Rondreis Maleisie – Tamana Negara

Na onze fantastische vakantie in Thailand vorig jaar wilden we beslist weer naar Zuid-oost Azië. Het duurde nogal lang voordat we een beslissing namen en vandaar dat deze reis eigenlijk ongebruikelijk laat in het jaar viel.

En gelukkig maar want ik had in November voor mijn werk een fantastische trip gemaakt, eerst mijn eerste bezoek aan het Russische eiland Sakhalin waar we over een jaar naar toe zouden vertrekken om er een paar jaar te gaan wonen en werken, daarna via Korea naar het Indonesische eiland Batam en via Singapore terug naar Nederland. Waar ik twee dagen voor deze vakantie terug kwam…

Het reisschema voor de heenreis was gelukkig een directe vlucht naar Kuala Lumpur en niet zoals vorig jaar met een tussenstop. En bij aankomst was ik de enige die totaal geen last had van jetlag. Tenslotte was ik twee dagen eerder nog hier in de buurt geweest….

28 november – Vertrek naar Kuala Lumpur

Het vertrek was vanaf een druilerig Schiphol, en terwijl we zaten te wachten totdat we aan boord mochten gaan van de 747 van Malaysian Airlines zagen we al verscheidene mensen lopen met Fox labels aan hun tassen. Voor kennis maken was het nog een beetje vroeg, maar je zag ze allemaal al net als wij in de rondte speuren naar mogelijke reisgenoten.

We kwamen zowat helemaal achterin het vliegtuig te zitten en de stoelen waren daar behoorlijk krap, zeker voor mij.  De vlucht van ruim elf uur was dan ook een behoorlijke beproeving en door de krappe ruimte kwam er van slapen dan ook vrijwel niets. Zo’n groot vliegtuig en dan nog allemaal als haringen in een ton….

29 november – Aankomst in Kuala Lumpur

We kwamen om zes uur ‘s morgens al aan op de luchthaven van Kuala Lumpur waar onze gids ons stond op te wachten. Iedereen was behoorlijk bekaf door de lange vlucht maar van rust was voorlopig nog geen sprake want het was nog veel te vroeg om al naar ons hotel te gaan. Er werd in de hal alvast nader kennis gemaakt met alle leden van de groep maar veel tijd was er niet want we stapten al snel in de gereed staande bus en begonnen meteen met het programma van onze eerste echte vakantiedag.

De eerste bezienswaardigheid was het Koninklijk Paleis waar we de wisseling van de wacht zagen. Verder was er niet veel te zien en we konden het eigenlijke paleis amper zien door de gesloten hekken.

De tweede stop was een museum waar we alles leerden over de geschiedenis van Maleisië. Op zich wel een aantal leuke dingen  om te zien maar verder was het wel zware kost voor de ochtend. We lunchten in het ernaast gelegen restaurant en hadden eindelijk de gelegenheid om wat beter kennis te maken met de groep. Wij belandden aan een tafel met onder andere Joke en Frans Laan uit Gouda en daar zouden we de verdere vakantie erg veel mee optrekken.

Na de lunch bezochten we eerst een oorlogsmonument in de stad, en toen we daar waren loste de heiigheid op en brak het zonnetje door en werd het heerlijk warm. Daarna stopten we bij de grootste Moskee van Maleisië waar we niet naar binnen gingen, en eigenlijk hadden we meer belangstelling voor het voormalige kantoorgebouw van de spoorwegen wat ernaast lag en een heel bijzondere architectuur had.

En nog was de koek niet op want we bezochten daarna nog de beroemde Royal Selangor Tinfabriek wat op zich wel erg interessant was maar niet als je op je tandvlees loopt en eigenlijk alleen geïnteresseerd bent in een dutje. Daarna gingen we eindelijk richting ons hotel maar onderweg stopten we nog even op een plek vanwaar je mooie foto’s kon maken van de Petronas Towers in de vallende avond.

Tijd voor een dutje was er niet want na ons opgefrist en omgekleed te hebben gingen we naar een restaurant voor het welkomstdiner. Het was overigens niet alleen een restaurant maar meer een klein theater waar je behalve eten ook kon genieten van het optreden van dansers die traditionele Maleise dansen toonden. Het eten was helemaal niet slecht, ook al was het een buffet, en laat werd het niet echt want iedereen was toch wel aardig aan zijn eindje na deze overvolle eerste dag.

30 november – Vrije dag in Kuala Lumpur

Onze tweede dag in Kuala Lumpur was een vrij te besteden dag. Na het ontbijt wandelden Riet en ik samen naar de Petronas Towers waar we het luxe winkelcentrum Suria KLCC bezochten waar alle grote merken kleding en parfum vertegenwoordigd zijn.

Na een bakje koffie op een terrasje aan het schitterende park achter de Petronas Towers namen we een taxi naar het midden inde stad gelegen Lake Garden vogelpark. De taxichauffeur had blijkbaar een trucje met de meter uitgehaald waardoor we, zo bleek achteraf, veel te veel voor het ritje betaalden. Het park was heel bijzonder want het is helemaal overdekt met netten, zodat de vogels in plaats van in kooien te zitten vrij rond kunnen vliegen. Halverwege werd Riet nog bijna ondersteboven gelopen door een Emoe die over het pad langs kwam draven.

Na het bezoek aan het park namen we weer een taxi, tegen een normaal tarief deze keer, naar de Menara Tower. Deze telecommunicatietoren is met zijn 421 meter weliswaar niet zo hoog als de 452 meter hoge Petronas Towers, maar steekt er toch bovenuit omdat hij op een negentig meter hoge heuvel staat. Het uitzicht vanaf deze toren op de stad en de vlakbij gelegen Petronas Towers was dan ook fantastisch, mede dankzij het feit dat het ook een heldere dag was.

Onze laatste stop van de dag was Chinatown, wat in vergelijking met de vorige keer dat ik hier was geweest zo’n anderhalf jaar geleden een beetje was veranderd want de straat was nu met panelen min of meer overdekt. Gezellig en heel erg druk was het nog steeds en na de wandeling over de markt hebben we op het terras van een Chinees restaurant heerlijk gegeten.

‘s Avonds hebben we met nog een paar mensen van ons gezelschap gezellig nog wat gedronken in de bar, maar de meesten gingen toch vanwege de jetlag redelijk vroeg naar bed en wij dus ook maar.

1 december – Van Kuala Lumpur naar Taman Negara

Al vroeg in de ochtend vertrokken we voor de lange busreis naar Taman Negara, een nationaal park gelegen in de regenwouden in centraal Maleisië.

Net buiten de stad maakten we een stop voor een bezoek aan de Batu Caves, een Hindoe heiligdom gelegen op honderd meter hoogte en bereikbaar via een steile trap. Een bezoek aan deze grot stond eigenlijk gepland voor onze eerste dag in Kuala Lumpur maar dat was er door het drukke programma bij ingeschoten en aangezien het toch op de route lag kwam het vandaag beter uit.

We hadden twee gidsen, een Nederlandse genaamd Joke en een Maleise man. Joke was wat je noemt van goede komaf en al snel kregen we de indruk dat ze dit werk alleen maar deed om wat te doen te hebben. Erg gemotiveerd leek ze niet en ze gaf ook voortdurend af op de Maleise bevolking wat we nogal vreemd vonden voor een reisgids. De man bedoelde het ongetwijfeld goed maar hij hield in de bus ellenlange verhalen waarbij hij zichzelf voortdurend herhaalde en bovendien beschikte hij over een nogal monotone stem zodat iedereen zijn vertelsels al vrij snel zat was.

Maar goed, we moesten het er mee doen en we genoten onderweg van het prachtige uitzicht en het mooie weer. De tweede stop was bij een kleine rubberplantage waar we konden zien hoe rubber werd getapt uit rubberbomen en hoe het werd verwerkt. Een extra verrassing was de giftige slang die langs een boom naar beneden kwam terwijl we stonden te kijken.

Tegen het middaguur bereikten we het dorpje Kuala Tembeling, aan de rivier de Tembeling, waarover we nadat we eerst de lunch hadden gebruikt in een restaurantje in het dorp met twee boten vertrokken naar het resort Mutira Taman Negara. Deze boottocht duurde twee uur en voerde ons diep het regenwoud in. Onze koffers waren bij de bus achter gebleven en we hadden allemaal alleen een tas bij ons met het hoognodige voor twee dagen verblijf in het resort.

We kwamen laat in de middag bij het resort aan en na ons opgefrist te hebben in onze hut was er die avond een gezamenlijke maaltijd in het restaurant van het resort.

2 december – Taman Negara

De eerste activiteit van de dag was een wandeling door de jungle. Er was ons aangeraden om een lange broek te dragen en liefst ook nog met de pijpen in je sokken, om bloedzuigers te vermijden. Riet had hier uiteraard geen boodschap aan en ging mee in korte broek en slippers.

Tijdens de wandeling zat er een heuvel in het parcours, maar de Maleise gids raadde ons aan om alleen dat gedeelte te doen als je in een goede conditie was. Die test wilde ik wel aangaan, Riet bleef net als de meeste vrouwen beneden wachten. Het was inderdaad een hele klim die beloond werd met een schitterend uitzicht, maar we waren natuurlijk wel in een tropisch regenwoud en dat hebben we geweten, want je kon onze spijkerbroeken uitwringen.

En we waren er nog niet want aan het eind van de wandeling was er de 500 meter lange ‘Canopy Walkway’, waarbij je op 35 meter hoogte van boomtop naar boomtop loopt via tamelijk wankele loopbruggen. Wel een fantastische ervaring, zelfs voor mij met mijn hoogtevrees! Aan het eind bedankten we onze Maleise lokale gidsen, waarvan er een hele misvormde handen had met nauwelijks vingers, waarschijnlijk door lepra, een ziekte die daar nog veel voorkomt.

Tussen de middag moesten we even winkelen in het kleine souvenir winkeltje in het resort want ik was door de vele noodzakelijke verschoningen compleet door mijn verschoningen heen. En ik was niet de enige die zich verkeken had op de hoeveelheid meegenomen kleren want in het winkeltje kwamen we verscheidene reisgenoten tegen die hetzelfde kwamen doen…

‘s Middags was er nog een excursie, we gingen met de boot naar een dorp van de oorspronkelijke bevolking van het gebied de Orang Asli. Ze jagen in de bossen met blaaspijpen op wilde dieren en kappen bamboe, hun kinderen verkopen fruit en zelfgemaakte honing. We kregen het dorp te zien, waarbij opviel dat de mannen ons rondleiden en ons demonstreerden hoe je blaaspijpen en giftige pijlen maakt, terwijl de vrouwen en kinderen uit het zicht bleven, die bij elkaar zaten in een tent. We mochten ook zelf proberen een pijl te blazen en dat bleek nog niet zo eenvoudig.

En dat was nog niet alles die dag, want in de avond was er nog een excursie. We werden overgezet naar de overkant van de rivier waar we achterop grote four-wheel drive jeeps stapten en op weg gingen naar een palmboom plantage waar we als het goed was veel wilde dieren zouden zien. We zaten als ingeblikte sardines achterop de jeeps, terwijl er bovenop het dak een kerel zat met een enorm zoeklicht. De jeeps scheurden als gekken over de stikdonkere paden tussen de palmbomen en af en toe zagen we ook wat, een kudde waterbuffels, een paar herten en een uil. Eigenlijk viel het nogal tegen wat we zagen, maar dat soort dingen kun je niet dwingen en uiteraard was er volgens de gidsen op vorige avonden wel heel veel te zien…

We besloten de avond samen met Joke en Frans in een van de restaurantjes langs de rivier.

3 december – Van Taman Negara naar de Cameron Highlands

We vertrokken vroeg in de ochtend met de longtailboots weer voor de twee uur durende tocht terug naar het dorp Kuala Tembeling waar we weer op de bus stapten voor de reis naar de Cameron Highlands.

De lunchstop was in een dorp onderweg waar we twee keuzes hadden, een Kentucky Fried Chicken en het Chinese restaurant ernaast genaamd Sin Hoi Kee, door ons voor het gemak maar Tante Kee genoemd. Er waren maar weinig mensen die kozen voor het terras met plastic stoeltjes en heel veel vliegen van Tante Kee, maar Riet en ik besloten met Frans en Joke de gok te wagen. Er was een vast menu met van alles wat, ondere andere hert, kip, varkensvlees en vis, en het was lekker! Niet te geloven gewoon, en we besloten ter plekke om voortaan zoveel mogelijk bij Chinese restaurants te gaan eten.

De tweede stop vroeg in de middag was een bezoek aan een palmolie plantage waar we zagen hoe de trossen palmnoten werden gekapt en op karren gegooid door voornamelijk Indonesische gastarbeiders. Die trossen bleken trouwens behoorlijk zwaar en we kregen respect voor de kleine mannetjes die dit werk de hele dag deden. Ze waren er trouwens als de kippen bij toen Joke en Riet even gingen roken en het kostte de meiden dan ook een half pakje sigaretten.

Er volgende nog een sanitaire stop bij een modern uitziend winkelcentrum wat versierd was met plastic palmbomen voordat we bij onze laatste tussenstop aankwamen aan het eind van de middag. We bezochten weer een dorp van de Orang Asli, maar deze keer geen originele hutten maar door de regering gebouwde huisjes voorzien van elektriciteit door zonne-energie. Er was een gemeenschapshuis waar een televisie stond, en een oude krijger probeerde tevergeefs om zijn zelfgemaakte blaaspijpen als souvenir te verkopen. Wel een succes was de zak snoep die een van de vrouwen bij zich had, en in een mum van tijd liepen alle kinderen met een mond vol oer-Nederlandse spekkies…

Het was al vroeg in de avond toen we arriveerden bij het prachtige Strawberry Park hotel, gebouwd in typisch Britse koloniale sfeer en gelegen op 1500 meter hoogte midden in de vergeleken met de hitte van de Taman Negara heerlijk koele Cameron Highlands. Die avond aten we heerlijk in het restaurant van het hotel.

4 december – Cameron Highlands

In de ochtend bracht de bus ons in een paar minuten naar een groentemarkt vlakbij het nabijgelegen dorp.  Het klimaat van de Cameron Highlands is bij uitstek geschikt voor het kweken van groente en fruit en er zijn zelfs heel veel kassen, waardoor de streek niet alleen de grootste leverancier is van groente en fruit voor Maleisië maar er wordt ook heel veel geëxporteerd naar het buitenland.

Na de kleurrijke markt bezochten we een insectentuin waar je alles kon zien wat er in die streek ook in het wild rond kroop en vloog. En daar zaten nogal wat afschrikwekkende exemplaren bij, met als topper de enorme zwarte schorpioenen.

De laatste activiteit van de ochtend was een bezoek aan een Boeddhistische tempel, waarna het tijd werd voor de lunch. En die was deze keer heel bijzonder, want we gingen naar een Chinees restaurant waarvan de eigenaar veertien jaar in Rotterdam had gewoond, en de tekenen van zijn verblijf in Nederland waren dan ook overal nog te zien. Hij was nog steeds helemaal verzot op Nederlandse smartlappen en zo werd ons behalve eten ook een karaoke voorstelling voorgeschoteld, waarbij we natuurlijk zelf ook mee mochten doen. Ik heb het gelaten bij het maken van foto’s…

We hadden geen zin in de middagexcursie, een wandeltocht door de bossen op de rond het hotel gelegen heuvels, dus de middag brachten we door in het hotel, en Riet voornamelijk in bad in de werkelijk prachtige badkamer. Vroeg in de avond gingen we met Frans en Joke met een taxi weer naar het dorp en bezochten daar de avondmarkt. Eten deden we uiteraard weer bij een Chinees restaurant, en hoewel het weer lekker was vonden we het unaniem geen bedreiging voor de koppositie van Tante Kee…

5 december – Van de Cameron Highlands naar Penang

‘s Ochtends vertrokken we alweer uit de Cameron Highlands, tot onze grote spijt want het hotel was ons heel erg goed bevallen. De reis ging naar het eiland Penang, gelegen voor de westkust van Maleisië.

We zouden weer pas tegen de avond aankomen in de stad Georgetown op Penang dus onderweg waren er weer verscheidene stops. De eerste was een bezoek aan een theeplantage waar we behalve rondkijken ook thee konden kopen, wat vrijwel iedereen ook deed. De tweede stop was bij een watervalletje wat blijkbaar erg populair was want het was een komen en gaan van bussen, en het was bovendien ontzettend druk op de smalle weg, met voornamelijk erg veel vrachtverkeer en het was dus uitkijken geblazen.

De derde stop was een interessante, een bezoek per boot aan een Oerang Oetang eiland. Hier leefden deze mensapen in hun natuurlijke omgeving en waren de bezoekende mensen degenen die achter hekken zaten. Riet ging als enige niet mee en bleef in het grote winkelcentrum op de oever van het meer waarin het eiland lag.

Via een enorme brug die Penang verbindt met het vasteland arriveerden we in Georgetown en werden we ondergebracht in het  Bayview Georgetown hotel. We hadden een kamer op de achtste verdieping met een prachtig uitzicht over de baai tussen het eland en het vasteland.

We aten die avond niet in het ronddraaiende restaurant bovenop het hotel maar samen met een paar van onze reisgenoten in een Indiaas restaurant vlakbij het hotel. Het was lekker, en het sanitair bleek boven verwachting netjes voor Maleise begrippen, het was alleen even wennen dat we geen borden kregen maar  moesten eten van bananenbladeren…

6 december – Eerste dag op Penang

De ochtend werd helemaal in beslag genomen door een excursie die bestond uit een rondrit met riksja’s door de stad. Riet ging weer eens niet mee wat voor mij mazzel was want nu had ik een riksja voor mij alleen. De rit voerde ons langs het fort wat vroeger de stad bewaakte, een wijk van de stad die bestond uit houten huizen die boven het water waren gebouwd en verscheidene tempels in de Indische en de Chinese wijken van de stad.

‘s Middags namen Riet en ik een taxi naar een ander hotel op ongeveer drie kwartier rijden, wat gelegen was aan het strand en waarvan we gebruik mochten maken van de grote tuin met zwembad omdat het een zusterhotel was van het Bayview Georgetown. We lagen de hele middag lekker in de zon en genoten van lekkere cocktails, lekker eten en het kijken naar de mensen in het hotel. Riet was vooral gefascineerd door al wat oudere een Russische toerist die een string droeg en een hele jonge vriendin had, ook met string trouwens maar daar viel niemand over.

Die avond gingen we met Frans en Joke op zoek naar een leuk restaurant in Chinatown. Daar aangekomen bleken we zo ongeveer de enige toeristen te zijn, maar er waren restaurantjes zat. Het eerste zat op een straathek en zag er ongeveer uit als een voormalige slachterij, helemaal open en alles wit betegeld. Het was er stampvol met Chinezen aan plastic tafeltjes en het zag er zo chaotisch en smoezelig uit dat we besloten dat je er je hond nog uit zou schoppen.

Maar verderop in de straat waren weliswaar nettere restaurants maar in de meeste zat geen mens. Frans maakte toen de opmerking dat die eerste tent er dan weliswaar niet uitzag, maar die zat wel stampvol en zo slecht kon het eten dus niet zijn. We wandelden terug en hadden het geluk dat er midden in de zaak net een tafel leeg kwam. Toen we naar de tafel liepen hoorden we dat het getik van stokjes stil vallen en het was duidelijk dat iedereen dacht, “Wat moeten die hier…”

Het menu bleek vele verassingen te bevatten nadat er een jong meisje gevonden was wat het voor ons in het Engels kon vertalen, en we kozen vier bijzondere gerechten waaronder een schotel met hert en kip in aardbeiensaus. Het was zo lekker dat we van twee van de gerechten, waaronder de kip met aardbeiensaus, nog een portie bestelden en dat schepte grote verwarring bij het personeel die dat niet konden bevatten. Waarderen deden ze het wel want toen we de enorme rekening van een euro of negentien per stel afrekenden kwam het voltallige personeel inclusief de kok ons uitzwaaien.

Deze kwam er erg dicht bij maar na overleg bij een biertje op het terras van een Ierse pub bij het hotel besloten we toch weer unaniem dat Tante Kee haar eerste plaats behield. Dit restaurant werd wel eerste voor wat betreft de sfeer en de bediening.

7 december – Tweede dag op Penang

Op onze laatste dag op Penang waren er geen excursies, de dag was helemaal vrij te besteden en dat deden we door met Frans en Joke een wandeling te maken door de stad. We wilden eigenlijk de ronde toren op in het centrum maar dat bleek niet mogelijk, dus we keken alleen wat rond in het winkelcentrum. Na een bakkie bij Starbucks besloten we de middag door te brengen bij hetzelfde hotel aan het strand als waar we de vorige dag met z’n tweeën waren geweest.

Het was er weer warm, zonnig en gezellig en we bleven er tot aan het eind van de middag. In plaats van meteen met een taxi terug te gaan naar ons hotel wandelden we een stuk terug want er waren veel winkeltjes, bars en restaurants langs de weg en we wilden een leuke plek zoeken om wat te eten. In eerste instantie vonden we niks leuks, behalve een huis waar een oude auto buiten stond die Frans en ik even wilden bekijken. De eigenaar zag onze interesse en nam ons mee naar zijn garage om zijn oude motoren te laten zien.

Een stukje verder zagen we een restaurant in de vorm van een schip, en dat konden we niet weerstaan. Het zag er binnen ook erg gezellig uit als een piratenschip maar waar het uiteindelijk om ging, het eten, dat viel een beetje tegen. Een taxi bracht ons in de avond terug naar ons hotel waar we nog een laatste biertje namen in Georgetown.

8 december – Van Penang naar Langkawi

De tocht naar Langkawi was met een ferry, dus de bus bracht ons van het hotel naar de haven van Penang waar we, met onze koffers, op de boot stapten. De reis duurde ruim twee uur dus we kwamen tegen het middaguur aan op eiland Langkawi, gelegen op de grens tussen Maleisië en Thailand. Na een stop bij een supermarkt waar we goedkoop konden inkopen omdat Langkawi een taxfree eiland is kwamen we aan bij ons hotel, het Mutiara Burau Bay Resort, pal gelegen aan het strand van een schitterende baai.

We verbleven er in huisjes op palen, prachtig gelegen tussen de bomen waar apen en eekhoorns in zaten, en tussen de huisjes door scharrelden kippen rond. Tussen de huisjes en het strand lag een grasveld waar kleine hagedissen in het gras zaten, en langs het strand stonden strandstoelen met aan de bomen in de buurt telefoons zodat je je bestellingen kon doorbellen. Kortom, een ideale plek om de vakantie te besluiten.

Maar eerst konden we nog een paar dagen genieten van de zon en het strand, en daarmee begonnen we samen met Frans en Joke diezelfde middag nog. Na een heerlijke middag gingen we terug naar onze hut waar we een grote leguaan van meer dan een meter (inclusief staart) zagen rondscharrelen recht onder ons balkon.

Die avond gingen we met z’n vieren naar een avondmarkt die ons was aangeraden. Het was een gewone markt, helemaal niet toeristisch en erg leuk, maar een stuk kleiner dan we hadden verwacht en we waren dan ook veel eerder uitgekeken dan gedacht. Maar we hadden gelukkig een meevaller, de taxi die we gevraagd hadden ons na twee uur weer op te pikken stond er nog, die was helemaal niet terug gegaan, en we konden dus gelijk terug.

We lieten ons afzetten bij de jachthaven waar we na een tijdje rondgekeken te hebben uiteindelijk belandden op het terras van een Chinees restaurant. Ze wilden ons heel graag kreeft aansmeren maar we hadden al een tijdje naar deze enorme beesten zitten kijken want ze zaten in het aquarium naast onze tafel. Omdat we toch al een beetje een band met ze hadden opgebouwd vonden we het een rot idee om ze nu op te gaan eten, en we bestelden dus wat anders. Frans had nasi besteld maar had wat moeite om ze duidelijk te maken dat hij een gebakken ei er bovenop wilde. Het was zo bleek ook niet doorgedrongen want hij kreeg uiteindelijk zijn ei op een bordje apart. Als voorgerecht…

9 december – Snorkeltocht

Onze eerste volle dag op Langkawi hadden we met een heel stel een excursie geboekt, een tocht per boot naar het Pulau Payar Marine Park. Pulau Payar is een kunstmatig eiland boven een prachtig koraalrif, negentien mijl ten zuiden van Langkawi, eigenlijk een drijvend platform van waaraf we zouden gaan snorkelen.

Het drijvende platform bleek enorm groot, en gelukkig maar want er waren twee volle boten aangekomen met in alles bij elkaar een paar honderd mensen. Maar wat betreft het snorkelen was er niets teveel gezegd, het wemelde er van de vis, zo erg zelfs dat je tussen de scholen vis in het water moest stappen! Het uitzicht onder water was fantastisch, en als je het natte water even zat was kon je vanaf het platform onder water kijken via een ruimte onder het dek met grote ramen.

Ik was net lekker aan het snorkelen toen ik vanuit het donker opeens vlak voor me, iets lager dan ikzelf, een enorme barracuda aan zag komen. Ik durfde van schrik geen vin te verroeren en dat deed hij ook niet, want zonder een vin te bewegen zweefde hij op twee meter langs me heen, me met die angstwekkende kraaloogjes aankijkend. Ik ging als een speer uit het water, schoot de eerste de beste steward aan en vertelde hem wat ik had gezien. “Ja, dat weten we,” zei, “Dat is Mustafa..”.

Het beest bleek daar dus thuis te horen en een alledaagse verschijning te zijn. Ook Riet maakte kennis met hem toen ze iets langs haar been voelde gaan en zag hem pas toen ze onder water keek en hem weg zag zwemmen…

Ik had even later nog zo’n ervaring. Ik was op een gegeven moment naar het strand aan het zwemmen, zo’n tweehonderd meter van het platform, toen ik opeens iets groot en grijs langs mijn neus zag flitsen, op amper een meter afstand. Een haai! Nou hadden ze ons wel verteld dat we aan het begin van de middag konden gaan kijken naar het voeren van de haaien verderop, maar wat ze niet hadden verteld was dat die beesten dus gewoon los rond zwommen. Wij waren in de veronderstelling dat ze achter een net zaten of zo, maar niet dus! Aangekomen op het strand zat ik nog een beetje bij te komen van de schrik toen een Engelsman naast me zei, “Heb je gezien dat er haaien zitten?” Hij had dezelfde ervaring gehad als ik en was zich ook rot geschrokken.

Het kostte een kwartiertje om genoeg moed te verzamelen om terug te gaan, maar ik moest toch terug naar dat platform, dus ik waagde het er maar op. Een beetje bibberig zwom ik de eerste vijftig meter, en jawel hoor, weer vlak langs mijn neus…

Maar verder was het een fantastische dag. Het buffet was prima, Riet nam zelfs tot ieders verbazing twee borden, en het zonnedek was heel erg aangenaam. Tussen het zonnen en zwemmen door gingen we nog naar het voeren van de haaien kijken, en pas aan het eind van de middag gingen we terug naar Langkawi. Het was een vermoeiende dag geweest en dat bleek wel, vrijwel iedereen aan boord lag te pitten.

‘s Avonds gingen we met de hele groep naar de markt in het plaatsje Kuah Town en we aten, hoe kan het ook anders, bij een Chinees restaurant. het was weer lekker maar de eerste plaats van Tante Kee was nog steeds onaantastbaar.

10 december – Stranddag met buien

Na de vermoeiende maar schitterende dag van gisteren brachten we de hele dag door aan het strand met zonnen, zwemmen, luieren en wandelen. Er vielen die dag een paar stevige buien waarvoor we verscheidene keren moesten schuilen.

Frans en ik maakten een mini-excursie, we waadden door het water naar de roteilandjes vlak bij het strand. Verder dus een rustige dag, lekker relaxed, die we afsloten met een afzakkertje met Frans en Joke op ons terras. Het was ook ‘s avonds heerlijk dus het werd een latertje…

11 december – Laatste dag op Langkawi

Riet en ik wilden naar de kabelbaan die naar de top van de Matahari Face vanwaar het uitzicht over het eiland fantastisch is. We wandelden naar het aan de voet van de berg gelegen dorp Oriental Village, een voor toeristen aangelegd dorp van soevenier- winkeltjes en restaurantjes. Na wat te hebben rondgekeken en souveniertjes te hebben gekocht voor de neefjes en nichtjes namen we de Langkawi Cable Car naar de top van de berg.

Bovenaan liggen twee platforms met tussenin het Cable Car station, allemaal verbonden met looppaden. Het uitzicht was inderdaad geweldig, en we zagen onder andere diep beneden ons het resort liggen.

De middag brachten we weer door aan het strand en die avond aten we in het Chinese restaurant van het Oriental Village.

12 december – Van Langkawi naar Kuala Lumpur en door naar huis

Onze laatste dag op Langkawi en ook de laatste dag van onze vakantie. We wandelden met Frans en Joke nog een keer naar Oriental Village en lagen de rest van de dag aan het strand en bij het zwembad, maar halverwege de middag kwam dan toch het onvermijdelijke moment dat we moesten gaan pakken.

Tegen de avond zaten we met zijn allen op de bus te wachten in de hal van het resort, waar ze net klaar waren met het aanbrengen van de Kerstversiering. De bus bracht ons naar het vliegveld vanwaar we met een binnenlandse vlucht vertrokken naar Kuala Lumpur. Daar moesten we ons haasten want we waren iets later dan gepland aangekomen en veel tijd hadden we niet tot onze vlucht van Kuala Lumpur naar Amsterdam.

Het was al bijna middernacht toen we vertrokken voor onze ruim twaalf uur durende vlucht terug naar Nederland. We kwamen de volgende dag vroeg aan op Schiphol en namen daar afscheid van onze reisgenoten, en in het bijzonder van Frans en Joke.

En Nederland was, vergeleken met het zonnige en warme Maleisië, zoals gewoonlijk grijs en koud en nat. Maar ja, zo is het hier nou eenmaal midden in december…

Foto’s

De foto’s van onze vakantie in Maleisië kun je zien via albums op een andere website. Omdat het er zoveel zijn heb ik ze verdeeld over meerdere albums waar je automatisch naar toe gaat als je op een van deze titels klikt:

• 29 november: Aankomst in Kuala Lumpur
• 30 november: Vrije dag in Kuala Lumpur
• 1 december: Van Kuala Lumpur naar Taman Negara
• 2 december: Taman Negara
• 3 december: Van Taman Negara naar de Cameron Higlands
• 4 december: De Cameron Higlands
• 5 december: Van de Cameron Higlands naar Penang
• 6 december: Eerste dag op Penang
• 7 december: Tweede dag op Penang
• 8 december: Van Penang naar Langkawi
• 9 december: Snorkelen
• 10 december: Tweede dag op Langkawi
• 11 december: Laatste dag op Langkawi

 

Zo kun je de foto’s bekijken:

Als je op een van de bovenstaande links hebt geklikt kom je op de eerste pagina met de foto’s van dat album. De foto’s worden getoond in klein formaat, rechts onderaan je scherm kun je door de pagina’s met foto’s bladeren door op de paginanummers te klikken:

Als je een bepaalde foto in het groot wilt bekijken dan kan dat door er simpelweg op te klikken.

Als een foto groot in beeld is kun je vanaf die foto ook een diashow starten door middel van de meest rechtse van de drie buttons die zichtbaar zijn links bovenaan de foto:

Als de diashow is gestart zie je rechts beneden de foto’s buttons waar je op kunt klikken om de diashow te (her)starten, te pauzeren en te stoppen.

Veel kijkplezier!