Begin vorige maand heb ik eens gekeken naar mijn saldo aan vakantiedagen want ik had dit jaar eigenlijk nog geen echte lange vakantie opgenomen, alleen een weekje Curaçao in april en een weekje Lissabon in Oktober. Verder heel af en toe nog een enkele vrije dag maar dat was het dan wel. En wat bleek, ik had nog vijfenvijftig vakantiedagen staan voor dit jaar!
Ik vond dat zelf wel erg veel en ik ben eerst maar eens gaan kijken of het aantal wel klopte. Nu krijg ik sowieso achtentwintig vakantiedagen per jaar (waaronder drie ouwe-lullen dagen) en elf ADV-dagen, en dat maakt samen al negenendertig. Omdat ik vorig jaar ook weinig vakantiedagen had opgenomen had ik er tien (dat is het toegestane maximum) meegenomen naar dit jaar, en dat maakt samen dus al negenenveertig.
Nou heb ik daarnaast in de loop der jaren ook een potje opgebouwd met zogenaamde spaar-dagen, vakantiedagen die je apart kunt zetten voor als je eens extra dagen nodig hebt voor bijvoorbeeld onverwachte gebeurtenissen of een extra lange vakantie. En dat waren er ondertussen tweeëntwintig, en dat maakt dus in totaal eenenzeventig vakantiedagen! Al die vakantiedagen worden tegenwoordig bij elkaar opgeteld, en niet zoals in vorige jaren apart weergegeven, waardoor ik dit potje (wat al die jaren niet is gebruikt) helemaal over het hoofd had gezien.
Omdat ik er dit jaar blijkbaar pas zestien had opgenomen kwam ik dus uit op een totaal van vijfenvijftig beschikbare dagen die ik dit jaar nog kon opnemen. Ik besloot dus meteen om de laatste drie weken van december vakantie op te nemen en tot dan de komende weken maar regelmatig een of meerdere dagen vrij te nemen. Afgelopen vrijdag was dus mijn laatste werkdag van dit jaar en vanaf morgen heb ik drie weken vakantie.
Het ging uiteraard niet meer lukken om alle vrije dagen die ik voor dit jaar had staan nog op te nemen, dus er gaan er weer de nodige mee naar volgend jaar. En op 1 januari komen er overigens weer negenendertig bij…
Een paar dagen geleden meldden de weerberichten opeens dat er een koude periode aan zat te komen. En met koud werden temperaturen bedoeld van onder het vriespunt, en er werd voorzichtig al gesproken over de mogelijkheid om te gaan schaatsen. Dat soort weer is de laatste jaren erg ongebruikelijk voor december, en zeker zo vroeg in de maand, dus we vroegen ons af in hoeverre deze voorspelling zou uitkomen.
Er wordt uiteraard altijd rekening gehouden met voorkeuren voor het eten, met wat iedereen lust en niet lust. Vraag aan Martin wat we moeten eten en het antwoord is steevast “bloemkool”, maar nasi is ook favoriet want Gijsje vertelde een keer doodleuk dat ze die van oma lekkerder vindt dan die van mama (en daar zat mama gewoon bij).
Riet had het eten geregeld bij onze favoriete toko Tjik Tjak en dat was als vanouds, zij het ook nu weer veel te veel. Ze had de bestellingslijst van de vorige keer nog bewaard en ze had ook. nog onthouden wat er snel op was zodat daarvan extra was besteld deze keer. Alleen doe meegeleverde porties bami en nasi waren kleiner dan verwacht, dus dat wordt een puntje van aandacht bij de volgende keer.
Lastig is het dus wel en Riet bracht vanmiddag een hoestdrank en hoesttabletten mee van de drogist. Die tabletten zijn ronduit smerig en of ze helpen is nog maar de vraag want op de verpakking staat dat de werking gebaseerd is op een “huismiddeltje” en niet op wetenschappelijk bewijs. De hoestdrank smaakt een stuk beter en is een soort siroop met een vertrouwde smaak die ik nog ken van hoestdrankjes uit mijn jeugd.
We hebben nog steeds een stapeltje van die zelftests in een la liggen, en hoewel ik in eerste instantie sceptisch was over de aanschaf van die hele stapel door Riet moet ik inmiddels toegeven dat ze hun praktisch nut al een paar keer hebben bewezen.
Waar dat deze keer op gebaseerd was is me een raadsel, want zo goed ging het in de voorbereiding allemaal niet. En dat kwam ook wel uit tijdens de wedstrijd want hoewel er met 2-0 Weerd gewonnen ging het allemaal moeizaam en was er geen sprake van sprankelend voetbal.
Ik heb het Feyenoord-gevoel in ieder geval overgebracht op mijn zoons en zeker op Martin die zo mogelijk nog fanatieker is dan ik. Hij volgt alle wedstrijden op tv, wat je van mij zeker niet kunt zeggen, en hij gaat ook af en toe naar wedstrijden.
En wat betreft de nieuwe bakken, die zijn wel vandaag bezorgd. Alleen, niet de nieuwe groene GFT bakken maar een vervangende (kleinere) restafval bak en een bak met een oranje deksel voor het plastic afval. Maar we hebben allemaal onze huidige restafval bakken nog, want die zijn nog niet ingezameld.
Aan het eind van de middag gingen we weer wat drinken op hetzelfde terrasje als waar we gisteren hadden gezeten, en we zaten nog niet of de eigenaar kwam naar ons tafeltje met een asbak voor Riet, waarbij hij zei, “I remember you!”. Maar we zaten amper of er barstte een enorme stortbui los die vrijwel het hele terras naar binnen jaagde, behalve ons tweeën en nog een groepje aan een ander tafeltje want wij bleven onder de parasols nog neten droog. Uiteindelijk werd het toch weer droog en konden we zonder zeiknat te worden terug lopen naar ons hotel.
De rit viel een beetje tegen, maar dat had alles te maken met het sombere weer. We hadden totaal geen zin meer in een wandeling door het oude dorp en stapten bij het treinstation weer uit om de trein terug naar Lissabon te nemen. De eerste trein terug had een ander treinstation in Lissabon als eindbestemming maar we stapten ergens uit vanwaar we de metro konden nemen naar het station Baixa Chiado wat vrijwel recht onder ons hotel bleek te liggen.
Het eerste wat we vandaag deden was een korte wandeling naar het kantoor van Ask Me Lisboa, de plaatselijke VVV waar we al eerder waren geweest, om onze Lisboa kaarten op te halen.
De vlucht naar Amsterdam was helaas niet met een dubbeldeks Airbus A380 maar met een “gewone” Boeing 777, maar alweer zat ik comfortabel want ook nu was de stoel naast me niet bezet. Ik probeerde onderweg wat te slapen wat maar matig lukte, hooguit een uurtje, en verder heb ik een film gekeken (The Bourne Ultimatum want ik had net de eerste twee delen weer eens op tv gezien) en wat zitten lezen.
Op de tafel werd in het midden een rooster geplaatst met daarin gloeiende kolen, en nadat we al flink veel op onze borden geschept hadden gekregen (kipkrokantjes, lamsvlees, groente, kippenpoten en weet ik wat nog meer) kwamen daarop vleesspiesen als hoofdgerecht. Er was bijna niet tegenaan te eten en de meiden rusten ook weer niet voordat ik een aantal toetjes had geprobeerd.
Dat moest uiteraard een misverstand zijn en toen ik in mijn reisdocumenten keek bleek daar inderdaad uit dat ik wel degelijk geboekt had moeten zijn tot aanstaande zaterdag. Uit de documenten bleek bovendien dat het hotel die reservering had bevestigd, en het misverstand was dus wel degelijk hun fout. Het hotel ging het onderzoeken maar zorgde er wel gelijk voor dat mijn keycard weer werkte.