Nog maar twee weken en dan zijn Riet en ik officieel 40 jaar getrouwd en we willen dat deze keer wat uitgebreider vieren met vrienden en familie. Er is eigen dit jaar reden te over voor een feestje want ikzelf ben afgelopen maart 65 geworden en Riet wordt in november 60. Voor ons is 2021 dus een driedubbel jubileumjaar, en gelukkig zijn de maatregelen rond de Corona-crisis eindelijk grotendeels opgeschort dus kan er een feestje gevierd worden.

Riet’s eerste idee was om het thuis te doen, met een buffetje of zoiets, maar we kwamen al snel tot de conclusie dat dat niet zo’n goed idee was. Met een huis vol, mogelijk overvol zelfs als het geen goed weer zou worden, is al een probleem maar we zouden als gastvrouw en gastheer de hele tijd bezig zijn met de bediening van onze gasten. Niet echt feestelijk voor onszelf dus, en we besloten toch maar te gaan kijken of we een leuke accommodatie konden huren voor ons feestje.

Eigenlijk was die snel gevonden want vlakbij de jachthaven in Rijnsburg zit restaurant H2O en dat is gespecialiseerd in het soort feestje wat ons voor ogen stond, een hapje en een drankje en ruimte genoeg voor al onze gasten. Een telefoontje leverde op dat onze trouwdatum, de negende oktober, al was bezet maar het kon wel een week later op de zestiende. Geen probleem voor ons en Riet ging zich nadat de afspraken gemaakt waren bezighouden met de uitnodigingen.

Ze stelde een gastenlijst op en keek op het Internet voor uitnodigingskaarten om te versturen. Die waren al snel gevonden en nadat ze een ontwerpje naar onze zin had gemaakt werden de kaarten besteld. En alle gemak, ze werden vandaag via de post bezorgd. Ik was degene die ze in ontvangst nam want Riet zit dit weekeinde met een paar vriendinnen in Antwerpen.

Na het openen van de doos was er toch nog wel een verrassing en wel wat betreft het formaat. Ik vond de kaarten wel erg groot uitgevallen terwijl ik me herinnerde dat Riet het kleinste formaat had besteld. Ik maakte even snel een foto die ik naar Riet stuurde met de vraag of het wel klopte. “Zo groot zijn ze toch niet?” was het antwoord, dus liet ik het er maar bij. Het bleek uiteindelijk ook te kloppen want bij nazoeken op de website van de leverancier bleek dat 20×20 cm inderdaad het kleinste formaat was.

Goed dat Riet niet “op zijn Rijnsburgs” had besteld (“Doe maar de grootste”) want dan hadden we waarschijnlijk pakketpost moeten gebruiken voor het versturen en had de kaart in geen enkele brievenbus gepast…