Huis staat te koop!

Vanaf vandaag zit ons huis officieel in de verkoop! De afgelopen week hebben we al inzage gekregen in de folder van de makelaar en onze goedkeuring daaraan gegeven, en vandaag kwam dan het bericht dat Kamperfoelie nummer 11 vanaf vandaag op de website van de makelaar staat als te koop. Het huis is ook aangemeld bij de landelijke website Funda maar zal daar waarschijnlijk pas morgen op te zien zijn. En nu maar duimen dus!

De folder ziet er overigens geweldig uit. Er is een fotograaf langs geweest voor het maken van de benodigde foto’s en die is bijna een volle dag bezig geweest. Het resultaat mag er zijn want het ziet er in de folder allemaal geweldig uit. Zo goed zelfs dat ik tegen Riet zei dat als ik op de folder afga we eigenlijk gek zijn dat we gaan verhuizen…

Hier zijn een paar van de foto’s:

Kamperfoelie_11_Folder_Fotos

Het gaat van start

Uitnodiging_Eerste_Paal_WaterviolierVandaag kwam er een e-mail binnen van het bouwbedrijf Ouwehand wat de huizen gaat bouwen van het project Waterviolier. Het bericht bevatte een uitnodiging voor het bijwonen van de eerste officiële handeling die verricht gaat worden voor het project, beter bekend onder de aanduiding “Het slaan van de eerste paal”.

Die handeling gaat verricht worden op vrijdag de 15e april en dat betekent dat de bouw dus die dag van start gaat. Er is uiteraard al het nodige voorwerk gedaan want we hebben kunnen zien dat de afgravingen al hebben plaatsgevonden om de grond bouwrijp te maken, maar de daadwerkelijke bouw gaat dan nu dan eindelijk beginnen.

Dat is dus maar een week of drie later dan oorspronkelijk was verwacht, en het zal hopelijk betekenen dat we toch nog voor het eind van dit jaar de sleutel al zouden kunnen krijgen. En dat is uiteraard goed nieuws!

De feestelijke gebeurtenis voor het slaan van de eerste paal is overigens in combinatie met het project Waterlelie, het voorgaande project van dezelfde aannemer, gelegen pal naast project Waterviolier. Dit project had al in december van start moeten gaan maar heeft vertraging opgelopen doordat er tijdens het bouwrijp maken van de grond een onverwachte tegenslag was in de vorm van een kabel of pijp waarvan eerst uitgezocht moest worden wat dat precies was. Voor ons project Waterviolier was die vertraging gunstig want nu had de aannemer de mogelijkheid om beide projecten tegelijk aan te pakken en er is dus haast gemaakt met de vergunningen voor project Waterviolier.

Vervelend dus voor de aanstaande bewoners van project Waterlelie want dat heeft nu dus dik drie maanden vertraging, maar goed nieuws voor ons aanstaande bewoners van project Waterviolier want hopelijk gaat de bouw daarvan nu wat vlotter. Het gaat in ieder geval over ruim twee weken allemaal officieel beginnen!

De kop is er af!

Waterviolier_Eerste_Paal_02Vanmiddag was het dan zover, de eerste paal is geslagen voor de projecten Waterlelie en Waterviolier, en voor dat feestelijke gebeuren waren alle toekomstige bewoners uitgenodigd. Op de bouwplek was door de aannemer een tent neergezet en er was voor ieder blok een aparte sta-tafel, aangeven door een kaartje met daarop de kavelnummers.

Zo konden we behalve het toezien op het slaan van de eerste paal ook kennis maken met alle toekomstige buren in hetzelfde blok. Een paar daarvan hadden we al ontmoet tijdens de eerste kennismakingsavond bij de aannemer in februari maar het stel wat direct naast om komt te wonen zagen we vandaag voor het eerst, die hadden vorige week pas het koopcontract getekend.

Het weer zat zowaar mee en de stemming was prima, iedereen was behoorlijk opgetogen dat het nu eindelijk allemaal van start gaat en er werd onder het genot van een hapje en een drankje (of zoals Riet altijd zegt, “een happie en een drankie”) al het nodige afgepraat over keukens, badkamers en het inrichten van de tuin. Voor ons blok werd er gelijk een Whatsapp opgericht zodat we elkaar op de hoogte kunnen houden van alle interessante ontwikkelingen.

Een van de bewoners mocht via loting de heimachine bedienen die de eerste paal zou slaan. Het was overigens niet echt de eerste paal maar meer de laatste van de eerste dag, dit tot ongenoegen overigens van de echte heiers die van het evenement pas vandaag op de hoogte werden gesteld en daardoor vanavond een stuk later thuis zijn dan ze eigenlijk hadden gepland…

Maar goed, de kop is er af!

Whisky proeven

Bierproeverij_Pieterkerk_Leiden_20160416_001 Zwager Aad had voor zijn verjaardag twee toegangskaarten gekregen voor een whisky-proeverij en hij vroeg mij of ik zin had om mee te gaan. Als liefhebber van een goeie Single Malt zei ik daar natuurlijk geen nee tegen! Het evenement was vanavond in de Pieterskerk in Leiden, en dat laatste was voor mij een verrassing want dat wist ik tot vandaag niet.

Het was in eerste instantie de bedoeling om ons naar Leiden te laten brengen maar het leek Aad een beter idee om op de fiets te gaan want zo zei hij, de Buienradar App had aangegeven dat het pas laat in de avond zou gaan regenen. Nou, dat viel een beetje tegen want we waren Rijnsburg nog niet uit en dus net buiten bereik van mogelijke schuilplekken toen er een enorme stortbui losbarstte. Binnen een mum van tijd waren we zeiknat, maar omdat we toch niet natter dan nat konden worden reden we maar door met het water soppend in onze schoenen…

Bierproeverij_Pieterkerk_Leiden_20160416_002Aangekomen in Leiden bij de Pieterskerk zagen we een lange rij wachtenden staan, wat eigenlijk wel te verwachten was want er waren driehonderdvijftig kaarten verkocht. Het was ondertussen gelukkig al weer droog en waren we redelijk snel binnen waar we weer in de rij moesten, deze keer voor een proefglaasje. Toen we dat hadden en een handje met munten om waar nodig te betalen gingen we van start.

Na twee en een half uur hadden we een aardig rondje langs alle stands gedaan en hier en daar wat geproefd. Niet alles natuurlijk, en dat had niet alleen te maken met het feit dat we nog terug moesten op de fiets. Voor meer bijzondere whisky’s moest er een of meer munten (ter waarde van een euro) bijbetaald worden, en er was zelfs een vijftig-jaar oude whisky waarvoor vierenveertig munten moesten worden neergeteld! Maar zelfs voor ons budget zaten er een paar heel behoorlijke slokjes bij die werden genoteerd in het speciale boekje waarin alle whisky’s stonden vermeld.

Gekocht heb ik niks want ik heb tenslotte nog vijf flessen Single Malt thuis staan die ik voor mijn verjaardag heb gehad. En op de terugweg kregen we vlak voor Rijnsburg alweer een bui op ons dak, maar die stoorde ons minder dan op de heenreis…

Kijkers

Ons huis staat nu drie weken te koop en we zijn aangenaam verrast door het feit dat er zoveel belangstelling voor is. We hebben al een stuk of tien bezichtigingen gehad en zelfs al twee serieuze belangstellenden die een bod wilden uitbrengen maar in beide gevallen was er een voorwaarde aan het bod verbonden waar we niet mee akkoord konden gaan.

In beide gevallen wilden de potentiële kopers de woning al betrekken op een tijdstip wat voor ons veel te vroeg komt. We willen als het even kan onze huidige woning pas overdragen op het moment dat ons nieuwe huis klaar is, want anders moeten we voor kortere of zelfs langere tijd niet alleen tijdelijke huisvesting zoeken maar ook nog eens onze huisraad op laten slaan. Dat brengt allebei flinke kosten met zich mee die we als het even kan willen vermijden, en aangezien we nog ruim de tijd hebben willen we toch nog maar even afwachten met het accepteren van een bod onder zulke voorwaarden, hoe aantrekkelijk ook.

We hebben ook nog een bod gehad zonder de voorwaarde om er voor de oplevering van ons nieuwe huis uit te gaan maar dat hebben we naast ons neergelegd omdat dat veel lager is dan de prijs die we in ons hoofd hebben. We willen wel wat toegeven op de vraagprijs maar in dit stadium kunnen we ons nog wel veroorloven om te kijken of er niks beters langs komt. Het geeft in ieder geval wel aan dat er genoeg belangstelling is en dat geeft vertrouwen dat we ons huis kunnen verkopen voor de prijs die we in ons hoofd hebben, of in ieder geval niet te veel hoeven toe te geven.

Kamperfoelie_11 - 02Riet hoopt dat er gauw iemand komt met een fatsoenlijk bod. Het is niks dat er ieder keer kijkers komen om het huis te bezichtigen maar alles moet er dan wel helemaal tip-top uitzien. En ze wordt zoals ze zelf zegt schijtziek van al dat schoonmaken…

Huis verkocht!

Waterviolier_VerkochtWe hadden er wel vertrouwen in dat we ons huis zouden kunnen verkopen maar dat het zo snel zou gaan hadden we toch niet verwacht!

Eerder deze week meldde onze makelaar dat de geïnteresseerden waarvan we het bod hadden afgewezen een hoger bod hadden uitgebracht. Dat lag nog steeds ruim onder de vraagprijs maar we besloten ze tegemoet te komen door onze uiterste vraagprijs te geven.

We wilden met waarschijnlijk nog ruim zes maanden tijd nog niet echt laag te gaan inzetten, en zoals we al hadden verwacht kwam de geïnteresseerde partij terug met de mededeling dat ze die vraagprijs te hoog vonden.

Onze makelaar liet echter doorschemeren dat de tegenpartij wel heel erg geïnteresseerd was in ons huis en dat er mogelijk nog wel verder onderhandeld kon worden. We besloten een laatste tegenbod te doen, een heel klein beetje lager maar dan wel onder de voorwaarde dat we tot het eind van het jaar in ons huis zouden kunnen blijven. Al heel snel kregen we antwoord, de andere partij was akkoord gegaan en daarmee is ons huis dus onder voorbehoud verkocht!

En ook hoorden we vandaag dat alle huizen van het project Waterviolier nu zijn verkocht en dat de laatste vergunning dus kan worden aangevraagd. En ook dat is goed nieuws want als die vergunning is afgerond dan kunnen we eindelijk eens wat gaan tekenen, want dat hebben we nog steeds niet gedaan…

Eerste barbecue dit jaar

Een extra lang weekend vanwege Hemelvaartsdag en een verplichte vrije vrijdag daarna met heel erg mooi weer, een prima reden dus om de barbecue aan te steken.

Dat was voor het eerst sinds we terug zijn in Nederland en bij inspectie bleek dat we eerst nog wat aan onze uit de Filipijnen meegebrachte barbecue moesten sleutelen om hem helemaal gebruiksklaar te maken. Hij was voor de verhuizing gedeeltelijk uit elkaar gehaald en we hadden hem bij het uitpakken weliswaar weer in elkaar gezet maar daarbij waren we blijkbaar toch een paar kleinere onderdelen vergeten.

Hoewel het allemaal een beetje last-minute was geregeld (de vrijdagavond is in principe patat-avond) werd het samen met onze zoons en schoondochters toch erg gezellig. Onze drie katten vergaten door al het uitgestalde lekkers spontaan hun onderlinge geschillen en drentelden rond in de tuin in de hoop af en toe wat te bemachtigen wat op de grond viel dan wel werd toegestopt.

Nadat iedereen genoeg had bleek er nog een stuk zalm over te zijn waar geen gegadigden meer voor te vinden waren en dat ging dus naar onze katten Paula en Abby. Paula schrokte haar deel zoals gewoonlijk in sneltreinvaart naar binnen en liet vervolgens een begerig oog vallen op het bordje van Abby die nog op haar gemak haar stuk naar binnen aan het werken was. De blik die Abby op Paula wierp tussen de happen door sprak boekdelen: “Waag het eens”…

Barbecue_Abby

Bijna…

Quick_Boys_Bijna_KampioenHet had vandaag zomaar kunnen gebeuren en alles op Sportpark Nieuw-Zuid was er klaar voor. Mocht Quick Boys vanmiddag winnen en zou Noordwijk tegelijkertijd punten verspelen dan mocht Quick Boys zich kampioen van de Hoofdklasse B noemen.

Aan de supporters op Nieuw-Zuid lag het zeker niet. Voor de wedstrijd was er het gebruikelijke spektakel met blauwe rookpotten, knalkokers met blauwe en witte confetti-slierten en de nodige spandoeken, en als dat nog niet genoeg was dan moet het oorverdovende gezang van het tribunegedeelte bij de trap het elftal beslist de nodige motivatie hebben gegeven.

Maar dat bleek niet tijdens de wedstrijd, want het team was blijkbaar toch wat zenuwachtig en ook tegenstander Xerzes DZB wenste niet mee te werken aan het gewenste feestje aangezien er voor hen ook nog wat op het spel stond. De ruststand was een magere 1-0 voorsprong voor Quick Boys na een stroef verlopen eerste helft, met de wetenschap dat Noordwijk inmiddels al een voorsprong had van vijf doelpunten en dus zeker vandaag geen fout zou maken. Het beeld veranderde in de tweede helft niet en af en toe waren er zelfs hachelijke situaties voor het doel van Quick Boys omdat Xerxes DZB de indruk kreeg dat er misschien toch wat te halen viel.

Toch viel vlak voor de tijd de bevrijdende 2-0 en was de winst veilig gesteld. Helaas nog geen kampioensfeest dus, dat zal volgende week moeten gebeuren bij het vandaag gedegradeerde Delta Sport in Vlaardingen. De enige persoon bij Delta Sport die na vandaag ondanks alles waarschijnlijk toch nog vrolijk kijkt zal ongetwijfeld de penningmeester zijn…

Uriah Heep!

Uriah_Heep_20160512_001Na jaren was het dan eindelijk weer zover, een optreden in Nederland van mijn all-time favoriete band Uriah Heep! Niet dat ze de afgelopen jaren niet in Nederland zijn geweest maar ik was gewoon om verschillende redenen niet in de gelegenheid om erbij te zijn.

Vanavond trad de band op in De Boerderij in Zoetermeer waar ze vrijwel ieder jaar wel een optreden geven. Ik was in het gezelschap van mijn broer Alex, mijn zwager Aad en mijn jongste zoon Martin. Ik had allebei mijn zoons gevraagd of ze zin hadden om mee te gaan maar voor Robin bleek de muziek van Uriah Heep na beluistering via Spotify toch een paar stappen te ver van zijn smaak. Martin ging wel mee en daarmee kon ik het laatste tikboxje aanvinken op de lange lijst van zijn opvoeding 🙂

Uriah_Heep_20160512_002De sfeer in De Boerderij was erg gemoedelijk want het publiek was gemiddeld zoals was te verwachten van meer dan middelbare leeftijd. Martin keek om zich heen terwijl we buiten stonden te wachten totdat de zaal open ging en concludeerde dat hij veruit de jongste aanwezige was. Dat scheelde inderdaad niet veel maar het was toch niet zo, want er bleken meer vaders te zijn die hun kroost zover hadden gekregen om mee te gaan.

En het was druk! De Boerderij is altijd goed bezet met een optreden van Uriah Heep want deze band heeft in Nederland nog steeds een grote en zeer trouwe fanbase. En terecht zo bleek, want ondanks dat de mannen al behoorlijk op leeftijd zijn (gitarist Mick Box wordt volgende maand 69!) straalt het enthousiasme er nog vanaf. In deze vorm kan deze band nog jaren mee, en ik hoop ze gauw weer te kunnen gaan zien!

Kampioen!

Het was mooi geweest als Quick Boys vorige week op eigen veld kampioen was geworden maar aangezien de enig overgebleven concurrent Noordwijk weigerde om mee te werken (en waarom zouden ze) moest het dan maar vandaag gebeuren.

Er werd de nodige drukte verwacht bij het veld van Delta Sport in Vlaardingen, mede door de veertig bussen met meereizende supporters, maar gelukkig was er door de club en de lokale politie rekening mee gehouden en werd het verkeer al direct vanaf de snelweg in de juiste richting gedirigeerd. Voor ons bleek dat wel in te houden dat we op een flinke afstand van het veld moesten parkeren, iets waar we gezien de verwachte regen niet echt blij mee waren.

Na een fikse wandeling kwamen we door de vooraf gekochte kaartjes vrij makkelijk binnen en gelukkig was de ruimte rond het veld met oplopende graswallen groot genoeg voor een flink aantal supporters en en wij vonden dan ook zonder moeite een goeie plek. De donkere wolken beloofden weinig goeds en inderdaad, terwijl de elftallen het veld op kwamen barstte er een enorme stortbui los. Omdat het ook nogal koud was en het flink waaide voelde het aan als een bombardement met ijswater en omdat er waar wij stonden nauwelijks beschutting was regenden we ontzettend nat.

Gelukkig was de bui van redelijk korte duur en verliep de wedstrijd zoals we hadden gehoopt. Quick Boys had een makkie aan het al gedegradeerde Delta Sport wat wel probeerde tegenstand te leveren maar compleet werd overlopen door een tegenstander die, zeker nadat het eerste doelpunt werd gescoord, niet meer te houden was. De ruststand was een comfortabele 3-0 voorsprong voor Quick Boys, en pas nadat in de tweede helft de voorsprong was uitgebreid naar 5-0 kon Delta Sport via een penalty wegens hands iets terugdoen en werd zodoende de eindstand bepaald op 5-1.

Bij het eindsignaal barstte het feest los en kreeg de ploeg de schaal voor het kampioenschap van de Hoofdklasse B uitgereikt. Vanavond werd de ploeg in Katwijk gehuldigd op het Gemeentehuis waarna zoals gewoonlijk een rondrit door Katwijk en werd het feest afgesloten op het Sportpark Nieuw-Zuid.

Quick_Boys_Kampioen_2016Eindelijk weer eens kampioen na twaalf jaar! Daarmee werd de doelstelling van de afgelopen jaren, promotie naar de Topklasse, weliswaar gehaald maar er is toch een kleine kanttekening: de Topklasse bestaat volgend jaar niet meer doordat de KNVB alles weer door elkaar heeft gegooid. En eerlijk is eerlijk, “promotie naar de 3e divisie” klinkt toch een stuk minder indrukwekkend dan “promotie naar de Topklasse”…

Nieuws over Waterviolier (1)

Waterviolier_20160516Af en toe gaan we even kijken bij de bouwplaats waar ons nieuwe huis moet gaan verrijzen. Veel is er nog niet te zien maar er zit wel schot in. Nadat ruim vier weken geleden de heiwerkzaamheden waren begonnen zijn inmiddels alle fundamenten gelegd en bij het naastgelegen project Waterlelie, wat tegelijkertijd met project Waterviolier wordt uitgevoerd, is er al een begin gemaakt met het storten van het beton in de fundering.

Hoewel de werkzaamheden dus al zijn begonnen wachten we nog steeds op bericht van de notaris voor het tekenen van de officiële koopakte en de papieren voor de hypotheek. Dat had natuurlijk al voor de aanvang van de bouwwerkzaamheden moeten gebeuren want nu is de bouw in feite begonnen op risico van de aannemer en schiet deze in feite de al gemaakte kosten nu voor.

Dat dat zo lang duurt heeft te maken met het feit dat de laatste vergunning voor de bouw nog niet formeel is afgegeven. De vergunning is al wel goedgekeurd maar deze moet daarna zes weken ter inzage liggen op het gemeentehuis voor het eventueel aantekenen van bezwaren. De aannemer heeft er blijkbaar vertrouwen in dat dat niet gaat gebeuren en heeft besloten niet te wachten.

Gunstig voor ons, want anders had het zomaar vier weken vertraging opgeleverd…

Versnipperaar…

PapiersnippersHet gaat de laatste tijd heel redelijk met onze katten. De beide Filipina’s Abby en Monster zijn er een beetje mee verzoend dat ze het huis moeten delen met onze Nederlandse kat Paula, al wordt wel nog steeds strikt de tweedeling gehandhaafd tussen boven en beneden. Die tweedeling geldt overigens alleen voor Paula, want die waagt zich nog steeds niet boven terwijl de beide andere katten wel gewoon naar beneden komen.

Abby en Paula accepteren elkaar waarbij er alleen nog wat frictie ontstaat als Abby wil spelen. Ze is gewend om regelmatig een potje vriendschappelijk te worstelen met Monster maar daar is Paula toch niet van gediend. Eigenlijk moet ik zeggen dat Paula het niet begrijpt, die bekijkt de toenaderingen van Abby als hoogst ongewenst en denkt waarschijnlijk dat Abby van plan is haar aan te vallen. Abby op haar beurt lijkt niet te begrijpen dat Paula niet wil spelen maar haar pogingen om Paula hiervoor te benaderen worden wel steeds minder.

Monster is nog steeds wantrouwig en houdt Paula altijd in de gaten. De tussenliggende ruimtes zijn wel kleiner geworden maar als Paula te dicht in de buurt komt dan begint Monster nog steeds te blazen. Paula op haar beurt trekt zich totaal niets aan van Monster en verwaardigd zich meestal niets eens om op te kijken als er naar haar geblazen wordt. Sterker nog, af en toe gaat ze zo te zien bewust in de buurt van Monster zitten om te kijken wat er gebeurd, waarbij je uit haar hele houding kunt zien dat ze het wel amusant vindt.

In de vroege ochtend en ’s avonds krijgen Abby en Monster nog steeds regelmatig de kolder in de kop waarbij ze elkaar als dollen achterna zitten over de trappen. Dat de vloerbedekking op de bovenverdiepingen nog niet aan reepjes is gescheurd lijkt een wonder als je hoort hoe ze tekeer gaan.

Monster heeft daarnaast nog een andere afwijking, ze is van nature erg nieuwsgierig en duikt iedere opening in waar ze maar doorheen past. We wisten in Manila al dat het heel verstandig was om de wc-deuren goed te sluiten want als ze daar binnen wist te komen dan veranderde steevast de wc-rol in een enorme hoop snippers. Vanmorgen bleek dat je ook geen open verpakkingen van wc-rollen op de overloop moet laten slingeren…

Nieuws over Waterviolier (2)

Waterviolier_20150607_001Het gaat nu hard met de bouw van ons nieuwe huis! We hadden de afgelopen week al gezien dat van de huizen van het naastgelegen project Waterlelie wat tegelijk wordt gebouwd alle drie de verdiepingen al stonden, vandaag zagen we dat het eerste blok van project Waterviolier ook al vorm begint aan te nemen. Van het hele blok, waarvan wij het tweede hoekhuis krijgen, staat de eerste verdieping al en van de eerste twee huizen de tweede verdieping ook al. Ons huis is overigens het meest rechtse van het huizenblok op de foto.

Op zich niet verbazend dat de opbouw van het skelet zo snel gaat want we moesten begin maart al onze wensen ten aanzien van leidingen en stopcontacten al opgeven zodat die al in de fabriek waar de muurdelen worden vervaardigd konden worden aangebracht. Die delen worden dan vanuit de fabriek aangevoerd en hoeven dan ter plekke alleen nog maar te worden geplaatst.

Het wachten is alleen nog steeds op het tekenen van het officiële koopcontract, maar dat gaat nu eindelijk ook gebeuren want we hebben een afspraak bij de notaris voor overmorgen.

Eindelijk getekend

Hehe, eindelijk was het zover vanmorgen, we zijn bij de notaris geweest voor het tekenen van het definitieve koopcontract voor ons nieuwe huis en de hypotheekakte.

Het heeft heel erg lang geduurd omdat er pas getekend kon worden als de aannemer alle vergunningen binnen had en dat was pas kort geleden eindelijk het geval. Het probleem met sommige vergunningen is dat ze pas vanaf een bepaald moment aangevraagd kunnen worden en dan moeten ze nog een vastgestelde periode ter inzage liggen. Nog een geluk dat er blijkbaar niemand ergens bezwaar tegen heeft aangetekend anders had het allemaal nog wel eens anders kunnen lopen…

Maar goed, de aannemer heeft nu alles rond en onze handtekeningen zijn dus nu ook gezet. Nadeel daarvan is wel dat we meteen moeten beginnen met het betalen van een aantal forse rekeningen die de aannemer al klaar heeft liggen omdat de bouw al was begonnen. De aannemer heeft bewust het risico genomen om al te beginnen voordat alle vergunningen waren afgegeven maar heeft daardoor nog geen rekeningen kunnen indienen bij de kopers omdat er formeel nog geen koopcontracten waren getekend.

De eerste twee rekeningen voor ons zijn al via de notaris betaald hoorden we vandaag, maar thuis gekomen lagen de volgende twee al op de mat. Nou ja, dat was op zich geen verrassing want we wisten al dat dit er aan zat te komen.

En we weten sinds vandaag ook wat ons nieuwe adres gaat worden. Wij komen te wonen op Bankijkerweg 123 met als postcode 2231 TX.

Whisky proeverij thuis

Whisky_ProeverijMijn familie weet inmiddels wel dat ik af en toe een goed glas whisky wel weet te waarderen en dat leverde me op mijn verjaardag niet minder dan zes flessen Schotse Single Malt op. Zwager Aad merkte meteen op dat ik mijn eigen whisky-proeverij wel kon organiseren, en dat leek me eigenlijk helemaal geen gek idee.

Het was geen probleem om genoeg liefhebbers te vinden, sterker nog, ik heb een voorselectie moeten maken anders zou de groep te groot worden.

Gezien de belangstelling zit het er wel in dat er nog wel meer van dit soort evenementen komen, en waarom niet want het is gewoon gezellig om een avondje van verscheidene soorten Single Malt te nippen met daarbij tussendoor wat te knagen.

Voor de kenners, de vanavond geproefde Single Malts waren hoofdzakelijk Speyside en Highland whisky’s met een enkele whisky van de westkust. Grote verschillen in smaak en zo bleek ook grote verschillen in de persoonlijke voorkeuren. Martin en zwager Aad waren het eens en kozen voor een McCallan uit het assortiment van Gordon&MacPhail, Nico ging uiteindelijk toch voor de Fettercairn terwijl Robin na wat wikken en wegen toch de voorkeur gaf aan de Aberlour waar ik verwacht had dat hij zou kiezen voor de Highburn.

Ikzelf blijf bij mijn eigen keuze, de McCallan Select Oak. Proost!

Bokkumband optredentje

Bokkumband_20160617

De laatste keer dat de Bokkumband in complete samenstelling heeft opgetreden was tijdens een reünie-avond die we zelf hadden georganiseerd, in december 2006 in het gebouw van de camping in de Zuid-duinen van Katwijk. Hoewel we elkaar nog steeds heel regelmatig zien, behalve zanger Leo die min of meer van de radar is verdwenen, is het er in de tussentijd nooit meer van gekomen om samen eens wat te doen.

Eigenlijk is het laatste gezamenlijke optreden helemaal niet zo lang geleden want tijdens het feestje voor drummer Wessel’s zestigste verjaardag in oktober van het afgelopen jaar was er een min of meer spontaan verrassingsoptreden op verzoek van Wessel’s vriendin Sylvia. We hadden niet geoefend maar deden een kort semi-akoestisch optredentje maar zonder zanger Leo. Veel maakte dat overigens niet uit want de zang werd meer dan verdienstelijk overgenomen door bassist Willem de Ronkel en gitarist Gijs.

Willem kwam een week of wat geleden met een interessant voorstel. Anneke, de vroegere vriendin van zanger Leo, gaf een feestje ter ere van haar verjaardag en daar zou de huidige band van Willem spelen, en nu leek het Willem wel aardig om als verrassing voor Anneke een kort optredentje van de Bokkumband in te lassen. Daar waren we uiteraard allemaal meteen voor te porren en we besloten dat te gaan regelen.

Afgelopen zondag hebben we een middagje geoefend op een korte set van vijf nummers, achtereenvolgens “Doet’et dan zellef maar”, “Japie”, “De Beerenburger-Boot Song”, “Goh, wat ben jij vervelend” en “Mona Lisa”, allemaal nummers die we vroeger hebben gespeeld. Behalve “Japie” en “Mona Lisa” zijn het ook nog eens nummers die we zelf hebben geschreven en met grotendeels teksten in het Katteks.

Vanavond was het dan zover en blijkbaar waren we er in geslaagd om alles voor Anneke geheim te houden want ze kreeg het pas door toen ze mij net voor we op moesten met mijn gitaarkoffer naar binnen zag sluipen. We bleken het nog niet verleerd te zijn en het was een redelijk succes. Met name de aanwezige kennissen uit de “gloriedagen” van de Bokkumband waren dolenthousiast en ik zag zelfs Riet spontaan meedansen en zingen…

Op de foto zie je mij helemaal links, Wessel achter de drums, zanger/bassist Willem de Ronkel met half zichtbaar daarachter gitarist Gijs, en als gast-toestenist speelde Anneke’s broer Dirk mee.

Het Nationaal Militair Museum

Het stond al een tijdje op de agenda, een bezoek aan het in december 2014 nieuw geopende Nationaal Militair Museum. En nu het voetbal op zomerreces is hadden mijn broer en ik besloten dat dit een mooie gelegenheid was om dit bezoek eindelijk eens te gaan inplannen. Na wat geschuif met de datum (want Robin en Martin wilden ook graag mee) werd vandaag door iedereen geschikt bevonden en dus gingen we vanmorgen vroeg op weg naar Soest.

Het Nationaal Militair Museum is in feite een samenvoeging van het Legermuseum in Delft en het Luchtmachtmuseum wat al gevestigd was op de voormalige vliegbasis Soesterberg. En het moet gezegd, dit splinternieuwe museum is een absolute aanrader! Een prachtig groot gebouw met mooie overzichtelijke expositieruimtes en er is werkelijk aan alles gedacht. Zo is er een logische route die je kunt volgen om alles te zien, een restaurant en een cafetaria, een ruimte speciaal voor kinderen, en heel veel beeldmateriaal en interactieve dingen. Als je echt alles wilt bekijken ben je een flink aantal uren zoet!

Wel kreeg ik het idee, uit mijn herinneringen aan de beide musea voordat ze werden samengevoegd, dat lang niet alles te zien was wat de beide musea afzonderlijk boden. Maar wat er te zien is is zonder meer de moeite waard. Voor mij ging het natuurlijk hoofdzakelijk om het “vliegtuigjes kijken”. Ik kan er niks aan doen, ik blijf het mooi vinden en ik heb dan ook een topdag gehad. En aan de reacties van de rest van het gezelschap te merken vonden we het alle vier een goed besteedde dag.

NMM_20150618_001

NMM_20150618_003

Genaturaliseerd

Onze katten moesten nodig alle drie naar de dierenarts voor een controle en hun inentingen. Gezien de toch nog steeds wat gespannen onderlinge verstandhouding besloot Riet dan in tweeën te doen, met Paula is ze afgelopen dinsdagavond geweest en vanmorgen waren Abby en Monster aan de beurt.

Voor Abby en Monster zat er nog een ander aspect aan. Ze zijn op de Filipijnen allebei gechipt maar die informatie was nog steeds niet aangepast. Dat wilden we toch wel graag laten doen want nu stonden ze in Nederland niet geregistreerd en was die chip dus in feite van geen enkel nut.

Monster_Abby_DocsDe dierenarts vond onze twee Filipina’s hartstikke interessant. Ze zei dat ze wel degelijk verschilden van de Europese katten en dan met name de lichaamsbouw en de beharing, die bij onze Filipina’s blijkbaar veel dichter is.

Beide katten waren overigens in prima conditie, gezond en met een prachtig gebit. Abby’s gewicht was nu zes kilo wat betekent dat ze toch wat is afgevallen, en Monster verbaasde ons met een gewicht van vier kilo. Het scharminkeltje is dus een flinke kat geworden!

Het probleem met de chip kon de dierenarts niet voor ons oplossen, ondanks dat de chip goed uitgelezen kon worden. Maar ze gaf ons wel het adres van een website waar we zelf de registratie konden doen. Riet heeft dat inmiddels gedaan (tegen de somma van vijf euro zeventig per kat) en dat betekent dat onze beide Filipina’s nu officieel Nederlands staatsburger zijn.

Nieuws over Waterviolier (3)

De afgelopen drie weken zijn we druk in de weer geweest met de plannen voor de badkamer en het toilet in de hal tussen de voordeur en de woonkamer.

Voor allebei hebben we besloten geen gebruik te maken van het door de aannemer gekozen bedrijf maar in plaats daarvan dit allemaal zelf te regelen met Bouwton in Katwijk, het bedrijf waar we goede ervaringen mee hebben. We hadden meteen al gezien dat de aangeboden standaard badkamer en toilet ronduit minimalistisch waren en iedere aanpassing duur, vandaar de beslissing om dit allemaal zelf te gaan regelen.

Na verscheidene bezoeken aan Bouwton kwamen we er uiteindelijk redelijk vlot uit. Het ontwerp voor de badkamer kostte wat aanpassingen maar is nu zoals we het willen hebben, voor het toilet beneden hebben we gewoon hetzelfde ontwerp genomen als voor het toilet wat Bouwton anderhalf jaar geleden in ons huidige huis heeft geplaatst (alleen de kleur van de tegels is iets anders), en voor de vloer beneden hebben we plavuizen uitgezocht. De offerte is door ons goedgekeurd en alles is wat dat betreft dus al rond.

Waterviolier_20160625

Vandaag zijn we weer even langsgegaan bij de Bankijkerweg. We zagen dat er weer de nodige vorderingen zijn gemaakt, want niet alleen staat het casco inmiddels al, ook de ramen zitten er al in. Op de foto is het huis in het midden ons toekomstige huis.

Het staat erop!

Huis_VerkochtHoewel ons huis in principe al was verkocht had het koopcontract nog wel als ontbindende factor dat de koop ongedaan kon worden gemaakt als de kopers de financiering niet rond zouden krijgen. Dat houdt in feite in dat de koop pas definitief beklonken zou zijn als de kopers hun hypotheek rond zouden hebben, maar gisteren belde de makelaar ons op met het nieuws dat het rond is.

Dat bekent dat de verkoop van ons huis nu definitief rond is en het bord van de makelaar wat tegen ons slaapkamerraam zit geplakt kon dus worden voorzien van de sticker met het woord “VERKOCHT”. De makelaar had al gezegd dat hij een dezer dagen bij ons langs zou komen om die sticker erop te plakken en dat heeft hij vandaag al gedaan want toen ik thuis kwam vanmiddag zag ik de rode sticker al van verre zitten.

Hoewel we niet echt hadden getwijfeld dat het nog mis zou kunnen gaan is dit voor ons toch een zekerheidje waar we heel blij mee zijn.

Als de bouw van ons nieuwe huis nou maar een beetje opschiet…

Weekendje Wijchen

We hebben in die vier jaar in Manila verscheidene Nederlanders ontmoet waarvan de meeste net als wij daar voor werk een aantal jaren woonden, en met enkele daarvan hebben nog steeds contact dankzij de sociale media.

Ronald en Astrid uit Wijchen waren ruim twee maanden voor ons uit Manila terug naar huis vertrokken en we hadden afgesproken om na onze terugkeer naar Nederland een keertje af te spreken. Dat heeft door diverse omstandigheden wat langer geduurd dan we hadden verwacht maar het is er dit weekend toch van gekomen.

Afgelopen vrijdag vertrokken Riet en ik naar Gelderland waar we een hotel hadden geboekt net buiten Wijchen, mooi gelegen aan een aftakking van de Maas. Het hotel bleek eenvoudig maar mooi gelegen, met een gezellig cafe en een prachtig terras. Het weer werkte redelijk mee, het was weliswaar bewolkt maar droog en de temperatuur was aangenaam genoeg om lekker buiten op het terras te zitten met een drankje. We konden zelfs buiten zitten met het avondeten al werd het wel wat fris toen het zonnetje achter het hotel zakte.

Zaterdagochtend gingen we naar het huis van Ronald en Astrid waar we hartelijk werden ontvangen. Na de koffie en het bijpraten wandelden we door het gezellige centrum van Wijchen waarna we over de dijk langs de Maas naar het plaatsje Appeltern reden. Daar bezochten we de Tuinen van Appeltern, een uitgebreid complex van prachtig aangelegde tuinen, waar we tijdens het wandelen mooi wat ideeën konden opdoen voor de tuin van ons nieuwe huis. Laat in de middag reden we terug naar Wijchen waar we na een afzakkertje in de tuin bij Ronald en Astrid naar het centrum wandelden om daar te gaan eten bij restaurant Thuis bij Fien.

Vanmorgen hebben we op ons gemak ontbeten in het hotel waarna we weer richting Rijnsburg vertrokken na een heel gezellig weekend. Dat moeten we meer doen zeiden we tegen elkaar, maar ja, dat zeggen we altijd…

Wijchen_01

Wijchen_02

Vier katten onder één dak…

Dat wij een weekendje weg gingen kwam voor Martin en Sandra goed uit. Hun houten vloer moest in de was gezet worden en nu konden ze bij ons in huis terwijl de vloer bij hun thuis ongestoord kon intrekken. Het enige potentiële probleempje was hun kat Loekie maar die namen ze gewoon mee. En dat leverde een interessante situatie op met vier katten onder één dak waarvan er maar twee goed met elkaar overweg kunnen.

Loekie en onze kat Paula hadden al eerder samen in ons huis gewoond met Martin en Sandra terwijl wij in het buitenland zaten, maar ook toen ging het al niet zo goed. Dat ligt waarschijnlijk aan Paula die een beetje contactgestoord is waar het aankomt op andere katten want zij en onze andere twee katten Abby en Monster hebben ook al een moeizame relatie. Nu staan Abby en Monster, die het overigens samen heel goed kunnen vinden, ook niet meteen enthousiast tegenover nieuwkomers dus je kunt wel nagaan hoe het ging tijdens het weekend.

Toen wij zondag thuiskwamen waren Martin en Sandra pleite en zaten de vier katten dus onbewaakt in huis maar gelukkig stond alles nog overeind. Paula was naar buiten gevlucht en Loekie zat bij onze thuiskomt bij het bed in de logeerkamer waaronder Abby en Monster een veilig heenkomen hadden gezocht. Nou is Loekie wel een gezelligheidskat en we werden dan ook hartelijk welkom geheten door haar. En aangezien ze op de flat van Martin en Sandra maar beperkte bewegingsvrijheid heeft vond ze de tuin weer helemaal geweldig en dat bleek meteen toen de deur naar de tuin openging.

Loekie_in_de_Tuin

Ook de twee Filipina’s kwamen schoorvoetend onder het bed vandaan toen ze zagen dat wij er weer waren en op een gegeven moment zat het hele gezelschap in de de tuin. Riet had de handen vol met het borstelen van met name Loekie en Paula die daar allebei uitgebreid voor gaan liggen. Het was geloof ik Riet’s bedoeling om op die manier zoveel mogelijk kattenharen buiten te houden, maar dat was tevergeefs…

Tuinieren

Bij ons nieuwe huis komt een flinke tuin en dat is iets waar Riet en ik wel aan zullen moeten wennen. Hoewel we allebei nou niet bepaald begenadigd zijn met groene vingers hebben we al wel besloten dat we de nieuwe tuin niet zoals in ons huidige huis helemaal zullen laten betegelen. We willen deze keer toch wel een flink stuk met gras en perkjes voor planten, bloemen en boompjes, en we weten vrijwel zeker dat onze katten daar heel blij mee zullen zijn.

In ons huidige huis hebben we zowel de achtertuin als de voortuin vrijwel helemaal betegeld, op wat kleine gedeeltes na waar we wat struikgewas en achter een klein boompje hebben staan. De voortuin heeft maar een enkel klein perkje wat we eigenlijk alleen hebben laten aanleggen bij het bestraten omdat het anders helemaal zo’n kale bedoening zou worden. In het eenzame perkje werd een klein boompje geplant, en het geheel zag er zodanig uit dat het in de schoonfamilie al snel “het grafje” werd genoemd…

Het boompje werd echter in de loop der jaren steeds groter en bloeide ook ieder jaar prachtig met witte bloesems. Dat was maar een paar dagen maar het zag er toch ieder jaar weer prachtig uit voor zo lang als het duurde. Dit jaar hadden we er eigenlijk geen hoop meer op want de knoppen bleven wel erg lang uit. Wij dachten dat dat wel eens te maken zou kunnen hebben met al die chemische behandelingen die Riet op de bestrating had toegepast om het oprukkende mos tussen de stenen te verdelgen. De gebruikte vloeistoffen waren uiteraard de grond in gesijpeld en we dachten dat dat mogelijk de struik zo’n beetje om zeep had geholpen.

Maar twee weken geleden verschenen toch de eerste knoppen aan de takken en deze week stond de struik als vanouds weer in volle bloei, met prachtige witte bloesems. De laatste keer voor ons, maar misschien besluiten de nieuwe eigenaren de struik te laten staan en hopelijk bloeit de struik dan voor hen net zo mooi.

kamperfoelie_voortuin

Aan het Kattekse strand

Het is echt onwaarschijnlijk mooi weer voor de tijd van het jaar, en bij vlagen soms zelfs mooier dan we de hele zomer hebben gehad. Dat lijkt in eerste instantie bijzonder maar terugkijkend op vorig jaar, we waren toen net terug van de Filipijnen, was het eigenlijk precies zo. Ook toen hadden we in september en zelfs nog in oktober vaak heel erg mooi weer.

Voor ons een mooie gelegenheid om in plaats van thuis te eten op de fiets te stappen naar Katwijk en daar een terrasje te zoeken. En dat laatste vile nog niet eens mee! De eerste stranttent waar we naar toe gingen had nog wel plaats maar alleen binnen, buiten was alles vol. De tweede had ook geen enkel tafeltje meer vrij buiten, maar bij de daarnaast gelegen stranttent hadden we het geluk dat er net een stel weg ging. We konden dus aanschuiven om daar lekker te genieten van een koud biertje (oke, het bleef niet bij een) en een lekker maal.

Het werd pas frisser toen het zonnetje onder ging al bleef het achter het glas ook daarna nog best uit te houden. We fietsten dan ook veel later terug dan we in eerste instantie hadden gepland. Maar ja, wat wil je ook met zo’n mooi uitzicht…

zonsondergang_katwijkse_strand

Nieuws over Waterviolier (4)

Zo af en toe wandelen Riet en ik langs de bouwplaats van project Waterviolier om te kijken wat de status is van de bouw van ons nieuwe huis.

De bouw heeft de afgelopen twee maanden een tijd stil gelegen vanwege de bouwvak vakantie maar inmiddels kunnen we weer zien dat de werkzaamheden gestaag vorderen, al kan het wat ons betreft natuurlijk niet hard genoeg gaan.

Vanavond konden we zien dat het metselwerk aan de buitenmuren bijna gereed is, maar onze grootste zorg is het plaatsen van de binnenmuren en daar is nog steeds niet mee begonnen. Het plaatsen van die muren is noodzakelijk voor bijvoorbeeld het plaatsen van de keuken en de badkamer, er kan niks gemeten worden als die muren niet staan.

En met name voor de keuken wachten we met smart op het moment dat er gemeten kan worden want het keukenblad moet uiteraard precies op de juiste maat zijn en de levering daarvan is naar verwachting acht tot twaalf weken. Als de bestelling daarvoor dus niet op korte termijn de deur uit gaat dan wordt het voor plaatsen van de keuken kort dag.

Gelukkig zagen we dat het materiaal voor het plaatsen van de binnenmuren al voor de huizen lag opgeslagen en de verwachting is dan ook dat dat werk de komende dagen zal beginnen. Duimen maar, want de datum van 30 december waarop we ons huidige huis moeten verlaten komt steeds dichterbij…

waterviolier_20160921_002

Luchtfoto Waterviolier

Samen met de toekomstige buren hebben we al sinds het slaan van de eerste paal een groep-App waarbij we elkaar op de hoogte houden van dingen die interessant kunnen zijn voor onze toekomstige woningen. Een van onze toekomstige buren heeft via die groep-App een mooie luchtfoto geplaatst van het project:

waterviolier_20161008

Op de foto is de hele bebouwing langs de Bankijkerweg te zien met in het midden vijf huizenblokken van de projecten Waterlelie en Waterviolier die op dit moment in aanbouw zijn. Ons nieuwe huis is het meest rechtse van het middelste van de vijf blokken, op de foto aangegeven met de witte pijl.

Mooi is te zien hoe de huizen langs het kanaal liggen, aan de noordkant van Rijnsburg net buiten de dorpskern. En er zit wat schot in de bouw want op de 26e oktober is er een kijkmiddag waarbij we voor het eerst de gelegenheid krijgen om ons nieuwe huis van binnen te bekijken.

We zijn uiteraard heel erg benieuwd daarnaar, maar Riet heeft pech want die zit net die week in Kosovo met een groep Rijnsburgse vrijwilligers voor het begeleiden van een transport met hulpgoederen. Jammer, want er valt heel wat te regelen voor die kijkmiddag want er moeten nogal wat mensen metingen komen verrichten, voor de keuken, voor de gordijnen en het behang, voor de inloopkast en voor de vloeren. Het gaat dus een drukke middag worden voor mij…

Riet in Kosovo (1)

Riet had zich opgegeven om als vrijwilliger mee te gaan met een delegatie uit Rijnsburg om een hulptransport te begeleiden naar Kosovo. Het transport van alle hulpgoederen zelf gebeurt met vrachtwagens maar de delegatie die meegaat om te helpen met de distributie ter plekke gaat met het vliegtuig.

Riet had voor haarzelf en nog vijf mensen de tickets geregeld, ze vliegen met Austrian Airlines naar Wenen en vandaar naar Priština, de hoofdstad van Kosovo. Het online inchecken vanuit huis ging gisteren niet helemaal goed, mede daardoor en het verwachte oponthoud vanwege verscherpte veiligheidsmaatregelen op Schiphol besloot de delegatie om ruim op tijd naar Schiphol te vertrekken. We moesten dus vanmorgen weer eens ouderwets vroeg op want de vertrektijd van de vlucht stond gepland voor zeven uur ’s morgens. Om half vier liep de wekker af en om bij vieren gingen we op weg. Na het oppikken van nog twee medereizigers reden we vlot naar Schiphol met als enige tegenslag de zware mist onderweg.

De reis van het gezelschap ging vlot want ze arriveerden al rond het middaguur in Priština. Daar moesten ze even wachten totdat hun busje was gearriveerd wat ze naar de stad Gjakovë te brengen. Deze stad ligt in het westen van Kosovo vlak bij de grens van Albanië, op ruim twee uur rijden van Priština. Daar aangekomen werd het gezelschap ondergebracht in een guesthouse. In de middag werd er geluncht maar daarna op stap zat er niet in want het wordt afgeraden daar ’s avonds over straat te gaan…

Riet in Kosovo (2)

De dag begon met een tegenslag want de vrachtwagens met de hulpgoederen stonden nog bij de grens. Vanwege een computerstoring werden ze niet doorgelaten en dat betekent dat ze pas op zijn vroegst morgen aankomen.

De groep ging vandaag op pad om meel te kopen wat daarna werd opgeslagen zodat het de hele winter door lokale mensen kan worden verdeeld. Er was verder nog een bezoek aan een zigeunerkamp om te kijken wat het hardste nodig was, en dat bleken kachels te zijn want de meeste die ze hadden waren stuk. Tenslotte werden er ook nog wat families bezocht, ook om een inventarisatie te doen van wat er het hardst nodig is.

De eerste indruk van Riet was dat de stad Gjakovë heel erg lijkt op wat we van Rusland hebben gezien, met veel van dezelfde saaie flatgebouwen als bijvoorbeeld in Yuzhno-Sachalinsk op Sachalin. Verder is er heel veel armoede. Het weer was gelukkig goed, droog en niet al te koud, maar het wachten is dus op de vrachtwagens.

Riet in Kosovo (3)

riet_in_kosovo_000

Op de bovenstaande foto die gisteren is genomen is het lossen te zien van het ingekochte meel wat wordt opgeslagen om uitgedeeld te worden tijdens de winter.

Vandaag zijn de vrachtwagens met de hulpgoederen aangekomen en die werden meteen door de al ongeduldig wachtende groep gelost. Alle kleding en een lading schooltasjes werden meteen uitgedeeld en werden dankbaar in ontvangst genomen.

riet_in_kosovo_003

Kijkmiddag Waterviolier

Vier weken geleden kregen we bericht dat er op 26 oktober een kijkmiddag zou zijn voor de bouwkavels met de nummer 25 tot en met 30 van project Waterviolier. Deze middag kon worden gebruikt om alvast een kijkje in het huis te nemen maar belangrijker, om maten te nemen voor bijvoorbeeld keukens en badkamers.

Voor Riet kwam het aangekondigde tijdstip heel erg ongelegen want die zit op dit moment in Kosovo en hoe graag ze er ook in het nieuwe huis had willen kijken, dat ging dus niet. Wel had ze vooraf alle benodigde afspreken gemaakt met de leveranciers van de keuken, de inloopkast en het behang en de gordijnen.

We hadden voor dit alles anderhalf uur de tijd, van half twee tot drie uur, wat tijd genoeg was voor de leveranciers en voor mij om eens rond te kijken. Behalve een oriëntatie van de grootte van alle ruimtes en het uitzicht viel er nog weinig te zien want er wordt nog volop gewerkt. De leidingen zitten al wel in de muren maar alles moet nog worden afgewerkt en er zitten nog nergens deuren of deurposten in.

De vertegenwoordigster van de aannemer gaf aan dat het er met name voor ons blok om zal hangen of de oplevering nog dit jaar zal plaatsvinden en we moeten er dus toch maar rekening mee gaan houden dat we voor een paar weken onderdak moeten zien te vinden…

waterviolier_20161026_002

waterviolier_20161026_001 waterviolier_20161026_003

Nieuwe bril

De laatste keer dat ik bij de opticien ben geweest om een oogmeeting te laten doen was meer dan drie jaar geleden, en het werd dus hoog tijd om weer eens langs te gaan om te kijken of mijn ogen nog achteruit waren gegaan. Ik had de laatste tijd het idee dat de bril die ik had niet helemaal meer optimaal functioneerde, met name bij mijn dagelijkse werk wat hoofdzakelijk bestaat uit het turen op een computerscherm. 

Op zaterdag 8 oktober had ik een afspraak bij de opticien en bleek dat er eigenlijk nauwelijks verandering was, een minimale verslechtering in mijn rechteroog. Desondanks leek het me toch weer eens tijd voor een nieuwe bril en na diverse modellen te hebben uitgeprobeerd maakte ik de keuze voor alweer een model van Lindberg. Mijn vorige bril was ook van dat merk en dat was prima bevallen doordat deze brillen zo licht en toch oersterk zijn door het gebruik van titanium als materiaal.

Afgelopen zaterdag was de bril klaar voor uitlevering maar dat liep een beetje scheef. Hoewel ik op tijd bij de opticien aanwezig was bleek alle personeel heel druk met andere klanten. Degene met wie ik de afspraak had keek af en toe vertwijfeld mijn kant op terwijl hij bezig was met een blijkbaar erg lastige dame die ook een nieuwe bril aan het uitzoeken was. Ik nam plaats achter de tafel met leesvoer maar toen ik na bijna drie kwartier de krant en diverse bladen gelezen had vond ik het welletjes. Ik probeerde nog bij de balie of er misschien iemand anders me kon helpen maar iedereen was blijkbaar zelfs te druk om me even te woord te staan. Ik hield het dus voor gezien en vertrok.

Die middag werd ik gebeld door de opticien met duizend excuses en we maakten een nieuwe afspraak voor gistermiddag. Deze keer ging wel alles goed en kreeg ik mijn nieuwe bril geleverd, die overigens als voornaamste bijzonderheid heeft dat hij voor de verandering een blauw montuur heeft in plaats van het gebruikelijke zwarte of metaal-kleurige montuur.

nieuwe_bril

Vandaag zat ik dus voor het eerst achter het beeldscherm met mijn nieuwe bril. Niet dat iemand het opmerkte dat ik een nieuwe bril had overigens…

Paul Gilbert in Zoetermeer

Vandaag was het eigenlijk de verjaardag van Riet maar we hebben dat gisteren al met de familie gevierd. Dat kwam best uit want voor vanavond had ik hele andere plannen. Vanavond was er namelijk een eenmalig optreden in Nederland van de Amerikaanse gitarist Paul Gilbert, in De Boerderij in Zoetermeer. En dat was een gelegenheid die ik niet aan me voorbij wilde laten gaan want Paul Gilbert is een van mijn absolute favorieten en hij behoort zonder twijfel tot de allerbeste gitaristen ter wereld.

Samen met broer Alex en vriend Nico ging ik dus met hooggespannen verwachten naar De Boerderij en ik moet zeggen, we werden bepaald niet teleurgesteld. Behalve een fantastische gitarist is Paul Gilbert ook een prima en vooral grappige entertainer, wat zowel uit zijn aankondigingen als zijn teksten bleek. Wat dacht je bijvoorbeeld van het nummer van zijn laatste album wat als titel heeft “Everybody Use Your Goddamn Turn Signal”. De twee uur durende show begon overigens met een drie kwartier durende instrumental, bestaande uit een compilatie van zo’n dertig nummers uit zijn omvangrijke repertoire.

Opvallend was dat Paul deze keer speelde zonder de enorme koptelefoon die hij normaal gesproken altijd draagt. Verder gebruikte hij af en toe een boormachine in plaats van een plectrum om de snaren te beroeren (echt waar!) en in één nummer gebruikte hij een gitaar met slechts drie snaren die allemaal in E waren gestemd en de bassist als levende capodaster omdat er daarvoor verschillende posities nodig waren. Dit zegt iemand die geen gitaar speelt natuurlijk niets maar de kenners begrijpen hoe bijzonder dat is.

paul_gilbert

Ik kan niet anders zeggen dat ik en vrijwel alle andere bezoekers diep onder de indruk waren van het optreden van deze meester-gitarist. Een heel best bestede avond dus, zij het wel een beetje frustrerend voor mensen zoals ik die ook trachten gitaar te spelen…

Naar Groningen

Ik heb twee weken vakantie opgenomen en dat was min of meer gedwongen omdat ik helemaal nog geen vakantie heb genomen dit jaar en ik anders knijp kom te zitten met mijn vrije dagen aan het eind van het jaar. Eigenlijk had ik mijn vakantiedagen gespaard voor het nieuwe huis maar nu de oplevering daarvan toch later wordt dan we hadden gehoopt moet ik toch eens wat vakantiedagen gaan opmaken.

Ook al vanwege ons nieuwe huis geen verre vakantie dit jaar want als er wat voorvalt dan willen we niet duizenden kilometers ver weg zitten. Maar we wilden er toch wel even tussenuit dus het werd een compromis, een paar dagen weg in eigen land. En de bestemming was eigenlijk vrij snel bepaald, we waren nog nooit in Groningen geweest en dat gemis moest worden goedgemaakt.

Groningen dus. Om een uur of elf vertrokken we met de auto naar het noordoosten van het land waar we halverwege de middag aankwamen bij hotel “Het Schimmelpenninck Huys”. Dat had overigens nog wat voeten in aarde want Groningen blijkt een stad te zijn waar de helft van de straten eenrichtingsverkeer is en de rest is opgebroken. We moesten vlak bij onze bestemming de auto in een parkeergarage zetten om in het hotel te gaan vragen hoe we bij hun parkeergarage konden komen.

Toen de auto op de juiste plek was geparkeerd (in een nauwelijks zichtbare parkeergarage in een smal straatje, vlak naast de parkeergarage waar we eerst stonden) waren alle problemen opgelost. Het hotel, een voormalig patriciërshuis, was prima en prachtig centraal gelegen in het centrum van de stad op tweehonderd meter van de Grote Markt.

schimmelpenninckhuys_groningen

Na een eerste wandeling door het centrum van de stad konden we tevreden constateren dat we alles bij de hand hadden: winkels, restaurants en bars. ’s Avonds bleven we in het hotel waar we aten in het restaurant en nog een heerlijk glaasje Shiraz (of twee…) dronken in de lounge naast de bar.

Koud, dat was het wel in Groningen…

Het Groninger Museum

Het eerste wat we in Groningen deden was een voor mij heel belangrijke aankoop: een nieuwe winterjas. Na vijf jaar gewoond te hebben in landen waar de temperatuur niet lager wordt dan 23 graden en een jas, laat staan een winterjas, volkomen overbodig is had is geen jas meer die warm genoeg was voor zelfs de milde Nederlandse winters. Tijdens onze eerste wandeling gistermiddag hadden we al rondgekeken en twee winkels bezocht die ik op het internet had gevonden, maar de jas die ik in gedachten had bleken ze niet te verkopen.

En wat denk je, vlak voor het hotel was een ANWB-winkel en die bleek precies zo’n jas te hebben die ik zocht. En die bleek nog eens heel wat goedkoper dan de jas die ik had willen hebben dus de keuze was snel gemaakt. En een overbodige luxe was die jas niet want zoals gezegd, het was bar koud in Groningen!

Er stond nog meer op ons boodschappenlijstje, waaronder een paar nieuwe schoenen voor mij en een spijkerbroek voor Riet, dus de ochtend werd vandaag besteed aan winkelen. We vonden alles wat we zochten, en meer, en tegen de middag gingen we langs het hotel om de gekochte spullen op onze kamer te droppen.

De middag besteedden we aan een bezoek aan het Groninger Museum, volgens de brochures en reisgidsen en absolute must see in de stad. Nou, wij vonden het wat overdreven eerlijk gezegd. Het is namelijk een museum met hoofdzakelijk moderne kunst en het enige wat we van het bezoek hebben opgestoken was dat wij beslist geen oog hebben voor moderne kunst. Ondanks dat hebben we de hele ronde door het museum voltooid want we zagen er toch de humor wel in. Er waren ook wel afdelingen met middeleeuwse schilderijen, een historisch gedeelte en een afdeling met Chinees en Japans porselein, maar ook dat heb je na een paar kop en schotels wel gezien…

groninger_museum_002

groninger_museum_003groninger_museum_001

Wildpark Emmen

Het voorstel van Riet om vandaag naar het Wildpark in Emmen te gaan werd met algemene stemmen aangenomen en zo reden we na het ontbijt in zuidelijke richting de stad uit richting Emmen. Zo’n jaar of vijfentwintig geleden waren we al eens in de dierentuin van Emmen geweest die toen nog midden in de stad lag en we hadden gehoord dat het nog relatief nieuwe Wildpark erg de moeite waard zou moeten zijn.

Aangekomen in Emmen vonden we al snel de locatie maar we moesten toch wel even slikken toen we voor de kaartjesautomaat stonden. Dertig euro intro per persoon! Dat is nogal wat (ja, wij zijn ook geen expats meer), maar we waren er nu eenmaal en we gingen dus naar binnen. En daar bleek dat de hoge toegangsprijs ruimschoots de moeite waard was, of laten we zeggen dat we er achteraf minder problemen mee hadden dan met die zes en een halve euro voor dat Groninger Museum gisteren.

Het park is ruwweg opgedeeld in drie gedeeltes, een “koud” gedeelte met zeeleeuwen, pinguïns en ijsberen (die laatste hebben we overigens niet gezien), een “savanne” gedeelte en een “tropisch” overdekt gedeelte. Ieder deel had een pad wat simpelweg rondliep en als je dat maar volgde dan had je precies alles gezien. En er viel veel te zien! Het was erg rustig op deze zonnige maar koude winterdag dus we konden overal makkelijk bij.

wildpark_emmen_20161110_089

wildpark_emmen

Aan alles was gedacht, winkeltjes en eettentjes (waarvan er veel dicht waren wat logisch was in dit seizoen), leuke attracties zoals een boottochtje en ook belangrijke zaken zoals voldoende toiletten, en jawel, speciale rookplekken. Riet vatte overigens de rookregels ruimer op want die plekken lagen blijkbaar niet dicht genoeg bij elkaar…

Alles bij elkaar hebben we ons toch ruim drie uur uitstekend vermaakt op het Wildpark. En dat is dus volgens ons ondanks de hoge entreeprijs wel een aanrader!

Bourtanghe

Het was vandaag koud maar ondanks dat was het een prachtige dag. Weinig tot geen wind en een strakblauwe lucht, en dat kwam best uit want we wilden vandaag naar het in Oost-Groningen gelegen vestingstadje Bourtanghe.

De rit er naar toe was al prachtig, rustig op de weg en een mooie omgeving, en we vonden Bourtanghe vrij simpel dankzij de aanwijzingen van die aardige mevrouw van Google Maps. Zoals verwacht was het er heel erg rustig, wat ook wel weer jammer was want de kleine museumpjes van Bourtanghe waren buiten het hoogseizoen gesloten en daar konden we dus niet in. Gelukkig bleef er nog genoeg over om te bekijken in het kleine stadje, wat eigenlijk nauwelijks een dorp mag worden genoemd want je loopt er in een kwartier zo’n beetje helemaal omheen.

De wandeling over de verdedigingswallen was schitterend met een prachtig uitzicht over de omliggende weilanden, mede natuurlijk dankzij het eveneens schitterende weer. Na een bakkie met appeltaart in het enige restaurant wat open was wandelden we op ons gemak weer terug naar de auto.

bourtanghe_20161111_071-073

We reden niet direct terug naar Groningen maar via een omweg. Eerst ging het richting Delfzijl, vandaar naar Pieterburen en pas vandaar weer terug naar Groningen waar we tegen het eind van de middag weer aankwamen. Net op tijd voor een lekker glaasje Shiraz…

Groningen Culinair…

Groningen is een ontzettend gezellige studentenstad, en dat houdt in principe in dat het met het natje en droogje wel goed zit. En dat is zeker zo, het stikt er van de kroegjes en restaurantjes waaronder verscheidene Italiaanse, en toen we gisteravond onze zinnen hadden gezet op Italiaans verwachtten we dus geen problemen met het vinden van een gezellig plekje.

Nou, dat viel tegen! De eerste Italiaan vroeg meteen of we gereserveerd hadden, en omdat dat niet het geval was hadden we pech want er was niets vrij. Ook het tweede restaurant zat bommetje vol en hetzelfde gold voor Italiaan nummer drie. Uiteindelijk belandden we in een steak restaurant aan de Grote Markt wat ook bomvol zat maar waar nog net een klein tafeltje vrij was. Het bier (mijn eerste in zeven weken vanwege mijn dieet) smaakte heel best, en de steak in feite ook ware het niet dat het een miserabel stuk vlees was vol met vliezen. Waarmee maar weer eens bewezen werd dat je blijkbaar nergens in Nederland een fatsoenlijke steak kunt krijgen…

Vanavond lieten we niks aan het toeval over, we hadden gereserveerd bij een klein Italiaans restaurantje wat op het Internet als erg goed werd omschreven. En daar was niks teveel mee gezegd want de Sardijnse keuken van “Da Mino” bleek een absolute topper.

glas_wijnWe hebben er ontzettend lekker gegeten, de bediening was geweldig en Mino nam zelf ook de tijd om met iedereen in de zaak een praatje te komen maken. Voor iedereen die van authentiek Italiaans houdt en naar Groningen gaat is dit restaurant beslist een must!

Maar verder is er ook nog genoeg te genieten in Groningen, zoals de wijn en de bitterballen in het hotel, de Snert bij “De Drie Gezusters” (volgens Riet te dik, volgens mij gewoon perfect) en natuurlijk de Ierse pub vlak bij het hotel. Morgen gaan we al weer terug naar huis maar Groningen staat vanaf nu hoog op ons lijstje voor een weekendje weg…

Nieuws over Waterviolier (5)

waterviolier_20161115De kijkdag waarop we voor het eerst een kijkje konden nemen in ons nieuwe huis is inmiddels ruim drie weken geleden en het is dus tijd voor een nieuws update. De afgelopen weken was er weinig te melden omdat we aan de buitenkant weinig konden zien, wat logisch is aangezien al het werk nu binnen plaatsvindt.

Vandaag was er toch weer wat te melden want niet alleen zijn de voordeuren nu geplaatst, er is ook een begin gemaakt met het graven van de sleuven voor de huizen, voor het aanleggen van de pijpleidingen en bekabeling benodigd voor de aansluitingen op de gemeentelijke infra- structuur.

Het lijkt dus dat er schot in zit maar waar we met smart op zitten te wachten is een datum waarop de oplevering gaat plaatsvinden, en die hebben we nog steeds niet gehad…

Nieuws over Waterviolier (6)

waterviolier_20161125_002Anderhalve week na de vorige update is er weer nieuws te melden. De grond voor de huizen is weer dicht wat betekent dat alle verbindingen met de gemeentelijke infrastructuur klaar zijn, en meteen daarop is er een begin gemaakt met de bestrating.

Er moet nogal wat bestraat worden want de huizen grenzen niet meteen aan de rijbaan van de Bankijkerweg.

Er komt naast de hoofdrijbaan een ventweg te liggen met aan de kant van de hoofdrijbaan een rij parkeerplaatsen met daarnaast een stoep en een groenstrook.

Aan de kant tussen de ventweg en de huizen komen per huis twee parkeerplaatsen en nog een stukje erf.

Het werk lijkt dus goed op te schieten maar nog steeds geen datum overigens van de verwachte oplevering…

Opleveringsdatum bekend!

De lang verwachte brief van de aannemer is eindelijk binnen, de datum voor de oplevering van ons huis wordt de 21e december. Op zich is dat goed nieuws aangezien het dus toch nog voor de Kerst is, aan de andere kant is het zoveel later dan we gehoopt hadden dat we er niet onverdeeld blij mee zijn.

Het zit er dik in dat met de feestdagen zo kort na de opleverdatum dat het bijzonder onwaarschijnlijk wordt dat we er op redelijke termijn na de oplevering in kunnen. Sterker nog, de verwachting is dat het wel de tweede helft van januari op zijn vroegst gaat worden, en dat betekent dat we voor minstens vier weken ander onderdak moeten regelen want met de verhuizer hebben we afgesproken dat we op de 23e december uit ons huidige huis gaan. Hoewel de overdracht aan de nieuwe bewoners pas op de 30e december gepland staat kon de verhuizer geen latere datum meer plannen dan de 23e, ook al vanwege de feestdagen. 

We kunnen nu in ieder geval aan het regelen gaan voor wat betreft al het werk wat er na de oplevering nog moet worden gedaan: keuken, badkamer, vloeren, inloopkast, behang, plafond… 

En er is meer nieuws te melden. De grond voor de huizen is weer dicht wat betekent dat alle verbindingen met de gemeentelijke infrastructuur klaar zijn, en meteen daarop is er een begin gemaakt met de bestrating. 

Er moet nogal wat bestraat worden, want er komt naast de hoofdrijbaan een ventweg te liggen met aan de kant van de hoofdrijbaan een rij parkeerplaatsen met daarnaast een stoep en een groenstrook. Aan de kant tussen de ventweg en de huizen komen per huis twee parkeerplaatsen en nog een stukje erf. 

Kortom, er zit schot in en we kunnen ons nu gaan richten op de planning voor de komende twee maanden.

Postcode

Er is het nodige geharrewar rond de postcode van ons nieuwe adres Bankijkerweg 123. Riet heeft al verscheidene keren problemen gehad tijdens communicatie met verzekeringsmaatschappijen en nutsbedrijven omdat ze of de postcode helemaal niet konden vinden of een andere postcode vonden dan die wij hadden opgekregen. In het koopcontract staat namelijk aangegeven dat de postcode van ons nieuwe adres 2231 TX zou zijn.

Dat is op verscheidene websites ook als zodanig aangegeven maar er zijn ook websites waar 2231 MX staat. En deze postcode bleek bijvoorbeeld ook bij NUON gehanteerd te worden.

Bij naspeuring bleek dat volgens een regeringsbesluit uit 2014 postcodes worden uitgegeven door PostNL, en op hun website staat ook 2231 MX. Dat zou dus de juiste postcode moeten zijn, temeer ook omdat 2231 TX al bestaat in Rijnsburg, voor een deel van de Boslaan aan de andere kant van het dorp.

Het lijkt niet aannemelijk dat dezelfde postcode zou gelden voor twee verschillende straten die bovendien nog niet eens bij elkaar in de buurt liggen, en er vanuit gaande dat de postcode van PostNL moet kloppen moet onze nieuwe postcode dus haast wel 2231 MX zijn.

Inmiddels is dit uitgezocht door de aannemer, en het blijkt dat die in eerste instantie 2231 TX had doorgekregen van het kadaster maar dat dat fout is, het moet wel degelijk 2231 MX zijn. Het probleem is dus opgelost.

Welke provider…

Een van de dingen die we ook moeten regelen voor ons nieuwe huis is een provider voor Internet, TV en de telefoon. Riet staat er op dat we onze vaste telefoonlijn blijven houden en dat betekent dat we weer voor een alles-in-1 pakket gaan. Aanbieders van zulke pakketten zijn er zat maar gezien onze goeie ervaringen met KPN besloten we in eerste instantie om daarmee verder te gaan en ons huidige pakket gewoon over te laten zetten naar ons nieuwe adres.

Tegenwoordig kan dat vrij makkelijk allemaal en via de website van KPN was de verhuisopdracht in een mum van tijd geregeld. Voor elkaar dachten wij, maar toen hoorden we via-via dat KPN niet zulke beste diensten levert in het gebied van de Bankijkerweg. En omdat we toch wel een goeie Internet-verbinding willen hebben vond ik dat dit de moeite van het uitzoeken waard was. Via de WhatsApp groep van de nieuwe bewoners van ons blok kwam er bericht van iemand die familie had die bij KPN werkte, en dat leverde al snel verontrustend nieuws op.

Wat bleek, de snelheid van de Internet-verbinding zoals KPN die aanbiedt voor bewoners van de Bankijkerweg is inderdaad zwaar ondermaats (5 Mb per seconde is nog langzamer dan we in Manila hadden!) en KPN is niet van plan om daar de komende twaalf maanden wat aan te gaan doen. Nou, dat maakt de zaak eenvoudig, via een chat-gesprek met KPN werd de geplande verhuizing vervangen door een beëindiging van het abonnement.

De vraag was dus nu welke provider dan wel, en gelukkig kwam er nieuws van mensen die al aan de Bankijkerweg wonen, er zijn goeie ervaringen met Ziggo, mede omdat de huizen geleverd waren met standaard een aansluiting voor Ziggo. Navraag bij de aannemer wees inderdaad uit dat dit ook voor ons nieuwe huis klopt en via een telefoontje met Ziggo werd de zaak geregeld:

Weerzien met Filipijnse vrienden

We hebben nog steeds regelmatig contact met enkele oude vrienden van de Filipijnen en afgelopen week kreeg Riet bericht van een van haar Filipijnse vriendinnen dat ze na een rondreis door Europa nog even in Nederland zouden zijn om vanaf Schiphol terug te reizen naar de Filipijnen.

Riet kent Amor via het liefdadigheidswerk op de Filipijnen en ook daarbuiten kwamen we haar regelmatig tegen want ze is ook de vrouw van Baste, een van mijn bazen in Manila. En hoewel het een kortstondig weerzien zou zijn vanwege de beperkte tijd die Amor en Baste hadden besloten we dat we de gelegenheid om ze weer eens te zien niet voorbij moesten laten gaan.

En zo zaten we dus vanmiddag met zijn vieren op Schiphol bij Cafe Amsterdam waar Baste nog een laatste broodje kroket at en Amor nog gauw een broodje met Hollandse kaas…

Laatste kijkdag

Vandaag was er weer een mijlpaal voor ons nieuwe huis van project Waterviolier, oftewel aan de Bankijkerweg, de tweede en tevens laatste kijkdag voor de oplevering die inmiddels gepland staat voor de 21e december.

De bedoeling van deze kijkdag, waarbij we overigens maar anderhalf uur de tijd hebben van half twee tot drie in de middag, is om te bekijken wat er allemaal nog aan het huis mankeert. Dat is natuurlijk wel wat lastig omdat veel dingen in feite nog niet af zijn, zoals bijvoorbeeld het schilderwerk wat nog gedaan moet worden en alle deuren moeten ook nog worden geplaatst.

Het viel ons in het algemeen niet mee, want er was inderdaad heel veel nog niet af en dat maakte het lastig om al een lijstje op te stellen met verbeterpunten. Desondanks schreven we maar alles op, ook als eigenlijk duidelijk was dat dit waarschijnlijk toch nog wel gedaan moest worden. De algemene indruk was dat nu veel dingen nog slordig waren afgewerkt en we hopen dan ook dat ons lijstje eraan gaat bijdragen dat het er allemaal bij de oplevering over twee weken beter uitziet.

Luchtfoto Waterviolier

Onze toekomstige buren in het naastgelegen blok hebben een zoon die een drone heeft en die daarmee regelmatig filmpjes maakt van project Waterviolier. Zo kunnen we prachtig de voortgang van de bouw vanuit een bijzondere hoek in de gaten houden.

Van een van de filmpjes leverde vandaag een mooie overzichtsfoto op van de zonsondergang boven het project Waterviolier die laat zien hoe ver ze inmiddels zijn gevorderd. Zo is te zien dat de steigers bij ons blok en dat naast het onze al weg zijn en dat de bestrating voor ons blok al klaar is tot aan het huis van onze buren.

Het begint dus op te schieten en dat mag ook wel in de wetenschap dat ons huis opgeleverd gaat worden op 21 december. Dat is dus al over minder dan twee weken…

Alweer verhuisdozen…

En weer staat ons huis vol verhuisdozen. Je zou zo zeggen dat we er na drie internationale verhuizingen in de afgelopen zeven jaar, waarvan de laatste pas anderhalf jaar geleden, wel aan gewend zouden zijn maar volgens mij went het nooit. Er is bovendien een wezenlijk verschil met die vorige drie verhuizingen en dat is dat we nu wel alles zelf moeten inpakken. Bij onze internationale verhuizingen mochten we dat niet eens zelf doen, wat Riet ondervond toen alles wat ze voor de eerste verhuizing had ingepakt allemaal weer werd uitgepakt door de verhuizers en opnieuw werd gedaan.

Deze keer moeten we dus zelf aan de bak, en alles moet op 23 december klaar staan want dan komen de verhuizers. Hoewel de overdracht van ons huis pas op 30 december is had het verhuisbedrijf geen latere datum, en dat betekent ook dat we dus al minstens een week eerder moeten verkassen naar ons tijdelijke onderkomen, waarover later meer.

We hebben gelukkig tijd zat, maar zo langzamerhand begint de stapel dozen in huis toch al behoorlijk te groeien…

Nieuw huis!

Een hele belangrijke dag voor ons vandaag want het was eindelijk zover, de oplevering van ons nieuwe huis aan de Bankijkerweg in Rijnsburg!

We moesten ons om half drie melden op ons nieuwe adres waar we werden opgewacht door een onafhankelijke inspecteur van de aannemer. Nadat de door ons bestelde inspecteur van vereniging Eigen Huis ook was gearriveerd deden we de ronde door het huis waarbij een aantal verbeterpunten werden genoteerd.

Tot onze grote opluchting werden er geen grote mankementen geconstateerd. Na het invullen van alle papieren kregen we de sleutels overhandigd en zo zijn we nu dus officieel de eigenaren van de riante hoekwoning Bankijkerweg 123, voorheen bouwnummer 30 van project Waterviolier.

Natuurlijk zijn we hartstikke blij maar doordat de oplevering later is dan we hadden gehoopt hebben we ook nog wel wat praktische problemen.

De belangrijkste is natuurlijk dat de woning met geen mogelijkheid geschikt voor bewoning gemaakt kan worden voor onze verhuizing vanuit de Kamperfoelie die aanstaande vrijdag de 23e al gaat plaatsvinden. En met de feestdagen voor de deur wordt er natuurlijk tot na Nieuwjaar vrijwel niks gedaan dus de werkzaamheden zullen ook langer duren dan we hadden aangenomen.

Huisvesting is gelukkig geen probleem omdat Riet’s zus Ans had aangeboden om die paar weken in haar huis te trekken. Zelf trekt ze de komende weken bij haar vriend in zodat wij haar huis voor onszelf hebben, en daar zijn we haar natuurlijk heel erg dankbaar voor.

De titel “Nieuw Huis” is eigenlijk ook dubbel want we betrekken ons tijdelijke huis aan het Hoefblad in Rijnsburg ook vandaag al. Ons huis aan de Kamperfoelie staat inmiddels vol met dozen, en als we er zelf niet meer hoeven te eten en te slapen hoeven we met het inpakken van sommige spullen niet tot het laatste moment te wachten.

Er is overigens vandaag wel degelijk al een begin gemaakt met de werkzaamheden aan ons nieuwe huis. De stukadoor die het plafond in de woonkamer komt stuken stond al voor de deur te wachten en meteen nadat de beide inspecteurs waren vertrokken begon hij al met het naar binnen slepen van zijn spullen. Hij ging ook meteen aan het werk want dan kon het plafond met de feestdagen lekker drogen zei hij…

Eerste verhuisdag

Eigenlijk is dit al al de tweede verhuizing deze week want we wonen al sinds afgelopen woensdag in ons tijdelijke onderkomen aan het Hoefblad, maar dat beschouwen we toch niet zo omdat we in feite alleen de nodige kleren en onze katten hebben meegenomen daar naar toe.

Vandaag komen de verhuizers van de firma Oomen ons huis aan de Kamperfoelie leeghalen, en al onze spullen worden dan opgeslagen totdat het huis aan de Bankijkerweg gereed is. In overleg met alle aannemers hebben we al wel een voorlopige verhuisdatum vastgesteld en dat wordt 31 januari aanstaande. Als alles volgens plan verloopt moet alles dan klaar zijn en dat hopen we dan maar.

De verhuizing van vandaag verliep vlot, de verhuizers stonden om negen uur vanmorgen voor de deur en om een uur of drie was alles weg. Het grootste probleem wat we hadden verwacht (onze enorme tweepersoons matras van twee bij twee meter) viel ontzettend mee, die ging een stuk makkelijker door het trapgat naar beneden dan vorig jaar naar boven.

Er was overigens nog wel een complicatie want op de een of andere manier was niet helemaal duidelijk doorgekomen dat we ook nog een opslagruimte hadden gehoord bij een bedrijf aan de Noordwijkerweg. Dat was allemaal wel degelijk besproken, dus na wat heen en weer gebel tussen de verhuizers en hun kantoor kwam het toch in orde. Maar daar aangekomen bleek dat ze de inhoud van de opslagruimte veel te laag hadden ingeschat wat natuurlijk kwam omdat ze daar vooraf helemaal niet waren wezen kijken maar een aanname van het aantal kubieke meters hadden genoteerd. Er moest dus een extra vrachtwagentje komen om de rest te vervoeren maar uiteindelijk was ook de opslag helemaal leeg.

Riet en ik konden nu dus de huur van de opslagruimte stop zetten, waarna we terugreden naar de Kamperfoelie voor een blik in ons nu vrijwel lege huis…

Tijdelijk onderkomen

We kunnen Ans niet genoeg bedanken voor het feit dat ze ons haar huis heeft aangeboden als tijdelijk verblijf want anders hadden we een andere oplossing moeten zoeken in de vorm van een huurhuis of een hotel. Dat had ons zonder twijfel een hoop geld gekost en bovendien had het wel eens problemen kunnen opleveren voor onze huisdieren.

Bij Ans is dat gelukkig geen probleem want de katten zijn gewoon met ons mee verhuisd naar het Hoefblad. In eerste instantie waren ze wat onwennig in het nieuwe huis waar bovendien nog een een hondenlucht hing van Sjaak, de hond van Ans, maar ze waren al vrij snel gewend.

Met name de vensterbank vinden ze alle drie geweldig. Niet dat we die in het huis aan de Kamperfoelie niet hadden maar daar was alleen de tuin te zien en daar gebeurde natuurlijk niks op een verdwaalde spreeuw of ekster na. Hier kijken ze uit op de straat en dat biedt natuurlijk een veel levendiger plaatje. Ze zitten dus vrijwel de hele dag voor het raam, naar buiten kijkend of slapend…

Overdracht van ons oude huis

We hebben een dikke week drie huizen gehad: ons nieuwe huis aan de Bankijkerweg, ons tijdelijke huis aan het Hoefblad en ons huis aan de Kamperfoelie. Daar is nu een einde aan gekomen want sinds vandaag is het huis aan de Kamperfoelie niet meer van ons. Vanmorgen om half tien vond bij een notaris in Leiderdorp de overdracht plaats aan de nieuwe bewoners.

Daarmee is er een einde gekomen aan een periode van meer dan negenentwintig jaar want we zijn er in oktober 1987 komen wonen. Het huis was toen splinternieuw, onderdeel van bouwproject De Keul, en ondanks alles hebben we er toch wel met plezier gewoond.

Het enige wat mij altijd heeft gestoord was het feit dat we totaal geen uitzicht hadden omdat het huis vrijwel ingebouwd stond. Dat werd dan wel weer gecompenseerd door de zonnige tuin op het zuiden waar je met het minste beetje zon al lekker buiten kon zitten, en dat vond met name Riet altijd heel prettig.

Het was eigenlijk een samenloop van omstandigheden die ons vorig jaar ook voor ons min of meer onverwacht deed besluiten om toch te gaan verhuizen. De huizen aan de Bankijkerweg hadden onze aandacht al eens getrokken maar we besloten ons pas in te schrijven toen ook Riet na onze terugkeer uit de Filipijnen het uitzicht op de Kamperfoelie te benauwend begon te vinden. In dat opzicht had ons verblijf in de mooie wijk Alabang in Manila ons goed verpest.

Desondanks hadden we niet verwacht dat we het geluk zouden hebben om een huis toegewezen te krijgen gezien de enorme animo die er voor die huizen aan de Bankijkerweg was. Toen dat toch gebeurde in november 2015 ging het balletje aan het rollen en zo werd vandaag de periode Kamperfoelie afgesloten en kan er volgende maand een nieuwe periode beginnen als we in ons nieuwe huis gaan wonen.