze gingen groepsgewijs door het detectie-poortje wat onophoudelijk alarm aangaf. Zonder uitzondering hadden ze hun juwelen niet afgedaan of tassen op de bagageband gelegd. Er was er zelfs een die twee keer tegengehouden moest worden, die had nog een klein handtasje met notabene een ijzeren schouderketting die natuurlijk ook op de bagageband moest. Probleem was dat ze die handtas om haar schouder had gedaan voordat ze al die lagen tent eroverheen had aangetrokken en ze probeerde nu zonder iets uit te trekken die tas onder alle lagen vandaan te krijgen. Als je wilt weten hoe dat ging, probeer dan maar eens je onderbroek uit te trekken terwijl je je zondagse pak aan hebt. En uiteraard ging dat proces terwijl ze voor het poortje stond dus er kon niemand meer door of langs…

Uiteindelijk kwam alles goed want we vertrokken zelfs tien minuten te vroeg, en ik zat voor de verandering eens aan de goeie kant om Basrah tijdens het opstijgen vanuit de lucht te kunnen zien. De stad blijkt veel groter dan ik eigenlijk had verwacht.

En zo arriveerde ik vroeg in de middag voor de tweede keer deze shift in Dubai. Ik werd door een auto van de chauffeurs-service van Emirates afgezet bij het Radisson Blue hotel (zie foto hieronder) en een uurtje later zat ik bij Costa, voor eindelijk weer een een lekker bakkie koffie…