Toegangsproblemen

Ons appartement kom je niet zomaar binnen. Er is een toegangspoort met slagbomen en een huisje met daarin altijd twee bewakers. Ben je die voorbij dan lopen er ook altijd nog een of twee bewakers bij de hoofdingang. Om die deur te openen moet je een keytag, een soort sleutelhanger, tegen een lezer houden en pas als die groen licht geeft kun je de deur open maken.

Dan sta je bij de liften, maar ook die zijn op dezelfde manier beveiligd: je moet de keytag tegen een lezer houden en pas dan kun je een verdieping kiezen waar je naar toe wilt. Het enige wat je kunt doen zonder de keytag is als je al op een verdieping zit en je wilt naar de laagste verdieping waar de ingang is.

Het luistert allemaal nauw en het is dan ook heel vervelend als je keytag dienst weigert. En dat deed hij dus zaterdag, toen ik met een paar enorme tassen met boodschappen vanuit de parkeergarage op de derde verdieping naar binnen wilde gaan om de lift naar boven te nemen. Gelukkig zit er een noodknop naast de deur en na de bewakers uitgelegd te hebben wat het probleem was kwam een naar boven om de deur voor me open te doen van binnen uit.

Het enige alternatief was geweest om de autoroute helemaal naar beneden te volgen en de hoofdingang te nemen, maar dat wil je niet echt als je zwaar beladen op de derde verdieping staat. Dus vandaag ben ik maar even naar de administratie gegaan om te vragen of ze mijn keytag zo konden instellen dat ik ook vanuit de parkeergarage naar binnen kan.

Blijkt het probleem waarschijnlijk niet mijn keytag te zijn maar het systeem zelf. Nou ja, als het maar gauw gefikst wordt want ik heb geen zin om iedere keer drie verdiepingen naar beneden te lopen, met of zonder boodschappen…

Fitness card

Een van de geneugten van ons nieuwe appartement is dat de huisbaas ons een jaar lidmaatschap van het Fitness centrum van het naastgelegen Renaissance Hotel heeft cadeau gedaan. Dat lidmaatschap geeft ons ook toegang tot het geweldig mooie zwembad van het Renaissance en ook nog een twintig procent korting op alle eten en drinken in de bars en restaurants van het hotel.

Maleisie2_

Nu heeft ons gebouw zelf ook een zwembad maar dat is lang zo mooi niet als dat van het Renaissance, en er is ook weliswaar een Fitness zaal maar die is veel kleiner dan die van het hotel. Al met al dus helemaal geen verkeerde deal.

Gisteravond ging ik onze lidmaatschapkaarten ophalen, en hoewel ik alle formulieren keurig had ingevuld was het zeker toch niet helemaal goed te lezen. Bij Riet viel het nog mee, daar was allen het “van” weggelaten, maar moet je kijken wat ze van mijn naam hebben gemaakt…

“Kassie-an”

Maleisie_(17)Het moet er maar een keertje van komen, laten we het eens over het weer hebben. Wat namelijk erg grappig is is dat als je een website opzoekt met weerberichten, dan krijg je voor Kuala Lumpur vrijwel iedere dag zoiets als wat hier staat:

En dat ziet er niet aantrekkelijk uit. Zwaar bewolkt met een indicatie van regen. Oké, de temperatuur is dan wel goed maar het is toch maar een sombere boel hier iedere dag. En dat moet ik toch even uitleggen.

Het is hier inderdaad vrijwel ieder dag redelijk bewolkt, en dat is maar goed ook want in de volle zon zou het hier een bakoven zijn. Maar het wil ook absoluut niet zeggen dat de zon nooit te zien is, sterker nog, die is er vaak genoeg. En die regen, dat valt ook wel mee, er valt best wel eens een bui maar niet iedere week…

Het is hier gewoon erg vochtig, en dat merk ik als ik ‘s morgens naar het werk wandel. De eerste dag deed ik dat in Nederlands tempo, dus flink de pas erin, en dat heb ik geweten. Ik zweette vierkant uit mijn hemd vandaan toen ik na een ruim tien minuten aankwam op kantoor, ik kon me zowat gaan verschonen.

Zo werkt het hier dus niet. Je past je tempo aan en tegenwoordig wandel ik op z’n Maleis. Rustig aan, zo min mogelijk inspannen en op het gemakkie. Voor ons Nederlanders lijkt het in eerste instantie of alles hier maar een luie bedoening is. Je moet voortdurend mensen voorbij op de stoep die helemaal geen haast lijken te hebben, en wij ergeren ons eraan.

Ik ook in eerste instantie, maar nu niet meer. Die mensen hebben het gewoon door, en dat had ik kunnen weten want zij wonen hier heel wat langer dan ik. En we hebben er in Nederland zelfs een uitdrukking uit deze contreien voor overgenomen: “Kassie-an”…

Deepavali

Dat was lachen vanmorgen. Ik sta met een collega te praten over een mogelijke vergadering morgen zegt-ie ineens, “We werken morgen helemaal niet, dan hebben we een vrije dag.”. Ik was stomverbaasd want ik wist nergens van!

Bij navraag bij mijn baas bleek het te kloppen, morgen is een nationale feestdag en hebben we dus vrij.

Ze waren even vergeten mij de kalender toe te sturen met daarop alle vrije dagen in Maleisië. Als ik het toevallig niet had gehoord dan had ik dus morgenochtend gewoon op kantoor gestaan, in mijn eentje…

Het feest van morgen is een Hindoe feest genaamd “Deepavali”. Het wordt ook wel het “feest van de lichtjes” genoemd en het symboliseert de overwinning van het goede op het kwade. Overal zijn lichtjes te zien, meestal “vilakku” oftewel   olielampjes die uit klei worden geboetseerd, of gekleurde elektrische bollen.

Maleisie_(18)Op de ochtend van Deepavali worden veel Maleise Hindoestanen voor zonsopgang wakker en nemen dan een ritueel bad met kruidenolie. Daarna trekken ze nieuwe kleren aan die speciaal voor het feest zijn gekocht, en vervolgens gaan zij naar de tempel waar de plechtige rituelen worden gehouden.

De rest van de dag delen zij zoetigheden uit aan hun buren en vrienden. Velen houden open huis voor hun niet-Hindoestaanse vrienden (meest Moslims), een unieke gewoonte in Maleisië.

Een onverwachte vrije dag dus, en het is niet de enige. Op de kalender zag ik dat er in Maleisië zo’n twintig nationale feestdagen zijn van allerlei religies, en die komen bovenop de normale vakantiedagen die we al hebben. En ze zijn hier niet moeilijk, want als Kerst in het weekend valt zoals dit jaar krijg je hier gewoon de vrijdag ervoor vrij. Is dat mooi of niet…

Little India

Een vrije dag op Deepavali, dus het lek me wel geinig om dan vandaag eens naar de wijk “Little India” te gaan. Die ligt hier op loopafstand vandaan, maar het leek me vanwege de hitte om lekker de LTR (de metro) te nemen, ook al is het maar één halte.

Maleisie_(19)Het was gezellig druk, al viel het op zich nog wel mee omdat het nog ochtend was. Gezellige markten, overal kraampjes en heel veel straatrestaurants.

Verder ben ik vanmiddag bezig geweest met de rest van het boodschappenlijstje van Riet en daar konden weer de nodige dingen worden weggestreept. En wat denk je, deze keer wist ik de auto meteen terug te vinden!

Alleen was ik de boodschappentassen vergeten en dan verpakken ze alles in van die plastic tasjes waarvan de handvatten altijd doorscheuren als je onderweg bent…

TomTom

Ik was vanmiddag uitgenodigd bij mijn maat Mirko en zijn vrouw Danielle. Die wonen in Bukit Damansara, een buitenwijk van Kuala Lumpur op zo’n tien kilometer van waar wij wonen.

Dit was de eerste echte test voor de TomTom applicatie met de kaart van Maleisië die ik op mijn iPhone heb geïnstalleerd. Op de heenweg deden zich geen rare dingen voor en ondanks dat ik voor mijn gevoel een hele verkeerde kant op ging bracht de TomTom me precies tot de voordeur, of liever gezegd het toegangshek, van Mirko’s huis.

Op de terugweg ging er van alles mis, maar dat was ook voor een deel te wijten aan het feit dat het al donker was en ik regelmatig te laat was om een afslag te nemen, simpelweg omdat ik hem te laat zag. De aanwijzigingen op zich waren meestal goed, maar soms werden me ook adviezen gegeven die niet konden. Zo werd me een aantal keren geadviseerd om ergens af te slaan en dan bleek die straat een straat met eenrichtingsverkeer te zijn.

Helemaal alleen de schuld van de TomTom was dat overigens niet want ik was hier al voor gewaarschuwd. In Kuala Lumpur wordt nogal eens wat veranderd aan straten. Ze kunnen van de ene op de andere dag veranderen van richting, of zelfs helemaal worden afgesloten. Nou ja, het was gewoon een kwestie van goed op blijven letten, en met de nodige vertraging kwam ik toch thuis.

Bahasa

De taal die in Maleisië wordt gesproken is (nogal voor de hand liggend) Maleis, maar zo wordt het hier niet genoemd. Iedereen noemt het “Bahasa”, wat letterlijk “gesproken woord” betekent, of kortweg “taal”. De officiële term is dan ook eigenlijk ‘Bahasa Malaysia”, oftewel de taal van Maleisië. Deze taal wordt ook nog gesproken in Brunei en in Indonesië waar het “Bahasa Indonesia” wordt genoemd. En het is ook een van de vier officiële talen van Singapore.

Ik ben nog niet echt begonnen maar ik heb al wel een boek gekocht over het Maleis en dan vooral voor het dagelijks gebruik. En ik hoorde van de week dat er bij Shell toch lessen worden gegeven dus ik ga eens kijken of ik daar ook bij kan komen. Veel moeite om je verstaanbaar te maken heb je hier trouwens niet want vrijwel iedereen spreekt uitstekend Engels, en zelfs als ze het maar matig spreken begrijpen ze toch wat je bedoelt.

Ik had het al gehad over “Kassie-an”, een uitdrukking in het Maleis die we in het Nederlands ook wel gebruiken, maar er blijken nog veel meer woorden in het Nederlands te zijn die hun oorsprong hebben in het Maleis. De leukste die ik tegenkwam was de uitdrukking “Dat is niet mijn pakkie-an”. Dat komt van het Maleise woord “bagian” wat “afdeling “ betekent.

Effe lachen…

Maleisie_(20)Vanaf het balkon van onze woonkamer kun je het net niet zien, maar achter het gebouw van het Renaissance Hotel ligt een heel druk kruispunt. Twee brede lanen kruisen elkaar daar, de Jalan Ampang en de Jalan Sultan Ismail.

Ik moet van en naar mijn werk daar oversteken, en dat valt niet altijd mee. Er zijn wel voetgangerslichten maar de wachttijd nadat de knop is ingedrukt is altijd dusdanig lang dat ik altijd probeer over te glippen wanneer het licht voor de Jalan Ampang op rood staat. Dat lukt altijd vrij goed omdat ik inmiddels redelijk goed weet hoe de volgorde van de lichten is. Maar het blijft altijd uitkijken, want de kleur van een verkeerslicht garandeert hier helemaal niks.

Vanmiddag kwam ik uit mijn werk en zag een meter of dertig voor het kruispunt  twee motoragenten naast hun motor staan op hun gemakje. Aangekomen bij het kruispunt wachtte ik totdat het licht voor verkeer uit de richting KLCC op rood sprong om over te kunnen steken, maar jawel hoor, twee auto’s reden nog net even vlak voor mijn neus door wat al hartstikke rood was en reden de hoek om.

Een beetje pissig keek ik om en zag tot mijn groot genoegen de agenten overeind komen en beide auto’s naar de kant dirigeren. Lachend stak ik over terwijl het voetgangerslicht stond nog steeds op rood stond…

Openbaar vervoer

Maleisie_(21)Als je in het centrum van Kuala Lumpur woont dan is het openbaar vervoer prima geregeld. Er lopen verscheidene metrolijnen door de stad en van het noorden naar KL Sentral, het Centraal Station van KL, loopt er een Monorail.

Die Monorail loopt vlak langs ons appartement en er is een station op een paar minuten lopen. Een treinstel bestaat maar uit twee wagons dus het is er altijd wel erg vol, maar het is dan ook spotgoedkoop. Een kaartje kost omgerekend in Euro’s zoiets van vijftig cent, en dan heb je een lange rit. Bij ons vandaan naar het winkelcentrum Bukit Bintang is twee haltes en dat kost nog geen dertig cent…

Er rijden ook bussen maar die zien er niet erg aantrekkelijk uit. Ze vallen eigenlijk hoofdzakelijk op door hun gedrag in het verkeer. En nu we het daar toch over hebben, nog erger zijn de taxi’s, maar daar zijn er dan ook heel veel van. Vandaar ook dat het openbaar vervoer niet zo uitgebreid is als je van zo’n wereldstad zou mogen verwachten.

De taxi’s zijn namelijk ook spotgoedkoop. Een rit van zo’n twintig minuten naar een buitenwijk van de stad kostte ons ongeveer tien Ringgit, oftewel iets meer dan twee Euro. Iedereen neemt dan ook de taxi, enkele collega’s hebben zelfs een deal met een taxi chauffeur die ze iedere dag ‘s morgens naar het werk brengt en ‘s avonds weer terug brengt.

Riet is terug

Riet is weer terug na een verblijf van drie weken in Nederland. De reis was voorspoedig, ze landde vanmiddag precies op tijd om tien voor vier plaatselijke tijd na een vlucht van elf en een half uur.

Ik heb haar met de auto opgehaald van het vliegveld, en dat was voor mij meteen een goeie oefening. Tot nu toe had ik alleen nog maar relatief korte ritjes gemaakt in de stad, maar het vliegveld ligt een flink eind buiten de stad, op meer dan een uur rijden. De drukte op de weg viel eenmaal buiten de stad gelukkig mee, desondanks had ik me toch een beetje verkeken op de afstand want ik was toch nog te laat, ze stond al buiten op me te wachten.

Ze had alvast de nodige spulletjes meegenomen en er komt als het goed is volgende week al weer meer want er was gisteren al bericht dat onze luchtvracht morgen al aankomt op de luchthaven.

Vanavond op de bank keek Riet tevreden om zich heen en zei, “Ondanks dat ik hier eigenlijk pas anderhalve week heb gewoond voelt het toch al aan als thuiskomen”. Kijk…

Slecht nieuws

Gisteravond laat kwam er onverwacht slecht nieuws uit Nederland. Een mailtje van mijn broer dat mijn vader plotseling was opgenomen in het ziekenhuis met zware koorts. Vermoedelijke oorzaak een ontsteking maar de werkelijke oorzaak was nog niet gevonden. Het leek onder controle dus geen reden tot paniek.

Vandaag aan het eind van de middag kregen we echter heel ander nieuws. De situatie is zodanig verslechterd dat mijn vader overgebracht is naar de Intensive Care en de situatie is nu ernstig. Met angst en beven hebben we verder nieuws afgewacht en dat kwam laat in de avond. De vermoedelijke oorzaak is gevonden, inderdaad een ontsteking, aan het hersenvlies of de hersenschors, en hoewel er alles aan wordt gedaan wat mogelijk is zijn de komende dagen kritiek.

Onze eerste reactie was meteen terugvliegen naar Nederland, maar realiseerden ons dat dat op dit moment weinig zin heeft. Er is helemaal niets wat we daar kunnen doen, we kunnen alleen afwachten wat er gaat gebeuren. Onze familie houdt ons op de hoogte en wij hebben ons voorbereid op een snelle terugreis voor het geval dat nodig mocht zijn.

Terug in Nederland

De afgelopen twee dagen hebben we ons alleen maar bezig gehouden met de berichtgeving vanuit Nederland aangaande de toestand van mijn vader en we hadden zelfs al voorzichtig rekening gehouden met een mogelijke snelle terugkeer.

Op zaterdag leek de situatie zodanig dat er een lichte verbetering merkbaar leek doordat de koorts was gezakt, maar de doktoren bleven spreken van een kritieke toestand. Zelfs op zondagmorgen was er weliswaar het bericht dat er geen verbetering was maar ook geen verslechtering.

Zondagavond vroeg kwam dan uiteindelijk het telefoontje wat de doorslag gaf, het verplegend personeel had het advies gegeven om zo snel mogelijk naar Nederland terug te keren. Tussen zeven en acht ‘s avonds ben ik alleen maar bezig geweest met het regelen van tickets, en liefst nog voor dezelfde avond, en dat lukte uiteindelijk bij KLM.

Via de telefoon kon ik tickets regelen voor de KLM vlucht naar Amsterdam die dezelfde avond tegen middernacht zou vertrekken, en zo vertrokken we om acht uur per taxi richting de luchthaven. We hadden alleen een rugzak en een rolkoffer bij ons met daarin eigenlijk niet veel meer dan een paar onderbroeken en alle snoeren voor al onze telefoons en de twee laptops die we bij ons hadden.

En zo waren we vanmorgen om half zes al op Schiphol na een vlucht van twaalf uur. Inmiddels zijn we bij mijn vader geweest in het Ziekenhuis, en helaas, zijn toestand is nog steeds heel kritiek en de vooruitzichten niet goed.

Geen verandering

De hele week hebben we weinig anders gedaan dan eten, slapen en naar het ziekenhuis. Drie keer per dag een bezoek aan mijn vader die nog steeds op de Intensive Care ligt.

Zijn toestand is de hele week hetzelfde geweest, stabiel maar volgens de doktoren nog steeds zeer ernstig. Hij ligt nog steeds in een coma en dat hij daaruit niet wakker is geworden de afgelopen dagen is een heel slecht teken. De doktoren hebben ook al gezegd dat we met het ergste rekening moeten gaan houden maar om helemaal zeker te weten wat er nu precies aan de hand is hebben ze vandaag een hersenscan gemaakt.

Morgen horen we daarvan de uitslag en dan weten we hopelijk meer.

In Memoriam

Maleisie_(22)Gisteravond is mijn vader overleden in het LUMC in Leiden zonder nog bij kennis te zijn gekomen. Hij is 78 jaar geworden.

Het leven gaat weer verder…

Nadat mijn vader afgelopen vrijdagavond is overleden zijn we eigenlijk alleen nog maar bezig geweest met het regelen van allerlei zaken, met als belangrijkste natuurlijk de begrafenis.

Die heeft gisteren plaatsgevonden en dat betekent dat vandaag de eerste dag is waarop we ons leven weer moeten oppakken. Er is niet zo heel veel meer te regelen op dit moment wat dringend is dus Riet en ik hebben besloten dat we morgenavond al weer terug vliegen naar Kuala Lumpur.

Hoe moeilijk de komende tijd ook al worden, het weer oppikken van de dagelijkse routine zal hopelijk wat afleiding bieden. En we zijn sowieso over drie en een halve week al weer terug in Nederland, al hadden we ons die korte vakantie met de feestdagen natuurlijk anders voorgesteld…

Shaken, not stirred…

De titel van deze blog hebben de kenners al herkend, die komt uit de James Bond films en geeft aan hoe 007 zijn Vodka-Martini’s drinkt. Ik moest eraan denken ton we vandaag terug vlogen vanuit Nederland naar Maleisië. Na een uur of twee kregen we namelijk behoorlijk last van turbulentie en het vliegtuig werd af en toe flink door elkaar geschud.

We hielden er de hele reis last van maar we zijn uiteindelijk veilig en wel aangekomen op de luchthaven KLIA van Kuala Lumpur. Pluspunt was dat zowel Riet als ik gedurende de hele reis redelijk veel hebben kunnen slapen, en dat was maar goed ook want het grote minpunt was dat het video systeem van het toestel ondanks herhaald herstarten niet aan de praat kon worden gekregen en we hebben het dus de hele reis zonder entertainment moeten doen.

Maleisie_(23)We zijn inmiddels weer terug in ons appartement wat we twee weken in grote haast hadden achter gelaten, en dat bleek ook wel bij aankomst.

Het brood lag beschimmeld op het aanrecht en in de koelkast stonden pakken met melk en vers geperst sinaasappelsap wat we zo door de gootsteen hebben kunnen spoelen.

Allemaal natuurlijk betrekkelijk onbeduidende ongemakken die volkomen in het niet vallen bij wat we de afgelopen twee weken hebben meegemaakt. En ook nu werden we er mee geconfronteerd dat toen we hier voor het laatst waren mijn vader nog leefde.

Het aanpassen aan de nieuwe situatie is dan wel begonnen maar het gaat langzaam. Zoals verwacht…

Rekeningen

Nu we ons leven in Kuala Lumpur weer oppikken staan we gelijk voor een nieuwe uitdaging: het betalen van rekeningen. Het lag in de lijn der verwachtingen dat we bij terugkomst een brievenbus vol met de eerste rekeningen zouden aantreffen en dat bleek ook het geval. We troffen de eerste maand-afrekeningen aan van de telefoon (vast en mobiel), het internet, elektriciteit en water, en we wisten al dat we eind deze maand de huur voor ons appartement zes maanden vooruit zouden moeten betalen.

We zijn er vandaag dus maar eens voor gaan zitten. Onze bank hier in Maleisië is de Maybank en die heeft ook de mogelijkheid om te telebankieren, alleen gaat het net effe anders dan in Nederland. Om te beginnen moet je je voor telebankieren laten registreren bij de bank middels een mobiel telefoonnummer. Daarna moet je je rekening via je bankpas bij een betaalautomaat aanmelden voor het doen van online betalingen.

Dat hadden we allemaal al gedaan maar nog niet in praktijk gebracht, dus het was even een uitzoek hoe alles werkt. Het inloggen met een persoonlijke user identificatie bij de bank bleek zonder problemen te lukken, en het zag er allemaal redelijk overzichtelijk uit. Wat enige moeite kostte was het systeem van de TAC code. Wanneer je een rekening online wilt betalen moet je een TAC code opgeven, net zoals de identificatie code van een Nederlandse bank, maar die laatste krijg je via een Random Reader en de TAC code krijg je via een SMS. Vandaar dus de noodzaak van een mobiel telefoonnummer.

Het is uiteindelijk gelukt om wat rekeningen te betalen en ook om enkele bedrijven als een “favoriet” met een vaste TAC code op te slaan, dus de volgende keer dat we rekeningen krijgen van het elektriciteitsbedrijf of van het waterbedrijf moet het betalen van de rekening een makkie zijn.

En dat is maar goed ook want we waren al gewaarschuwd dat ze hier niet zo van de aanmaningen zijn. Bij niet tijdig betalen sluiten je zonder pardon af…

Weer aan het werk

De eerste werkdag zit er al weer op. Behalve de paar honderd emails van het werk zelf waren er ook een paar over andere zaken die afgehandeld moesten worden. Zo was er de melding dat onze luchtvracht inmiddels is opgeslagen en ligt te wachten op aflevering. Ik heb daarvoor een afspraak kunnen maken voor morgen en dat komt heel best uit. Het betekent dat we onze belangrijkste spullen morgenochtend dus al in huis hebben als alles goed gaat.

Verder was ik al begonnen met het regelen van een auto en dat moet ook maar snel worden afgehandeld worden want onze huurauto is tijdens onze afwezigheid opgehaald. En nu die er niet meer is blijkt maar weer hoe handig het hebben van een auto is…

En tenslotte moeten onze Hollandse rijbewijzen omgezet worden naar Maleise rijbewijzen. Daarvoor moeten eerst onze Hollandse rijbewijzen vertaald worden op de Nederlandse ambassade, waarna er nog een stapel papierwerk nodig is voor de officiële aanvraag. Gelukkig wordt de aanvraag zelf voor ons geregeld, maar we moesten vanavond nog wel snel even speciale pasfoto’s laten maken op het juiste formaat (2,5 bij 3 centimeter).

Je ziet, we zijn nog steeds van alles aan het regelen maar we maken inmiddels flinke vorderingen…

Luchtvracht

Vandaag is onze luchtvracht bezorgd en dat was een gedeeltelijke teleurstelling. Er waren nogal wat dingen die zoals Riet al dacht niet goed waren ingepakt en dus met de container zijn meegegaan in plaats van met de luchtvracht.

Zo heb ik wel een beeldscherm staan maar alle snoeren die erbij horen zijn er niet. Ik mis ook nogal wat apparaten die nu allemaal langer onderweg zijn maar daar is nu dus effe niks aan te doen. Het is geen ramp, we hebben ons de afgelopen weken tenslotte ook gered zonder, en het belangrijkste was er gelukkig wel: de iMac van Riet. Die staat inmiddels al weer aan en dat betekent dat ik eindelijk weer volledige controle over mijn laptop heb…

Lease bak

We zitten weer zonder auto want de huurauto is opgehaald in de week dat we naar Nederland terug kwamen. We hebben inmiddels wel twee dingen in de gaten, ten eerste dat een auto toch wel erg handig is, ondanks goed openbaar vervoer, en ten tweede dat een auto kopen hier een veel te kostbare zaak is.

Buitenlandse auto’s zijn in Maleisië buitensporig duur doordat er 300% belasting op zit. Zelfs een eenvoudig karretje kost hier dus al gauw een fortuin, en dat doen ze expres om de binnenlandse automerken te beschermen. Er zijn twee autofabrieken, Proton en Perodua, de eerste timmert al jaren aan de weg met hoofdzakelijk nagebouwde Japanse modellen en de tweede maakt in feite Koreaanse Daihatsu’s.

Omdat Perodua een betere reputatie heeft dan Proton hebben we in eerste gekeken naar een tweedehands Perodua. Ik had zelfs al een aardige gevonden, een Kembara (wat in feite een Daihatsu Terios is) maar na wat gesprekken met collega’s bleek dat een eigen auto veel te veel rompslomp geeft. Je verliest enorm op de prijs, verzekeringen, wegenbelasting en keuringen zijn vervelend lastig, om nog maar te zwijgen van wat er gebeurt als je onderhoud nodig hebt, of erger nog, een ongeluk krijgt.

Maleisie_(24)We kregen wel een hele goeie tip, er is hier een bedrijfje wat betrouwbaar is waar je voor een redelijke prijs een auto kunt leasen en dan wordt alles behalve de brandstof voor je geregeld. Na wat heen en weer bellen heb ik gisteren de knoop doorgehakt en heb ik besloten een Perodua Myvi EZi te gaan leasen. Hij wordt besteld en afgeleverd zodra we in januari terug zijn uit Nederland.

Er rijden volgens mij duizenden Myvi’s in Kuala Lumpur, dus Riet had er vandaag dus al snel een gezien in de kleur die we hebben besteld. Het zag er wel aardig uit zei ze, voor een hondenhok…

Rijbewijs

We zijn dus bezig met een auto, maar het feit dat we hier langer dan drie maanden gaan verblijven betekent ook dat we niet meer genoeg hebben aan ons Nederlandse rijbewijs in combinatie met een Internationaal rijbewijs.

Dat is wel goed voor een kortere periode maar niet als je langer in het land verblijft. En dat zijn geen dingen waar we lichtzinnig over gaan doen, dus we hebben ons rijbewijs om laten zetten naar een Maleis rijbewijs. Dat is wel een hele rompslomp, maar gelukkig regelt het bedrijf wat ons helpt bij alles ook dat voor ons.

We moesten speciale pasfoto’s laten maken op een kleiner formaat, aanvraag- formulieren en machtigingen invullen, ons paspoort en rijbewijs kopiëren, en ons Nederlandse rijbewijs moest op de Nederlandse Ambassade worden vertaald in het Maleis. Uiteraard was dat laatste weer het duurst van alles, het blijven natuurlijk wel Nederlanders, ja!

Maleisie_(25)Toen we alles compleet hadden hebben we dinsdag alles ingeleverd, en vandaag kwam het telefoontje dat de rijbewijzen al klaar waren. En zo hebben we dus nu allebei een Maleis rijbewijs.

En in dat opzicht mogen we ons weer gelukkig prijzen dat we Nederlanders zijn want met een Nederlands rijbewijs hoef je geen examen te doen hier, het wordt zo omgezet. En er zijn maar drie landen op de wereld waarvoor dat geldt…

Kerstsfeer

Maleisië mag dan een Moslim land zijn, we zien overal de tekenen van Kerstmis. Overal zijn de winkelcentra versierd met Kerstbomen en Kerstversieringen want Kerst is hier een belangrijk feest.

Maleisie_(26)Zo heeft het Ascott Hotel waar we twee weken hebben doorgebracht toen we hier aankwamen in het grasveldje voor de hoofdingang de figuren van de Kerststal staan, inclusief de os en de ezel.

Het KLCC is de afgelopen week helemaal in Kerstsfeer omgetoverd, en in het winkelcentrum Pavilion waar we vanmorgen waren hadden ze zelfs al een heuse kerstman waarvoor ze in de rij stonden om met hem op de foto te gaan.

Het doet allemaal wel erg Amerikaans aan maar gezellig is het wel!

Sfeerimpressies

Maleisie_(28)We kregen de afgelopen van diverse kanten foto’s toegemaild met daarop sfeerimpressies van het winterse weer in Nederland.

Nou ziet het er inderdaad allemaal ongelofelijk uit, sneeuw in Nederland in die mate komt al niet zo vaak voor maar zeker niet zo vroeg in het jaar. Er werden zelfs al vergelijkingen gemaakt met de foto’s die wij meestal als sfeerimpressie naar Nederland stuurden vanuit Rusland.

En inderdaad we zitten in Nederland meestal te hopen op een witte Kerst maar nu is er blijkbaar dus een witte Sint!

Vandaag was het inderdaad Sinterklaas in Nederland, maar daar is hier in KL helemaal niets van te merken. Wij hebben natuurlijk geen kleine kinderen hier dus de eventuele festiviteiten van de Nederlandse gemeenschap zijn dan ook aan ons voorbijgegaan.

Wat we maar wel gedaan hebben is een dag heerlijk niks doen, een beetje bijkomen van de gebeurtenissen en vermoeienissen van de afgelopen weken. Vandaar dus maar een kleine sfeerimpressie van onze 5e december…

Nieuwbouw

Er wordt rondom Cendana nogal wat gebouwd. Vlak naast het gebouw, voor ons gelukkig aan de andere kant, worden nog twee grote appartementen complexen gebouwd, en wij kijken vanaf ons balkon op een bouwplaats aan de voorkant.

Maleisie_(27)Net toen wij hier kwamen wonen begon de bouw en we weten nog steeds niet wat het gaat worden. Het lijkt wel duidelijk dat het geen groot flatgebouw gaat worden, daarvoor is het te kleinschalig.

De bouw gaat vrijwel dag en nacht door, en alles wordt gedaan door een klein groepje bouwvakkers. Ze werken zonder helmen, zonder handschoenen, zonder beschermende kleding, kortom een ware nachtmerrie voor de ARBO wet in Nederland.

Maar ja, die hebben ze hier dan ook blijkbaar niet…

Huur

Nu we een appartement hebben krijgen we uiteraard ook te maken met het fenomeen maandelijkse huur. We moeten de eerste zes maanden vooruit voldoen, en dat wilden we ook doen maar dat bleek niet zo eenvoudig.

Eerst wilden we betalen bij de administratie hier in het gebouw, maar dat ging niet, we moesten direct betalen aan de huisbaas. Op zich geen probleem maar wie is dat? En beter nog, wat is zijn bankrekening nummer? Die informatie hadden we dus niet, want we hadden dit appartement geregeld via een agent.

De agent dus gebeld, en die zou ons de informatie doen toekomen. Niet dus, na ruim een week nog steeds niks. De volgende poging ging via Shell personeelszaken, en dat ging beter want die bleken een kopie te hebben van het huurcontract. Dat hadden ze ons ook toegestuurd zo bleek maar er ging iets mis met de e-mail.

Nu we de informatie hadden heb ik dus gisteravond gelijk geprobeerd om het geld via online banking over te maken. Ook dat ging niet, want het huurbedrag voor zes maanden bleek hoger te liggen dan de maximale limiet.

Uiteindelijk ben ik vanmiddag naar de bank gegaan om een overschrijving te regelen en zowaar, dat lukte, en eindelijk is dus de huur overgemaakt. Tot de 17e april zitten we voorlopig goed…

Doorsteekje…

Maleisie2_(9)Het is hier nog steeds regentijd, maar de laatste weken hebben we erg weinig regen gehad voor deze tijd van het jaar. De afgelopen dagen lijkt het er echter op of moeder natuur de schade wil inhalen. Iedere middag zo rond een uur of drie, vier barst het opeens los, en dan bedoel ik ook losbarsten…

Riet wil eigenlijk niet dat ik dit vertel maar ik doe het toch. Eergisteren was ze boodschappen gaan doen in het KLCC, hier een kwartiertje lopen vandaan. Op de terugweg kon ze de verleiding niet weerstaan om een kortere weg te zoeken. Er zijn namelijk twee routes vanaf het KLCC naar huis, de ene route loopt zeg maar met een boog linksom en de andere route is vrijwel een rechte weg maar je moet dan eerst een stukje terug en dan de hoek om.

De bedoeling was om dat hoekje terug af te snijden door eerst de linksom route te volgen en dan dwars over te steken naar de rechtstreekse route. Ondanks dat ik al herhaalde malen gezegd had dat er nergens zo’n doorgang was probeerde ze het toch… en liep vast. En toen begon het te stortregenen.

Eigenwijs als ze is ging ze niet terug, maar probeerde ze toch een doorgang te vinden, en uiteindelijk kwam ze na vele paadjes, hekken en een parallel lopende weg uit op de linksom route. Soppend kwam ze thuis, na meer dan een half uur…

Zelf heb ik deze week al een paar keer regen gehad onderweg naar huis en ondanks dat ik een paraplu bij me had ben ik toch maar gaan schuilen. Het is namelijk gewoon onbegonnen werk, nat wordt je toch en de wegen en stoepen veranderen in stromende rivieren…

Nog meer water toestanden…

Het water wat hier uit de kraan komt is niet drinkbaar. Tenminste, voor Westerlingen die van een normale stoelgang houden niet. Om dat probleem op te lossen hebben we aan de kraan een zuiveringsapparaat hangen maar we hebben ook een waterkoeler.

Tenminste, dat dachten we. Toen het apparaat geleverd werd bleek het een model te zijn wat heet water levert en water op kamertemperatuur. En dat wilden we niet, we wilden koud water. Het bleek dat het misverstand was ontstaan omdat we om een tafelmodel hadden gevraagd in plaats van een staand model, maar dat tafelmodel is dus alleen leverbaar in de uitvoering die we hebben gekregen, dus niet met koud water.

Geen probleem, het apparaat zou worden omgeruild. Op de dag van de afspraak kwam er niemand, dus maar eens gebeld. Ik zou worden teruggebeld, wat na een week nog niet was gebeurd. Zelf dus maar weer gebeld, nieuwe afspraak gemaakt, en weer kwam er niemand.

Om een lang verhaal kort te maken, er zijn nu drie afspraken niet nagekomen en op talloze telefoontjes wordt geantwoord met “We bellen U terug”. En dat gebeurt dus nooit.

Navraag bij collega’s leerde dat in Maleisië “We bellen U terug” betekent dat je kunt wachten tot varkens kunnen vliegen, het gebeurt dus nooit. Niet alleen voor het waterbedrijf niet, maar nooit niet. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer… 

Chinatown revisited

Riet wilde vandaag weer even naar Chinatown omdat ze daar de vorige keer een aantal groentestalletjes had gezien met mooie groente en fruit.

Maleisie2_(10)Aangekomen bleek echter dat er alleen nog een paar fruitstalletjes waren en geen groente te bekennen, alles stond in het teken van de toeristen. Dus werden we voortdurend aangesproken voor het kopen van illegale DVD’s en tassen, horloges en kleding van bekende merken maar uiteraard allemaal nep.

We hebben daarna de vlakbij gelegen Central Market bezocht. Maar ook daar zoals ik eigenlijk verwachtte geen groente maar allemaal winkeltjes met souvenirs. Er was wel een verschil met de normale snuisterijen winkeltjes, er was heel veel authentiek spul wat met de hand was gemaakt, iets om te onthouden dus.

Voor we terug gingen hebben we in Chinatown nog wel even een biertje gedaan op een terrasje…

Kerstshopping

We moesten weer even de stad in voor de nodige boodschappen (ja, de winkels zijn hier op zondag ook gewoon allemaal open) en het bleek in de stad een drukte van belang.

Maleisie_(30)Er waren ontzettend veel mensen op de been om Kerstinkopen te doen, alsof er geen crisis in de wereld is. In het luxe winkelcentrum Pavilion was het een drukte van belang, en dat zijn toch vrijwel allemaal winkels met de duurdere merkartikelen. Overal Kerstversiering, Kerstbomen, nepsneeuw en zangkoortjes die Kerstliedjes zongen.

Wat vooral opviel was dat het vooral druk was met mensen die met met de Kerstversiering op de foto wilden. Voor iedere Kerstboom en Kerstbal stonden groepjes en stelletjes die ermee op de foto wilden.

Riet kreeg ik niet zo gek, die wilde snel boodschappen doen en dan gauw weer weg uit de drukte…

Nog even over werk

Maleisie_(31)Trouwe lezers weten dat ik voor Shell in Maleisië werk, maar wat of ik daar nou eigenlijk doe…

Het is vandaag een werkdag dus laat ik het even over mijn werk hebben. Ik werk dus weliswaar in Maleisië maar ik werk voor een project van Shell Philippines, op de Filippijnen dus. Het project heet “Malampaya” en is een gaswinningsproject in de Zuid-Chinese Zee tussen Maleisië en de Filipijnen.

Het project is genoemd naar een groot gasveld wat daar is gevonden en wat nu wordt geëxploiteerd. Het plaatje hierboven laat zien hoe het project eruit ziet. Je ziet onder andere bovenaan een plaatje van ons kantoor in Manila. Links onderaan zie je een gasplatform, vlak bij het Malampaya gasveld in ondiep water. De gasputten waaruit getapt wordt zitten verderop in het diepe deel van de zee. Het gas wordt via verscheidene tappunten gewonnen en vandaar naar het platform gepompt. Vanaf het platform loopt een vijfhonderd kilometer lange pijplijn naar een verwerkingsfabriek op het vasteland van het eiland Luzon, waarop ook de hoofdstad Manila ligt.

Het huidige project bestaat uit verbeteringen aan en uitbreidingen van de bestaande installaties. Zo gaat er een tweede platform gebouwd worden wat gas uit een tweede aangrenzend gasveld met grote compressors pompt naar het Malampaya veld vanwaar het dan via grotendeels al bestaande installaties kan worden gewonnen.

Het hele klusje gaat tot ongeveer 2015 duren…

Te vroeg gejuicht…

Een paar dagen geleden meldde ik nog dat het eindelijk gelukt was de huur over te maken maar dat viel vandaag toch weer tegen. Of eigenlijk maandag al, want ik werd gebeld door de bank dat de andere bank waar de huur naar was overgemaakt de overschrijving ook al had geweigerd omdat het bedrag te hoog was…

Wat is het probleem zou je zeggen, er staat geld genoeg op onze rekening, allebei zijn gerenommeerde banken, en toch lukt het op de een of andere manier niet om een eenvoudige overschrijving te doen.

Gisteren kwam de bank met het voorstel om de overschrijving op een andere manier te doen, wat me dan de somma van negen Ringgit zou kosten, maar gistermiddag laat had ik opeens twee gemiste oproepen van de bank dus ik vreesde alweer het ergste. En jawel, Riet controleerde vanmorgen onze rekening en het bedrag stond er gewoon weer bij.

Gebeld weer naar de bank, en ik zou worden teruggebeld. Wat dat betekent hier heb ik ook al uitgelegd een paar dagen geleden, en vanmiddag had ik het dus helemaal gehad. Ik heb onze agent gebeld en die komt nu morgen de ouderwetse cheque halen die ik heb uitgeschreven en die gaat ze dan persoonlijk aan onze huisbaas overhandigen…

Richtingsgevoel…

Misschien vragen sommigen zich af wat Riet nu zoal de hele dag doet hier. Nou, die gaat inmiddels ook lekker haar eigen gangetje. Het huishouden kost hier natuurlijk niet zo heel veel tijd maar dat komt wel goed uit want het is de hele dag heerlijk toeven op het balkon. Boekje, sigaretje…

Nee gekheid, uiteraard doet ze wel meer dan dat, zoals boodschappen. Daar was ik in eerste instantie wel wat huiverig voor en dat had alles te maken met haar ontzettend beroerde richtingsgevoel. Ik bedoel, als we op onze verdieping uit de lift komen loopt ze na ruim twee maanden nog steeds steevast de verkeerde kant op…

Het winkelcentrum bij het KLCC gaat nog wel, dat is vrij rechttoe rechtaan,  als je tenminste niet probeert kortere routes te vinden die er niet zijn. Maar ik stond echt verbaasd dat ze een paar weken geleden al helemaal alleen met de Monorail naar Bukit Bintang was geweest.

“Ben je zowaar helemaal in één keer goed gegaan op de terugweg?”, vroeg ik toen ze die avond vertelde waar ze geweest was. “Ja hoor”, was het antwoord, “Ik wist toch hoe het station heet, iets met Nasi”. Het station heet dus Bukit Nanas, maar het heeft blijkbaar gewerkt…

Verrassing…

Maleisie_(32)Op weg naar en van het werk passeer ik iedere dag het Hardrock Café en daar hangt al twee weken een aardige Kerstversiering. Let ook even op het bord wat voor de parkeervakken staat: “RESERVED – Big Bikes Only”. Er staan regelmatig Big Bikes voor de deur, vooral op vrijdag wanneer de plaatselijke Harley Davidson club er verzameld.

Vanmorgen kreeg ik een onverwacht telefoontje, van het bedrijf wat onze waterkoeler heeft geleverd. Ik viel bijna van mijn stoel, niet alleen omdat ze uit zichzelf terug belden, maar ook omdat ze vertelden dat er iemand onderweg was om eindelijk onze huidige waterkoeler om te ruilen voor.

Niet bepaald vol verwachting liep ik naar huis ‘s middags, want dit was per slot al de vierde keer dat we een afspraak hadden voor de ruil. Maar thuisgekomen, was er toch een verrassing, de waterkoeler was echt omgeruild! En deze keer voor een die ook echt koud water levert.

Outpost

Shell heeft in ieder land een soort vereniging voor Expats, meestal gerund door Expat vrouwen, die van alles organiseert en als vraagbaak dient voor van alles. Op het moment dat ik dit schrijf realiseer ik me dat misschien niet iedereen weet wat een Expat is, het is een afkorting voor “Expatriate”, een Engelse term voor iemand die in een ander land woont en werkt. Riet en ik zijn dus Expats.

Die vereniging voor Expats heet “Outpost”. We hebben al verscheidene uitnodigingen gehad van Outpost Malaysia voor bijeenkomsten, maar door de omstandigheden zijn we nog niet in de gelegenheid geweest om er een te bezoeken.

Zulke bijeenkomsten zijn altijd goed om mensen te ontmoeten, en vandaag was er weer een en daar zijn we dus naar toe geweest. Het was deze keer een informeel hapje en drankje in een restaurant bij het KLCC en het begon om zes uur vanavond. Aangekomen bij restaurant “Santini” bleek de opkomst heel mager, wat hoofdzakelijk te wijten is aan het feit dat heel veel mensen al met Kerstvakantie zijn.

Niettemin was het gezellig, er was een Nederlands stel en een Zuid-Afrikaans stel en we hebben gezellig zitten kletsen. Vooral voor Riet was het een succes, want Vassi, de vrouw van het Zuid-Afrikaanse stel doet veel vrijwilligerswerk en daar was Riet meteen in geïnteresseerd. Er werden email adressen uitgewisseld en Riet zal dus in januari wel benaderd worden.

Ze heeft alleen niet zoveel trek in brei- en haakwerk, want “dan gaat ze wel koffie schenken of zo”…

Weer betaalproblemen…

Er viel weinig te winkelen vandaag want aangezien we aanstaande maandag naar Nederland vertrekken hoefden we niet veel aan boodschappen meer in te slaan.

Wat we wel nodig moesten doen was een aantal rekeningen betalen voordat we vertrekken anders blijven die liggen tot januari. Maar helaas, dat gaf alweer problemen want het online betaalsysteem werkte niet goed. Om een rekening te betalen moet je code aanvragen en die krijg je normaal gesproken binnen een paar seconden toegestuurd via SMS. Deze keer niet, wat er ook verscheen op onze telefoons, geen berichtje met een code. En dan gaat het betalen online dus niet door…

Maleisie_(33)Vanavond om elf uur kreeg Riet opeens drie SMS-jes tegelijk met betaalcodes op haar telefoon, allemaal inmiddels met een verlopen geldigheid. Uiteraard probeerden we het gelijk opnieuw, maar zonder resultaat. Maandag dus maar weer naar de bank om te kijken hoe we dit anders kunnen regelen. Diepe zucht…

‘s Middags na het sporten in het Renaissance was er gelukkig wel weer een aangename verrassing. Ik kreeg een Kersttaart, met de complimenten van het hotel. Ziet-ie er niet leuk uit?

Voorbereidingen

Morgenavond laat vertrekken we naar Nederland voor de Feestdagen. Vanavond, dertig uur voor vertrek, konden we online alvast inchecken en dat hebben we dan ook gedaan. Het voordeel van vroeg inchecken is dat je dan met een beetje mazzel je stoelen nog kunt veranderen naar betere plaatsen als je niet tevreden bent met de gereserveerde plaatsen.

Het is tegenwoordig bij KLM zelfs mogelijk om tijdens het inchecken een bedrag bij te betalen voor speciale plaatsen, met meer beenruimte bijvoorbeeld. Als die mogelijkheid er nog is, en dat hangt af van beschikbaarheid, dan doen we dat tegenwoordig, voor een beetje meer comfort op zo’n lange lucht.

Het andere voordeel van online inchecken is dat je je Boarding Passes al hebt en dus op het vliegveld niet meer in de rij hoeft te staan. Alleen de bagage moet dan nog worden afgegeven. En in ons geval is dat maar een enkele koffer want veel hebben we natuurlijk niet mee te nemen.

Volgens de laatste berichten uit Nederland kunnen we al onze zomerkleren met een gerust hart hier in KL laten, en onze winterkleren zijn allemaal nog in Nederland want die hebben we hier weer niet echt nodig. Een paar schone onderbroeken in de koffer en dan hebben we het eigenlijk wel gehad…

Terug in Rijnsburg

De terugvlucht naar Nederland was een extra lange zit, want door een straffe tegenwind en een gewijzigde route duurde die dertien uur in plaats van twaalf. Het was ook een onrustige vlucht met veel turbulentie door onweersbuien en we hebben allebei niet echt lekker kunnen slapen. Voor mij extra vervelend, normaal kom ik die tijd wel door met films kijken maar het aanbod was deze vlucht niet echt interessant.

Maar het is niet anders, zoals Confucius al zei, “Ongeduld maakt het wachten langer”, dus gewoon lekker uitzitten en deze keer vooral hopen dat er bij aankomst op Schiphol geen problemen zouden zijn vanwege het weer. Dat bleek niet het geval, en zo waren we dus om een uur of half acht weer terug in Rijnsburg.

Maleisie_(34)Daar lag een behoorlijk pak sneeuw want het contrast met het land wat we net hebben verlaten wel erg groot maakt, samen met het feit dat er zowat vijfendertig graden temperatuurverschil is. Goeie dingen zijn er zeker ook, het weerzien met de familie natuurlijk,na de heftige periode die achter ons ligt, maar ook simpele dingen zoals het lekkerste drinkwater van de wereld wat hier gewoon uit de kraan komt…

Uiteraard was er het standaard “Eerste-dag-terug-in-Nederland” diner, bestaande uit een patatje pinda, broodje kroket en een frikadel speciaal.

Koud…

De week is grotendeels besteed aan familiebezoek, wat boodschappen (nieuwe software voor de Mac’s) en last but not least een avondje “Albatros” met de maten Nico, Gijs en Wessel. We zien elkaar tegenwoordig zo’n beetje eens per halfjaar en het is altijd weer leuk om bij te praten.

De feestdagen staan voor de deur en die zullen dit jaar uiteraard heel anders verlopen dan we hadden gedacht. En hoewel ik normaal gesproken een pesthekel heb aan de feestdagen ben ik deze keer toch blij dat ik in Nederland ben en niet zoals eigenlijk mijn bedoeling was in zonniger streken te overwinteren.

De vraag is nu alleen: krijgen we nou een witte Kerst of niet? Het ziet er hier niet goed uit, het lijkt toch te dooien en er is helemaal nog geen sneeuw bij gevallen. Wel staat er een bar koude wind, en ik beweer nog steeds dat met die wind het hier kouder voelt dan ooit op Sakhalin. Echt waar.

Kerstdiner

Maleisie_(35)Tweede Kerstdag vieren we thuis met een Kerstdiner voor onze ouders. Om Riet niet twee dagen in de keuken te laten staan hebben we het inmiddels traditionele Kerstdiner met onze eigen kinderen niet thuis gehouden maar zijn we uitgeweken naar het restaurant “Koetjes en Kalfjes”, gelegen op de grens van Rijnsburg en Noordwijk.

Waar we stilletjes op gehoopt hadden kwam gedeeltelijk uit, een witte Kerst. De afgelopen dagen was er in Rijnsburg al veel sneeuw weggedooid maar het was toch nog wel wit genoeg om te kwalificeren als witte Kerst. Even leek het er zelfs op dat het helemaal perfect zou worden toen het in de loop van de middag begon te sneeuwen, maar het was maar van korte duur.

In de loop van de avond begon het zelfs voorzichtig te regenen. Gelukkig hadden we er naar en van het Kerstdiner weinig last van, de gladheid viel mee.

Schoenen

Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om tijdens dit verblijf in Nederland wat aankopen te doen die in Maleisië toch wel een probleem zijn. En dan heb ik het niet over hagelslag (wat overigens overal een probleem is want dat hebben ze dus echt nergens) maar over schoenen.

In Kuala Lumpur zijn schoenen te kust en te keur, dat is het probleem niet, het probleem is de maat. Wij Nederlanders staan officieel te boek als de langste mensen ter wereld, en hier kijkt ook helemaal niemand op van een schoenmaat 44 of 45. In Maleisië zijn de mensen echter een stuk kleiner en ze leven daar, letterlijk, op veel kleinere voet. De grootste gangbare maat daar is 43, als je geluk hebt 44, maar daar houdt het dan ook wel mee op.

Misschien dat je met lang zoeken iets kan vinden, maar zelfs dan is de keuze hoogst waarschijnlijk heel beperkt. En dus is de makkelijkste optie gewoon de gelegenheid te baat nemen en alvast hier maar een extra paar schoenen kopen.

50-jarige bruiloft

Maleisie_(36)Vandaag waren de ouders van Riet 50 jaar getrouwd, en vanavond was de feestavond. Het was gezellig en erg leuk om weer eens met familie te kunnen praten die we niet zo vaak zien.

Louwman Museum

Maleisie_(37)Misschien een beetje een rare dag maar het kwam toevallig zo uit dat Martin en ik op deze Oudejaarsdag een bezoek brachten aan het splinternieuwe Louwman Museum in Den Haag.

Dit museum zal bij Groenlinksers en milieuextremisten niet bepaald in de smaak vallen maar voor iedereen die van mooie auto’s houdt is het een absolute must.

We waren jaren geleden al een aantal keren in het voormalige Autotron in Rosmalen geweest maar dit nieuwe museum is beslist een waardige opvolger.

Een prachtige en unieke collectie, een schitterend gebouw en dus een heel goed besteedde middag. En voor degenen die ook de laatste Cadillac van Elvis, de originele Aston Martin DB5 van James Bond en nog veel meer schitterende auto’s willen zien is hier de website van het Museum:

http://www.louwmanmuseum.nl

Deet

Nog iets wat we hier in Nederland moeten aanschaffen omdat het in Kuala Lumpur niet te koop schijnt te zijn is Deet. Je zou zeggen dat een land met een klimaat waarin muggen heel best gedijen toch wel rijkelijk voorzien zou zijn van anti-muggen middelen, en Deet in het bijzonder, maar dat valt tegen.

We hebben wel wat gevonden tegen de muggen maar dat was geen onverdeeld succes. Het eerste was een spray die zo verschrikkelijk stonk dat niet alleen de muggen maar zelfs ook Riet weigerde bij me in de buurt te komen. De tweede variant rook beter, maar nog wel heel sterk en wel naar citroen. Het schijnt dat muggen er een hekel aan hebben maar eerdere ervaringen leren dat dat blijkbaar niet voor alle muggen geldt.

Om te voorkomen dat we een fortuin in KL gaan uitgeven aan het uitproberen van alle anti-mug middeltjes gaan we voor de zekerste weg: we hebben een vracht Deet in de container gestopt, en we nemen gewoon iedere keer dat we in Nederland zijn een paar extra flesjes mee.

Is er dan in KL helemaal geen Deet te krijgen? Geen idee, we hebben het nog nergens gevonden. En het is misschien wel tekenend dat heel veel middeltjes juist het opschrift “Bevat geen Deet” hebben…

Senseo

We hebben ons boodschappenlijstje bijna rond, er is wel nog een “last minute” toevoeging in de vorm van een Senseo koffie apparaat. We hebben er al een in Kuala Lumpur maar dat is een beetje een bejaard apparaat wat heel lang niet was gebruikt en niet helemaal meer goed werkt.

Maleisie_(39)Een nieuw Senseo apparaat dus, iets wat we ook hier zullen moeten kopen want het hele Senseo gebeuren is tot nu toe nog niet aangeslagen in Maleisië. Er zijn dus geen Senseo apparaten te koop daar, en ook geen pads. Dat laatste moeten we dus oplossen door een grote voorraad in de container en aanvulling wanneer we weer eens in Nederland zijn.

Wat wel heel erg in trek is in Maleisië is Nescafé, dat vind je overal en wordt volgens mij ook het meest gedronken. In de supermarkten vind je nauwelijks “echte” koffie, in de vorm van bonen of gemalen, maar wel heel veel oploskoffie in alle soorten en maten. En Senseo pads dus helemaal niet…

Back Home…

Nee, dit is geen referentie naar het nummer van de Golden Earring, ik wil alleen maar zeggen dat we weer thuis zijn  in Kuala Lumpur.

De reis was zeer voorspoedig, we vertrokken vrijwel op tijd van Schiphol en kwamen zelfs een half uur voor de geplande aankomsttijd aan op de luchthaven van Kuala Lumpur. Zelfs de taxi was vlot en zo waren we nog voor vijven in de middag (plaatselijke tijd) al weer in ons appartement.

Riet zit er een beetje doorheen want die heeft onderweg bijna niet geslapen, terwijl ikzelf naar bleek veel meer heb geslapen dan ik zelf wel in de gaten had. Aan één stuk door slapen doen we vrijwel nooit maar bij elkaar opgeteld heb ik toch een redelijk flinke tuk gedaan voor mijn doen. Ik heb maar twee films gekeken (voor de liefhebbers: “Mao’s Last Dancer” en de klassieker “In Bruges”) en zelfs het ijsje halverwege heb ik gemist…

Ontdekking

Het was vanwege de tamelijk lege koelkast nodig dat we vandaag eens wat boodschappen gingen doen, en omdat we toch in de buurt waren besloten we ook gelijk eens te gaan kijken in de straat Jalan Alor, bekend vanwege zijn vele Chinese restaurantjes.

Mijn broer Nico had me een tip aan de hand gedaan om daar eens te gaan eten bij een restaurant genaamd Hup Kee (makkelijk te onthouden zei-die, denk maar aan “Hupsakee”…). We hadden al eerder een kijkje genomen in Jalan Alor maar niet specifiek naar een restaurant gezocht, maar we vonden het al snel. En inderdaad, je zou je hond er nog uitschoppen, maar zoals we inmiddels wel weten zegt dat helemaal niks over het eten.

Maleisie_(40)Op de terugweg naar het station van de Monorail deden we echter nog wel een andere belangrijke ontdekking, namelijk een Outback Steackhouse. Sinds Korea zijn we nogal een fan van deze Australische restaurantketen vanwege de superlekkere steaks en het beste toetje van de wereld, de Chocolat Thunder from Down Under. We besloten meteen om daar vanavond te gaan eten, en het was zo’n succes dat we meteen een voordeelpas hebben besteld voor volgende bezoeken.

Overigens hebben de Chinese restaurants in Jalan Alor kleurrijke namen, kijk maar eens op de foto van vandaag… Iemand interesse in het menu?

Myvi

De eerste werkdag na de vakantie zit er al weer op en het viel niet mee. Niet zozeer vanwege het werk maar door de jetlag waren zowel Riet als ikzelf vrijwel de hele nacht klaarwakker. Niet echt uitgeslapen dus toen ik vanmorgen achter mijn bureau schoof, maar gelukkig waren er nog de nodige collega’s die een zelfde soort reis hadden gemaakt met de feestdagen als wij en ik was dus niet de enige die af en toe zat te zeilen…

Maleisie_(41)Nog steeds geen nieuws van onze container, die als het goed is de vorige week al zou zijn aangekomen. Wel een telefoontje vanochtend dat onze auto afgeleverd kon worden en dat hebben we gelijk maar vanmiddag geregeld.

Om half zes stond de splinternieuwe Perodua Myvi voor de deur, met het plastic nog om de stoelen. Het is een lekker stadsautootje, met een zuinige 1.3 liter motor en automatische transmissie. Behalve naar de parkeergarage hebben we er nog niet mee gereden want vanwege de hoosbuien van vanmiddag was het verkeer in het centrum een complete chaos.

Container

De jetlag zit er nog steeds goed in, want ondanks dat ik vannacht hel redelijk heb doorgeslapen had ik aan het begin van de middag een enorme wegtrekker. Ik zat zo verschrikkelijk te geeuwen dat ik me er gewoon voor geneerde, maar gelukkig viel het blijkbaar toch niet zo heel erg op. Of mijn collega’s waren gewoon beleefd toen ze zeiden dat ze er niks van merkten…

En vanmiddag kwam dan eindelijk het verlossende telefoontje dat onze container niet alleen was aangekomen maar zelfs al door de douane was ingeklaard. Ik heb gelijk een afspraak kunnen maken dat alles morgen wordt afgeleverd dus Riet is helemaal in haar nopjes.

Onze spullen zijn er

Riet heeft gisteren een hele drukke dag gehad. Om even over negenen stonden de verhuizers al op de stoep met alle spullen, en dat was op zich wel heel fijn, maar onderdeel van de service is dat ze alles ook uitpakken voor je en neerzetten waar het hoort.

En dat betekende dat Riet dus een uur of vier lang verkeersagent moest spelen in eigen huis. Eigenlijk had ze liever gehad dat de dozen gewoon waren neergezet en dat ze op haar gemak alles dan kon uitpakken, maar dat ging niet door. De heren stonden er op om alles uit te pakken, te controleren en neer te zetten op de aangewezen plaats.

Pas in de middag slaagde Riet er in om het gezelschap de deur uit te werken en kon ze zelf aan de slag. Met mooi resultaat, dat wel, want nu hebben we volle boekenplanken en in alle kamers liggen nu mooie overtrekken op de bedden. Uiteraard waren er de nodige discussies toen ik thuis kwam, want ik vond dat niet alles even logisch was neergezet. Maar vrouwenlogica bleek eens te meer niet te begrijpen. En sterker nog, welke malloot gaat er na meer dan negenentwintig jaar nou nog met zijn vrouw in discussie!

Gelukkig realiseerde ik me dat tijdig en is alles opgelost. Het staat nu gewoon allemaal zoals Riet dat wil.