Op de foto…

Toen ik gisteren driftig aan het fotograferen was in het KLCC park gebeurde er nog wat grappigs.

Ik werd op een gegeven moment aangesproken door een jonge gozer van een jaar of achttien die me aansprak met “Boss!”. Hij had een mobieltje in zijn hand en zijn vriendin stond er ook bij, dus ik dacht dat hij wilde dat ik een foto van ze maakte, waarschijnlijk met de Twin Towers op de achtergrond. Veel Maleisiërs die daar rondlopen zijn namelijk, in tegenstelling tot mijzelf, toeristen…

Maar ik had het mis, hij kwam naast me staan en gaf het mobieltje aan zijn vriendin, want hij wilde met mij op de foto! En toen die foto genomen was wilde zijn vriendin ook nog met mij op de foto. En het was me wel duidelijk waarom, want ze waren allebei doorsnee Maleisiërs en dus bijna twee koppen kleiner dan ik. Het is niet de eerste keer dat het me overkomt maar het blijft me toch verbazen: Maleisiërs vinden het prachtig om op de foto te gaan met grote buitenlanders.

Ja, ik weet het, ik ben helemaal niet groot, niet naar Nederlandse begrippen in ieder geval, maar hier ben ik zo’n beetje een reus. Mijn collegaatje Bettina, een tengere Filipijnse, was afgelopen week ook op het feestje van Sandor en die had, zo zei ze, speciaal hoge hakken aangedaan “omdat ze naar een feestje ging met allemaal Hollanders”….

Naar het park

Riet vond het een mooie dag om bij het zwembad te liggen vandaag, ik had meer zin om iets te gaan doen wat ik al weken van plan ben en dat is een wandeling maken door het park achter het KLCC, vlak achter de Petronas Twin Towers dus.

Kuala Lumpur heeft veel parken en de mensen maken daar zeker in het weekend heel veel gebruik van. Het zijn de plaatsen waar iedereen graag wandelt, waar jonge mensen elkaar ontmoeten en waar kinderen de gelegenheid hebben om te spelen, kortom, een plek waar je zeker in het weekend heerlijk kunt vertoeven.

Maleisie3_(14)Het KLCC park is aangelegd op de vroegere bouwplaats achter de Twin Towers, bovenop de enorme ondergrondse parkeergarage.

De fonteinen zijn alleen al de moeite waard om te gaan bekijken en er is tegenwoordig zelfs een zwembad met een grote speeltuin. Hoewel je om je heen altijd herinnerd wordt aan het feit dat je nog steeds in het centrum van de grote stad bent is het toch een oase van rust, weg van het drukke verkeer.

Luie dag

We hebben het de laatste drie weken nogal druk gehad, eerst zat ik een week in Manila en daarna hadden we twee weken visite. Allemaal hartstikke leuk natuurlijk, maar vandaag hadden we allebei zoiets van effe vandaag helemaal niks.

Maleisie3_(13)Er moesten wel boodschappen gedaan worden maar dat hebben we gecombineerd met een laat ontbijt, of een vroege lunch, net hoe je het noemen wilt, bij de Dome in het winkelcentrum Pavilion.

We zijn dus zelfs voor een keertje van onze vaste Starbucks op zaterdagochtend afgestapt.

Nou is de Dome wel net zoiets, de koffie is er ook prima, alleen is er een wat uitgebreider menu om wat te eten. We hadden vandaag zelfs geen zin in een muffin of een stuk kwarktaart…

Het was zelfs zo erg dat we ‘s avonds niet eens ergens iets zijn gaan eten, wat we normaal altijd doen op zaterdag. Riet heeft heerlijk macaroni gekookt en daarna hebben we samen drie afleveringen van NCIS gekeken. Tenslotte liepen we daarmee nu al drie weken achter, het was zelfs even zoeken bij welke aflevering we waren gebleven.

Kortom, net wat ik al zei, een dag van er hoeft effe helemaal niks…

Feestje

Ik had weer eens niet goed op de datum gelet van een uitnodiging van een feestje. Nou ja, de datum had ik wel goed gezien, ik had alleen min of meer automatisch aangenomen dat het op zaterdagavond zou zijn maar vanmorgen toen ik de uitnodiging nog eens doorlas zag ik dat het vanavond was. Gelukkig kon ik Riet via email nog op tijd waarschuwen zodat ze nog gauw een nieuwe garderobe kon aanschaffen.

Het feest was overigens het afscheidsfeest van mijn vorige manager Sandor, degene die mij voor deze baan heeft aangenomen maar die sinds februari een andere baan heeft. Die baan gaat hem in eerste instantie in juni terug brengen naar Nederland dus voor hem en zijn gezin tijd om afscheid te nemen van Kuala Lumpur.

Het was weer een hele uitdaging om op het feest te komen want Sandor woont in de buitenwijk Bangsar en het centrum uit komen per auto op vrijdagavond is om maar eens een understatement te gebruiken buitengewoon lastig. We deden dan ook dik drie kwartier over het stukje van amper tien kilometer. Om het verschil aan te geven, ‘s avonds terug deden we er net twintig minuten over en toen reed ik nog een stukje verkeerd ook…

Foto’s

Maleisie3_(12)Uiteraard heb ik de afgelopen weken de nodige foto’s gemaakt en gisteren had ik weer eens tijd om er een vrachtje op mijn Foto site te plaatsen. De foto’s die ik heb gemaakt in het olifantenpark Kuala Gandah op 15 mei kun je nu ook vinden vinden op mijn foto website.

En de foto’s van Melaka staan er ook op, maar wees gewaarschuwd want dat zijn er heel wat…

Bezoek vertrokken

Vandaag zijn Nico en Anja weer vertrokken na twee weken bij ons te hebben gelogeerd. Gelukkig is hun bezoek deze keer heel wat voorspoediger verlopen dan in februari toen ze na drie dagen al weer terug moesten in verband met droeve familie omstandigheden.

Gelukkig waren ze in de gelegenheid om redelijk snel weer terug te komen en aan hun enthousiasme te merken hebben ze hebben het deze keer naar hun zin gehad. Ze waren in ieder geval al vast van plan om volgend jaar ook naar Manila te komen. Wij vonden het erg leuk om ze de afgelopen twee weken Kuala Lumpur en nog wat van de rest van Maleisië te laten zien, maar vandaag was dus al weer de vertrekdag.

Hun vlucht naar Nederland vertrok een uur eerder dan we gewend zijn, om kwart voor elf in plaats van kwart voor twaalf, maar dat komt omdat Maleisië in tegenstelling tot Nederland niet aan zomertijd doet. Ja, waarom zou je, als het altijd zomer is…

Voorouder?

Ik had al verteld dat er in Melaka een heleboel Hollandse historie te vinden is omdat het van 1641 tot 1798 onder Hollands bestuur heeft gestaan. Daarvan zijn onder andere het Stadhuys en de naastgelegen kerk nog een overblijfsel, maar er is meer.

Er zijn in de Sint Paulus kerk op de heuvel achter het Stadhuys de nodige grafstenen te vinden die een Hollands opschrift hebben. En wat schetst onze verbazing toen we daar een graafsteen vonden met het volgende opschrift:

Hier Onder Desen SteenMaleisie3_(11)

vyt Gecloven

Leght Theodorus van de

Kerckhoven

In Syn Leven Was Hy Vaders

en Moeders Vreugt

Syn Broeder Leefde Hy

Tot Een Geneugt

Aan de laatste paar regels van deze tekst zou je wel zeggen dat dit haast wel een verre voorouder moet zijn, want hier herken ik mij wel in.

Maar de tekst gaat nog verder en dan blijkt dat het hier gaat om een “Spruyt” die niet ouder is geworden dan “Een Jaer Min Drie Dagen”. Dat kan geen voorouder zijn dus, maar toch verre familie misschien?

Terug naar KL

Het was de bedoeling dat we na het ontbijt rustig aan de koffers weer zouden gaan pakken om vervolgens terug te rijden richting Kuala Lumpur. Dat ging ook allemaal volgens plan, alleen toen Riet en ik bij de liften stonden om naar beneden te gaan deden de liften het niet.

Wat was het geval, er was die ochtend een brandweer oefening aangekondigd, en die was al aan de gang toen we wilden vertrekken. De aankondiging had wel gezegd dat de liften “even” uitgeschakeld zouden zijn maar dat even bleek een rekbaar begrip. Na tien minuten tevergeefs op de knoppen te hebben gedrukt gingen Riet en ik dus maar terug naar onze kamer vanwaar we door het raam de evacuatie van het personeel en de aankomst van de brandweerwagens konden zien.

Nico en Anja waren net beneden toen de liften uitgeschakeld waren en die kregen de hele oefening in de hal, compleet met zogenaamde gewonden, van nabij te zien. Na een minuut of twintig deden de liften het weer en konden wij ook naar beneden.

De terugreis verliep vlot, en voor we naar het appartement terug reden maakten we eerst nog een stop bij de Batu Caves. Riet en Anja vertikten het om die 258 traptreden op te lopen, maar ik kon Nico niet alleen laten gaan en dus klom ik voor de tweede keer in vier weken die vermaledijde trap op…

‘s Avonds hadden we weer een gescheiden programma. Nico en ik wandelden door het KLCC park naar het Indiase restaurant Bombay Palace terwijl Riet en Anja de metro namen naar Chinatown voor nog meer inkopen. En jawel, ook Riet kwam weer thuis met twee nieuwe tassen. Ze had nog geen witte en ze kon niet kiezen…

Nog een drukke dag…

En het was vandaag weer een drukke dag! We hadden gisteren een heleboel dingen gezien waar we nog niet aan toe waren gekomen dus we hadden vandaag weer een vol programma.

We begonnen met weer een boottocht, maar deze keer met een amfibie voertuig, een soort bus die ook kan varen. De tocht begon dus op een plein vlak bij het hotel, daarvandaan reden we richting het kunstmatige eiland net voor de kust en daar reed de bus het water in. Vervolgens voeren we naar de riviermonding en weer terug, waarna we de kant weer opreden en terug naar het plein.

Maleisie_(110)Daarna scheidden onze wegen want de beide dames wilden naar Jonker Street en Nico en ik wilden het Portugese oorlogsschip bezoeken. Dat bezoek werd uitgebreid met twee maritieme musea want ons kaartje gaf toegang tot alle drie. We vonden elkaar weer in een gezellig cafeetje in Jonker Street.

We vonden dat cafeetje zo gezellig dat we er ‘s avonds ook zijn gaan eten waarna we de hele Jonker Street af liepen want daar was een avondmarkt.

Helemaal aan het eind was een pleintje met een groot podium waar Karaoke werd gedaan. Er omheen zaten allemaal Chinezen die dolenthousiast reageerden op de zangers (zangeressen hebben we niet gezien) en er waren er nogal wat die allemaal op hun beurt zaten te wachten.

De avond werd weer besloten op het terras van het hotel, onze laatste avond in Melaka alweer.

Drukke dag

Meteen na het ontbijt gingen we met z’n vieren op verkenning in Melaka. Ver hoefden we niet te lopen voor de eerste attractie want vlak bij het hotel was een uitkijktoren waarmee je in een soort gondel omhoog werd gehesen en van waaruit je een prachtig uitzicht had over de stad. Zo konden we ook gelijk bekijken waar de plekken waren die we wilden bezoeken.

Maleisie_(109)Het volgende doel was het historische centrum waar nog steeds een aantal historische Hollandse gebouwen staan. Melaka is namelijk een tijdje door de Hollanders bezet geweest nadat ze de Portugezen eruit hadden gegooid. De Hollandse gebouwen zijn makkelijk te herkennen want toen Melaka ingenomen werd door de Engelsen wilden die eerst alle Hollandse gebouwen afbreken maar besloten later onder druk van de lokale bevolking om ze rood te verven.

En dat zijn ze dus nog steeds, met als bekendste het Stadthuys wat waarschijnlijk het oudste Hollandse gebouw is in Zuid-Oost Azië.

Na deze min of meer verplichte bezichtiging (we zijn tenslotte nog steeds Hollanders) maakten we een boottochtje over de rivier door de stad. Daarna, het was inmiddels al ver in de middag, bezochten we de drukste straat van Melaka, Jonker Street. Zo heet die overigens niet meer, vandaar dat we wat moeite hadden gehad om hem te vinden, maar iedereen noemt hem nog steeds zo. Daar vonden we een prima cafeetje waar we onder het genot van een koel biertje een beetje konden bijkomen want het was een drukke maar ook een bloedhete dag geweest.

Terug in het hotel fristen we ons op en wandelden weer terug naar het centrum om wat te gaan eten. Tenslotte bezochten we nog de avondmarkt aan de andere kant van de weg bij het hotel, met de bekende toeristische rommel maar wel leuk. We eindigden op het terras van het hotel. Met een biertje, inderdaad…

Melaka

Maleisie3_(10)

We wilden met onze visite nog een weekendje weg en dat werd deze keer Melaka, een voormalige havenstad gelegen op zo’n anderhalf uur rijden ten zuiden van Kuala Lumpur.

Helemaal zonder slag of stoot ging dat niet want er bleek in eerste instantie geen enkel hotel meer te boeken. Riet bleef gelukkig volhouden maar eindelijk lukte het pas afgelopen woensdag om toch nog wat te vinden, er waren nog twee kamers vrij in het Holiday Inn hotel.

We vertrokken om een uur of vier ‘s middags en vonden het hotel vrijwel zonder problemen. Het hotel bleek een enorme meevaller, het was mooi en schoon en lag op loopafstand van alle leuke dingen in Melaka.

Melaka is de naam die de Maleisiërs zelf gebruiken voor de stad, in Nederland wordt de stad meestal Malakka genoemd terwijl Engelstalige landen het weer Malacca noemen. De stad is gelegen aan de Straat van Malakka, zo’n 80 km van het vasteland van Sumatra.

Vroeger was de stad een belangrijke havenstad maar speelt tegenwoordig nauwelijks meer een rol omdat de grote zeeschepen te veel diepgang hebben om de haven te kunnen gebruiken.

Hakka in de regen

Ons bezoek is inmiddels ook behoorlijk gecharmeerd van ons favoriete Chinese restaurant “Hakka”, en dat vinden wij natuurlijk geen probleem. We waren er maandag ook al geweest maar toen was onze bestelling van “Hong Kong Style Duck” niet doorgekomen en we vonden dat moesten we dat vandaag maar eens goed moesten maken.

Maleisie_(108)Er was alleen een probleempje, de regen plonsde namelijk naar beneden toen we op weg wilden gaan en we besloten in eerste instantie maar even te wachten. Op een gegeven moment leek het minder te worden dus we waagden het erop, we hadden tenslotte allemaal een paraplu.

Bij het eerste het beste kruispunt begon het echter weer te stortregenen, en dat was nog tot daar aan toe maar er viel opeens zoveel water dat het water over onze schoenen spoelde.

Dankzij de monorail kwamen we toch nog redelijk droog ter plekke, zij het dat Nico en ik natte broekspijpen hadden. Het eten (Black Pepper Beef, Lemon Chicken en de Hong Kong Duck) maakte zoals gewoonlijk alles weer goed. Het bleef echter wel regenen en dat had zo zijn invloed op het verkeer. Daardoor was het vrij zinloos een taxi terug te nemen en werd het dus weer lopen met de plu op. En gelukkig is er nog altijd de monorail…

55+…

Maleisie_(107)Gisteren bij het bezoek aan de Menara Tower kreeg ik een verrassing en ik ben er nog steeds niet uit of ik er nu blij mee moet zijn of niet. Een schok was het wel aangezien het de eerste keer was dat het me overkwam.

Toen we de kaartjes kochten vroeg de lieftallige jongedame achter de kassa, “Neem me niet kwalijk dat ik het vraag, maar is iemand van U misschien 55 jaar of ouder?”. Daar zei ik dus ja op, en wat bleek, ik kreeg speciale ouderen korting en mocht voor 30 Ringgit naar binnen in plaats van 45 Ringgit.

Als Nederlander moet ik natuurlijk zeggen dat dat mooi verdiend is, maar aan de andere kant is het toch een teken dat ik nu toch definitief tot de groep senioren ben toegetreden. Goed, er zijn zat mensen die het niet halen zeggen ze dan, maar op dit moment vind ik het toch nog steeds een beetje een twijfelachtige eer.

Nou ja, er was ook wel weer een komisch moment. Staan we in een winkeltje met souvenirs, vraagt het meisje niet zoals gewoonlijk waar we vandaan komen maar waar we wonen. Zeg ik dus “Accross the street”. Kijkt ze me verbaasd aan, maar het is toch zo…

Wesak Day

Vandaag was een vrije dag in Maleisië vanwege Wesak Day, een Boeddhistisch feest. We wilden toch eens gaan proberen om kaarten te krijgen voor een bezoek aan de Petronas Towers. Vervelend genoeg zijn die blijkbaar alleen te krijgen op de dag zelf en wordt er maar een bepaald aantal per dag verkocht, en dat betekent ‘s morgens in de rij gaan staan.

We kwamen om half negen vanmorgen aan bij het verkooppunt onder de torens, waar we een enorme menigte zagen voor het loket. En in de rij staan hoefde al niet meer want de bewaking had al een koord opgehangen om de wachtenden af te scheiden van diegenen die geen kans meer hadden op een kaartje. Waaronder wij dus…

Maleisie_(106)Na een ontbijtje op een terras in het zonnetje achter het KLCC besloten we dan maar naar de Menara Tower te gaan. Voor mij al de vierde keer geloof ik, maar och, het blijft toch altijd leuk.

En we hadden een extraatje in de vorm van een bezoek aan de kleine dierentuin naast de toren die we eigenlijk nog niet eerder hadden gezien. Er waren hoofdzakelijk heel veel slangen, spinnen (hele grote), wat vogels en een paar apen te zien, maar het was toch wel een bezoekje waard.

Aan het eind van de middag gingen we naar Jalan Petaling, beter bekend als Chinatown, waar Anja haar eerste lessen van Riet kreeg in afdingen…

Eindelijk, de iPad 2

Maleisie_(105)Het was vandaag eindelijk zover, Riet heeft haar iPad 2. Ze liep al dagen warm want vorige week al kwam het mailtje dat hij verstuurd was en dus onderweg. Ieder uur werd de tracker van DHL geraadpleegd om te zien waar het ding zich nu bevond.

En zeker toen Anja afgelopen zaterdag besloot om ook een iPad 2 te kopen en er zowaar in een van de Apple winkels nog een paar in voorraad bleken te zijn was het natuurlijk helemaal het hek van de dam.

Maar gelukkig, zoals verwacht stond vanmorgen DHL op de stoep en hebben we nu twee van die iPad zombies op ons balkon zitten. Nee, die andere is niet Anja maar Nico, die er zelf nog geen een hoefde maar desondanks die van Anja nog amper heeft losgelaten.

Overbodig te zeggen natuurlijk dat de Angry Birds weer vliegen…

Olifanten

Na een rustige zaterdag besloten we de zondag te besteden aan een dagtripje. Na wat zoeken in de diverse boeken en boekjes vonden we een olifanten reservaat op zo’n anderhalf uur rijden van KL.

Na de nodige problemen met de TomTom, die ons weer eens een weg op wilde sturen die afgesloten was en wat ons een half uur vertraging opleverde, vonden we het reservaat uiteindelijk toch vrij makkelijk. Het is gelegen in de buurt van het plaatsje Lancang, ergens midden in de jungle.

Maleisie_(104)Het was er bloedheet maar het was heel erg indrukwekkend om de olifanten van zo dicht bij te kunnen zien. Het was zelfs mogelijk om te helpen de olifanten te wassen en er een ritje op te maken maar van allebei hebben we maar afgezien. Het wassen vond plaats in de rivier en we hadden geen zwemkleding bij ons (en bovendien zagen we wat de olifanten zoal in het water dropten) en voor het ritje was zoveel belangstelling dat we waarschijnlijk de rest van de middag in de rij hadden moeten staan.

Onderweg terug naar KL werden we nog overvallen door een enorme plensbui. Nico en Anja wilden graag eens zo’n echte tropische onweersbui meemaken hadden ze gezegd dus die kregen vandaag twee attracties…

Vrijdag de 13e

Ik had al gezegd dat het regelen van de reis niet zonder problemen was verlopen en dat was met name voor de terugreis. Er bleek geen andere optie mogelijk dan terug te reizen via Singapore, dus met een tussenstop, als ik tenminste deze avond nog thuis wilde zijn. Maar ik had het kunnen weten, wie gaat er nu vliegen op vrijdag de 13e…

Bij aankomst op de luchthaven hoorde ik al dat de vlucht een kwartier vertraging had, en dat kwam slecht uit want op de luchthaven van Singapore had ik maar een uur overstaptijd. Aangekomen bij de gate was de vertraging al opgelopen tot een half uur en ik wist toen al zeker, die aansluitende vlucht naar Kuala Lumpur ga ik niet meer halen.

De vertraging werd uiteindelijk een uur, en er werd al gezegd dat er geprobeerd zou gaan worden om te kijken of mensen die hun aansluitende vlucht zouden gaan missen konden worden overgeboekt in Singapore. Ik had inmiddels behoorlijk de pest in want ik verwachtte niet anders dan dat het overnachten zou worden in Singapore en dus pas zaterdag thuis.

Onderweg zat ik de hele tijd op mijn horloge te kijken om te zien of er nog een minimale kans zou zijn om toch mijn vlucht nog te halen, maar die kans werd steeds kleiner naarmate we dichter bij Singapore kwamen. En toen we landden was er nog steeds geen nieuws over overboekingen.

Maar Singapore Airlines staat niet voor niks bij iedereen één met stip: toen we de slurf uit kwamen stonden er al grondstewardessen ons op te wachten met nieuwe tickets, ik was overgeboekt op een iets latere vlucht van Silk Airways en zou toch nog dezelfde avond thuis zijn!

Er was nog maar één kleinigheid, op de nieuwe ticket stond een gate nummer wat ruim een kwartier lopen was. Bij aankomst bleek het nummer niet te kloppen, de eigenlijke gate was vlak bij onze aankomst gate, dus ik moest weer helemaal terug. Maar zoals gezegd, een klein ongemak slechts, want om kwart voor elf vanavond zat ik aan een pint in het Hardrock Café…

En weer visite!

Vandaag komen onze vrienden Nico en Anja weer aan in Kuala Lumpur voor wat hun tweede bezoek gaat worden. Hopelijk verloopt het deze keer voorspoediger dan de vorige keer in februari toen ze vanwege droeve familieomstandigheden al na drie dagen weer naar huis terug moesten.

Omdat ik nog steeds in Manila zit is Riet degene die ze is gaan ophalen met de auto, en dat heeft ze prima gedaan. Zonder problemen bereikte ze KLIA, de luchthaven van Kuala Lumpur, wat toch zo’n zestig kilometer rijden is, en als ze niet een parkeerplaats voor bussen was opgereden in plaats van de parkeergarage voor auto’s in dan was het zelfs foutloos geweest.

Ook de terugweg ging soepel, en jammer genoeg ook hier toch weer een schoonheidsfoutje toen ze er nota bene al bijna waren, ze ging op Jalan Ampang rechtsaf in plaats van linksaf. Kan gebeuren, die twee Petronas Towers aan je linkerhand zie je tenslotte vrij makkelijk over het hoofd…

Maar zonder gekheid, aangezien Riet alleen nog maar korte ritjes in de stad had gemaakt vind ik dit een hele prestatie. En dat bovendien zonder de TomTom te gebruiken. Chapeau!

Eerste keer huizen kijken

Vandaag was de dag waar Riet vol verwachting naar heeft uitgekeken, al kon ze er jammer genoeg zelf niet bij zijn. Ik werd door onze contactpersoon voor de verhuizing opgehaald bij het hotel om een kijkje te gaan nemen in de wijk Ayala Alabang en een paar huizen te gaan bekijken.

Het was meer bedoeld om een beetje een indruk te krijgen van wat er aan huizen te huur is dan om daadwerkelijk al een keuze te maken, want daarvoor is het nog veel te vroeg. Het is niet te verwachten dat een huiseigenaar bereid is om een huis nog vier maanden leeg te laten staan voor ons…

Maleisie_(103)En dat is jammer, want van de vijf huizen die ik gezien heb waren er twee absolute toppers, en een derde was ook niet gek. Het wordt wel even wennen denk ik want de huizen zijn echt gigantisch voor onze begrippen. En we moeten dat nog met meubels gaan vullen ook want ze zijn allemaal ongemeubileerd.

Maar ik heb in ieder geval wel het idee gekregen dat we het daar wel gaan uithouden. Alleen hopen dat dat laatste huis (zie foto) over drie maanden nog beschikbaar is, maar ik denk het niet…

Bekeuring…

Nauwelijks was ik op kantoor vandaag of ik kreeg een sms-je van het lease bedrijf van onze auto, er was een bekeuring binnengekomen. Te hard gereden in de buurt van Ipoh, en dat was dus toen we samen met Robin en Chantal terugkwamen van Penang.

Het zal best wel kloppen en het was nog een forse ook, voor Maleise begrippen tenminste: 150 RM. En ik kan deze keer Riet niet de schuld geven want ik ben de enige die dat tripje heeft gereden.

Maleisie_(102)Niet te geloven eigenlijk, de topsnelheid van een Myvi ligt amper boven de maximum toegestane snelheid wanneer hij volgeladen is met vier volwassenen met volle bepakking, maar ik heb me er blijkbaar toch behoorlijk op verkeken.

Op de foto staat trouwens ons kantoor in Manila, gezien vanuit mijn hotelkamer op de 29e verdieping van het Vivere Hotel. Op de achtergrond ligt de wijk waar we komen te wonen en waar ik morgen een kijkje ga nemen.

Voor werk naar Manila

Vorige week moest ik nog snel een tripje naar Manila regelen wat niet helemaal zonder problemen verliep, wat logisch is omdat alles op zo korte termijn geregeld moest worden. De heenreis en het hotel konden gelukkig nog worden geboekt zoals ik dat wilde dus ik kon vandaag in ieder geval op weg.

Er was wat vertraging met de vlucht want er was gisteren een tyfoon over Manila geraasd die kort maar hevig was met heel veel neerslag. Daar was overigens bij aankomst al helemaal niks meer van te merken. Het was al wel tegen vieren toen ik bij het hotel aankwam en dus niet meer de moeite om naar kantoor te gaan. Ik heb dus maar vanuit mijn hotelkamer nog wat gewerkt, wat ook niet helemaal zonder problemen verliep omdat mijn laptop problemen had met de Internet verbinding.

En ‘s avonds heb ik op een van de filmnetten eindelijk de film “Lost in Translation” eens een keer helemaal gezien.

X Fighter…

We krijgen de komende week weer visite over uit Nederland en dus moesten er inkopen worden gedaan. Riet vond dat we dat maar eens moesten doen in Bandar Utama, een winkelcentrum in een van de buitenwijken waar we al eens langs waren gereden maar nog niet waren geweest.

Maleisie_(101)Onze TomTom bracht ons er feilloos naar toe, tenminste, nadat we het goede adres hadden ingevoerd. Ik had namelijk een verkeerde straat opgegeven en na twintig minuten stonden we bijna bij een collega voor de deur…

Dit winkelcentrum verschilt niet veel van de andere grote Shopping Malls hier in KL, maar er was toch iets bijzonders, als je tenminste zoals ik een liefhebber bent van de Star Wars films.

De foto spreekt boekdelen voor deze doelgroep, de rest zal het hoogstwaarschijnlijk niets zeggen…

Dit wordt mogelijk trouwens voor een paar dagen mijn laatste post, want morgenvroeg vertrek ik naar Manila. Woensdagochtend ga ik daar voor de eerste keer huizen bekijken, iets waar Riet heel erg nieuwsgierig naar is en hopelijk heb ik dus bij terugkomst wat te melden, Vrijdagavond ben ik weer terug in Manila, tot dan.

Paraplu’s

Maleisie_(100)Hoewel het de laatste dagen droog is geweest en erg heet zag je vandaag toch een heleboel paraplu’s op straat. En dat is dan niet tegen de regen maar tegen de zon.

Je zou het niet zeggen maar de mensen hier zijn geen zonnebaders, sterker nog, ze blijven liever uit de zon. Met goede reden overigens want in de schaduw is het toch een stuk aangenamer dan in de volle zon waar het zweet je al gauw van het lijf druipt. En wat doe je als er erg veel zon is, dan zet je dus je paraplu op.

Als je hier een paraplu koopt dan hebben die vaak ook een zilverkleurige bovenlaag, speciaal tegen de zon.

Zo’n plu is uiteraard ook prima tegen de regen, dus je kunt rustig stellen dat de paraplu hier multifunctioneel is…

Bijnamen

Op de Filipijnen hebben ze een hele merkwaardige gewoonte, vrijwel iedereen wordt daar aangesproken met zijn of haar bijnaam. En dat geldt niet eens voor informele gesprekken maar die bijnaam wordt ook gewoon gebruikt voor de meer formele omgang. En af en toe vraag je je af waarom ze dat doen want een paar van mijn vrouwelijke collega’s hebben prachtige voornamen als Clarissa, Lovella en Fermida, maar die gaan door het leven als Cleng, Lab en Beng…

Hoe het nou werkt met het verkrijgen van zo’n bijnaam, daar ben ik nog niet helemaal achter maar ik heb alvast maar geïnformeerd hoe je aan zo’n bijnaam komt.

Maleisie_(99)Toen we het erover hadden in de kroeg gisteravond kreeg ik van Inna, mijn voormalig collegaatje van Sakhalin, te horen dat ik in Rusland ook een bijnaam had. Dat was nieuws want dat heb ik nooit geweten maar ik was wel nieuwsgierig wat dat dan wel was. Blijkbaar werd ik “Kirkorov” genoemd, naar de in Rusland ontzettend populaire popzanger Filipp Kirkorov. Dat had overigens meer te maken met de overeenkomsten in postuur dan met mijn muzikale kwaliteiten…

De Russinnen gaven iedereen bijnamen die min of meer gerelateerd waren aan je uiterlijk. Zo had ik een collega, klein van postuur met een ringbaardje en bovenop kaal, en die werd dus “Lenin” genoemd…

Zwervers

Maleisie_(98)Sinds enige tijd staan er overal in het centrum vuilnisbakken op de stoep, nogal plastiekerig uitziende opvallend geel met blauwe gevallen. Het meest verbazende voor ons Nederlanders is eigenlijk wel dat ze hoewel ze helemaal los staan ook gewoon op hun plek blijven staan. Die op de foto boven ziet er trouwens wel redelijk intact uit, in de zin dat de blauwe deksel er nog gewoon opzit. Meestal hangt die er half naast of zit in ieder geval scheef op de gele bak, want er wordt dankbaar gebruik van gemaakt door de zwervers als voedselvoorziening.

Nou zijn er hier niet zo veel zwervers, maar er zijn er in ieder geval drie die je regelmatig ziet. Zo staat er in de buurt van de Hawker stalletjes halverwege mijn werk altijd een die altijd in zichzelf loopt te praten en daarbij drukke gebaren maakt. Het ziet er vervaarlijk uit maar hij doet verder geen kwaad. Iedere morgen als ik naar mijn werk loop ligt hij languit op de stoep te slapen. Er is er ook een die huisvesting heeft gevonden bij een bushalte vlak bij KLCC. We zien hem altijd, meestal languit slapend op de bank, als we die kant op gaan. We vroegen ons tot een paar dagen geleden zelfs af of hij ooit wel bewoog maar volgens Riet was hij er een keer ‘s middags niet en hij zat ‘s avonds een keer rechtop.

De derde is helemaal een raar geval, dat is een jonge man die rondloopt in een volkomen aan flarden gescheurde spijkerbroek en een baseball pet achterstevoren op zijn hoofd. Die heeft altijd een plastic tas bij zich waar al zijn  hebben en houden in zit en gisteren was hij een maaltijd aan het samenstellen toen hij bij een van die gele vuilnisbakken de restjes uit weggegooide yoghurt bekertjes bij elkaar aan het gooien was…

Bankrekeningen

Het raadsel van de terug gestorte huur is opgelost. Ik had een emailtje gestuurd aan onze agent om raad te vragen over het overmaken van de huur en zij heeft contact opgenomen met onze huisbaas.

En wat bleek, onze huisbaas had wel een correct rekeningnummer doorgegeven voor het overmaken van de huur maar dat was niet de goeie rekening. Dit nummer was namelijk van een Dollar rekening en daar kun je geen Ringgits op storten. Raadsel opgelost, we gaan het opnieuw proberen.

Dit klinkt ons niet onbekend in de oren want wij hebben zelf ook twee rekeningen hier bij de bank, een voor Ringgits en een voor Euro’s. Als ik zeg “wij” dan bedoel ik eigenlijk dat ik twee rekeningen heb en dat Riet daar gebruik van mag maken. Dat zeg ik niet omdat ik me belangrijker voel of zo, maar zo is dat nu eenmaal hier in Maleisië, dit is nog een “mannenland”. Riet kan bijvoorbeeld niet onze gezamenlijke Credit Card rekening betalen, dat moet ik doen, en voor belangrijke bankzaken moet ik opdraven en Riet mag “meekijken”.

Nou ik erover nadenk, in Rusland hadden we ook twee bankrekeningen, maar dan een voor Roebels en een voor Euro’s. En die rekeningen hebben we nog steeds, volgens mij staat er op die Roebel rekening zelfs nog veertig Roebel…

Regen

Om vier uur vanmiddag leek het wel nacht, zo donker was het buiten, en de regen stroomde naar beneden. We hebben al dagenlang tegen het eind van de middag een enorme onweersbui en ook vandaag dus. Het was zelfs zo erg dat ik ondanks dat ik altijd een paraplu bij me heb ik een half uur langer op kantoor gebleven ben om de ergste regen af te wachten.

Maleisie_(97)Gelukkig kun je daar op wachten, en dat bedoel ik letterlijk. Na ongeveer een uur houdt in ieder geval de ergste regen op en is het met een paraplu op goed te doen. Alleen komt het meeste water niet van boven maar van beneden. Als het zo hard regen stromen in korte tijd letterlijk de straten en stoepen over, en het is dan ook meer waden dan lopen.

Tien jaar geleden is er in KL riolering aangelegd omdat de stad bij iedere bui compleet overstroomde. Die riolering helpt wel maar is niet afdoende om tijdens een echte bui het water meteen af te voeren en dat betekent dus een waterballet. Auto’s gooien zoveel water op dat de wandeling naar huis een soort spitsroede lopen is, want niet alleen moet je opletten waar je loopt (anders ben je tot over je enkels nat) maar je moet ook het passerende verkeer in de gaten houden (anders ben je tot je kruis toe nat).

Het beste is gewoon even wachten. Hier is een bui een bui, met een duidelijk begin en een duidelijk eind, en geen gezeik tussenin.

Vrije dag

We hadden een lekker lang weekend want we hadden vandaag een vrije dag. Gisteren was 1 mei, de Dag van de Arbeid, normaal gesproken een vrije dag maar dat was het toch al want het was zondag. Maar omdat ze hier niet kinderachtig zijn wordt zoiets gewoon gecompenseerd door de dag erna vrij te geven.

Maleisie_(96)Een vrije dag dus, en een schitterende warme dag ook nog. Helaas betrok de lucht ook vandaag weer tegen het eind van de middag, net als de vorige dagen, en barstte er in de avond weer een gigantisch onweer los met bliksemflitsen om de paar seconden en overstroomde straten.

Ik was vanmiddag toen het nog zonnig en heet was even in Berjaya Times Square en zag een winkel met een bekende naam erop. Heeft mijn nicht hier een modezaak geopend waar ik niks vanaf weet?

Geldzaken…

Dat bankzaken hier tamelijk anders afgewerkt worden dan in Nederland had ik al eens verteld, maar we staan soms nog steeds verbaasd. Het gaat hier niet zo soepel allemaal als in Nederland, dat weten we inmiddels wel maar het is iets wat we toch wel missen. Dit weekend hadden we weer twee van die merkwaardige voorvallen met onze bankzaken.

Omdat het inmiddels wel duidelijk is dat de snelste manier om een iPad 2 te krijgen gewoon online bestellen is hebben we dat gisteravond gedaan en betaald via onze credit card. Vindt Riet vandaag vijf gemiste telefoontjes van onze bank op haar mobieltje, of we dringend wilden terugbellen. Bleek dat het alleen maar was omdat ze onze credit card betaling wilden verifiëren, want het was een online betaling. En dat terwijl we al regelmatig online aankopen gedaan hebben met dezelfde credit card.

Het tweede voorval betrof de huur voor ons appartement. We hadden zes maanden vooruit betaald en die zijn nu om dus hebben we van de week de huur voor de volgende maand overgemaakt. Geen problemen met het overmaken, maar we kregen gisteren bericht van onze bank dat de bank van onze huisbaas de betaling had geweigerd en het geld had teruggestort! Zonder opgaaf van redenen, dus daar kunnen we de komende week weer achter aan.

Je ziet, zelfs dingen betalen gaat het hier lang niet altijd even gemakkelijk…

Mid-Valley Mall

In de speurtocht naar een iPad 2 was Riet vandaag zelfs bereid tot een tochtje naar de Mid-Valley Mall, een reusachtig winkelcentrum aan de andere kant van de stad. Daar waren we pas één keer eerder geweest, bij onze introductiedag, en Riet, die al van nature een hekel aan winkelen heeft, vond het niks.

Er komen was weer een hele toestand want de TomTom had weer eens de nodige problemen. Om bij Mid Valley te komen wilde onze elektronische gids ons weer eens via KL Sentral sturen en aangezien daar zwaar wordt gewerkt zijn er een aantal straten compleet veranderd. Het probleem was dat de TomTom ons een straat in wilde hebben die gewijzigd was in een brede verkeersader die nu eenrichtingsverkeer was, onze kant op en dus precies verkeerd om.

Omdat we inmiddels bekend zijn met de nukken van de TomTom die dan constant aanwijzingen geeft om je weer op die verkeerde weg terug te krijgen reden we gewoon een stuk de verkeerde kant op tot we een andere route kregen.

Bijna ter plekke misten we ook nog eens de afslag wat ons een extra rondje opleverde maar we kwamen er tenslotte toch. Tevergeefs voor wat betreft het uiteindelijke doel want allebei de Apple Stores hadden al een bord neergezet voor de deur met “iPad 2 Sold Out!”.

Toch was de tocht niet voor niks, we vonden een aantal winkels met merkkleding  voor belachelijk lage prijzen vergeleken met Nederland. En het prijzenbeleid is hier af en toe toch al niet te volgen, in positieve zin wel te verstaan. Ik wilde een broek kopen die 120 Ringgit kostte, maar de verkoopster maakte me er op attent dat als ik er een Polo shirt bij kocht dat ik dan vijftig procent korting kreeg op allebei. Zo had ik dus uiteindelijk een broek en een Polo shirt voor 100 Ringgit, minder dan wanneer ik alleen de broek had gekocht…

Geen iPad 2…

Riet was inderdaad om tien uur vanmorgen in de Apple Store in het KLCC maar wat ik al voorspeld had, er stond een gigantische wachtrij tot ver buiten de winkel. Volgens Riet helemaal tot aan de Starbucks, en dat is dus wel een meter of veertig.

Ze besloot eerst maar boodschappen te gaan doen en een bakkie in de hoop dat de rij korter zou worden, maar bij terugkomst anderhalf uur later was de rij twee keer zo lang! Dat was zelfs Riet te gek dus ze schoof niet aan maar ging naar huis.

Vanavond was er weer een borrelavond van Shell Outpost in het Italiaanse restaurant Santini achter het KLCC, en op weg daar naar toe probeerden we het toch nog even bij de Apple Store. Geen rij wachtenden meer, wel nog een enorme drukte binnen en helaas, alleen nog de kleinste versie van de iPad 2 op voorraad.

We kijken dus nog even verder, wordt vervolgd…

iPad 2?

Toen we een iPad kochten als cadeautje voor mijn schoonzus (voor al haar goeie zorgen voor onze jongste zoon die daar zowat iedere avond aan tafel bijschuift) nam Riet hem alvast in gebruik, “om eens te kijken wat of dat ding nou wel was”.

Twintig minuten later was ze al helemaal verkocht en ze heeft het kreng geloof ik alleen maar neergelegd om in bad en naar bed te gaan en dan nog met tegenzin. Ze kwam eind maart na haar tripje naar Nederland dus iPad-loos terug en dat heb ik geweten.

“Ik wil een iPad 2!”

“Maar die is nog niet te koop…”

“Kan me niet schelen, ik wil er een!”

“Ja maar…”

En zo gaat het nu dus al een maand, maar morgen gaat het dan eindelijk gebeuren, de iPad 2 komt in Maleisië in de winkels. Riet gaat doen wat ze nog nooit heeft gedaan in haar hele leven, ze gaat vroeg haar bed uit om op tijd in de Apple winkel te zijn in de hoop er een te pakken te krijgen. Ik heb al gewaarschuwd dat ik een stormloop verwacht en dat de kans dat ze er morgen daadwerkelijk een kan kopen heel erg klein is, maar ze gaat toch.

Ik ben benieuwd, ik hou jullie op de hoogte…

Petroleum Club

Mijn collega Brian woont al een jaar of tien in Maleisië en hij is lid van de Malaysian Petroleum Club. Dat is geen sportvereniging maar een club als waar je iets kunt drinken, lekker kunt eten en kunt relaxen. Kortom, een club zoals die waar de heren Randolph en Mortimer Duke uithangen in de film “Trading Places” (met Eddy Murphy, je weet wel).

Brian had een paar van ons beloofd ons daar eens een keer mee naar toe te nemen en dat was vandaag. Dus hadden we alle vijf een stropdas meegenomen en na die om een uur of kwart over vijf te hebben gestrikt liepen we naar de Petronas Twin Towers.

En daarMaleisie_(95)mee is meteen het aardigste aspect van die club verteld, want die is namelijk gevestigd op de 41e en 42e verdieping van een van de torens van de Petronas Twin Towers. En omdat ik daar nog nooit in de Towers was geweest was ik heel erg nieuwsgierig.

En ik werd niet teleurgesteld. Nette kleding met minimaal een stropdas is er weliswaar verplicht maar de club is dan ook sjiek de friemel, met lounge sofa’s, bediening in deftige zwarte kostuums en bovendien een uitzicht waar je bijna sprakeloos van zou worden. En het werd nog gezellig ook, alleen wel jammer dat Riet niet mee kon was dit was een “boys night out”…

Statistieken

Ik heb nog steeds een programma meelopen met mijn website waarmee ik in de gaten kan houden hoe vaak mijn  website wordt bezocht en nog veel meer statistische gegevens. Ik had het programma op mijn Sakhalin website alleen zijn er hele grote verschillen met toen en nu.

Over de bezoekersaantallen heb ik geen klagen, het gemiddelde ligt beduidend hoger dan toentertijd op mijn Russische website. Maar dat is ook het enige positieve, want de rest van de informatie is gewoon ronduit saai!

Maleisie_(94)Had ik in Rusland regelmatig bezoekers in exotische streken (Brunei, België, de Verenigde Staten, Thailand), hier dus alleen maar Nederland en Maleisië. En als ik de Maleisische gegevens bekijk zie ik dat we dat dus zelf zijn geweest. Niks geen onbekenden dus.

Verder was het altijd leuk om te zien hoe mensen mijn website vonden, en dat was soms via de vreemdste zoekmachines en zoekwoorden. En nu… helemaal niets! Er komen alleen maar mensen op de site via de link zelf en dat moeten dus wel bekenden zijn.

Helaas, niks bijzonders te melden eigenlijk dus…

Autobrandje

Toen ik vanavond naar huis liep zag ik in het straatje met de Hawker Stalls, de eetstalletjes, een dikke witte rookwolk opstijgen.

Maleisie_(93)In eerste instantie dacht ik aan het afgieten van rijst of iets dergelijks, wat natuurlijk niet zo gek is daar, maar toen ik dichterbij kwam zag ik dat het onder motorkap van een geparkeerde auto vandaan kwam.

Het bleek dat de auto wel degelijk in de fik stond. Er ontstond lichte paniek want alles staat daar nogal dicht op elkaar, maar gelukkig stond de auto net op een hoek en kon hij naar het midden van de straat worden gesleept. Iemand maakt met gevaar voor verbrande fikken de motorkap open en er werd geprobeerd het vuur te doven met een emmer water, maar de auto fikte gewoon door.

Met nog wat emmers water van toesnellende mensen werd de brand uiteindelijk toch geblust.

Overigens, de kans dat we daar bij die stalletjes wat gaan eten is sinds vorige week definitief nul want Riet zag daar langs de stoeprand een grote rat scharrelen…

Mega Mac

Maleisie_(92)Robin had van de week de euvele moed om zonder mij naar McDonalds te gaan en daar een Mega Mac te gaan eten. Dat moest ik dus gisteren even compenseren.

Een Mega Mac is hetzelfde als een Big Mac, maar dan met vier hamburgers ertussen in plaats van twee. Dat is dus dubbel zo lekker en nog langer plezier, uiteraard pas nadat je hebt uitgevogeld hoe je dit gevaarte moet verwerken…

Voor de McDonalds haters die dit lezen en vol afgrijzen naar de bovenstaande foto kijken, knagen jullie maar lekker op je biologisch gekweekte mierikswortel met tofu en worteltjestaart, bij het zien van de foto loopt mij spontaan het water al weer in de mond.

Nieuwe foto’s

Het is al weer een tijdje geleden maar ik heb me vandaag weer eens bezig kunnen houden met mijn gemaakte foto’s. Ik heb er de afgelopen twee weken weer de nodige gemaakt, onder andere van ons bezoek aan Penang en aan de Batu Caves.

De foto’s daarvan staan nu op mijn foto website. Als je een album kiest om te bekijken probeer dan ook eens de verschillende mogelijkheden om de foto’s te bekijken. Je kunt zelf bladeren, en als je daar geen zin in hebt kun je klikken op Slideshow.

Robin en Chantal vertrokken

Robin en Chantal zijn vanavond weer vertrokken naar Nederland na twee weken bij ons te hebben doorgebracht. Hopelijk vonden ze het net zo leuk om hier te zijn als dat wij het vonden om ze hier te hebben.

Voor vertrek hebben ze samen het KLCC nog even bezocht, niet zozeer om te winkelen maar om nog een keer een bakkie te gaan doen bij Starbucks. Als je het mij vraagt was dat hun dagelijkse hoogtepunt hier in KL 🙂

Daarna zijn we met z’n vieren nog even wat wezen eten bij het Hardrock Café en daarna ging het met de Myvi richting de luchthaven. Het was even persen met de twee koffers want een Myvi heeft niet echt een grote kofferruimte, maar dat lukte en ruim een uur later namen we afscheid nadat ze de koffers bij de incheck balie hadden gedropt.

Riet en ik zijn dus nu weer met z’n tweetjes maar dat is maar voor drie weekjes want dan komen de volgende bezoekers alweer.

Starbucks

Morgen gaan Robin en Chantal al weer terug naar Nederland, niet te geloven hoe vlug die twee weken om zijn gevlogen! Vandaag zijn ze in ieder geval nog even naar de Menara Tower geweest nadat een poging om kaarten te krijgen voor de Petronas Towers was mislukt.

Maleisie_(91)Wat ze in ieder geval gaan missen in Nederland is het bakkie koffie bij Starbucks. Zelfs Chantal, die normaal gesproken toch een echte theeleut is drinkt daar koffie. Hier heb je op zo’n beetje iedere straathoek een Starbucks; nou ja, bijna dan maar lang hoef je nooit te zoeken, terwijl er in Nederland maar een stuk of twee zijn in het hele land: een op Schiphol en een op het Centraal Station in Den Haag.

Maar wat staat er vandaag in de Nederlandse kranten: Starbucks gaat in Nederland eindelijk van de grond komen.

Ze gaan beginnen met tien vestigingen in de grote steden, en hopelijk gaat die trend doorzetten en er komt er in Rijnsburg een in de Hoftuin. Voor als we terugkomen, maar dan moet die wel klaar zijn tegen die tijd. En ook een beetje redelijke prijzen graag, want die zijn in Nederland verhoudingsgewijs belachelijk hoog.

Sleutels vergeten…

Vanmorgen stap ik op de 24e verdieping door de glazen deuren naar ons kantoor, voel in mijn tas…. en ja hoor, sleutels vergeten! De sleutels van mijn ladenblok wel te verstaan, en dat is een ramp want daar zit mijn laptop in.

Het probleem zat hem in het feit dat ik gisteren een andere tas mee naar het werk had genomen dan vandaag, en blijkbaar had ik dus niet goed opgelet met het overladen van de nodige spullen. Het betekende wel dat ik dus gewoon weer naar huis kon, want geen sleutel betekent geen laptop en geen laptop geen werk.

Thuis gekomen besloot ik de auto maar te nemen voor de terugtocht naar kantoor, niet vanwege de lange wandeling maar omdat ik al behoorlijk oververhit begon te raken. Het was dus kiezen tussen de auto met airco of wandelen en achter mijn bureau zitten met een zompig overhemd.

Het werd dus het eerste, en daar werd ik aan het eind van de dag voor gestraft want vanwege de onvermijdelijke avondspits was ik nu pas na ruim een half uur thuis terwijl het me wandelend net aan een kwartiertje kost…

Kaarten voor Bospop

Nu ons bezoek aan Nederland in juli geregeld is heb ik ook meteen even kaarten geregeld voor Bospop. Niet helemaal toevallig vindt dat namelijk plaats als we in Nederland zijn en dat betekent dat ik eindelijk na bijna drie jaar Dream Theater weer eens kan gaan zien!

Maleisie_(90)De rest van het programma zal me eigenlijk een zorg zijn. Thin Lizzy is misschien nog wel leuk omdat het jeugdsentiment is, maar laten we eerlijk zijn, na het verscheiden van Phil Lynott (God hebbe zijn ziel maar ik denk het niet) is dat toch niet meer hetzelfde. Ik ga dus alleen maar op zondag, de andere twee dagen geloof ik wel, al had ik op zaterdag graag de Ringo Starr band gezien. Ook al weer jeugdsentiment ja, en wat dan nog???

Grote vraag die op zondag de 10e juli in ieder geval opgelost gaat worden is wie bij Dream Theater de opvolger is van drummer Mike Portnoy. Dat zal geen eenvoudige taak zijn maar we zullen het gaan zien. En natuurlijk spelen ze nummers van de nieuwe CD, en aangezien ze daar zelf behoorlijk tevreden over zijn zijn bij mij in ieder geval de verwachtingen hoog gespannen!

Batu Caves

Vanmorgen na het ontbijt was het voor ons alweer tijd om te vertrekken vanaf Penang. Om een uur of elf checkten we uit ons hotel en begonnen we aan de ruim vier uur durende terugrit naar Kuala Lumpur. Alles ging vlot tot ongeveer honderd kilometer van de stad toen we in een enorme onweersbui terecht kwamen. We spoelden bijna letterlijk van de weg af, het zicht nam af tot een meter of twintig, dertig en we moesten dus ruim een half uur heel rustig aan doen.

Maleisie_(89)Desondanks bereikten we de noordgrens van de stad halverwege de middag met inmiddels weer schitterend weer en dat kwam goed uit want we wilden voordat we naar huis terug zouden rijden eerst nog een bezoek brengen aan de Batu Caves.

De Batu Caves liggen op ongeveer dertien kilometer van het centrum van Kuala Lumpur in een kalkstenen heuvel. In de grootste grot, de Cathedral Cave die zo’n 400 meter lang en 100 meter hoog is, zijn Hindoe tempels gebouwd. In het “dak” van de grot is een groot gat waardoor daglicht naar binnen komt. De ingang van de grot bereik je via een trap van 272 treden, die Robin, Chantal en ik dus moesten beklimmen en dat is met de hitte geen eenvoudig klusje. Riet bleef ook beneden, die had dat tijdens onze vakantie in 2004 al een keer gedaan en vond dat wel voldoende…

De grotten zijn ontdekt in het begin van de 19e eeuw door een Indiase handelsreiziger genaamd K. Thamboosamy. De grotten waren al wel bekend bij de plaatselijke bevolking, de Orang Asli. In 1891 werd de eerste tempel binnen de grot gebouwd, de trap naar de tempel volgde in 1920. In 2006 werd de bouw van een 42 meter hoog ‘gouden’ standbeeld, waar ze bij ons vorige bezoek in 2004 dus nog druk aan bezig waren maar wat we nu af zagen.

Jaarlijks vinden er in de grot een aantal activiteiten en plechtigheden plaats, bijvoorbeeld de Thaipusam-viering in januari en februari van het jaar. Er komen dan meer dan een miljoen Hindoes naar deze grot. In 2006 kwamen er meer dan 1.500.000 Hindoeïstische pelgrims naar het feest, dit was één van de grootste bijeenkomsten ooit in de geschiedenis.

Georgetown

Riet had geen zin en bleef bij het zwembad, maar Robin, Chantal en ik wilden wel eens wat zien ook en daarom reden we rond een uur of elf richting de stad Georgetown, de hoofdstad van Penang. Ik was daar met Riet in 2004 tijdens onze rondreis door Maleisië ook al geweest maar er was dus heel wat veranderd. Niet het oude centrum en Chinatown, waar we het eerst naar toe gingen.

Maleisie_(88)Ik trof de Chinese tempel nog net zo aan als zes jaar geleden, en ook de straatjes waren niets veranderd.

De grootste verandering was de aanwezigheid van minstens twee gigantische winkelcentra die dus in de afgelopen zes jaar uit de grond geschoten zijn.

Toen we ‘s middags terugreden hadden we de pech dat we in een behoorlijke file terecht kwamen waardoor we ruim een uur deden over een ritje van normaal een kwartier.

Vervelend, want dat ging wel van onze zwembadtijd af, maar weinig aan te doen aangezien er maar een paar doorgaande wegen zijn op Penang en die hebben maar twee rijbanen.

‘s Avonds hadden we wat gegeten in een Arabisch restaurant, en toen we naar de uitgang liepen zag ik een paar jongelui aan een tafeltje zitten die ik herkende. Die hadden het vorige weekend op de tribune bij de formule 1 van Sepang op de stoelen pal voor ons gezeten. Is dat typisch of niet? Ik bedoel, hoe groot is nou de kans dat je die mensen, die je helemaal niet kent behalve van gezicht, een week later honderden kilometers daar vandaan aantreft in toevallig hetzelfde restaurant waar jij zit te eten…

Pasar Malam

Het was een luie dag vandaag, we hebben de hele dag bij het zwembad gelegen. Aan het eind van de middag zijn we met een taxi naar de Pasar Malam, de avondmarkt gegaan op zo’n tien minuten rijden van ons hotel.

Maleisie_(87)We waren blijkbaar veel te vroeg, om half zes, er waren pas een paar tentjes open en de meeste kooplui waren net begonnen om hun kraam op te zetten. We besloten dus eerst maar een biertje te gaan doen in het Holiday Inn hotel.

Bij half zeven was het al een stuik drukker en dus gezelliger, en konden de dames eindelijk op jacht naar tassen en omslagjurkjes. Overbodig te zeggen dat we bepakt en bezakt weer terug kwamen bij het hotel…

Naar Penang

Vanmorgen om half tien vertrokken we met z’n vieren met de auto naar het eiland Penang, gelegen aan de Noord-West kust van het Maleisisch schiereiland. Het was even persen om de bagage in de kleine kofferruimte van de Myvi te krijgen maar uiteindelijk lukte dat.

Maleisie_(86)De geplande reisduur was een uur of vier, en omdat we onderweg nog een keer stopten werd dat ruim vier en een half uur.

Net na tweeën arriveerden we bij ons hotel, het “Flamingo by the Beach”, en na het gebruikelijke ritueel van inchecken en koffers dumpen in de kamers lagen we om half drie bij het zwembad.

In de avond bleek dat er toch een minpuntje aan het hotel zat, en dat was de ligging.

Het bleek dat er eigenlijk weinig te beleven viel op loopafstand, en dat betekende dat we alles met de taxi moesten doen. Met de Myvi had ook gekund, inderdaad, maar ik heb een paar dagen vakantie en daar hoort wel een biertje bij…

Oversteken…

Vanmiddag moest ik alleen de razend drukke Jalan Ampang nog oversteken voor de laatste paar honderd meter naar huis maar het voetgangerslicht stond op rood. In eerste instantie was dat geen probleem want het verkeer op de Jalan Ampang was aan het rijden, maar er stond een agent precies naast het verkeerslicht.

“Dat heb ik weer,” dacht ik want nu kon ik natuurlijk niet zomaar overglippen en moest ik eigenlijk wachten op het groene voetgangerslicht wat daar altijd een eeuwigheid op zich laat wachten.

Affijn, ik drukte de knop maar in en wachtte. Normaal gesproken zou ik zo gauw het verkeer op de Jalan Ampang stopt voor het rode licht meteen oversteken maar nu stond ik dus braaf naast de agent te wachten.

Maar wat gebeurt er, zo gauw het licht voor het rijdende verkeer op rood sprong zei de agent “Go, go!” tegen me en gebaarde dat ik kon oversteken. Hij hield zelfs nog een paar brommertjes tegen die nog even snel de hoek om wilden. En dat terwijl mijn licht nog op rood stond! Aardige kerel.

En het was ook mijn laatste werkdag deze week want morgen vertrekken we voor een lang weekend naar het eiland Penang.

Bombay Palace

Visite betekent iedere avond uit eten, want tenslotte kom je niet naar Kuala Lumpur om iedere avond aardappelen met bloemkool te eten. We zijn al in verscheidene leuke tentjes geweest waar Riet en ik zelf ook veel komen, maar vanavond zijn we op verzoek van Chantal naar een Indiaas restaurant geweest.

Maleisie_(85)Zelf ben ik altijd te porren voor een goeie curry maar omdat Riet er niet van houdt komt het er eigenlijk nooit van. Ik had vooraf geïnformeerd voor een goed restaurant en dat het werd dus Bombay Palace aan de Jalan Tun Razak.

Het bleek wel een aardig eindje lopen en de dames werden al behoorlijk chagrijnig toen we er eindelijk waren. Het was inderdaad iets verder dan ik had verwacht, maar het was dik de moeite waard want het eten was echt goed.

En terug namen we een taxi…

Weer naar het Vogelpark…

Robin en Chantal zijn al een beetje bezig geweest met voorzichtig de stad verkennen. Gisteren zijn ze samen een wandeling gaan maken rond het KLCC, maar vandaag nam Riet ze mee naar het vogelpark.

Dat is natuurlijk een must als je in KL bent, alleen moet je er wel naar toe met een taxi of met de auto want openbaar vervoer is daar niet echt in de buurt. Het werd de auto, Riet heeft dus eindelijk weer eens gereden en dat is best bijzonder want dat heeft ze na het eerste ritje in januari vrijwel niet meer gedaan.

Het ging overigens best, alleen waren mijn aanwijzingen hoe je het makkelijkst kon rijden natuurlijk weer aan dovemansoren gericht. Toen de torens van het KLCC opdoemden had ze in de gaten dat ze verkeerd zat. Het vogelpark is namelijk precies de andere kant op…

Grand Prix!

De dag van de race! Robin en ik vertrokken tegen half twee vol goeie moed naar het circuit van Sepang en ruim drie kwartier later kwamen we aan bij de afrit. Weer drie kwartier later stonden we nog steeds op de afrit, zij het wel iets verder. Het verkeer was een complete chaos, alles was helemaal vastgelopen doordat er totaal geen regulering van het toestromende verkeer was.

We begonnen het ergste te vrezen maar toen we eenmaal de afrit over waren ging het wat vlotter en we bereikten een kwartier voor de start het circuit. Omdat we kaarten hadden voor de tribunes vooraan dachten we dat we nog ruim de tijd hadden maar dat bleek dus niet het geval. De parkeerterreinen vooraan leken nog lang niet vol maar ze waren toch al afgesloten en we moesten dus verderop.

Maleisie_(84)Het ene na het andere parkeerterrein was al afgesloten en uiteindelijk moesten we parkeren helemaal aan de andere kant van het circuit. We moeten een wereldrecord hebben gelopen maar desondanks waren we toch te laat voor de start. We kwamen dik onder het zweet aan terwijl de derde ronde al was ingegaan. Erg jammer natuurlijk maar uiteindelijk hebben we ons toch heel best vermaakt.

Robin heeft fantastische foto’s gemaakt met zijn telelens en was dus dik tevreden, ondanks dat de Ferrari’s geen potten konden breken.

Sebastian Vettel was er met de start vandoor gegaan en is nooit meer ingehaald. Achter hem was er gelukkig wel volop strijd, en het bleef de hele wedstrijd droog ondanks de dreigende luchten.

De terugreis na afloop ging heel wat vlotter dan de heenreis omdat nu letterlijk alles mee zat. Had wat ons betreft eigenlijk wel andersom mogen zijn…

F1 trainingsdag

We hadden er lang naar uitgekeken maar vandaag gingen Robin en ik dan eindelijk naar het circuit Sepang, gelegen op zo’n zestig kilometer van Kuala Lumpur. Nog niet voor de race uiteraard, want die is pas morgen, maar om de training te gaan zien.

Maleisie_(83)We waren precies op tijd voor de eerste trainingsronde van vandaag en na enig zoeken vonden we onze plaatsen op de K1 tribune. Het bleek dat de plaatsen die ik via de website had gereserveerd bijna perfect waren. We zitten precies voor de eerste bocht met zicht op het rechte eind en de pits, kan bijna niet beter. Het was erg warm maar het bleef de hele middag droog.

De kwalificatie leverde aan het eind van de middaguiteindelijk op het nippertje de “pole position” op voor Sebastian Vettel van het Red Bull team.

Onze meegebrachte oordopjes bleken overigens geen overbodige luxe…