Vanmorgen kregen we op het werk allemaal een erg aardig bericht. De Filipijnse regering heeft besloten het einde van de Ramadan aanstaande vrijdag tot een nationale feestdag te verklaren en dat betekent dus een vrije dag. En laat dat nou net de dag zijn dat Riet en ik naar Nederland vertrekken, en dat komt dus wel erg mooi uit ook al vertrekken we pas ’s avonds laat. En het is voor de komende vakantie al de tweede keer dat ik aangenaam verrast word want eerder al hoorde ik dat de eerste maandag na mijn terugkeer uit Nederland ook al een vrije dag is. Waardoor ik mooi mijn terugvlucht naar een dag later kon laten zetten zodat ik optimaal kan profiteren van dat onverwachte cadeautje.
Ook leuk is dat ik afgelopen zaterdag toen ik door de tv kanalen aan het zappen was ik opeens Nederlands Eredivisie voetbal zag. Weliswaar een totaal verkeerde wedstrijd natuurlijk, de enige die op vrijdag was gespeeld, maar het bleek dat we hier vanaf dit seizoen gewoon naar samenvattingen van de Nederlandse competitie kunnen kijken, en nog in HD ook! Dat is mogelijk dankzij de overname van de televisie rechten van het Nederlandse voetbal door het FOX sportkanaal, wat wij toevallig al in ons pakket hadden zitten. Kijk, en dat maakt toch een beetje het gemis van de Nederlandse buitenlandzender BVN goed, al is het natuurlijk nog steeds frustrerend dat die zender in Indonesië gewoon overal te bekijken viel en hier niet.
Wat een stuk minder leuk is is natuurlijk dat stel zakkenwassers uit Rotterdam-Zuid wat gisteren een flinke domper heeft gezet op de feestvreugde. Stelletje eikels!
Gisteravond draaide de kern naar het noordwesten en dus weer van ons af maar vannacht kregen we zo ontzettend veel regen dat ik er verscheidene keren van wakker ben geworden. Op dit moment gaat het wel weer, de tropische depressie is inmiddels wel uitgegroeid tot een tropische storm maar we hebben er geen last meer van want die hangt inmiddels voor de kust van Vietnam. En de weerradar geeft op dit moment geen enkel probleemgebied aan rond de Filipijnen.
Op dit moment vallen er hevige moesson regens op het noordelijke eiland Luzon waarop Manila ligt als gevolg van de tropische storm Maring. Deze storm ligt ten oosten van Luzon en wint nog steeds aan kracht. Het goeie nieuws is dat de storm van de Filipijnen weg beweegt in de richting van Taiwan, maar er is ook slecht nieuws. De regenval zal de komende dagen nauwelijks afnemen en dat betekent dat de overstromingen alleen maar erger zullen worden.
De actievoerders, waarvan velen getooid met een varkenskop, kwamen uit alle lagen van de bevolking en ook de Katholieke Kerk was vertegenwoordigd door de charismatische aartsbisschop van Manila, Luis Antonio Cardinal Tagle (die overigens gezien werd als een sterke kandidaat bij de verkiezingen van de nieuwe paus vorig jaar).
En als er geen grote stormen meer komen dan zou dat best al eens over een week of wat kunnen zijn, en dat is toch goed nieuws want vorig jaar zaten de mensen van augustus tot aan de Kerst en soms nog langer in noodopvang kampen.
Het pièce de résistance is iets waarvan ik voordat ik op de Filipijnen kwam nog nooit had gehoord, een zakje met bananenketchup. Kennen jullie dat? Ik heb me er nog steeds niet aan gewaagd want het lijkt me knap smerig maar de Filipino’s spuiten het op hun rijst zoals wij Nederlanders mayonaise op onze patat. Als Riet vrijdag’s naar de Dumpsite gaat gaan er altijd een paar knijpflessen bananenketchup mee en daar blijft geen druppel van over. Misschien dat ik het als ik in een dappere bui ben toch eens probeer, ik hou jullie op de hoogte.
Het is de afgelopen twee weken wisselvallig weer geweest, en hoewel er geen tyfoons van betekenis zijn overgetrokken hebben we toch af en toe een flinke onweersbui. De enige tropische storm op dit moment hing de afgelopen week in de buurt van Japan, wat al heel ver bij ons vandaan is, en trok de afgelopen dagen ook nog eens naar het noordoosten, dus nog verder bij ons vandaan.
Daar zijn ze later min of meer op terug gekomen omdat veel van de twaalfduizend strijders die het MNLF groot is het niet met het akkoord eens waren. Op dit moment zijn er nieuwe onderhandelingen voor een nieuw vredesakkoord gaande maar er zijn voortdurend incidenten met kleine groepen rebellen die het proces verstoren. Het ziet er naar uit dat het voorlopig nog wel onrustig zal blijven, en de teller van het aantal slachtoffers van het al vele jaren slepende conflict staat inmiddels al op honderdvijftigduizend mensenlevens…
Bezems en het bezemen zijn hier op de Filipijnen namelijk net effe anders dan wat wij Nederlanders gewend zijn. Het begint al met de bezem zelf, die hebben hier niet zoals wij gewend zijn een lange steel maar juist een korte. En die korte steel is veelal versierd, met een kleurtje en vaak ook met symbolen of plaatjes.
Voordat de verkoping vanmorgen begon regende het al pijpenstelen en van een openluchtverkoping kon dan ook geen sprake zijn. Er werden snel een stuk of zestien party tenten geregeld om alles droog te houden maar desondanks werd het een behoorlijk natte boel.
Het Moonbay Resort staat niet erg hoog op mijn lijst van favoriete hotels. We zitten daar weliswaar altijd in kleine appartementjes maar de inrichting is zowel sober als somber (veel donkere kleuren, donkere meubels en weinig daglicht), en last but not least, het stinkt er altijd. En dat laatste was ook nu weer het geval, zij het dat het niet zo erg was als ik inmiddels gewend ben. En een andere meevaller deze keer was dat ik helemaal geen insecten heb gezien, zelfs geen muggen. Muggen waren er de vorige keren altijd, maar zo erg als de eerste keer toen de hele kamer vol zat met zwarte vliegjes is het gelukkig niet meer geweest.
We besloten dus het restaurant “The Castle” eens uit te proberen, en dat viel waarachtig niet tegen! Het zag er om te beginnen al keurig uit, als een goed restaurant in Nederland zou ik bijna zeggen, met obers die allemaal gekleed waren in schort en gilet. De menukaart was niet echt uitgebreid maar wat erop stond zager allemaal veelbelovend uit. En toen kwam het biermenu.
Ik zit weer iedere zaterdagavond met de iPhone binnen handbereik om via Twitter het zaterdagvoetbal te kunnen volgen, en in het bijzonder natuurlijk de wedstrijd van mijn eigen cluppie Quick Boys. Niet dat wij trouwe supporters de afgelopen jaren veel hebben gehad om ons op te verheugen maar het bloed kruipt nou eenmaal waar het niet gaan kan, nietwaar. En het nieuws van gisteravond was weer goed, voor de derde keer op rij gewonnen en dat betekent de beste competitiestart sinds 1991.
