Nieuw visum bij aankomst

Door de late aankomst in Dubai heb ik maar een kleine drie uurtjes kunnen slapen in het hotel voordat ik al weer naar de luchthaven werd gebracht voor de vlucht naar Basrah die zou vertrekken om even voor acht uur in de ochtend. Het enige vermeldenswaardige van mijn korte verblijf op de luchthaven van Dubai is dat er opvallend veel mensen rondliepen met van die mondmaskers op hun gezicht, en niet alleen Aziaten maar ook veel Europeanen.

Om negen uur plaatselijke tijd stond ik voor het eerst sinds bijna twee maanden weer op de luchthaven van Basrah. Mijn eerste actie daar was naar het visumloket voor het aanvragen van een nieuw visum. Na het tonen van alle papieren kreeg ik een aanvraagformulier om in te vullen. Geen idee waar dat voor nodig is in mijn  geval want mijn aanvraag was via het bedrijf allang gedaan, ik had alle benodigde papieren al bij me. Maar goed, nooit discussiëren over bureaucratie, dus vulde ik gewoon het formulier in, leverde de hele handel inclusief mijn paspoort in bij het loket en begaf me naar de wachtruimte waar de visums worden uitgereikt.

Die wachtruimte heeft een paar rijen met stoelen en helemaal vooraan zijn zes loketten. Daarachter zitten zes beambten en het werkt als volgt: Helemaal rechts zat een vrouwelijke beambte die alle paspoortaanvragen aangereikt kreeg van de beambte van het visumloket. Zij controleerde of alles was ingevuld en de alle benodigde papieren er waren en gaf dan die aanvraag door aan de beambte naast haar.

Die persoon legde dan zijn telefoon even neer om heel omslachtig een visumsticker in het paspoort te plakken en na enige tijd gaf hij dan de aanvraag door naar de persoon naast hem. Om een lang verhaal wat korter te maken, alle aanvragen verhuisden zo van rechts naar links door het rijtje beambten die allemaal blijkbaar iets deden, waarbij de vijfde de meeste tijd nodig had want die moest allerlei dingen met de hand op het visum schrijven.

Tenslotte belandde dan de afgehandelde aanvraag met paspoort bij de laatste persoon, de accountant stond er boven zijn loket. Daar werd een kwitantie geschreven in tweevoud en uiteindelijk riep hij dan je naam of iets wat daarop leek af. De afgeroepen persoon loopt dan naar het loket, betaalt de somma van 152 dollar contant en krijgt de kwitanties en zijn of haar paspoort met het nieuwe visum. Er waren vandaag ongeveer twintig visumaanvragen af te handelen, het eerste paspoort kwam na drie kwartier en het mijne pas na vijf kwartier. Ja, want er wordt ondertussen natuurlijk gewoon gerookt, gekletst en getelefoneerd, en af en toe loopt er iemand uit het rijtje weg en dan stokt de afhandeling daar een tijdje. Kort gezegd, geduld is daar een schone zaak…

Eenmaal in de aankomsthal stond zoals altijd het ontvangstcomité klaar en werden we naar ons transport gebracht. Deze keer werden we niet in bussen vervoerd naar KAZ maar in heel wat comfortabelere Toyota Landcruisers. Nou ja, voor zover je van comfortabel kunt spreken als je in de dik en zwaar kogelvrij vest zit. Onderweg was het nog gezellig want ik zat in de auto met een Griekse jongedame die met een team voor drie weken ons bedrijf bezoekt om een onafhankelijk onderzoek naar gebouwen en installaties. En wat denk je, we hadden onderweg nog een paar spetters regen ook!

Om twaalf uur arriveerde ik in het KAZ kamp waar ik een andere kamer kreeg toegewezen dan normaal want mijn back-to-back zit uiteraard nu in de kamer die we met zijn tweeën delen. Gelukkig is mijn tijdelijke kamer in hetzelfde gebouw, op dezelfde verdieping zelfs, alleen aan de overkant en aan de andere kant van de gang. Hier zit ik dus tot donderdag, dan gaat mijn back-to-back naar huis en kan ik mijn eigen kamer weer in.

Het uitzicht vanuit mijn tijdelijke kamer is wel wat beter dan vanuit mijn eigen kamer want vandaar kijk ik op het tegenoverliggende blok met kamers, hier heb ik een redelijk vrij zicht op de kant van het terrein die uitkijkt op de fabriek:

Ik ben vanmiddag naar kantoor gegaan waar de meeste tijd opging aan het bijkletsen met ouwe bekenden die ik nu al een heel tijdje niet had gezien. Tussendoor heb ik nog geprobeerd wat werk te doen en zelfs de eerste vergadering zit er al weer op. En de verwachte regen voor vanmiddag is helemaal uitgebleven (die schijnt in Nederland te zijn gevallen).

Vanavond wordt het in ieder geval een vroegertje want het gebrek aan slaap begon aan het eind van de middag duidelijk merkbaar te worden…