Gijsje vijf jaar

Vandaag is Gijsje vijf jaar geworden, en uiteraard zijn Riet en ik langs geweest om dat te vieren. Eigenlijk was de viering aanstaande zaterdag gepland maar dan zou ik er niet bij kunnen zijn omdat ik zaterdagochtend al vertrek voor mijn trip naar Bengaluru in India. Het werd dus alsnog vandaag, wat op zich leuker was voor Gijsje zelf want nu kreeg ze haar cadeautje vandaag al en niet pas zaterdag.

We haalden Oma van den Kerkhoff op in Katwijk om ook haar Gijsje’s verjaardag mee te kunnen laten vieren. Het cadeau stond al heel lang op het verlanglijstje van Gijsje, een vulkaan met dinosaurussen die lava en stenen kan spugen.

Gijsje is de laatste tijd helemaal enthousiast over vulkanen in het algemeen en lava in het bijzonder, dus ze was er heel erg blij mee.

Voorbereidingen voor Australië

De toestemming is binnen voor de trip naar Perth, Australië, en dat betekent dat de voorbereidingen zijn begonnen. Het wordt een bezoek van een week waarin ik samen met een collegaatje uit India een onderzoek ga uitvoeren naar  de manier waarop bepaalde dingen met betrekking tot informatie en documentatie zijn opgezet. Het verzoek was om dit op korte termijn te gaan doen en het leek dus handig om geen aparte trip te organiseren maar het te combineren met het al geplande bezoek aan Bengaluru in India.

Besloten is om het de week daarna te doen, en dat betekent dat mijn reisplannen zodanig gewijzigd moesten worden dat ik in plaats van terug naar huis vanuit Bengaluru door reis naar Perth. Dat was nog wel even een gedoe met vliegtickets, en uiteindelijk bleek de meest voordelige optie te zijn om de hele reis met Emirates te doen. Dat betekende dan wel dat ik nu vanuit Bengaluru terug moet vliegen naar Dubai en dan van daar uit door reis naar Perth, wat de totale reis wel een uur of zeven langer maakt maar de extra kosten wegen ruimschoots op tegen veel duurdere alternatieven met andere maatschappijen.

Reizen met Emirates heeft nog een extra voordeel, ik kan overal voor de trip van vliegveld naar hotel en terug gebruik maken van de speciale limousine-service. Dat is op zich al weer een zorg minder want nu hoef ik geen taxi’s of ander transport te regelen. Onze Australische collega’s hebben wat aanbevelingen gedaan met betrekking tot geschikte hotels en daar hebben we er inmiddels een van geselecteerd, dus ook dat is nu geregeld.

Maar het belangrijkste wat ik ga regelen is een bezoek aan onze vrienden Pat en Howard die in Perth wonen. Het zal geweldig zijn om ze weer te zien na vier jaar, en dit onverwachte tripje is natuurlijk een uitgelezen mogelijkheid. Ik ga ze gelijk mailen!

Dream Theater in Tilburg

Het is pas een paar maanden geleden dat mijn broer Alex, neef Bastian en ikzelf een concert van Dream Theater hebben bijgewoond. Dat was in oktober afgelopen jaar, in het AFAS Theater in Amsterdam. Niet lang daarna werd er alweer een concert aangekondigd, deze keer in 013 in Tilburg. Meteen na de aankondiging verscheen er een bericht van de band op het Internet dat, hoewel het concert onderdeel was van dezelfde tour als van het concert in oktober, er andere nummers gespeeld zouden worden dan bij het eerste concert.

Voor ons maakte dat eigenlijk niet eens wat uit, een concert van Dream Theater is voor ons een no-brainer: als er een concert in Nederland is dan gaan we. Ik regelde de kaarten en vanmiddag haalde ik broer en neef op in Leidschendam om vandaar te vertrekken naar Tilburg. We waren mooi op tijd voor het speciale tarief in de naast 013 gelegen parkeergarage, en er was ook nog ruim de tijd om een hamburger te eten in een vlakbij gelegen hamburger-restaurant.

Het voorprogramma was een Zweedse band genaamd Arion. Voor deze band was dit blijkbaar hun eerste internationale toernee, wat duidelijk bleek door het feit dat hun podium-presentatie ruimschoots voorzien was van alle cliche’s die je bij deze muzieksoort maar kunt verzinnen. Niet sensationeel dus maar hun enthousiasme maakte veel goed.

Dream Theater was zoals gewoonlijk weer buitengewoon goed; het is iedere keer weer ongelofelijk hoe technisch begaafd deze musici zijn en hoezeer ze perfectie benaderen. De enige dissonant is weer Zanger James Labrie die overduidelijk niet meer in staat is het niveau te halen van vroegere jaren, en de vraag is eigenlijk hoe lang de rest van de band dit nog kan aanhoren gezien het onwaarschijnlijk hoge niveau van de muziek. Helemaal hopeloos was het vanavond niet maar bij vlagen was te horen hoe moeizaam de zanger nog mee kan komen.

Ondanks de matige zang toch weer een avond met magistraal uitgevoerde complexe muziek. Niet voor iedereen ben ik bang maar voor ons drieën weer dik genieten. En we zullen het er blijkbaar voorlopig mee moeten doen want we kregen tussen de nummers door te horen dat een volgende Europese toernee nog wel even kan gaan duren…

Oman

Het verzoek om naar Perth te gaan is niet het enige onverwachte werk-nieuws van de afgelopen dagen. Sinds een paar dagen ben ik ook betrokken bij een groot project in Oman waar ik de komende tijd werk voor zal gaan doen en mogelijk houdt dat ook in dat ik af en toe naar Oman zal gaan reizen.

Dit begon twee weken geleden met een vraag uit de losse pols van mijn baas of ik geen zin had om voor anderhalf jaar naar Oman te gaan. Dat lijkt in eerste instantie een buitenkans en helemaal in mijn straatje, maar er zaten een paar randvoorwaarden aan vast die het voor mij onbespreekbaar maken. Ik moet namelijk omdat het een zogenaamde kortlopende opdracht is alleen daarnaar toe, dus zonder Riet, en de verblijfsvoorwaarden zijn ook heel anders dan wat we voor bijvoorbeeld de Filipijnen hadden (want dat was een langlopende opdracht). Kortom, teveel haken en ogen, nog afgezien van het feit dat ik die periode van anderhalf jaar misschien helemaal niet vol zou kunnen maken want 27 maart volgend jaar is nu eenmaal mijn pensioendatum.

Toch deed dat voor het werk op zich de deur niet dicht, ik ben wel gevraagd om een collega te gaan vervangen die naar een ander project vertrekt. De werkzaamheden worden vanuit Nederland uitgevoerd, met daarbij wel de mogelijkheid dat ik regelmatig naar Oman zal moeten reizen. Met dat laatste heb ik uiteraard geen problemen, te meer niet omdat ik al eerder een paar keer in Oman ben geweest in de jaren 2009 en 2010, en dat is toen best bevallen.

Voor wat het werk precies gaat inhouden, daarover moet ik nog een slag om de arm houden want de komende weken zal er een overdracht gaan plaatsvinden van mijn vertrekkende collega naar mij, maar dat zal wat tijd kosten gezien het feit dat ik de komende weken hoofdzakelijk bezig zal zijn met de training in Bangalore en de audit in Perth.

Druk, druk, druk… en dat op mijn ouwe dag!

Maas is ziek

Zoals gewoonlijk hadden we vandaag Maas om op te passen, maar het ging vandaag toch wat anders dan we gewend zijn. Ons mannetje is namelijk ziek, hij heeft lichte koorts en is duidelijk niet in zijn gewone vrolijke doen.

Hij was de hele dag hangerig, sliep veel, en was maar moeizaam tot een lachje te verleiden. En zo kennen we Maas eigenlijk helemaal niet, want normaal gesproken is hij vrolijk en druk. Hij heeft waarschijnlijk een griepje te pakken, net als zijn vader en moeder die ook al niet helemaal prut zijn. Gijsje is vooralsnog de enige die nog nergens last van heeft en die is dus vandaag ook gewoon naar school gegaan. 

Op de foto zit Maas bij opa maar er is wel duidelijk te zien aan de snotterige neus dat hij niet in goeie doen was vandaag. Hopelijk is hij gauw weer de oude want opa en oma vinden dit ook maar niks…

Koud weer

Het is opeens behoorlijk koud! De temperatuur komt op dit moment zelfs overdag amper boven nul en ’s nachts vriest het enkele graden. Mij zul je niet horen mopperen want met de komst van de vorst zijn de regen en de wind verdwenen en schijnt overdag de zon. Kou kun je je op kleden en van een zonnetje wordt iedereen nu eenmaal vrolijk. Het leverde ook nog eens een mooie aanblik op vanuit mijn werkkamer, zo’n mooie witte laag op alle platte daken en de ruiten van onze serre.

Of de vorstperiode lang gaat duren is nog maar de vraag, feit is wel dat er op het kanaal ’s morgens al hier en daar plekken met een ijslaag te zien zijn. Jammer genoeg verdwijnen die overdag grotendeels, wat betekent dat we nog de nodige vorstdagen nodig zullen hebben voor we kunnen schaatsen. in ieder geval liggen mijn schaatsen geslepen in de schuur klaar voor het geval het zover mocht komen.

Erg waarschijnlijk is dat niet want er wordt voor volgende week al weer ander weer voorspeld met hogere temperaturen, waarbij al is aangegeven dat de regen en de wind weer terug zullen komen. Een echte winter zit er dus, ondanks deze korte vorstperiode, vooralsnog niet in…

Nieuws over Perth

De meeting gisteren om een eventueel bezoek aan Perth te bespreken moest worden uitgesteld tot vandaag, maar nadat die meeting alsnog is gehouden is er meer duidelijkheid. Zoals ik al dacht gaat een bezoek aan Perth op heel korte termijn niet lukken, al heeft dat eigenlijk niks te maken met mijn eigen visum en reisplannen. De moeilijkheid zit hem in het feit dat ik die audit samen met een collega uit India moet gaan doen en voor haar is het verkrijgen van een visum lastiger en tijdrovender dan voor mij.

De gemaakte afspraak is nu dat we gaan kijken of het mogelijk is om de audit te doen in de week nadat ik in Bangalore de training heb gegeven. Het plan is om dan vanuit Bangalore door te vliegen naar Perth, en dat is natuurlijk een veel efficiënter en waarschijnlijk ook veel goedkoper alternatief dan mij heen en weer te laten reizen. Het team in Australië moet nog wel goedkeuring geven aan de plannen, maar hopelijk horen we dat voor het eind van deze week.

Op dit moment lijkt het licht op groen te staan maar de acties voor de voorbereiding staan nog even op hold totdat er definitief toestemming vanuit Australië is.

Verrassingsfeestje voor Niels

Neef Niels werkt al sinds jaar en dag als chef-kok in de horeca, en na jaren in restaurants in de omgeving (de laatste tijd voornamelijk in Katwijk) te hebben gewerkt heeft hij recent een prachtige aanbieding gekregen om een bestaand restaurant in Rijnsburg nieuw leven in te blazen. Dit restaurant aan het Noordeinde stond de laatste jaren bekend als het “Eetcafé” maar het is inmiddels al een tijdje gesloten. Het pand is opgekocht door een Rijnsburgse onroerend goed “magnaat” die het restaurant helemaal wil verbouwen om het vervolgens te verhuren aan iemand die het restaurant moet gaan runnen, en daarvoor heeft hij neef Niels gevraagd.

Riet en ik zijn al een keertje met Niels binnen geweest om eens rond te kijken en om te horen van de verbouwingsplannen, en inmiddels is die verbouwing al in volle gang. Het is de bedoeling dat het nieuwe restaurant met daaraan gekoppeld een sport-café begin maart open gaan.

Hoewel het dus nog niet klaar is zijn er stukken van het oude restaurant waaraan weinig hoeft te gebeuren omdat die in de nieuwe plannen passen, en dat zijn met name de oude eetzaal en het overdekte buitengedeelte daarachter. Deze twee ruimtes kwamen gisteravond prima van pas want zijn moeder en zus hadden voor Neils een surprise-party georganiseerd voor zijn verjaardag. De hele familie en de nodige vrienden waren uitgenodigd en dus hadden we gisteravond met zijn allen een feestje in de nieuwe horeca-gelegenheid.

We konden gelijk een kijkje nemen hoe het er inmiddels voor staat met de verbouwing en dat zag er in principe goed uit. En gezellig werd het ook, wat hopelijk voor Niels een voorproefje is van wat er komen gaat als de zaak eenmaal open is.

Onverwacht verzoek

Vanmiddag om kwart voor vier kreeg ik een werk-bericht met daarin wel een heel onverwacht en bijzonder verzoek. De vraag was of ik een audit wilde uitvoeren op een groot project, wat op zich niet zo’n bijzonder verzoek was maar de locatie waar ik dat zou moeten gaan doen was dat wel. Het onderzoek zou namelijk moeten gaan plaatsvinden in Perth in Australië. En dat was nog niet alles, de bijkomende vraag was ook of ik het komende weekend al zou kunnen vertrekken!

Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dit verzoek las, want zo’n vraag krijg je natuurlijk niet iedere dag. Ik was uiteraard opgewonden vanwege het verzoek op zich maar ook omdat het in Perth is, waar onze vrienden Pat en Howard wonen. Riet en ik zijn al sinds begin 2020 een vakantie in Australië aan het plannen maar het is er met name door de Corona-crisis nog niet van gekomen. We zijn juist gaan kijken of er voor eind dit jaar iets kan worden geregeld, en dat komt opeens dit op mijn pad.

Op zich zitten er wel wat haken en ogen aan dit verzoek. Zo is een vertrek het komende weekend mogelijk niet haalbaar want ik moet wel een visum hebben voor vertrek, en ook de reis zelf moet op zo’n korte termijn nog wel geregeld kunnen worden. En ik zit ook nog eens met die cursus in Bangalore die sowieso moet kunnen doorgaan want de uitnodigingen daarvoor zijn de deur al uit. Er konden vandaag dus nog geen spijkers met koppen worden geslagen maar aanstaande maandag is er een voorbespreking en dan gaan we kijken wat er mogelijk is.

Want uiteraard heb ik wel gelijk volmondig ja gezegd of de vraag of ik het wil doen…

Kwaad daglicht…

Vroeger kon je vol trots melden dat je voor een grote multi-national werkte, en zeker als dat Shell was. De Koninklijke Shell, zoals het tot voor kort nog heette, was de trots van de Nederlandse economie en stond altijd steevast bovenaan het lijstje waarop de meest begeerde werkgevers werden vermeld. Dat is de laatste jaren heel anders geworden, sterker nog, je moet zelfs voorzichtig zijn want als mensen erachter komen dat je voor Shell werkt dan krijg je al snel de wind van voren.

Het milieu, de stikstof-uitstoot, denken alleen maar aan geld, betalen geen belasting, van alles wordt je voor de voeten gegooid en heel vaak door mensen die duidelijk geen kennis van zaken hebben maar al hun informatie van het internet plukken. Jammer genoeg is een rationele discussie vaak niet mogelijk en daarom houd ik meestal maar gewoon mijn mond. En die situatie is er sinds vandaag niet beter op geworden want vandaag is de jaarwinst van Shell bekend gemaakt.

Het blijkt dat die winst een recordhoogte heeft, en uiteraard ligt een belangrijke oorzaak daarvan in de oorlog in Oekraïne en de daaruit voortvloeiende boycot van energie uit Rusland. Er was dus simpelweg veel meer vraag bij bedrijven als Shell en vanwege de schaarste waren ook de prijzen veel hoger. Maar met name die veel grotere vraag heeft de winstcijfers flink beïnvloed.

Maar meteen na aankondiging van de winstcijfers begon het al in de media: schandalige winsten over de ruggen van eerzame burgers, niks wordt teruggegeven en belasting wordt er ook al niet betaald. Vreemd genoeg zijn de grootste schreeuwers diezelfde personen die vorig jaar juichend “Opgeruimd staat netjes!” stonden te brullen toen Shell besloot uit Nederland te vertrekken en volledig Engels te worden. Want ja, uiteraard wordt er wel belasting betaald over die grote winst, alleen niet in Nederland want Shell is geen Nederlands bedrijf meer…

Ach, het heeft geen enkele zin om er verder woorden over vuil te maken wat mij betreft. Het gaat toch alleen maar om misplaatste emotie en niet om de vraag hoe de economie nou eenmaal werkt. De Rijnsburgse bloemenhandel heeft in de Corona-tijd enorm geprofiteerd van het feit dat mensen de deur niet uit mochten en daarom elkaar maar bloemen stuurden. Daar is door een crisis dus ook enorm veel geld verdient, maar gek genoeg heb ik daar niemand over gehoord…

Mooie avond

Niks bijzonders vandaag, alleen dat het een mooi en rustige dag was en dat bleek vanavond ook wel. Ik kon het dan ook niet laten om een foto te maken van de invallende avond.

Opmerkelijk aan de foto is dat aan de overkant nog een paar huizen te zien zijn waar nog steeds de Kerstverlichting hangt…

Nieuw kantoor

Sinds begin deze maand zit ik als ik op kantoor ben, en dat is normaal gesproken twee dagen in de week, in het net gerenoveerde pand tegenover het hoofdkantoor in Den Haag, bekend in bedrijfskringen als C5. Voor mij is dat een aangename ervaring na de ronduit spartaanse kantoren in Irak en Rijswijk. Rijswijk was zo’n typisch kantoorgebouw met grote gezamenlijke en bijzonder ongezellige ruimtes, maar dat was nog alles beter dan Irak waar we al blij waren als er geen ratten en kameelspinnen rondliepen.

Het nieuwe kantoor is een heel stuk comfortabeler met gezellige kleine ruimtes, veel groen en comfortabel meubilair. Toch zijn er nog collega’s die op andere plekken in de Haagse kantoren hebben gewerkt en die flink wat commentaar hebben op het resultaat van de renovatie. Persoonlijk snap ik daar niks van, maar zoals gezegd ben ik niet zoveel gewend in de laatste twintig jaar en ik vind dan ook het nieuwe kantoor erg leuk.

Neem nou alleen de koffieshop met allemaal comfortabele zitplekken in de hal beneden (waar in de buurt ook een biljart staat trouwens), het vele groen en de comfortabele “vergaderzalen”. Ik bedoel, kijk nou zelf, dit is zo’n vergaderzaal, niks mis mee toch?

Training in Bengaluru

Sinds vorig jaar zit ik in een team wat trainingen verzorgd voor mijn vakgebied, het beheren van informatie in engineering projecten. Dat is nogal een specifiek vakgebied binnen onze organisatie en het aantal mensen wat daar verstand van heeft is de laatste jaren gestaag afgenomen, voornamelijk doordat mensen met die kennis met pensioen zijn gegaan. Het werd dus hoog tijd om daar iets aan te doen en daarom werd er vorig jaar ieder kwartaal een cursus gegeven.

Die cursussen duren vijf volle dagen en zijn behoorlijk intensief. De voorkeur gaat dan ook uit naar klassikale training in plaats van via video, met name omdat onze ervaring (twee cursussen vorig jaar) met het laatste niet geweldig zijn terwijl de cursus in Chennai, India in september wel een groot succes was. Er is intern veel vraag naar de cursussen en vandaar dat we een agenda hebben opgesteld met in principe vanaf februari dit jaar iedere maand een cursus.

De eerstvolgende staat gepland voor de laatste week van februari en ik ben gevraagd om deze samen met nog iemand te gaan geven. Voor mij betekent dat een reisje naar Bengaluru in India, waar al de nodige jaren de centrale IT-hub van het bedrijf is gevestigd. Voor mij wordt het een eerste bezoek en waarschijnlijk ga ik daar veel mensen ontmoeten die ik al jaren regelmatig spreek maar nog niet persoonlijk heb ontmoet.

De afgelopen dagen ben ik bezig geweest met het regelen van de reis en dat viel niet mee. We hebben een verplicht computer-programma wat we moeten gebruiken voor het boeken van onze zakenreizen, maar de vluchten die ik aangeboden kreeg waren niet bepaald wat ik zocht: hoge prijzen (hou ik niet van, ondanks dat ik het zelf niet hoef te betalen) en meerdere tussenstops. Op de website van mijn favoriete luchtvaartmaatschappij Emirates vond ikzelf een veel goedkoper en veel beter alternatief, maar toen ik het reisbureau hierover belde moest ik de nodige moeite doen om de persoon in kwestie te overtuigen.

Er zijn regels aan onze zakenreizen, zoals bijvoorbeeld met welke maatschappijen we wel en niet mogen vliegen, maar de door mij gevonden reis voldeed aan alle voorwaarden. Ondanks wat tegensputteren kon ik gelukkig toch geregeld krijgen wat ik had uitgezocht. Ik kijk nu al uit naar het weerzien met mijn vrienden die ik in Chennai heb ontmoet!

Vreemde kat in de tuin

We hadden vandaag een ongenode gast in de tuin in de vorm van een vreemde kat. Ik keek naar buiten en zag een kat rond de serre scharrelen, maar in eerste instantie dacht ik dat het Abby was. Toen ik nog eens goed keek zag ik dat het Abby helemaal niet was maar een mij onbekende kat. en het beest gedroeg zich volkomen op zijn gemak, alsof hij bij ons thuis hoorde.

We horen Abby regelmatig miauwen terwijl ze door het ruitje van de voordeur kijkt, en meestal loopt er dan een vreemde kat voorbij. Vaak is het een grijs gestreepte kater die verderop woont, waarvan de vrouw des huizes al eens tegen Riet had opgemerkt dat dat beest simpelweg niet in huis is te houden. Ze loopt altijd buiten, loopt met iedereen mee, en komt ook niet zelden even bij ons langs de voordeur want wij hebben tenslotte twee vrouwtjes in huis.

Toen Abby de onbekende bezoeker in de tuin zag werd ze helemaal gek en vloog blazend en met een dikke staart naar buiten. Op Abby’s gehuil ging de indringer toch maar achteruit, zij het langzaam alsof het beest wilde kijken of ze Abby eventueel wel zou kunnen hebben als het op knokken aan kwam. De twee maakten zo’n lawaai dat ik maar besloot om me ermee te bemoeien en op mijn verschijning ging de indringer er toch maar vandoor. Maar aan het einde van de tuin waande ze zich zeker veilig want ze draaide zich daar weer om naar Abby, die uiteraard weer meteen op haar af vloog. Nadat ik op de vreemde kat toeliep en Abby achteruit probeerde te duwen ging de kat er dan toch maar vandoor, zij het dat ze zich op de stoep naast de tuin van de buren weer omdraaide en me pontificaal aan gin zitten kijken met zo’n blik van, “Pak me dan als je kan”.

Riet had de kat ook gezien en volgens haar ging het om de kat van Welkoop, de winkel in tuinartikelen aan de overkant van de Bankijkerweg. We hadden het beest wel eens aan de voorkant gezien maar nog niet eerder bij ons achter. Niet iets wat we vaker willen zien overigens, gezien de reactie van Abby…

Laatste stukje straat

Deze blog zou eigenlijk de zoveelste aflevering moeten zijn van de updates over de bouw aan de overkant van het kanaal maar omdat alles daar in principe klaar is beschouw ik die reeks maar als afgesloten. Maar helemaal klaar is alles nog niet want er is nog steeds een klein stukje wat nog niet af is, en dat is niet het minste stukje want het gaat om de straat die een van de twee toegangswegen tot de nieuwe wijk vormt.

De toegang vanaf de dijk, aan de andere kant van de wijk van ons uit gezien, is een brug over de Vliet en een weg die de wijk in gaat. De meeste straten liggen er al maar juist het stukje wat de meeste wegen verbindt met de toegangsbrug is nog steeds niet klaar. Er is de afgelopen dagen bijzonder weinig gebeurd, maar vandaag leek het erop dat er toch weer wat activiteiten plaatsvonden. Er waren wat graafmachientjes en een bulldozer aan het werk, dus misschien dat de nieuwe bewoners eindelijk hun toegangsweg krijgen.

Hard gaat het overigens allemaal net, net als bij de bouw van de wijk. Ik ben natuurlijk geen expert, maar zo langzaam als het werk aan de overkant ging komt op mij erg merkwaardig over. En sommige van de nieuwe bewoners (die wij toevallig kennen) denken er net zo over want de oplevering van hun huizen was vele maanden later dan gepland. en dat laatste stukje is dus nog steeds niet af…

Weersomslag

Zoals de weerberichten hadden voorspeld is het weer de afgelopen dagen omgeslagen en veranderd in winters weer. De temperaturen zijn omlaag gegaan naar net boven nul overdag en iets onder het vriespunt ’s nachts. Af en toe hebben we winterse buien en er ligt ’s morgens hier en daar al een vliesje ijs op het kanaal achter ons huis.

Niet dat ik mijn schaatsen meteen tevoorschijn moet halen (die liggen al een jaar vers geslepen in de schuur) want dit winterse weer gaat niet lang stand houden is al weer voorspeld, maar het is (afgezien van de buien met natte sneeuw) beter uit te houden dan de afgelopen weken. We zien de zon meer, en het is weliswaar koud maar daar kun je je op kleden.

De invloed van het verkeer valt in onze contreien wel mee, afgezien van wat gladheid hier en daar, maar in het oosten en het zuiden van het land schijnt het bar en boos te zijn…

Met de bus…

Het was gistermorgen koud maar droog en dus liep ik om even voor half zeven op de Bankijkerweg, richting de bushalte aan het Noordeinde. Ik was van plan de bus van twaalf voor zeven te nemen maar omdat ik redelijk vroeg was bedacht ik dat ik misschien nog een bus eerder zou kunnen halen, maar helaas: met nog twintig meter tot de bushalte reed de bus voorbij en hij stopte niet bij de halte omdat er daar op dat moment niemand stond.

Geen best begin dus, maar uiteindelijk nam ik dus toch maar de bus die ik had gepland. Aangekomen op het station moest ik ruim tien minuten wachten op de Intercity naar Den Haag Centraal en ik besloot dan ook meteen om de volgende keer toch maar te proberen die eerdere bus te halen want die sluit beter aan op de eerdere Intercity.

Ook gisteravond nam ik de bus, vanaf Leiden Centraal. Ook nu zag ik de bus wegrijden op het moment dat ik het station uit kwam lopen, maar gelukkig rijden er twee lijnen door Rijnsburg richting Noordwijk dus hoefde ik maar een paar minuten te wachten op de volgende bus. Weer had ik een zitplaats, maar omdat de bus nu midden in de avondspits zat deden we inplaats van het kwartiertje in de ochtend nu een half uur over het stukje naar Rijnsburg.

Desondanks viel het hele traject zowel heen als terug met het openbaar vervoer me niet eens tegen: ik kon op alle onderdelen van het traject zitten en alles ging, behalve dan die avondbus, erg vlot. De Intercity doet er net iets meer dan tien minuten over en de tram is ook maar vier haltes. Prima te doen dus, en zolang ik nog niks heb gehoord op mijn aanvraag voor de parkeergarage een redelijk alternatief.

Ach, ik ben tenslotte opgegroeid met het openbaar vervoer, je went er zo weer aan…

Lekkage

Al vanaf dat we hier zijn komen wonen hebben bij hevige regenval en een bepaalde windrichting last van lekkage in de woonkamer. Dat merkten we al vrij snel, er hingen druppels aan het plafond precies ter hoogte van de uitbouw, en we hebben dat probleem toentertijd gelijk bij de bouwmaatschappij gemeld. Er is toen naar gekeken en in eerste instantie leek het geholpen te hebben (er waren wat reparaties aan loodslabben gedaan) maar het kwam toch nog een paar keer terug, zij het veel minder.

De laatste keer dat we druppels aan het plafond hebben gezien was alweer minstens twee jaar geleden dus we dachten van het probleem af te zijn. Totdat we gisteren een bericht in de buurtgroep op Whatsapp zagen van buren die hetzelfde probleem meldden. En dat leverde meerdere berichten op, we zijn blijkbaar niet de enige bewoners met deze klachten. Omdat we dachten dat wij van het probleem af waren controleerden we ons plafond nog maar eens en hoewel we ondanks de hevige regenval van de afgelopen dagen geen druppels hadden gezien zagen we nu toch wat schade aan de sierrand langs de muur. 

Er waren duidelijk sporen van lekkage, al weten we eigenlijk niet of dat nieuw is of nog van de laatste keer dat we lekkage hadden. Desondanks lijkt de lekkage iets structureels als meerdere buren last hebben van exact hetzelfde probleem, dus hebben we het in navolging van de andere buren weer bij de bouwmaatschappij gemeld.

En nu is het afwachten wat er gaat gebeuren. Op zich is het bij ons nog te overzien, wat plekken aan de sierrand waar het stucwerk hersteld moet worden. Maar vergeleken met wat ik heb gezien op foto’s van sommige buren valt dit nog heel erg mee…

Troosteloos weer…

De foto zegt waarschijnlijk alles, het is al dagenlang (of eigenlijk zelfs wekenlang) behoorlijk slecht weer: harde wind en heel veel regen. Zoveel regen zelfs dat het inmiddels overal in het land voor overlast begint te zorgen. Rivieren beginnen vol te lopen en hier en daar zijn er zelfs al overstromingen, maar gelukkig zijn de vooruitzichten beter want het gaat kouder worden. De temperaturen liggen al sinds het begin van het jaar boven het gemiddelde en dat verteld zich altijd jammer genoeg in slecht weer zoals wat we nu hebben.

De verwachting is dat de temperatuur deze week nog flink omlaag zal gaan en er wordt zelfs al gesproken over nachtvorst. Hopelijk krijgen we dan ook weer eens een blauwe lucht te zien met wat zon, want dat doet veel meer voor een goed humeur dan het weer van dit moment. Als je nu ’s morgens uit het raam kijkt en je ziet wat je op de foto ziet dan is je dag eigenlijk al verpest.

Hopelijk is het morgen al droog want ik ben nog steeds van plan om morgenvroeg naar de bushalte te lopen en met de bus naar het station te gaan…

Nieuwe lampen

Zo’n vijf maanden geleden weigerde de lamp boven de eettafel plotseling dienst. In eerste instantie vermoedde ik dat de dimschakelaar kapot was, en omdat dat ook de eenvoudigste reparatie was bestelde ik bij de zaak waar we de lamp hadden gekocht exact zo’n exemplaar als we hadden. Toen die arriveerde en ik de oude ermee had vervangen bleek dat het geen enkel verschil maakte, de lamp deed nog steeds niks. Ook met het aansluitpunt in het plafond bleek niks mis dus zat er niks anders op dan de lamp zelf van het plafond te halen en naar de lampenwinkel in Cruquius bij Heemskerk terug te brengen voor reparatie.

Gelukkig hadden we een prijsopgave gevraagd van de geschatte reparatiekosten want dat bleek na inspectie in de fabriek niet minder dan driehonderdzestig euro te zijn! Daar schrokken we behoorlijk van en besloten dat we dan net zo goed een nieuwe lamp konden kopen. De zaak in Cruquius bleek niks van onze gading te hebben (tenminste, niet in onze prijsklasse), maar we zagen dat er daar nog een andere lampenwinkel was en daar slaagden we wel. Het enige probleem was dat de levering en installatie (er moest natuurlijk wel een monteur beschikbaar zijn) bij elkaar meer dan een maand zouden duren en al die tijd zaten we dus zonder lamp boven de eettafel, uitgerekend in het donkerste deel van het jaar.

Vandaag kon er dan eindelijk geïnstalleerd worden, en hoewel we dus lang hebben moeten wachten bleek het resultaat de moeite waard. Behalve de lamp boven de tafel hebben we ook gelijk een bijpassende staande schemerlamp en een tafellamp gekocht, en daarmee ziet onze woonkamer er opeens een stuk sfeervoller uit.

Weer eens naar de bioscoop

Hoewel ik een echte filmliefhebber ben ga ik niet zoveel meer naar de bioscoop. Dat heeft een aantal oorzaken, maar de belangrijkste is natuurlijk dat ik veel films gewoon thuis kan kijken dankzij een abonnement op drie streamingdiensten (voor de liefhebbers: Netflix, Prime Video en HBO Max). Maar soms is het gewoon de moeite waard om toch naar de bioscoop te gaan, vooral als een film daar wordt aangeboden in IMAX formaat, in 3D of tegenwoordig zelfs in 4D.

En dat gold ook voor de film waar ik vandaag met Robin en Martin naar toe ben geweest. We horen al wekenlang berichten over de opvolger van de film “Avatar” die “Avatar: The Way of Water” heet. Zelfs de kritieken noemden deze film spectaculair en omdat we ook de eerste film al erg goed vonden was dit voor ons eigenlijk een must. Ik boekte tickets voor vanavond bij de nieuwe bioscoop Kinepolis in “The Mall of The Netherlands” in Leidschendam, waar we vooraf mooi van de gelegenheid gebruik konden maken van een dikke hamburger bij restaurant Fat Phil.

De hamburgers waren voortreffelijk maar de film viel ons een beetje tegen. We vonden het alledrie eigenlijk meer van hetzelfde, en eigenlijk kwam het weer neer op een typisch Amerikaanse oorlogsfilm geplaatst in een buitenaardse setting. Ordinaire schietwapens, hebberige mensen en een complete minachting voor de natuur en de oorspronkelijke bewoners, waar hebben we dat meer gehoord.

Toegegeven, de beelden waren zeker spectaculair, maar ook dat had beter gekund al had dat wel een merkwaardige oorzaak. Ik had namelijk online tickets geboekt en daarbij uiteraard gezocht naar een 3D voorstelling. Aangekomen in de bioscoop bleek dat ik kaarten voor de gewone versie had gekocht, terwijl ik (en ik heb het zelfs achteraf nog gecontroleerd) dacht kaarten te hebben voor de 3D versie want zo stond het wel degelijk op de site van de bioscoop. De hele belevenis was daardoor misschien niet wat we ervan hadden verwacht en dat was jammer.

Desondanks was het best een aardige film, en ook een hele zit want hij duurde meer dan drie uur…

Eerste werkdag in Den Haag

Vorige week had ik een goed excuus om niet naar kantoor te gaan maar van thuis uit te werken omdat vrijwel iedereen nog op vakantie was, maar deze week moet ik toch maar eens door de zure appel heen bijten. Ik ben vandaag voor het eerst naar het nieuwe kantoor in Den Haag geweest en dat moest noodgedwongen ook nog met het openbaar vervoer omdat ik (nog) geen toestemming heb om gebruik te maken van de parkeergarage. Ik heb inmiddels al wel een aanvraag ingediend maar nog geen bericht terug gekregen.

Die aanvraag is nodig omdat je alleen onder bepaalde voorwaarden van de parkeergarage gebruik mag maken vanwege de beperkte ruimte. Gelukkig lijk ik te voldoen aan een van de voorwaarden, ik woon verder dan tien minuten van het kantoor en dat zou moeten betekenen dat ik toestemming krijg. Tot dan zal ik gebruik moeten maken van het openbaar vervoer en dat is nogal een reis. Allereerst moet ik naar de dichtstbijzijnde bushalte aan het Noordeinde lopen (bijna anderhalve kilometer), vandaar moet ik de bus nemen naar Leiden Centraal, dan de trein naar Den Haag Centraal en tenslotte de tram naar de halte die naast de Carel van Bylandtlaan ligt waar de kantoren zijn. Al met al ben ik ruim een uur onderweg.

Op deze eerste dag had ik ook nog de pech dat het goot van de regen vanmorgen, maar een geluk was weer dat dat voorspeld was en Riet was daarom gelijk met mij om half zeven opgestaan zodat ze me met de auto naar het station kon brengen. Daar reed de Intercity net voor mijn neus weg zodat ik een kwartier moest wachten op de volgende, maar daarna ging alles gelukkig vlot en zat ik om half acht op mijn werkplek voor de dag. Het nieuwe kantoor is ook weer zo’n gebouw met weliswaar toegewezen gebieden voor alle teams maar geen vaste werkplek per persoon. Gelukkig ziet het er allemaal een stuk beter uit dan de kantoren waar ik tot nu toe heb gewerkt, veel kleinere ruimtes, veel planten en vergaderplekken met bankstellen en comfortabele stoelen.

Na het werk moest ik door de regen naar de tramhalte rennen aan de overkant van de Schiekade maar ook daarna ging de reis tot aan Leiden Centraal weer lekker vlot. Ik had trouwens zowel op de heenweg als de terugweg zitplaatsen in de trein en de tram en dat viel al niet tegen gezien alle verhalen die ik had gehoord en gelezen over overvol openbaar vervoer. Riet had me al ingeseind dat ze me ook weer op het station in Leiden zou ophalen en ze stond dan ook al klaar toen ik het station uit liep. Gelukkig maar want het plensde behoorlijk.

Volgende keer ga ik toch proberen om ook de bus te nemen wan tik kan natuurlijk niet van Riet verlangen dat ze iedere keer klaar staat om me naar het station te brengen en weer op te halen…

Jaarlijkse controle

Zoals gebruikelijk ieder jaar kreeg ik in November weer een mailtje van mijn huisarts met daarin een afspraak voor mijn jaarlijkse controle. Dat is iets waar ik niet meer aan ontkom sinds ik ben gediagnostiseerd met hoge bloeddruk en hoge cholesterol, twee kwalen die in mijn familie veelvuldig voorkomen en waarvoor ik, net als allebei mijn ouders, dagelijks een pilletje slik om het onder controle te houden.

Hoewel zowel bloeddruk als cholesterol redelijk onder controle zijn dankzij het pilletje wordt er dus jaarlijks naar gekeken, iets waar ik trouwens helemaal geen probleem mee heb. Aan zo’n onderzoek gaat altijd een bloedafname vooraf, dus het mailtje gaf aan dat ik vooraf daarvoor een afspraak moest maken. Nou was de controle-afspraak in december, en daar had ik met alle rompslomp van die maand effe geen zin in, dus ik verplaatste d afspraak naar het nieuwe jaar.

Afgelopen donderdag heb ik bloed laten prikken en vanmorgen was mijn jaarlijkse onderhoud met Marjorie van huisartsenpraktijk De Zaaier. Alles was prima in orde, zelfs mijn nierfunctie en daar was ik toch nog een beetje benauwd voor geweest in verband met mijn fietsongeluk van vorig jaar. En er was nog een onverwachte verrassing, want toen ik op de weegschaal moest gaan staan bleek mijn gewicht 87 kilo en dat is drie kilo minder dan vorig jaar. Ik weeg mezelf vrijwel nooit en zeker met de feestdagen achter de rug had ik eigenlijk het tegenovergestelde verwacht.

Alles goed weer dus en ik krijg volgend jaar weer automatisch een oproep.

Update van de overkant (14)

Ik heb de laatste weken niet veel gemeld ten aanzien van de nieuwbouw aan de overkant van het kanaal maar dat komt hoofdzakelijk omdat er niet zoveel meer te melden valt. De huizen en appartementen zijn al een maandje of wat bewoond en wat de bouwactiviteiten betreft gebeurt er dus niet zoveel meer. De overburen in de nieuwe huizen hebben met de Kerst hun huizen uitbundig verlicht (op een paar dissidenten na) en dat zorgde voor een feestelijk licht, wat overigens goed van pas kwam want hoewel er al lantaarnpalen zijn gezet branden die nog niet.

Het enige wat zo te zien nog moet gebeuren, en wat blijkbaar niet zo erg opschiet, is de toegangsweg naar de wijk vanaf de Dijk, op de foto zichtbaar tussen de huizen en de appartementen. Hoewel all andere wegen in de nieuwe wijk al een tijd bestraat zijn is dit stuk nog steeds onverhard en dus bij regen een modderpoel. Veel gebeurt er zo te zien ook niet, en dat lijkt vreemd omdat dit toch een belangrijk stukje infrastructuur is zou je zeggen.

We kunnen al wel zien nu hoe het gaat worden, er komen zo te zien ook de nodige parkeerplaatsen op het nu nog braak liggende stuk, en er lijkt ook een stuk naast de appartementen gereserveerd voor een plantsoen of zoiets. De bewoners die dit stuk weg gebruiken moeten het vooralsnog met dit modderpad doen…

Nieuwjaarsdag met snert

De viering van Nieuwjaarsdag met de hele schoonfamilie was dit jaar bij ons maar we hadden diverse afzeggingen. Er waren verscheidene familieleden met dezelfde verschijnselen als ik gisteravond die zich ziek meldden, en uiteindelijk waren we dus met een kleinere koppel dan gebruikelijk op Nieuwjaarsdag.

Desondanks werd het gezellig, en ook voor mij want ik voelde me vanmorgen al een stuk beter dan gisteravond. Ik had ook redelijk goed geslapen zonder onderbrekingen en vanmorgen ik zelfs voorzichtig wat droge beschuit gegeten waarna ik me nog beter voelde. Zo goed zelfs dat ik tot mijn eigen grote genoegen tegen het middaguur mee kon doen met de snert-ronde.

De snert was overigens een groot succes, zo mogelijk nog lekkerder dan het vorige jaar, wat waarschijnlijk kwam doordat Riet deze keer wat minder fanatiek was geweest met de blender (op mijn verzoek trouwens). Het resultaat was beslist restaurant-waardig en ze kreeg dan ook heel wat complimenten.

Al met al dus toch nog een geslaagd begin van het nieuwe jaar!

Grieperige Oudejaarsavond

En weer is het de laatste dag van het jaar en er stonden voor Riet twee belangrijke punten op het programma van deze Oudejaarsdag: het afmaken van de snert voor Nieuwjaarsdag en het halen van oliebollen. Het eerste had ze helemaal onder controle en dat is dan ook helemaal goed gegaan, het tweede had wat meer voeten in aarde.

De oliebollenkraam stond zoals ieder jaar op het Burgemeester Coomansplein, voor het voormalige Gemeentehuis van Rijnsburg. En net als iedere Oudejaarsdag was het er een compleet gekkenhuis. Terwijl Riet in de rij stond waren de oliebollen op maar kon er wel besteld worden, waarbij je dan op een bepaald tijdstip je oliebollen kon afhalen. In feite ging het dus makkelijker dan in voorgaande jaren waarbij je in rij moest blijven staan en wachten, nu kon Riet vanmiddag om drie uur haar bestelling afhalen.

De afgelopen jaren gingen we in de namiddag altijd voor een afzakkertje naar de schuur van de buren waar buurman Peet dan oliebollen stond te bakken, maar dit jaar zijn we niet geweest want we hadden niets van ze gehoord. Er was ook niet de gebruikelijke geur van oliebollen en we zagen of hoorden niets, dus gingen we ervan uit dat er dit jaar geen borrel was. Het was dan ook bar slecht weer met heel veel regen en harde wind, waardoor we zelf eigenlijk amper de deur uit zijn geweest.

In de avond kwamen Nico en Anja op visite om met ons het jaar uit te luiden, maar voor mij verliep dat niet helemaal zoals gepland. Ik had Robin naar vrienden in Sassenheim gebracht waar hij Oud en Nieuw zou vieren, en op de terugweg voelde ik in de auto al dat er in mijn maag wat problemen aan het ontstaan waren. Ik zat thuis nog maar amper aan mijn eerste biertje begonnen toen ik met spoed een toiletpot moest gaan zoeken om mijn maaginhoud nog een keer de slokdarm te laten passeren. En dat herhaalde zich wat later nog een keer, en ook nog een keer toen ik naar mijn bed ging.

Gelukkig was het niet zo erg dat ik het hele Oud en Nieuw aan me voorbij moest laten gaan maar ik had me de overgang naar het nieuwe jaar toch anders voorgesteld…

De jaarlijkse snert

Het is zo langzamerhand een traditie aan het worden dat Riet voor Nieuwjaarsdag een pan met snert maakt. Daarvoor gebruikt ze de enorme pan die ze van haar oma van Nieuwkoop heeft geërfd, en bij de pan hoort ook de traditie. Riet heeft lang geleden een keer een recept gevonden wat een daverend succes is gebleken de afgelopen jaren en dat gaat dit jaar weer gebruikt worden. Riet krijgt ook al een paar weken van diverse kanten de vraag, “Je gaat toch wel weer snert maken?”. Je zou zeggen dat er dus eigenlijk geen ontkomen aan is maar Riet vindt het zelf niet erg.

Dit jaar is de Nieuwjaarsdag viering bij ons thuis en de hele familie rekent dus op snert. De afgelopen week kwamen de ingrediënten binnen en het aanrecht lag dus gisteren al voor met diverse groenten en de koelkast vol met grote hoeveelheden vlees, waaronder een hele varkensknie. Vanmorgen is ze begonnen met het maken van de soep en het ruikt dus al sinds vanmorgen in het hele huis heerlijk naar verse snert. 

De verwachtingen zijn dan ook weer hooggespannen…

Nasleep fietsongeluk

De nasleep van mijn fietsongeluk op 30 mei duurt nog steeds voort. In september had ik mijn laatste afspraak in het ziekenhuis ter controle van mijn beschadigde nier en dat zag er allemaal goed uit. Op 29 november had ik mijn laatste afspraak bij de fysiotherapeut en daarbij werd geconstateerd dat er dankzij de oefeningen die ik dagelijks doe zoveel progressie zit in het gebruik van mijn rechterhand dat het nu een kwestie is van blijven oefenen, en dan zien op termijn hoeveel functie ik verder nog terug krijg in die twee stijve middelste vingers. De fysiotherapeut was positief al zei ze dat het wel eens lang kon gaan duren.

Medisch gezien ben ik dus klaar en niet meer onder behandeling, maar de verzekeringskwestie loopt blijkbaar nog steeds gezien het bericht dat ik vorige week kreeg van de verzekering van de tegenpartij. Mijn eigen ziektekostenverzekering zou alle kosten verbonden aan de medische behandelingen terug vorderen van de verzekering van de tegenpartij, en ik dacht dat zij het verder zouden afhandelen. De afgelopen maanden heb ik niets meer van ze gehoord en verkeerde dus in de veronderstelling dat alles was afgehandeld.

Ik was dan ook verbaasd over het bericht en besloot eerst mijn eigen verzekering te bellen. Zij vertelden me dat het bericht uitsluitend was ter afhandeling door de verzekering van de tegenpartij en dat ik dus verwacht werd op het bericht te reageren. Het bericht bevatte een heel uitgebreid formulier waarin niet zozeer informatie met betrekking tot de toedracht als wel de geleden schade werd gevraagd. Behalve de lichamelijke schade werd er ook gevraagd naar andere schade en er werd me meegedeeld dat ik recht had op een schadevergoeding.

Vandaag heb ik het ingevulde formulier teruggestuurd, en daarin heb ik deze keer toch ook maar de lichte schade aan mijn fiets (gescheurd handvat en krassen op het computerschermpje) en de schade aan mijn iWatch (krassen op het scherm). Ik had die schade in eerste instantie weggewuifd omdat ik niks heb vervangen of laten repareren (want zo ernstig was het niet vond ik) maar ik ben nu toch benieuwd of ik nog iets vergoed krijg.

Kerst met cadeautjes

Hoewel we Sinterklaas zoals gewoonlijk hebben gevierd met cadeautjes is Riet toch ook bezweken voor de uit Amerika overgewaaide trend om ook met de Kerst cadeautjes onder de kerstboom te leggen. In ons geval niet letterlijk onder de kerstboom, want die staat in de serre, maar in een hoekje van de kamer. Nadat de beide oma’s waren opgehaald en alle kinderen en kleinkinderen waren gearriveerd begon de Kerstviering dan ook met het uitdelen van cadeautjes, waarbij Gijsje uiteraard de taak had gekregen om alle cadeau’s te overhandigen. Met wat hulp van oma, want ze kan nog niet alle namen goed lezen.

Daarna gingen we aan het Kerstdiner waarmee Riet met af en toe wat hulp van mij de hele ochtend bezig was geweest. En haar moeite werd ruimschoots beloond want alles was heerlijk. Het voorgerecht was zalm-carpaccio voor de vleeseters en een heerlijk salade met voor degenen die voor de vegetarische optie kozen, daarna de aardperensoep (die verrassend lekker bleek), en als hoofdgerecht was er een beenham-schotel en een schotel met vegetarische gehakt in bladerdeeg (die ook bij de vleeseters behoorlijk in de smaak viel). Het toetje was pavlova met passievrucht en bosbessenjam, bereid door Astrid. En uiteraard waren er nog bijgerechten, zoals salade, boontjes en aardappel-gratin.

 

 

 

 

 

 

 

Het diner was dus een groot succes, maar Riet verzuchtte al tijdens het diner dat ze dit toch volgend jaar waarschijnlijk niet meer gaat doen..

(Voor)bereiding Kerstdiner

Gisteren was alles binnen voor het Kerstdiner dus zijn we vandaag begonnen met de voorbereidingen. Er zijn de nodige dingen die vooraf al gedaan kunnen worden, zodat we morgen wat meer tijd hebben voor de rest. En ik ze “we” want hoewel Riet natuurlijk het leeuwendeel van het werk doet help ik zoveel mogelijk waar nodig. Dat komt veelal neer op hak- en snijwerk, maar zo komen we samen sneller vooruit.

Het diner gaat vier gangen omvatten, en hoewel we een vegetarisch menu hebben en een menu met vlees zijn beide menu’s door de leverancier zodanig samengesteld dat zo op veel punten overeenkomen en dat scheelt een heleboel voor de bereiding. Zo is een van de voorgerechten een aardperensoep die voor beide menu’s hetzelfde is, en dat is ook nog eens een verrassend gerecht want de meeste van ons hadden tot vandaag zelfs geen idee wat aardperen zijn. Het zijn dus een soort knolletjes, je ziet ze gesneden op de plank op de foto.

Al met al zijn we vandaag toch al een paar uur bezig geweest in de keuken en met het klaarzetten van de tafels. Onze eigen eettafel biedt maar plaats aan zes personen en met de beide oma’s en de kleinkinderen erbij zijn we met zijn tienen. Daarom heeft Riet bij een cateringbedrijf een extra tafel met vier stoelen gehuurd zodat we allemaal ruim kunnen zitten.

Er is dus vandaag al het nodige voorbereidende werk gedaan maar we zijn nog lang niet klaar, het meeste kookwerk moet morgen nog worden gedaan…

Kerstdiner van Hello Fresh

We bestellen al geruime tijd regelmatig raketten van Hello Fresh. Voor degenen die niet weten hoe dat werkt, je kunt online kiezen uit een vooraf op jouw voorkeuren geselecteerde ligt van menu’s en als je hebt gekozen worden alle ingrediënten inclusief menu’s en alle benodigde instructies voor de bereiding bij je thuis afgeleverd. Onze ervaring is dat het geleverde vrijwel altijd van prima kwaliteit is en de maaltijden zijn erg lekker. Een aanrader als je eens wat anders wilt en toch niet al te moeilijk wilt doen, zoals wij dus.

Ieder jaar heeft Hello Fresh een speciaal Kerstmenu en Riet besloot om dat dit jaar te gaan bestellen. Eigenlijk bestelden we twee menu’s want er was een apart vegetarisch menu waardoor er voor ieders gading wat zou zijn. En ook van de optie om de speciale wijnselectie die was samengesteld voor het Kerstdiner erbij te bestellen maakten we gebruik. Zoals gewoonlijk zou alles aan huis worden geleverd en alles wat wij hoefden te doen was alles klaar te maken.

Een paar dagen geleden kreeg Riet zoals gewoonlijk bericht van Hello Fresh over de levering van het bestelde, alleen werd er merkwaardig genoeg gemeld dat de vegetarische doos op een ander tijdstip zou worden geleverd dan de “gewone” doos. Om twee keer een bestelbus naar hetzelfde adres te laten rijden en ook nog met maar een paar uur tijdsverschil vond Riet wat te gortig en ze belde met Hello Fresh om dat door te geven. Geen probleem, ze zouden de beide zendingen combineren.

Vanmiddag kwam de levering van Hello Fresh, maar tot onze verbazing werd alleen de vegetarische doos afgeleverd. Riet ging dus maar eens bellen, want veel tijd tot de Kerst is er niet meer en we wilden wel zeker weten dat niet de helft van ons Kerstdiner in het water zou vallen. Ze kreeg te horen dat er toch twee aparte zendingen waren verzonden en de rest zou ook vandaag worden afgeleverd.

En gelukkig was dat zo, vroeg in de avond kwam er weer een Hello Fresh bezorger aan de deur met de tweede doos en de doos met de wijn.

Alles is binnen, op een kleinigheid na bleek alles te kloppen (er was alleen een klein zakje aardappelen te kort maar aardappelen hebben we gelukkig zat) en er kan dus morgen een begin worden gemaakt met de (voor)bereiding) van alles.

Ontplofte Cola

Omdat zowel het Kerstdiner voor onze eigen familie als de “nieuwjaarsreceptie” voor de hele familie bij ons zouden zijn was Riet vandaag begonnen met het treffen van de nodige voorbereidingen. Het Kerstdiner (of liever gezegd de recepten en alle ingrediënten ervoor) waren al online besteld bij leverancier Hello Fresh maar er moest ruimte gemaakt worden in de koelkast om alles op te slaan.

We hebben nog een tweede koelkast in de schuur in de tuin staan, een oud exemplaar wat we nog hebben meegenomen uit de Filipijnen en daarin bewaren we normaal gesproken reservevoorraden bier, wijn en frisdrank. Riet wilde met name kijken of er nog blikjes Cola in lagen, maar ze kreeg een onaangename verrassing toen ze de deur van die koelkast opendeed. Er kwam een enorme golf Cola uit die een flinke puinhoop veroorzaakte op de vloer van de schuur, om nog maar te zwijgen over hoe het interieur van de koelkast zelf eruit zag.

Blijkbaar waren vrijwel alle blikjes Cola in de afgelopen vorstperiode bevroren. ondanks dat ze in de koelkast lagen, en het gevolg was dat er een heleboel waren opgezwollen en opengebarsten. Sommige blikjes waren letterlijk geëxplodeerd en het gevolg was die enorme puinhoop. Gek genoeg was de rest van de dranken in de koelkast niet aangetast, alleen de blikjes Cola, maar dat waren wel twee bijna volle pakken van twaalf stuks…

Riet heeft flink wat tijd nodig gehad om de puinhoop op te ruimen en uiteraard moest ook de hele koelkast leeg gehaald worden. De blikjes waren op twee of drie na niet meer te redden: het merendeel was opengebarsten maar van de rest waren de meeste zodanig opgezwollen dat ze niet meer te gebruiken waren. En zo zag het eruit…

Buitenlandse Kerst

Het is voor zover ik heb kunnen nagaan precies twee keer in mijn leven gebeurd dat ik Kerst niet thuis heb gevierd. Zelfs in alle jaren dat we in het buitenland woonden gingen we altijd terug naar Nederland om daar de Kerst te vieren met de familie. Meestal was dat onder protest van mij want ik was in vrijwel alle gevallen liever gebleven waar we waren omdat in alle landen waar we gewoond hebben Kerst veel uitbundiger werd gevierd dan in Nederland, maar Riet wilde er vrijwel nooit van horen.

Het is me één keer gelukt om Riet over te halen en dat was in het jaar 2012 toen we in Manila woonden. Het kwam mede omdat Martin en Sandra in de Kerstperiode naar ons toe wilden komen voor hun vakantie, waarin ze ook nog een trip naar Bali hadden opgenomen. Ze arriveerden al voor de Kerst in Manila en we brachten een paar door op het prachtige eiland Boracay, in het vijf-sterren resort Discovery Shores:

De foto geeft al aardig aan hoe het weer rond de Kerst was op de Filipijnen en het zal dan ook geen verbazing wekken dat we de dag voor Kerst hebben gebarbecued in de tuin bij een temperatuur van zo’n tweeëndertig graden…

De enige andere keer dat ik Kerst niet in Nederland heb gevierd was overigens in 2018 toen ik werkte voor de Basrah Gas Company. Kerst viel toen precies in mijn shift van vier weken en dat betekende dus niet alleen een Kerstviering in het kamp waar ik was gestationeerd maar ook dat ik gewoon heb gewerkt die dagen. Wel was er ’s avonds na het werk een groot Kerstdiner georganiseerd waardoor we toch met z’n allen nog een gezellige Kerst hadden. In Irak, of all places… 

 

Woon-werk verkeer

De standplaats voor mijn huidige baan was, toen ik begon op 1 augustus 2021, het Alaska gebouw wat het enig overgebleven kantoor in Rijswijk was. Het oorspronkelijke complex in Rijswijk, een van de oorspronkelijke bedrijfslocaties, is net nadat ik in 2018 naar Irak vertrok verkocht, en het was eigenlijk de bedoeling dat de mensen verdeeld zouden worden over de bestaande locaties Amsterdam en Den Haag. Mijn standplaats had dus eigenlijk ook Den Haag moeten zijn na terugkomst uit Irak maar de nieuwbouw die daar plaatsvond om iedereen te huisvesten was nog niet klaar. Gelukkig was er nog een gehuurd kantoor in Rijswijk beschikbaar, net naast het verkochte complex, en daar werden de mensen die nog niet naar Den Haag konden verhuizen, inclusief mijzelf, tijdelijk ondergebracht.

Op zich was ik wel blij met die Rijswijkse locatie want daar is ruim voldoende parkeergelegenheid, terwijl er op de Haagse locatie in de binnenstad alleen een parkeergarage beschikbaar met beperkte toegang. En aangezien daar met de nieuwbouw ook geen verandering in zou komen zag ik best tegen de aankomende en onvermijdelijke verhuizing op. Gelukkig is thuis werken nu zo’n beetje de norm maar we worden toch wel geacht af en toe onze neus op kantoor te laten zien.

Toch was het op 8 december zover, de laatste locatie in Rijswijk werd gesloten en iedereen die daar nog zat werd geacht naar het nieuwe kantoor in centrum Den Haag te verhuizen, en ik dus ook. Ik ben overigens nog niet in dat kantoor geweest omdat ik vanaf 8 december met vakantie ben, maar in januari is er geen ontkomen meer aan. Uiteraard ga ik kijken of ik een parkeervergunning kan krijgen of dat er misschien een alternatief is om met de auto naar het werk te gaan.

Het alternatief voor de auto is uiteraard het openbaar vervoer, maar vanuit ons huis is er niet echt een makkelijke verbinding. Ik moet eerst naar de dichtstbijzijnde bushalte lopen aan het Noordeinde in het dorp, en dat is al anderhalve kilometer. Dan moet ik met de bus naar Leiden Centraal, vandaar met de trein naar Den Haag Centraal, en dan nog eens een paar haltes met de tram. De reisplanners die ik heb geraadpleegd geven allemaal aan dat ik er dik een uur over ga doen (enkele reis), terwijl ik er met de auto maar een minuut of twintig over zou doen.

In ieder geval heb ik vandaag alvast maar een persoonlijke OV kaart aangevraagd, voor het geval er geen auto opties beschikbaar blijken te zijn…

De eerste oliebollen

Al een paar weken staat er net als ieder jaar rond deze tijd een oliebollenkraam op het Burgemeester Koomansplein in het dorp. Daar hadden we nog steeds geen gebruik van gemaakt, en dat terwijl Riet en ik allebei gek zijn op oliebollen. Blijkbaar zit het er zo ingebakken dat oliebollen iets zijn voor Oudejaarsavond dat het idee dat je ze voor die tijd ook zou kunnen eten niet in ons opkomt. Net zoiets als dat rare idee dat snert iets is was je alleen in de winter eet, alsof het alleen dan maar lekker is…

Vandaag besloot Riet blijkbaar om toch maar eens de traditie te breken en kwam ze thuis met een zak heerlijke verse oliebollen. En die waren toch lekker!

Er was wel een kleine kanttekening en dat was dat ook de oliebollen ten rooi zijn gevallen aan de torenhoge inflatie van de afgelopen maanden want ik kan me niet herinneren dat we ooit zoveel hebben betaald voor een zak oliebollen, elf voor twaalf euro! Ze smaakten er trouwens niet minder om hoor…

Speciale whisky

Een week of wat geleden kwam Robin met het nieuws dat er bij een landelijke drankzaak een bijzondere whisky van Macallan te koop was voor minder dan de helft dan de gebruikelijke prijs. Het ging om een whisky die eenmalig was uitgebracht aan het eind van het vorig jaar en alleen bedoeld was voor de markt van het Verenigd Koninkrijk.

De beperkte oplage en het feit dat de whisky eigenlijk niet voor de Nederlandse markt bedoeld was had ervoor gezorgd dat de prijs in Nederland flink was gestegen, maar blijkbaar was er nu dus sprake van een aanbieding. Maar blijkbaar was Robin niet de enige die deze opmerkelijke aanbieding had gezien want het bleek dat online bestellen van deze speciale whisky al niet meer mogelijk was en ook bij nabij gelegen filialen van de drankzaak was de whisky niet of niet meer beschikbaar. Jammer maar helaas dus, want het had mij wel leuk geleken om deze whisky te kopen voor na het Kerstdiner.

Een paar dagen geleden kwam er toch nog goed nieuws vanuit een onverwachte hoek. Ik zag op Facebook een bericht voorbij komen van de distilleerderij Macallan dat er weer zo’n einde-jaars whisky zou worden uitgebracht en die was inmiddels al te bestellen.

Dat moest dan wel direct bij Macallan zelf want ook nu was deze whisky weer in principe bedoeld voor de markt van het Verenigd Koninkrijk. Dat betekende wel een iets hogere prijs door verzendkosten en invoerrechten, maar al met al was het toch betaalbaar omdat ik nu geen last had van door de tussenhandel kunstmatig opgehoogde prijzen.

Ik heb meteen een fles besteld en die arriveerde vandaag in een bijzondere verpakking. Na het Kerstdiner gaat de fles open!

Late vakantie

Begin vorige maand heb ik eens gekeken naar mijn saldo aan vakantiedagen want ik had dit jaar eigenlijk nog geen echte lange vakantie opgenomen, alleen een weekje Curaçao in april en een weekje Lissabon in Oktober. Verder heel af en toe nog een enkele vrije dag maar dat was het dan wel. En wat bleek, ik had nog vijfenvijftig vakantiedagen staan voor dit jaar!

Ik vond dat zelf wel erg veel en ik ben eerst maar eens gaan kijken of het aantal wel klopte. Nu krijg ik sowieso achtentwintig vakantiedagen per jaar (waaronder drie ouwe-lullen dagen) en elf ADV-dagen, en dat maakt samen al negenendertig. Omdat ik vorig jaar ook weinig vakantiedagen had opgenomen had ik er tien (dat is het toegestane maximum) meegenomen naar dit jaar, en dat maakt samen dus al negenenveertig.

Nou heb ik daarnaast in de loop der jaren ook een potje opgebouwd met zogenaamde spaar-dagen, vakantiedagen die je apart kunt zetten voor als je eens extra dagen nodig hebt voor bijvoorbeeld onverwachte gebeurtenissen of een extra lange vakantie. En dat waren er ondertussen tweeëntwintig, en dat maakt dus in totaal eenenzeventig vakantiedagen! Al die vakantiedagen worden tegenwoordig bij elkaar opgeteld, en niet zoals in vorige jaren apart weergegeven, waardoor ik dit potje (wat al die jaren niet is gebruikt) helemaal over het hoofd had gezien.

Omdat ik er dit jaar blijkbaar pas zestien had opgenomen kwam ik dus uit op een totaal van vijfenvijftig beschikbare dagen die ik dit jaar nog kon opnemen. Ik besloot dus meteen om de laatste drie weken van december vakantie op te nemen en tot dan de komende weken maar regelmatig een of meerdere dagen vrij te nemen. Afgelopen vrijdag was dus mijn laatste werkdag van dit jaar en vanaf morgen heb ik drie weken vakantie.

Het ging uiteraard niet meer lukken om alle vrije dagen die ik voor dit jaar had staan nog op te nemen, dus er gaan er weer de nodige mee naar volgend jaar. En op 1 januari komen er overigens weer negenendertig bij…

Koud!

Een paar dagen geleden meldden de weerberichten opeens dat er een koude periode aan zat te komen. En met koud werden temperaturen bedoeld van onder het vriespunt, en er werd voorzichtig al gesproken over de mogelijkheid om te gaan schaatsen. Dat soort weer is de laatste jaren erg ongebruikelijk voor december, en zeker zo vroeg in de maand, dus we vroegen ons af in hoeverre deze voorspelling zou uitkomen.

Inmiddels is gebleken dat de wederdiensten er deze keer niet naast zaten want de temperatuur ligt de laatste dagen ’s nachts onder het vriespunt maar sinds vandaag komt ook overdag de temperatuur mogelijk niet boven nul uit. De voorspelling van de dag zegt nog van wel maar het wordt de komende dagen nog kouder.

Inmiddels zijn de eerste ijsbanen al geopend, ook die van Katwijk. De eerste marathon op natuurijs is inmiddels al verreden en de kans op meer schaatspret is erg groot. Ikzelf ben niet zo van de ijsbanen, ik schaats liever op natuurijs en dan met name op het kanaal achter ons huis. Daar ligt op dit moment nog nauwelijks een ijslaagje op en dat zal nog wel even duren ook, zelfs als de temperaturen laag blijven de komende dagen. Maar wie weet!

Toetjes

Donderdag is voor ons zo’n beetje de vaste oppasdag voor onze kleinkinderen. We hebben dan Maas gewoonlijk de hele dag en Gijsje ’s middags nadat ze van school is opgehaald. Omdat Martin en Sandra die dag de hele dag werken eet de hele familie dan ’s avonds vrijwel altijd bij ons, voor hun makkelijker en voor ons heel gezellig.

Er wordt uiteraard altijd rekening gehouden met voorkeuren voor het eten, met wat iedereen lust en niet lust. Vraag aan Martin wat we moeten eten en het antwoord is steevast “bloemkool”, maar nasi is ook favoriet want Gijsje vertelde een keer doodleuk dat ze die van oma lekkerder vindt dan die van mama (en daar zat mama gewoon bij).

Een vast onderdeel van het eten is het toetje voor Gijsje, wat ze wel moet verdienen door haar bord leeg te eten. Eerlijk gezegd is oma daar erg coulant mee (Gijsje is geen grote eter) en ze zorgt ook nog eens voor erg lekkere toetjes. Een van Gijsjes favorieten is een puddinkje met kruimels van Oreo koekjes, en laten die koekjes nou net in het nieuws geweest zijn opa een negatieve manier. Het schijnt dat er bij het maken van Oreo koekjes nogal wat Ammoniak wordt gebruikt wat wordt uitgestoten door de fabriek. Er zou in de koekjes weliswaar niks over blijven, en dat is maar goed ook want Gijsje heeft er mooi maling aan…

Sinterklaasavond

We vierden vanavond bij ons thuis Sinterklaas met kinderen en kleinkinderen. En met name voor de kleinkinderen natuurlijk, al had Riet ook voor alle kinderen een cadeautje geregeld. De kleinkinderen werden schandalig verwend (laat dat maar aan Riet over), en ze weten nog niet eens dat de Kerst er ook nog zit aan te komen…

Maas is natuurlijk nog niet oud genoeg om te beseffen wat er allemaal speelt maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door Gijsje die vanavond de cadeautjes uitdeelde uit de zak die op mysterieuze wijze door de Sint voor onze voordeur was gezet. Ze kan inmiddels haar eigen naam lezen en ook de naam van Maas herkend ze, en met de rest werd ze door Oma en Mama geholpen. Haar favoriete cadeau was een roze balletjurk die ze uiteraard meteen aan moest.

Riet had het eten geregeld bij onze favoriete toko Tjik Tjak en dat was als vanouds, zij het ook nu weer veel te veel. Ze had de bestellingslijst van de vorige keer nog bewaard en ze had ook. nog onthouden wat er snel op was zodat daarvan extra was besteld deze keer. Alleen doe meegeleverde porties bami en nasi waren kleiner dan verwacht, dus dat wordt een puntje van aandacht bij de volgende keer.

Maas was overigens nog steeds niet helemaal prut. Behalve een loopneus had hij nu ook last van een ontstoken oog waardoor het wel leek of hij had gevochten.

Hopelijk wordt hij gauw weer de oude want dat dreinerige en hangerige is helemaal niks voor Maas…

Concert in de Ziggodome

Vanavond gingen mijn broer Alex, neef Bastian en ik richting de Ziggodome in Amsterdam voor een mooi avondje muziek. Het concert zou bestaan uit drie optredens met als hoofdact een van mijn favoriete bands, Alter Bridge.

Alex en Bastian pikten me op in Rijnsburg waarna we naar Amsterdam reden om de auto te parkeren op een parkeerterrein aan de Europaweg. Daar is inmiddels onze vaste parkeerplek voor concerten in het AFAS Theater en nu dus ook voor de daar vlakbij gelegen Ziggodome. Voordeel van het parkeerterrein is dat er altijd plek is, het ligt meteen aan de uitvalsweg en niet het minst belangrijke, als je de trap afloopt loop je vrijwel recht tegen de Burger King aan.

Dat laatste werd een tegenvaller, want we waren al niet vroeg en daar aankomen stond de rij tot buiten. We hadden al snel door dat dat niks ging worden wilden we nog op tijd zijn dus het werd de even verderop gelegen Febo. De aanvangstijd was namelijk een vroegertje, vanwege het volle programma zou het eerste optreden al om zeven uur beginnen. Aangekomen bij de Ziggodome waren we verrassend snel binnen, vrijwel zonder oponthoud ondanks dat er ook nog gefouilleerd werd. Toch misten we de eerste minuten van de eerste band, Mammoth, want die begon vijf minuten te vroeg.

Mammoth bleek een plezierige verrassing. De zanger/gitarist is niemand minder dan Wolfgang van Halen, de zoon van de wereldberoemde en inmiddels overleden Eddie van Halen. Deze jongeman heeft dus een paar hele grote schoenen te vullen maar gelukkig probeert hij niet zijn vader te evenaren maar heeft een band met een eigen geluid. Door de ritme-sectie klonk het toch een beetje als tachtiger jaren hardrock maar aangezien ik daar helemaal geen problemen mee heb was het optreden voor mij beslist de moeite waard. Met name de zangkwaliteiten van Wolfgang verrasten me in positieve zin!

Tijdens de eerste pauze keken we in het rond naar de tribunes want Robin en Astrid waren er ook maar die hadden kaarten voor de tribune. Ik had al een berichtje gekregen waarin stond waar ze ongeveer zaten, en toen we keken zagen we twee mensen zwaaien. Ik kon ze niet goed onderscheiden maar achteraf bleken het inderdaad Robin en Astrid te zijn geweest die niet mij maar mijn broer Alex hadden herkend.

Halestorm is de band van Lzzy Hale en haar jongere broertje Arjay en die zitten al in die band sinds ze respectievelijk 13 en 10 jaar oud waren. Ze lopen dus al relatief lang mee en staan met name bekend om hun ongecompliceerde rock, de openhartige en nuchtere teksten en natuurlijk de enorme strot van Lzzy. Hun opreden was niet verrassend maar ik vroeg me wel af hoe lang Lzzy dit gaat volhouden want de manier van zingen moet toch een behoorlijke aanslag op de stembanden zijn. Het was een aangename kennismaking met Halestorm live en al met al een energiek en onderhoudend optreden.

En daarna was het natuurlijk gebeurt aan de band waar we eigenlijk voor kwamen (ik in ieder geval), Alter Bridge. Ik heb tijdens mijn verblijf in Irak vele aangename uurtjes doorgebracht achter mijn bureau met Alter Bridge op de koptelefoon en ik ken hun oudere materiaal dus erg goed. Dat kan ik niet zeggen van hun voorlaatste album en het laatste, wat overigens net uit is. Tijdens het optreden kon ik ook niet echt een connectie maken met de nieuwere nummers maar de nummers die ik wel goed ken maakten dit optreden ruimschoots de moeite waard.

Alex, Bastian en ik hadden de band vlak voor Corona toesloeg nog gezien in het AFAS Theater, december 2019 als ik het wel heb, en in vergelijking daarmee vond ik ze vanavond wat minder enthousiast, meer op de automatische piloot zou ik bijna zeggen. We hadden gitarist Mark Tremonti een paar maanden geleden nog gezien in de Boerderij in Zoetermeer met zijn eigen band, en toen ging zowat het dak eraf. Dat enthousiasme miste ik vanavond een beetje, en ook zanger Myles Kennedy leek een beetje routineus te zingen zonder echt risico’s te nemen. Toch stond het optreden vanavond weer als een huis, daarvoor zijn ze simpelweg te goed.

Ondanks dat er drie bands optraden en uiteraard mede vanwege het vroege aanvangstijdstip waren we bijtijds thuis want het was om elf uur al weer afgelopen. Had ik geen probleem mee, want ik had het inmiddels wel een beetje gehad na vier uur staan…

Oude foto van Rijnsburg

Deze foto kreeg ik toegestuurd van Robin. Te zien is de oostkant van Rijnsburg maar we weten niet precies wanneer. Duidelijk is wel dat de wijk De Horn nog niet eens in het beginstadium is en aan de overkant van het kanaal is nog niets te zien van de bedrijven die daar nu staan. Alles is nog tuinbouwgebied op beide plekken waar nu dus huizen en bedrijven staan.

Wel is duidelijk de vier huizenblokken in de Collegiantenstraat al te zien waar Robin en Astrid nu wonen, midden op de foto. Hun huis is het derde van links van het meest linkse huizenblok. Er zijn nog geen dakkapellen, laat staan zonnepanelen te zien. Iets daarvoor staat een rijtje kassen, en die grensden aan de achtertuin van ons eerste huis in de Brouwerstraat. Duidelijk te zien zijn het oranje dak van de Hervormde Kerk die inmiddels is gesloopt en iets links daarvan het oude huis van Blaase. Ons huis was daar recht tegenover en waarschijnlijk is het dat huis waar het zonnescherm uit is geklapt.

Aan de overkant van het kanaal is nog niets te zien van de Bankijkerweg die er toen nog helemaal niet lag. Het is allemaal nog tuinbouwgebied en het is dus lastig te oriënteren waar ons huidige huis precies zou moeten staan, Maar het zal ongeveer zijn opa de plek waar de schuren staan tussen de kassen.

Toch eens kijken of we nog wat meer te weten kunnen komen over het tijdstip waarop deze foto is gemaakt.

Kriebelhoest

Sinds afgelopen zaterdag heb ik last van keelpijn en een heel vervelende kriebelhoest. Met name dat laatste is erg irritant want die kriebel veroorzaakt enorme hoestbuien waarvan mijn keel nog zeerder gaat doen. Het probleem met die kriebelhoest is dat het hoesten de kriebel niet wegneemt en er dus een soort kettingreactie optreed die niet is te stoppen.

Vanmorgen had ik een aantal lange vergaderingen waarbij ik ook regelmatig het woord moest voeren en dat ging vanwege die hoestbuien met horten en stoten. Ik had bij het begin van beide vergaderingen al aangegeven dat ik last had van flinke hoestbuien en me vooraf alvast verontschuldigd voor het uitzetten van mijn microfoon. Dat was inderdaad een paar keer nodig maar gelukkig niet op voor mij cruciale momenten zodat de gevolgen voor de beide vergaderingen beperkt bleven.

Lastig is het dus wel en Riet bracht vanmiddag een hoestdrank en hoesttabletten mee van de drogist. Die tabletten zijn ronduit smerig en of ze helpen is nog maar de vraag want op de verpakking staat dat de werking gebaseerd is op een “huismiddeltje” en niet op wetenschappelijk bewijs. De hoestdrank smaakt een stuk beter en is een soort siroop met een vertrouwde smaak die ik nog ken van hoestdrankjes uit mijn jeugd.

Of het helpt is een tweede, want ze werken weliswaar volgens de verpakking ook tegen kriebelhoest maar ik moet het eerst nog zien. 

Maar op dit moment ben ik bereid alles te proberen, als ik maar van die irritante kriebelhoest af kom…

Maas komt logeren

Martin en Sandra hadden een weekendje weg cadeau gekregen en gingen daarvan samen genieten, zonder kinderen. Gijsje werd daarvoor ondergebracht bij oma van der Hoeven en Maas kwam bij ons logeren. Hij was nog steeds niet helemaal prut maar dat was uiteraard geen beletsel.

Riet en ik merkten in de loop van de dag dat hij een flinke koorts had gekregen en hoewel hij lief had zitten spelen was duidelijk dat hij niet in zijn gewone doen was. Desondanks was het niets wat Riet niet aankon en dus lieten we Martin en Sandra in antwoord op hun berichtjes weten dat met Maas alles prima ging. Er was tenslotte geen enkele reden om ze ongerust te maken want alles was in principe onder controle. Wel merkte Riet dat toen ze Maas ’s avonds in bad wilde doen dat er behalve koorts nog wel meer aan mankeerde want hij had zich zodanig onder gescheten dat ik zelfs te hulp werd geroepen.

Vannacht had hij gelukkig redelijk goed geslapen, beter waarschijnlijk dan ik want mijn keelpijn was uitgebreid met een loopneus en enorme hoestbuien die ook vannacht gewoon door gingen. Vanmorgen was Maas nog steeds flink koortsig en hij was nog hangeriger dan gisteren. Toch speelde hij lekker met zijn speelgoed, alleen aan het eind van de ochtend was hij zodanig afgedraaid dat hij op de bank als een blok in slaap viel.

Hij was net weer wakker toen zijn ouders kwamen om hem weer op te halen. Voor Riet en mij was het heerlijk geweest om onze kleinzoon bijna twee dagen over de vloer te hebben, zelfs al was hij niet helemaal in goeie doen. Hier twee foto’s van vanmorgen, de eerste met het cadeautje wat zogenaamd in zijn schoen had gezeten (Gijsje had erop gestaan dat haar broertje ook zijn schoen mocht zetten) en de tweede terwijl hij op de bank lag te slapen.

Niet helemaal prut

Gisteravond voelde ik al een flinke keelpijn opkomen en vanmorgen was het raak. Ik voelde me verder weliswaar niet echt ziek maar omdat ik vanmiddag een bezoek aan mijn moeder in Katwijk had gepland en omdat vanavond mijn oudste broer en schoonzus op visite zouden komen leek het me verstandig om toch maar een zelfrestje te doen om te zien of het niet toch mijn tweede gevalletje Corona was wat ik onder de leden had.

We hebben nog steeds een stapeltje van die zelftests in een la liggen, en hoewel ik in eerste instantie sceptisch was over de aanschaf van die hele stapel door Riet moet ik inmiddels toegeven dat ze hun praktisch nut al een paar keer hebben bewezen.

Deze keer ook weer, want gelukkig bleek ik negatief en hoefde ik niets af te zeggen. De test liet maar één streepje zien en eigenlijk had ik na vier vaccinaties en de besmetting in februari niet anders verwacht…

Wat ik dus onder de leden heb zal wel weer een fikse verkoudheid zijn en ik weet denk ik al wel waar die vandaan komt. Kleinzoon Maas was de afgelopen dagen een paar keer bij ons en die is ook al een paar dagen niet helemaal prut. Hij kan natuurlijk nog niet zeggen wat er aan de hand was met hem, maar de symptomen leken veel op wat ik nu ook heb. En voor mij betekent dat dat de loopneus er nog aan zit te komen.

Het is misschien verstandiger om bij je kleinkinderen uit de buurt te blijven als ze kwaaltjes hebben, maar dat gaan we natuurlijk niet doen. Dan maar een paar dagen een loopneus…

Winterplekje

Vanmorgen zag ik een tafereeltje wat ik ieder jaar rond deze tijd zie terugkeren: onze katten die tegen elkaar aangekropen zijn in de mand die in een hoek van onze slaapkamer staat. Rond deze tijd van het jaar, als het kouder begint te worden, dan wordt deze mand weer in gebruik genomen nadat ze er vrijwel de hele zomer niet naar hebben omgekeken. Het is dus echt een “winterplekje” voor de katten, op zich begrijpelijk omdat de mand vrijwel tegen de verwarming aan staat.

Als het gaat zoals de afgelopen jaren dan zullen ze tot aan het voorjaar weer het grootste gedeelte van de dag in deze mand liggen te slapen, helemaal opgerold tegen elkaar aan. En geef ze eens ongelijk…

Maas in Oranje

Eergisteren is het Wereldkampioenschap Voetbal 2022 in Qatar officieel begonnen met de eerste wedstrijden maar voor Nederland begon het gisteren met de eerste wedstrijd tegen Senegal. Hoewel Senegal de kampioen is van Afrika werden er voor het Nederlands elftal geen grote problemen verwacht want zoals gewoonlijk waren de verwachtingen weer torenhoog.

Waar dat deze keer op gebaseerd was is me een raadsel, want zo goed ging het in de voorbereiding allemaal niet. En dat kwam ook wel uit tijdens de wedstrijd want hoewel er met 2-0 Weerd gewonnen ging het allemaal moeizaam en was er geen sprake van sprankelend voetbal.

Het wordt afwachten of het elftal van de zoals gewoonlijk weer ongelofelijk arrogant optredende Louis van Gaal (de enige die het wel snapt) in het toernooi gaat groeien. Aanstaande vrijdag gaan we het zien in de tweede wedstrijd tegen Ecuador. De eerste verrassing was vandaag al wel te noteren want Argentinië, toch een van de grote favorieten, verloor volkomen onverwacht van Saoedie-Arabië.

Riet had ervoor gezorgd dat Maas de wedstrijden in gepast tenue kan meebeleven, hij keek toe bij de wedstrijd van Nederland in een oranje shirt met zijn naam erop…

Mist

De kou is letterlijk weer uit de lucht want na een paar koude dagen is de temperatuur opeens weer omhoog gegaan met een paar graden. Dat leverde vanmorgen een mooi beeld op toen er in de ochtend in een paar minuten tijd een dichte mist kwam opzetten toen het zonnetje probeerde door te breken.

Grappig is dat de foto een beter zicht laat zien dan met het menselijk oog waarneembaar was, want het zag er veel mistiger uit met minder details. Het gebouw op de achtergrond in het midden en zelfs de achterkant van de flat waren voor mij niet zichtbaar toen ik de foto maakte. Blijkbaar is de lens van mijn iPhone gevoeliger dan mijn ogen of de software doet automatisch correcties die een duidelijker beeld laten zien.

Nadeel van de hogere temperaturen is overigens wel dat het nu de komende dagen flink zal gaan regenen. Ach ja, typisch Hollands herfstweer zullen we maar zeggen…

Brunch

Riet had voor haar verjaardag van onze zoons en schoondochters een brunch gekregen en daarvoor gingen we vanmorgen rond half elf met z’n allen richting de Katwijkse Boulevard naar Bar70. We waren met z’n zevenen want Gijsje was er ook bij, Maas was om tactische redenen thuis gelaten bij zijn andere oma. Het was erg gezellig en het eten in Bar70 was prima.

Het was vandaag alleen wel koud! De temperaturen waren de laatste dagen wat aan de hoge kant geweest voor de tijd van het jaar maar dat was plotseling verandering in gekomen. De laatste twee nachten had het zelfs licht gevroren en met name vandaag was het ook overdag behoorlijk koud. Reden voor Riet en mij om toch maar met de auto naar het restaurant te gaan in plaats van met de fiets, in tegenstelling tot Robin en Astrid die wel op de fiets de kou hadden getrotseerd.

Hoe koud het was laat deze foto mooi zien:

De tuin is klaar

Het zat niet altijd mee vanwege het weer maar de werkzaamheden om onze tuin te verbouwen zijn klaar. De eerste twee dagen kon er redelijk vlot worden doorgewerkt maar vanwege regen liep het werk aan de border en de bestrating vertraging op. Logisch, want er moest worden gelijmd en gevoegd en dat gaat nou eenmaal niet als het regent.

Maar goed, het is nu klaar en het resultaat zie er goed uit. We hebben nu een border die nog maar half zo breed is als dat die oorspronkelijk was en de vrijgekomen ruimte naast de serre is nu bestraat zodat we weer een terras hebben voor de serre. Handig van de zomer op verjaardagen en zondagen als we visite hebben want dan kunnen de sta-tafels daar mooi staan…