Dit was alweer de laatste dag van de training, en gelukkig hadden we weer onze vertrouwde zaal van de eerste twee dagen tot onze beschikking. We hadden nog een programma voor de ochtend, gedaan door Akansha en Rutvi, en we hadden daarna de agenda open gelaten voor eventuele uitloop van het gewone programma en een mogelijke vraag en antwoord sessie. Dat was gedaan om rekening te houden met diverse mensen die ook hadden gereisd om naar deze locatie te komen en vandaag nog terug naar huis wilden reizen.

De dag begon met een soort examentje van twintig vragen, wat we eigenlijk voor gistermiddag hadden gepland maar vanwege de zaal-perikelen en het daaruit volgende oponthoud hadden we dit naar vanmorgen verschoven. Tijdens het invullen van het examenformulier werd er flink onderling gediscussieerd over de antwoorden, en dat vinden we in principe niet erg, we moedigen dat zelfs aan want hoe meer erover gepraat wordt hoe beter.

Eigenlijk zouden we de resultaten volgende week per e-mail bekend maken maar we waren zo verheugd over de uitslag dat we het niet konden laten om onofficieel bekend te maken dat iedereen was geslaagd. Er was een minimale score van 80 van de 100 punten nodig om te slagen, en hoewel er vier kandidaten waren met 75 besloten we ook die het certificaat te gunnen want we vonden dat een beetje flexibiliteit wel mocht. Zo makkelijk waren de vragen namelijk in principe niet!

De training werd officieel afgesloten rond een uur of half een waarna we afscheid namen van iedereen. Met zijn vijven (Ayaz, Vidya, Akansha, Rutvi en ik) gingen we per taxi naar het Park hotel voor de lunch. Na de uitgebreide lunch namen we afscheid van Vidya die per Uber direct doorging naar de luchthaven voor haar terugvlucht naar Bengaluru, met zijn vieren namen we de taxi terug naar het hotel. 

De beide meiden hadden besloten om, nadat we ons hadden opgefrist, naar een dichtbij gelegen Mall te gaan waar ze mij wel eens even zouden helpen om cadeautjes te kopen voor Riet en voor mijn kleinkinderen. Het kostte wat moeite om een Uber te regelen (het was tenslotte inmiddels vrijdagavond) maar rond kwart over zes stond er dan toch een voor.

Het hotel uitrijdend stonden we meteen in de chaos van de avondspits waarbij onze chauffeur een dolle manoeuvre uitvoerde door dwars door het rechtuit rijdende verkeer rechtsaf te slaan (waarbij de nodige motorfietsjes hard in de remmen moesten), en het was blijkbaar zijn bedoeling om een U-turn te maken. Hij had echter buiten de politie-agenten gerekend die het verkeer stonden te regelen en die gebaarden met kwaaie koppen en zwaaiend met hun lichtgevende stokken dat hij aan de kant moest. Ik dacht dat hij een fikse bekeuring zou krijgen voor die idiote manoeuvre maar hij kreeg er een omdat het verboden was om een U-turn te maken…

Met een sacherijnige chauffeur kwamen we even later aan bij de Marina Mall. Ik werd meteen een kledingzaak ingesleept want ik had aangegeven dat Riet wel iets Indiaas wilde hebben. Ik kreeg een enorme hoeveelheid Indiase jurkjes te zien, waarbij Akansha de arme verkoopster van de ene kant van de winkel naar de andere joeg. Mijn keus viel tenslotte op een mooie lichtblauwe katoenen jurk met een witte broek waarvan ik dacht dat het draagcomfort Riet wel zou bevallen.

Vervolgens werd ik door Rutvi een C&A-achtige zaak ingesleept met een grote afdeling kinderkleren, voor cadeautjes voor mijn kleinkinderen. Rutvi ging als een wervelwind langs de rekken en het kostte me meer moeite om haar enthousiasme af te remmen dan om wat leuks te vinden. Ik hield het bij een Minnie Mouse pakje en een leuke trui voor Gijsje en een hoodie met een trui voor Maas. Rutvi was tamelijk teleurgesteld want volgens haar hing er nog veel meer moois en ze snapte niet dat ik dat allemaal kon laten hangen…

We aten ook in een restaurant in de Mall waarna we weer per Uber terug keerden naar het hotel. Daar was het tijdstip gekomen om afscheid te nemen van mijn maatjes na een fantastische week. Morgenochtend om half zeven staat als het goed is mijn taxi voor de deur voor mijn vertrek naar de luchthaven.