In februari werd mijn moeder in een week tijd twee keer Overgrootmoeder toen op de 25e februari onze kleindochter Gijsje werd geboren en nog in dezelfde week zoon Sil van mijn neef Tom.
Oma moest natuurlijk op de foto met haar beide achterkleinkinderen, geflankeerd door de beide trotse vaders:
Mijn nieuwe baan wordt in zoverre afwijkend van mijn vorige banen in het buitenalnd dat ik deze keer niet echt ga verhuizen. In plaats daarvan ga ik werken op basis van vier weken op en vier weken af, oftewel achtentwintig aaneengesloten dagen werken (dus geen weekenden en geen feestdagen) afgewisseld met vier weken vrij.
Eigenlijk wordt mijn nieuwe functie ingevuld door twee personen, ikzelf en nog iemand die er die vier weken is als ik vrij ben en omgekeerd. Zo iemand noemen we je “back-to-back”, en het allereerste wat dus van belang is in mijn nieuwe baan is dat ik mijn werkschema moet afstemmen op mijn back-to-back, die er overigens al is.
Mijn collega Sachin is een Indiër die al twintig jaar in Calgary in Canada woont, en ik heb hem inmiddels al een paar keer gesproken. Zijn werkschema houdt in dat hij op de 24e mei aankomt in Iraq voor zijn “shift” van vier weken. Ikzelf ga zoals gezegd op de 19e naar cursus in Dubai en ik verwacht op de 23e mei aan te komen in Iraq. Dat zou in feite dus betekenen dat we er allebei tegelijk zijn en dat kan dus niet.
Daarom heeft mijn nieuwe baas het volgende voorgesteld: ik blijf na mijn eerste aankomst in Iraq tot de 2e juni, da vertrek ik naar huis voor twee weken vrij en ik begin dan op de 21e juni voor mij eerste volle shift. Zo heb ik anderhalve week met mijn collega Sachin die mij dan kan inwerken en wanneer ik mijn eerste echte shift begin lopen we gelijk in de pas voor wat betreft onze werkschema’s.
Een prima plan wat mij betreft, maar het is op zich nog wel onder voorbehoud omdat mijn Transfer Coordinator alles rond mijn geplande startdatum nog officieel moet regelen. Vliegtickets, hotel in Dubai, huisvesting in Iraq, ik noem maar een paar dingen…
De datum waarop ik ga beginnen in mijn nieuwe baan in Iraq is vastgesteld. Mijn huidige en mijn toekomstige baas hebben overeenstemming bereikt en het wordt de 19e mei. Dat is dus ruim drie weken na de voorgestelde datum maar dat kon helaas niet meer anders en dat komt door het volgende.
Alle nieuwe expats van de Basrah Gas Company moeten voordat ze naar Iraq vertrekken een introductie-cursus volgen in Dubai. Tijdens die cursus wordt het bedrijf geintroduceerd maar wordt er ook uitleg geven over de locatie, het land en zijn bewoners. Op zich niets bijzonders, dat soort introductie-cursussen heb ik ook op Sakhalin en op de Filipijnen gehad, het enige wat wel bijzonder is is dat de cursus deze keer niet in het land zelf wordt gegeven.
Die cursus wordt maar twee keer per maand gegeven in Dubai, en dat houdt in feite in dat er per maand maar twee gelegenheden zijn voor nieuwkomers om hun nieuwe baan te beginnen. Voor een cursus in April was het al te laat en naar bleek zat ook de cursus die gegeven wordt op 5 mei al vol. De eerste gelegenheid voor mij is dus de tweede cursus in mei, en die wordt gegeven op 19 mei.
Die cursusdag zal tegelijk ook mijn eerste werkdag zijn, maar het wordt nog even afwachten wanneer ik nu precies uit Nederland vertrek. Gegeven de cursusdatum moet ik de 19e aanwezig zijn in Dubai, en het lijkt er dus op dat ik uiterlijk de 18e mei uit Nederland vertrek. Ik wacht het allemaal af.
Hehe, het was vandaag eindelijk zover, vanmiddag kreeg ik het langverwachte mailtje met daarin de goedkeuring voor mijn Iraakse visum en het document waarmee ik Iraq binnen kan komen. Dat document is overigens nog niet het echte visum, maar dat krijg ik bij aankomst in het land op vertoon van dit document.
De afgelopen drie weken heb ik behoorlijk in spanning gezeten want zonder dat visum is het uiteraard niet mogelijk om naar Iraq te reizen en mijn startdatum in mijn nieuwe baan is daar dan ook volledig van afhankelijk. De voorgesteld startdatum was 28 april en hoe dichter die datum naderde hoe zenuwachtiger ik werd. Het verkrijgen van een visum is ook voor Iraq weer een tijdrovende kwestie en de aangegeven wachttijd was twee tot drie maanden. Er was gezegd dat het verstrekken van een visum tegenwoordig wat sneller verloopt en dat twee maanden haalbaar kon zijn maar die deadline was vorige week al verstreken.
Nu is het dus zover en daarmee is in feite al het voorbereidende werk voor mijn definitieve vertrek gedaan. Wat nu moet gebeuren is dat mijn huidige baas en mijn nieuwe baas overeenstemming bereiken over een startdatum voor mijn nieuwe baan en dan kan mijn Transfer Coordinator mijn reis gaan boeken en verder formaliteiten regelen.
De komende dagen worden dus weer spannend…