Het weerbericht was gunstig en het leek dan ook een prima dag om mijn nieuwe E-bike op te gaan halen in Moordrecht en deze vervolgens naar huis te rijden. Riet bracht me weg en de verwachting was dat ik snel na het ophalen van de fiets op weg zou kunnen gaan naar huis maar dat liep toch onverwacht even anders.

Nadat ik nog wat noodzakelijke accessoires had aangeschaft (een goedgekeurd kettingslot en snelbinders voor op de bagagedrager) en alles had afgerekend ging ik naar de werkplaats om de fiets op te halen. Daar aangekomen was er meteen een probleem, de accu bleek ondanks dat dat vorige week was afgesproken niet opgeladen en ik zou er met geen mogelijkheid mee thuis komen. Snel werd er geregeld dat de accu een half uur aan een snellader zou worden gelegd maar het betekende voor mij dus wachten met een bakkie automaat-koffie.

Na een half uur bleek de accu nog maar net genoeg opgeladen om mee thuis te komen (wat is dan het nut van een snellader zou je zeggen) maar ik besloot het er maar op te wagen. Ik was nog geen honderd meter op weg toen ik merkte dat het schakelen van de zevende naar de achtste versnelling niet goed ging en ik keerde dus om. In de werkplaats zou een monteur ernaar kijken maar het betekende weer wachten. Na een half uur piepte de bieper die je meekrijgt ten teken dat de fiets klaar stond, ik haalde hem op en ging weer op pad.

Deze keer was ik al bijna een kilometer onderweg toen ik merkte dat het probleem met de versnelling nog niet was verholpen. Er klonk nog steeds een luide klik bij het schakelen van de zevende naar de achtste versnelling en het leek alsof de ketting niet meteen goed om het tandwiel viel. Weer terug dus en weer zou een monteur ernaar kijken. Na weer een half uur wachten kreeg ik de fiets terug met de mededeling dat het nu beslist goed moest zijn. Door ervaring wijs geworden ging ik dit keer niet meteen op weg maar probeerde eerst de versnellingen op het parkeerterrein bij de winkel. En wat denk je, nog steeds niet goed!

Deze keer kwam de monteur zelf bij het gesprek en ik raadde hem aan het zelf eens op de weg te proberen aangezien hij in de werkplaats geen probleem had kunnen vinden. Hij bleef erg lang weg en ik vermoedde dus al dat hij toch wat had gevonden. En jawel, na weer een half uur wachttijd kwam hij terug met de mededeling dat het probleem was gevonden en verholpen, het bleek een braam op een schakel van de ketting te zijn. Die nu was weggevijld en het zou nu dus in orde moeten zijn.

Twee en een half uur na aankomst bij 12GoBiking kon ik dus eindelijk op weg met mijn nieuwe fiets. Een probleem was daarbij dat ondertussen de batterij van mijn telefoon zodanig leeg was dat ik geen gebruik meer kon maken van de routeplanner en ik moest dus zelf mijn weg naar huis zien te vinden. Dat lukte, zij het dat ik niet de kortste weg had kunnen vinden maar een iets langere weg via Zoetermeer.

Onderweg dacht ik eerst dat die veel geroemde trap-ondersteuning van E-bikes toch wel wat tegenviel want ik trapte me nog steeds de tandjes tegen de wind in. Totdat mijn oog op het display aan het stuur viel en ik zag dat ik in plaats van de met tegenwind gebruikelijke achttien of negentien kilometer per uur nu gewoon een soepel tempo reed van meer dan vijfentwintig kilometer per uur…

In Leiden kreeg ik toch nog een extra handicap want ondanks dat ik de ondersteuning op de zuinigste stand had staan (vandaar ook dat ik toch nog flink moest trappen met tegenwind) was daar de batterij leeg en moest ik het het laatste stuk doen zonder ondersteuning van de motor. Plusplunt was dat de fiets desondanks prima reed, alleen nu dus als een gewone fiets. De verhalen die ik had gehoord over E-bikes die zonder ondersteuning niet vooruit te branden zijn of heel zwaar trappen gaan dus voor deze fiets in ieder geval niet op.

Na een rit van precies twee uur was ik thuis en ging de fiets meteen aan de stekker om op te laden.