2022 | Magandang Araw!

Eerste dagen van het nieuwe jaar

Geplaatst op 5 januari 2022 door Willem van den Kerkhoffjanuari 20, 2022

Nieuwjaarsdag was ook dit jaar vanwege de Corona-crisis en de geldende lockdown een weinig uitbundige gelegenheid. In de ochtend was er een bezoek aan mijn moeder in Katwijk waar we niet lang bleven hangen om, in acht neming van de regels van maximaal vier personen bezoek, ruimte te maken voor andere familie. En bij ons thuis hadden we voor de middag Riet’s broers en zus met aanhang uitgenodigd zodat we niet al te erg in overtreding waren. Uiteindelijk kregen we toch nog min of meer een huis vol want onze eigen kinderen waren er uiteraard ook en er kwamen toch ook nog wat neven en nichten langs. De Nieuwkoopjes zijn nu eenmaal mensen die zich altijd aan de regels houden, behalve wanneer het de eigen familie betreft…

De maandag na Nieuwjaarsdag was voor mij alweer de eerste werkdag van het jaar. Niet dat het gelijk een drukke bedoening was want veel collega’s, onder wie mijn eigen baas, waren nog op vakantie wat een duidelijk effect had op het aantal vergaderingen (bijna geen). Wel zag ik aan de e-mails die tijdens mijn eigen vakantie van de afgelopen weken waren binnengekomen dat mijn naam regelmatig was genoemd voor nieuw werk en ik verwacht dan ook dat deze week weliswaar nog rustig zal verlopen maar dat dat volgende week heel anders zal zijn.

Wat betreft het weer is het nieuwe jaar niet best begonnen. Het is ronduit onstuimig, en op de foto van vandaag is dat goed te zien aan de zwoegende fietser en de golven op het kanaal. Gelukkig hebben we de kortste dag al weer twee weken achter de rug en dat betekent dat we nu iedere dag een paar minuten meer daglicht hebben. Ik ben een van die mensen die een hartgrondige hekel hebben aan de donkere periode van het jaar en wat mij betreft kan het dan ook niet hard genoeg gaan.

Oppasdag

Geplaatst op 6 januari 2022 door Willem van den Kerkhoffjanuari 20, 2022

Vandaag was donderdag en dat is voorlopig onze oppasdag want onze kleinkinderen Gijsje en Maas zijn dan de hele dag bij ons.

Er zijn wat vaste activiteiten, want ’s morgens neemt Riet Gijsje en nu dus ook Maas mee naar haar zus Ans. Die past op donderdag op haar eigen kleinkinderen en dat verandert het huis aan de Vliet toch al in een kindercrèche dus die kleinkinderen van ons kunnen er dan ook wel bij. Riet en Ans vinden het overigens geweldig, die drukte met al die kleintjes.

Meestal worden onze kleinkinderen aan het eind van de middag weer opgehaald, maar soms blijven Martin, Sandra en de kleintjes bij ons eten. Vooral Gijsje vindt dat altijd prachtig want dan kan ze daarna nog even bij ons in bad. Ze hebben bij hun thuis alleen een douche dus het bad is voor Gijsje een traktatie.

Vandaag was de primeur voor Maas. Martin liet hem voorzichtig in het water zakken, en eerst was het een beetje onwennig maar al snel had hij in de gaten hoe leuk het was om met je handen op het water te slaan. Overbodig te zeggen dat Martin na het bad een droog shirt nodig had…

Nog steeds in lockdown

Geplaatst op 11 januari 2022 door Willem van den Kerkhoffjanuari 25, 2022

Nadat het eerder deze week knap onstuimig weer was geweest met veel regen en zelfs af en toe hagel leek het er vandaag op dat we voor het eerst weer eens wat zon te zien zouden krijgen. Vanmorgen toen het licht werd was er eindelijk weer eens een prachtige lucht te zien met veel blauw en met wolken die door de opkomende zon oranje werden gekleurd.

We zitten nog steeds volop in de lockdown maar het is duidelijk dat iedereen het ontzettend zat is. De rechtvaardiging voor de lockdown was de verwachting dat de Omikron variant van het Corona-virus door een veel grotere besmettelijkheid voor een grote toename van ziekenhuispatiënten zou gaan zorgen, maar het tegendeel blijkt waar. Weliswaar bereiken de dagelijkse besmettingen recordhoogten maar dat heeft niet geleid tot meer ziekenhuisopnames. Sterker nog, het aantal patiënten in de ziekenhuizen neemt zelfs gestaag af omdat die nieuwe variant veel minder ernstige klachten veroorzaakt.

Er is dan ook een roep om versoepelingen, met name uiteraard van de horeca en de winkeliers want die zijn zo langzamerhand door al hun reserves heen, zeker omdat de steun van de overheid met ingang van dit jaar een stuk minder is geworden. Aanstaande vrijdag is er weer een persconferentie, en wij kijken daar met meer dan gewone belangstelling naar uit want het komende weekend is ons weekendje weg met kinderen en kleinkinderen. En de vraag is dan natuurlijk wat er allemaal mogelijk zal blijken.

De verwachting is dat de winkels weer open gaan, al is dat waarschijnlijk wel weer met de nodige beperkingen. Maar voor ons is de grote vraag, kunnen we aanstaande zaterdag naar de dierentuin in Emmen? We wachten in spanning af…

Bungalowpark Puur Exloo

Geplaatst op 14 januari 2022 door Willem van den Kerkhoffjanuari 25, 2022

Het bleek niet mogelijk om de gemaakte reservering bij Bungalowpark Puur Exloo in Drente te veranderen dus hadden we besloten er maar het beste van te maken. We vertrokken allemaal vroeg in de middag, allemaal met de eigen auto, richting het plaatsje Exloo op een kilometer of vijftien van Emmen.

Het was rustig op de weg en we hoefden ons niet te haasten want we mochten om vier uur ’s middags het huisje pas in. Riet en ik waren al voorbij Emmen, rijdend op de N34 die volgens de borden bekend staat als de Hunebed Highway, toen we een berichtje kregen van Robin en Astrid die al waren gearriveerd. Ze konden alleen het huisje nog niet in want het was pas tien voor vier en blijkbaar kon het elektronische slot met de cijfercode (er was geen receptie op het park) pas geopend worden om klokslag vier uur. En ja hoor, tien minuten later kwam het bericht dat ze naar binnen konden.

Wij arriveerden een paar minuten over vier, nog een paar minuten later gevolgd door Martin, Sandra, Gijsje en Maas. Er was een parkeerterrein vlak voor de deur dus het uitladen van alle spullen ging redelijk makkelijk (via een sluiproute door de heg), en er waren zelfs behoorlijk wat laadpalen wat voor de elektrische Renault Zoe van Robin en Astrid goed uitkwam.

We hadden een acht-persoons huisje, en dat was echt heel erg luxe. Het zag er allemaal nog heel erg nieuw uit, het was brandschoon en van alle gemakken voorzien. Riet en ik kregen een kamer op de begane grond met een eigen badkamer met sauna, voor Robin en Astrid was er een kamer boven die ook voorzien was van een eigen badkamer, en voor Martin, Sandra, Gijsje en Maas waren er boven twee slaapkamers. Voor hen was er weliswaar een badkamer op de overloop maar die was wel als enige voorzien van een bad. De foto is trouwens van de website van het park, toen wij arriveerden was het al vrijwel donker, mede door de zware bewolking.

Het weer was niet echt geweldig maar het was tenminste droog, dus Sandra en Gijsje namen nog even de gelegenheid om een kijkje te nemen bij een grote speeltuin die ook vlakbij het huisje lag. Daar was alles behoorlijk nat, maar Gijsje bleek toch meer geïnteresseerd in het grote verlichte hert wat aan het begin van het park stond.

Omdat de horeca zeker vandaag nog dicht zou zijn hadden we onze pizzarette meegenomen zodat in ieder geval voor vanavond het eten was geregeld. Dat zelf pizzaatjes maken vinden we allemaal leuk en ons eerste gezamenlijke diner in Exloo werd dan ook erg gezellig.

Na het eten was er de persconferentie op tv en dat werd toch wel een teleurstelling. Weliswaar mochten de winkels vanaf morgen wel open tot vijf uur maar de horeca bleef dicht, evenals musea. Er was bij ons even twijfel in welke categorie de dierentuinen nu precies vallen maar al snel gaf de website van Wildpark Emmen uitsluitsel, ze blijven dicht tot minstens 24 januari.

We moeten dus voor morgen een alternatief zoeken, maar gelukkig hebben we daar al over nagedacht. Het wordt de dierentuin van het Duitse plaatsje Nordhorn, net over de grens bij Oldenzaal op een kilometer of zestig van Emmen. Bijkomend voordeel van een bezoekje aan Duitsland is ook dat daar alle horeca gewoon open is voor iedereen met een geldige QR-code. En dat zijn wij gelukkig allemaal..

Tierpark Nordhorn

Geplaatst op 15 januari 2022 door Willem van den Kerkhoffjanuari 26, 2022

Het was de bedoeling om vandaag een bezoek te brengen aan Wildpark Emmen maar helaas, de gehoopte versoepelingen van de Corona-maatregelen bleven grotendeels uit en ondanks dat winkels weer gedeeltelijk open mochten gold dat niet voor horeca, sportwedstrijden en bezienswaardigheden. Geen Wildpark Emmen dus maar gelukkig hadden we al een Plan B en daarvoor vertrokken we vanochtend met twee auto’s richting het Duitse plaatsje Nordhorn voor een bezoek aan het Tierpark daar.

We arriveerden na een rit van ruim een uur bij het Tierpark, waar we op het parkeerterrein al zagen dat er meer auto’s met Nederlandse dan met Duitse kentekenplaten stonden. Bij de kassa was er nog een klein probleempje omdat onze voor Nederland goedgekeurde mondkapjes niet voldeden in Duitsland, maar gelukkig konden we ter plekke andere mondkapjes kopen.

Het Tierpark bleek een gezellig dierenpark met heel veel aandacht voor kinderen. Wat er jammer genoeg ontbrak waren de olifanten, leeuwen, tijgers, krokodillen en andere tropische dieren. Er waren wel bizons, wolven, lama’s en verder heel veel vee zoals runderen, ezels en paarden. Er waren ook zebra’s maar die stonden allemaal binnen en lieten zich niet zien. Eigenlijk was het, zoals Astrid zo mooi opmerkte, meer een hele grote kinderboerderij dan een echte dierentuin. Maar er waren ook ijstentjes en restaurants en die waren allemaal open. Op vertoon van een geldige QR-code mochten we naar binnen waar de koffie met Apfelstrudel fantastisch smaakte. De taartpunten waren zo groot dat we de geplande lunch maar voor gezien hielden…

Het dierengebeuren speelde zich vrijwel helemaal buiten af en dat brak ons op een gegeven moment op want het was behoorlijk koud. Na ruim twee uur te hebben rondgewandeld, waarbij Gijsje en Maas het overigens nog steeds helemaal naar hun zin hadden, waren de meesten van ons behoorlijk verkleumd en besloten we zachtjes aan richting de uitgang te gaan. Alleen Martin en Sandra niet, want die bleven nog even bij de grote speeltuin met Gijsje en Maas. Robin, Astrid, Riet en ik reden nog even naar de Kaufmarkt in Nordhorn waar Astrid wat bakspullen kon inslaan die in Nederland niet of moeilijk te krijgen zijn in de supermarkten. En we kochten er bakpapier, want dat hebben we nodig voor de croissantjes morgenochtend.

Weer terug in het huisje ging vrijwel iedereen om beurten in de sauna, al was het alleen maar om de kou uit de botten te verdrijven. Voor het avondeten besloten we te bestellen bij een lokaal restaurant, en dat werd onbedoeld nog een klucht. Nadat alle keurig afgeleverde dozen ronddeelden bleek de vegetarische doos voor Astrid te ontbreken. Er was wat verwarring omdat iedereen zijn eten over twee dozen verdeeld kreeg en het was niet altijd duidelijk wat nu precies bij wat hoorde, maar behalve een vegetarische hamburger konden we voor Astrid geen vegetarische doos vinden. Gelukkig was er op zich meer dan genoeg en ook dik voldoende zonder vlees dus uiteindelijk was er ook voor Astrid genoeg te eten.

Martin belde het restaurant op om het ontbreken van een doos te melden en ter compensatie werden er even later twee dozen met lekkere toetjes gebracht. Maar wat denk je, toen we gingen afruimen vonden we buiten achter de schuifdeur nog een doos met eten en jawel, het was de vegetarische doos voor Astrid. Een gedeelte van de levering was inderdaad via Martin door de schuifdeur gegaan en ik had alles aangepakt, maar hoe die ene doos nou over het hoofd is gezien weten we nog steeds niet. Nou ja, we hebben er allemaal achteraf flink om gelachen…

Boswandelingen

Geplaatst op 16 januari 2022 door Willem van den Kerkhoffjanuari 31, 2022

Het was vandaag koud maar droog en dat was meer dan we hadden verwacht want gisteren nog voorspelde het weerbericht dat het vrijwel de hele dag zou regenen. Gisteravond werden de berichten gunstiger en we hadden dan ook plannen gemaakt voor een boswandeling in de ochtend.

Daarbij kwam de Geocaching hobby van Robin en Astrid want die hadden een mooie route gezien in de bossen ten noorden van Exloo waar een Geocache was verstopt. Om deze te vinden moest er een vier en een halve kilometer lange route worden gevolgd die voorzien was van aanwijzingen om aan het eind de Geocache te vinden. Aan het begin van de wandeling was er een parkeerplaatsje en aan de overkant van de weg meteen al de eerste bezienswaardigheid, een Hunebed!

Na het parkeren van de auto’s, waarbij Riet en ik deze keer met Robin en Astrid waren meegereden, namen we dus eerst een kijkje bij het Hunebed, en voor sommigen in ons gezelschap was dat de eerste keer dat ze een Hunebed zagen. Vanaf dat punt wandelden we over al dan niet redelijk begaanbare bospaden, onderweg zoekend naar de aanwijzingen voor de Geocache. Ik nam al snel de wandelwagen met Maas over van Martin want het was toch wel zwaar om daarmee door de some behoorlijk modderige paden te ploegen. Gelukkig bleek achteraf dat het moeilijke gedeelte aan het begin van de wandeling zat, later werden de paden een stuk beter.

Onderweg kwamen we langs een herdenkingsplek waar in de Tweede Wereldoorlog een Liberator B-24 bommenwerper was neergestort. Op de plek waren bomen zodanig gepland dat ze de romp en de vleugels symboliseerden en er waren ook stenen leergeld om aan te geven waar het toestel was neergestort. Op een grote herdenkingssteen bij de plek stonden de namen van alle bemanningsleden.

Gijsje en Maas hadden het trouwens prima naar hun zin onderweg, zeker Gijsje verbaasde ons want die vertoonde geen enkel spoor van vermoeidheid.

Vlak bij het eind van de route moesten we lang zoeken naar de laatste aanwijzing naar de Geocache die na zeker een kwartier pas werd gevonden door Astrid. De aanwijzing was een heel klein metalen plaatje met daarop de coördinaten van de juiste plek, dus daarna was het een makkie. De Geocache bleek te bestaan uit een metalen munitiekistje met daarin behalve het logboekje ook een aantal presentjes voor de vinders waaruit Gijsje een plastic pantertje koos. Omdat er ook wat teruggestopt moet worden deed Martin een munt voor een boodschappenkarretje in het kistje.

Het was van de plek van de vondst niet ver meer naar de auto’s en even later reden we door het dorpje Exloo terug naar vakantiepark Puur Exloo. Daar aangekomen besloten Robin en Astrid dat ze nog genoeg energie hadden voor nog een Geocaching speurtocht door het Valther Bos op een paar kilometer ten noorden van Emmen, en ik besloot met ze mee te gaan.

Na een rit van een minuut of tien kwamen we bij het Valther Bos met aan het begin een parkeerplaatsje waar we de auto kwijt konden. We gingen op zoek naar de eerste Geocache die een onderdeel was van een trail, een serie door dezelfde persoon aangebrachte Geocaches die samen een route vormden.

Het bleek dat alle Geocaches redelijk makkelijk te vinden waren aangezien ze allemaal achter op een boom waren bevestigd op een paar meter van de paden af. De caches waren ook allemaal hetzelfde, een klein buisje met daarin een logboekje en een kleine sticker die een aanwijzing bevatte.

De route onderweg was prachtig, jammer dat de bossen nu grotendeels nog kaal waren (wat overigens voor het zoeken naar de Geocaches wel een voordeel was) en het moet er ook absoluut fantastisch uitzien als alle hei op de open plekken die we tegenkwamen in bloei zou staan. Op een grote open plek lagen de restanten van drie Hunebedden, je ziet ze als je goed kijkt alledrie op deze foto:

De aanwijzingen in de gevonden caches bleken samen de coördinaten te zijn van een bonus-cache in de vorm van een vogelhuisje. Daar aangekomen stond er net een ander stel, een ouder echtpaar, wat ook de cache had gezocht en gevonden. Onderweg hadden we al in de logboekjes gezien dat er telkens als laatste voor ons hetzelfde stempel was aangebracht en met dezelfde datum, dus we wisten dat er meer mensen vandaag op pad waren geweest. Stomtoevallig kwamen we ze bij de allerlaatste cache tegen en hebben we nog even een praatje met ze gemaakt.

Terug bij het huisje na alweer een wandeling van bijna vijf kilometer waren er voor het avondeten pannenkoeken. Daarna vertrokken eerst Robin en Astrid al weer naar huis omdat Astrid morgen moet werken, even later gevolgd door Sandra met Gijsje want ook Sandra moet morgenochtend weer aan de slag. Riet en ik bleven dus met Martin en Maas achter voor onze laatste avond in het huisje, wij vertrekken morgenochtend rond een uur of negen richting Rijnsburg na een geweldig leuk weekend!

Weer thuis

Geplaatst op 17 januari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 2, 2022

Ons lang weekend in Puur Exloo zat er vandaag al weer op en omdat we op tijd thuis moesten zijn om Gijsje van de peuterspeelzaal te halen moesten we op tijd vertrekken. Om acht uur waren we alle vier klaar, met een licht ontbijt achter de kiezen, en begonnen we met opruimen en het inladen van de auto.

Er was nogal wat op te ruimen want er was heel erg veel eten over van wat we hadden meegenomen en wat er over was van de afhaalmaaltijd van zaterdagavond. De onaangebroken doos met Astrid’s vegetarische maaltijd kwam uit de koelkast, samen met nog een paar amper aangebroken dozen. Jammer, maar het was niet de moeite om dat allemaal mee te nemen dus moest er het nodige worden weggegooid. Gelukkig kon er ook heel veel meegenomen worden en dat paste allemaal maar net in de krat waar alles in moest.

De RAV4 heeft gelukkig een flinke kofferruimte ene die zat bij het vertrek behoorlijk vol. Maas werd met de maxi-coli achterin gezet naast Riet, ik reed met Martin voorin naast me. Even na negen uur vertrokken we via de Valtherweg richting Valthen, met volgens de routeplanner een rit van ongeveer anderhalf uur in het vooruitzicht. Ruim de tijd dus om op tijd te zijn om Gijsje op te pikken want de peuterspeelzaal zou om twaalf uur uit gaan.

De rit verliep net als de heenreis vlot, zonder een enkele file. Via de N34, de A37 en de A28 bereikten we bij Hoevelaken de A1 die we volgden richting Amsterdam vanwaar het vlot naar huis ging. Even over half twaalf zetten we Martin en Maas af bij hun huis en na de nodige spullen te hebben uitgeladen konden Riet en ik door naar de Bankijkerweg.

Daar aangekomen werden we verwelkomd door de beide katten, die niet eens meteen om eten begonnen te schreeuwen. Die zijn dus door Oma Nieuwkoop schandalig verwend het afgelopen weekend…

Herinneringen

Geplaatst op 19 januari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 3, 2022

Vandaag is het de 19e januari en dat is een gedenkwaardige dag omdat het de verjaardag was van mijn vader. Hoewel het inmiddels al meer dan elf jaar geleden is dat mijn vader op 78-jarige leeftijd overleed blijft deze dag toch altijd bijzonder.

Gelukkig blijven de herinneringen aan mijn vader nooit beperkt tot deze dag. Steeds vaker de laatste jaren als ik mijn moeder bezoek dan halen we herinneringen op en daarbij komt uiteraard heel vaak mijn vader ter sprake.

Soms komen er ook herinneringen boven wanneer ik door mijn foto’s blader (wat ik best vaak doe). Zo vond ik net deze foto, waarop mijn vader zijn kleinzoon Bastian voorleest, gemaakt op Nieuwjaarsdag 2004.

“Waar blijft de tijd,” denk je toch onwillekeurig als je zo’n foto ziet.

Weer aan het werk

Geplaatst op 21 januari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 3, 2022

Dinsdag ging ik na het lange weekend in Exloo weer aan het werk en daarbij hoef ik me op dit moment beslist niet te vervelen. Ik had de laatste drie weken van het afgelopen jaar vakantie en gedurende die periode ging uiteraard het werk gewoon door en daarbij was er heel wat werk op mijn stapel terecht gekomen wat ik ontdekte toen ik de maandag na Nieuwjaar weer aan de slag ging.

Begrijp me goed, ik ben daar beslist niet rouwig om want ik heb liever dat er flink wat werk te doen is dan dat ik met mijn duimen moet gaan zitten draaien. Ik had voor mijn vakantie net een paar klussen afgehandeld dus het nieuwe werk was welkom. En er zit weer het nodige interessante werk tussen, met als belangrijkste werk voor een groot project in Canada en een nieuwe App die uitgerold en gepromoot moet gaan worden. Het ziet er naar uit dat ik mijn handen de komende maanden wel vol zal hebben en dat bevalt me prima.

Voor wat mijn werkplek betreft, dat zal voorlopig nog steeds thuis zijn want ondanks dat de lockdown inmiddels grotendeels is opgeheven is de regel nog steeds dat we alleen naar kantoor dienen te gaan als dat beslist nodig is. Op zich vind ik dat prima, ik ben inmiddels helemaal gewend aan het werken thuis en ik verkeer nou eenmaal in de gezegende omstandigheden dat ik een eigen kamer heb die prima als werkplek voldoet.

Wat wel een grote verandering gaat worden is dat het bedrijf aan het eind van deze maand niet langer een Nederlands-Engels bedrijf is maar puur Engels. De huidige kantoren en fabrieken die in Nederland zijn blijven daar (vooralsnog ben ik bang), maar de directie verhuisd naar Engeland en de bedrijfsstructuur wordt ook Engels. En dat alles heeft ook een tamelijk bijzonder gevolg voor de naam want per 1 februari mag het bedrijf niet langer het predikaat “Koninklijke” voeren. En hoewel dat mij niet zoveel doet zijn er binnen en zelfs buiten het bedrijf heel wat mensen die daar moeite mee hebben.

Verder verandert er niks. Voorlopig.

Oppasdag

Geplaatst op 27 januari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 7, 2022

Het is weer donderdag en dat betekent oppassen op onze kleinkinderen. Daar krijg ikzelf niet zoveel van mee want ik ben het grootste gedeelte van de dag op mijn kamer aan het werk, maar af en toe als ik beneden kom dan kan ik toch wel wat momentjes met mijn kleindochter en kleinzoon meepikken.

Riet had bedacht dat vandaag wel een goeie dag zou zijn om met ze naar het speeltuintje aan het begin van de Bankijkerweg te gaan. Het weer werkte vandaag echter niet mee en dat zorgde ervoor dat ze al snel weer naar huis kwamen. Het simpelweg te koud om de kinderen leuk te laten spelen en toen het nog begon te regenen ook was het helemaal gauw bekeken. Gelukkig had Maas zich daarvoor prima geamuseerd in de schommel en Gijsje vond de glijbaan erg leuk.

Vanavond zaten we gezellig met zijn zessen aan tafel want we hadden Martin en Sandra, die allebei de hele dag aan het werk waren geweest, aangeboden om bij ons blijven te eten. En na het eten was er voor Gijsje en Maas nog een extra traktatie, ze mochten allebei weer bij ons in bad voordat ze naar huis gingen. Dat hebben ze allebei in ieder geval van hun papa…

Corona-test

Geplaatst op 30 januari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 7, 2022

Afgelopen donderdag zijn Gijsje en Maas de hele dag bij ons geweest, en Martin en Sandra ’s avonds ook. Martin kwam vrijdagavond met Gijsje en Maas een patatje mee eten want Sandra moest werken, en zaterdagmiddag kwamen ze ook nog eens met zijn vieren langs voor een bakkie. We wisten al wel dat er op de peuterspeelzaal van Gijsje verscheidene gevallen van Corona waren geconstateerd, maar we hadden daar verder niet zo bij stil gestaan.

Tot vanmorgen tenminste, want toen belde Martin op dat hij en Sandra positief hadden getest op Corona. Het was dus zonder meer verstandig dat Riet en ik ook onszelf zouden testen en dat deden we met de zelf-tests die we in huis hebben voor het geval dat.

Ik ben geen groot fan van testen want ik vind het maar niks, dat gepor met zo’n stokje helemaal achter in je neus, maar het was nu toch wel noodzakelijk.

Gelukkig voor ons waren beide testen negatief, dus we mogen er vooralsnog vanuit gaan dat we niet besmet zijn. Of althans, voorlopig, want we kunnen al besmet zijn zonder dat het al merkbaar is via een test, dus we moeten onszelf de komende dagen goed in de gaten gaan houden. Martin en Sandra gaan zich in ieder geval morgen laten testen bij een GGD testcentrum om zekerheid te krijgen, maar ze zijn dus vrijwel zeker de pineut. Gelukkig hebben ze alledrie nog geen klachten en zijn ze er dus vooralsnog niet ziek van.

Het wordt dus nog spannend de komende dagen voor wat betreft Corona.

Foto zonder herinnering

Geplaatst op 31 januari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 7, 2022

Vandaag kreeg ik via WhatsApp een foto toegestuurd van een ouwe collega die gemaakt was op een een of ander evenement in november 2017. Het is zo’n serietje foto’s uit zo’n foto-automaat zoals die op de Filipijnen op letterlijk ieder feest te vinden was, tot aan de simpelste verjaardag aan toe, en waar daar iedereen veelvuldig en uitbundig gebruik van maakte. Ik sta op de foto’s met mijn makkers Dennie en Pieter, maar het bijzonderste is dat ik me vrijwel niks kon herinneren van het evenement waarop die foto’s zijn gemaakt.

Ik moest echt heel diep graven en pas na een tijdje kreeg ik wat beelden door. Het was tijdens een bedrijfs-evenement in Den Haag, ergens bij de Binckhorstlaan in Den Haag in de buurt. Volgens mij heette het gebouw zelfs de Fokker Terminal en het evenement heette Innovate Now. Het was een twee-daags evenement maar het was de bedoeling dat iedereen één van de twee dagen ging want het programma was hetzelfde.

Veel herinner ik me er verder niet van, behalve een sessie over het gebruik van blockchain (dezelfde methode zoals ook gebruikt bij Bitcoins) voor bijvoorbeeld logistieke systemen. Omdat er nog weinig concreets was op dat gebied op dat moment, althans binnen ons bedrijf, bleef het bij theorie en dat was niet zo spannend. Verder was er volgens mij goed eten en drinken, maar dat is altijd wat iedereen in de IT het beste onthoudt. Op de vraag “Hoe was de cursus?” is al sinds jaar en dag het antwoord, “Het eten was goed”…

Nou ja, we hebben dus de foto’s nog. Waarvan akte…

Een positief, een negatief…

Geplaatst op 1 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 21, 2022

Omdat Martin, Sandra en Gijsje positief hebben getest afgelopen zondag houden Riet en ik onze eigen gezondheid goed in de gaten. Toen ik gisteren in de loop van de dag last kreeg van keelpijn was dat dus een reden om weer een zelftest te doen. Dat deden we niet gisteravond want Riet heeft een nieuw soort zelf-test gekocht waarbij geen stok in de neus hoeft te worden gestoken maar waarbij met een soort sponsje speeksel uit de mondholte en van de tong wordt opgenomen, en deze test werkt het beste ’s morgens vroeg.

Vanmorgen deden Riet en ik dus allebei een test en daar kwam voor mij weer een negatief resultaat uit maar Riet testte deze keer positief:

Riet maakte dus meteen een afspraak bij de GGD en kon vanmiddag nog terecht bij het test-centrum in Leiden. Nu is het afwachten wat het definitieve resultaat is maar het lijkt erop dat Corona zich in onze familie nu snel aan het verspreiden is. Officieel zou Riet zich nu moeten afzonderen en in huis in quarantaine gaan aangezien mijn test nog steeds negatief was, maar om heel eerlijk te zijn vertrouw ik de uitkomst van de test niet zo erg in mijn geval. Ik zie namelijk niet hoe ik nog steeds negatief kan zijn als mijn halve familie inclusief Riet positief zijn. Als Riet positief blijkt bij de GGD-test dan ga ik me ook heel snel officieel laten testen, maar ik zie nu de bui al hangen…

Negatief bericht met een positieve uitslag

Geplaatst op 2 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 9, 2022

Ja hoor, gisteravond kwam de uitlag binnen van de Corona-test van Riet en ze is dus wel degelijk positief. Dat betekende voor mij dat er onmiddellijk actie moest worden ondernomen en ik probeerde online een afspraak te maken voor een test bij de GGD.

Op zich lukte dat wel, al is het een moeizaam proces. Allereerst moet je door een uitgebreide vragenlijst heen worstelen over de reden van je test, of je gevaccineerd bent en waarmee, en aan het eind daarvan komt dan het maken van de test-afspraak. Daarbij krijg je drie opties met een datum, een tijd en een locatie waaruit je moet kiezen. Het probleem was dat er voor vandaag geen enkele test-locatie in de buurt was aangegeven, ik kon kiezen uit locaties in Amsterdam of daar in de buurt, en Gouda. Dat is me allemaal te ver rijden en omdat er na diverse pogingen geen andere mogelijkheden werden aangeven besloot ik tot vanmorgen te wachten met het maken van een afspraak.

Maar ook vanmorgen kwam er in eerste instantie geen locatie in de buurt uit de selectie rollen, totdat ik na enkele pogingen uiteindelijk toch twee opties kreeg die me wel aanstonden, te weten in Leiden en in Lisse. Het enige probleem was dat ik bij beide locaties pas morgenmiddag terecht kon op vrijwel dezelfde tijd, en ik besloot om dan toch maar te kiezen voor Leiden, morgenmiddag om half drie.

Veel maakt het volgens mij niet uit want ik ben er van overtuigd dat ik positief ben. Ik heb namelijk al sinds maandag keelpijn en die begint langzaam over te gaan in een verkoudheid. Dat is voor mij overigens heel normaal, zo wordt ik per jaar altijd wel een paar keer verkouden dus op zich is het niets nieuws. Al mijn positief geteste familieleden hebben totaal geen symptomen maar ik geloof niet dat ik, met als enige tenminste iets van symptomen, nog negatief zou zijn. De test zal het uitwijzen…

Melding van de Corona App

Geplaatst op 3 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 9, 2022

Al meer dan een jaar hebben Riet en ik de Corona App op onze telefoon die zou moeten melden als je in de buurt bent geweest van iemand die Corona heeft. Tot gisteren had deze App nog geen enkele melding gegeven, ook niet van onze eigen familie waar we toch heel wat positieve gevallen hebben gehad en zeker de laatste week. Bij navraag bleek echter dat Martin en Sandra de App al een tijd niet meer op hun telefoon hebben en dan is het logisch dat we van hun geen melding hebben gekregen.

Bovendien bleek dat je zelf in de App moet melden dat je positief getest bent want als je dat niet doet dan krijgt ook niemand een melding. Riet plaatste haar positieve test gisteren in de App, eigenlijk meer uit nieuwsgierigheid of ik dan daarvan bericht zou krijgen, en jawel, na een uurtje of wat piepte mijn telefoon en kreeg ik dan eindelijk eens een melding dat ik bij “iemand” met Corona in de buurt was geweest.

De melding gaf onderaan de mogelijkheid om een test aan te vragen maar dat hoefde in mijn geval niet meer omdat ik dat gisteren al had gedaan. Mijn afspraak was vanmiddag en om kwart over twee meldde ik me bij het test-centrum aan de Haagweg in Leiden, waar het behoorlijk druk was.

Er stond zowaar voor de ingang een file en het duurde dus even voordat ik het parkeerterrein op kon rijden. Voor de ingang van het test-centrum stond ook weer een lange rij wachtenden, tot buiten toe zelfs, maar ook hier viel de wachttijd mee. Ik was nog best vlot binnen en na het laten zien van de e-mail met de afspraak op mijn telefoon kon ik doorlopen naar het volgende loket. Daar kreeg ik nadat mijn identiteit was gecheckt via mijn rijbewijs een buisje met test-vloeistof en daarna was het alleen nog wachten tot er een hokje vrij kwam. Daar werd de gebruikelijke test gedaan, eerst een swap in de keel (kokhalzen dus) en daarna dezelfde stok nog even diep in de neusholte. Het blijft een vervelend proces, en ik snap dan ook absoluut niet dat mensen ervoor kiezen dit regelmatig te doen in plaats van gewoon te laten vaccineren.

Al met al zat ik minder dan een half uur later al weer in de auto op weg naar huis, want of ik nu positief ben of niet, Riet en ik moeten nu allebei een paar dagen in quarantaine…

En jawel, ook positief…

Geplaatst op 4 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 10, 2022

Vanmorgen kreeg ik de uitslag van mijn Corona-test van gistermiddag binnen en jawel, ik ben ook positief. Niet echt onverwacht, en eigenlijk ben ik blij toe want we zouden thuis een merkwaardige situatie hebben gehad als Riet wel en ik niet positief was geweest.

Nu we allebei positief zijn hoeven we thuis geen bijzondere maatregelen te treffen of in afzondering te gaan zitten, we hoeven alleen maar allebei een paar dagen in quarantaine. Dat betekent niet naar buiten en contact met niemand.

Erg problematisch zal het niet worden want we krijgen van alle kanten hulp aangeboden voor het doen van boodschappen. Waarschijnlijk zal dat niet nodig zijn want Riet heeft gisteren al online boodschappen besteld voor de komende dagen en we gaan weer een keer gebruik maken van Hello Fresh, zodat we ons ook over het eten niet druk hoeven te maken. Het enige waar Riet zich druk over maakt is dat we nu wel ons gebruikelijke patatje vanavond mislopen…

Vanmorgen stond Robin op de stoep met een tas vol met vers brood wat hij voor ons had gehaald. En hij had ook nog een bericht, Astrid is inmiddels ook positief getest. Dat heeft ze hoogstwaarschijnlijk niet via Martin, Sandra of Gijsje opgelopen zoals wij, maar van een collega waar ze van de week mee had gewerkt en die een dag later belde met de mededeling dat ze positief was getest. Nu Robin nog (en dat zit er ook wel in) en dan is de hele familie compleet…

Vrachtwagen op het fietspad…

Geplaatst op 5 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 11, 2022

Afgelopen dinsdag vond er een merkwaardig incident plaats op het fietspad wat achter ons huis langs het kanaal loopt. Vlak voor rijksweg A44 buigt dat fietspad af naar links en een meter of tien verder kun je dan rechtsaf onder de A44 door richting Oegstgeest, maar het fietspad loopt ook vandaar rechtdoor richting de Vinkenweg die vandaar richting Sassenheim gaat. Vlak na Sassenheim, bij de verffabriek van Sikkens (tegenwoordig Akzo Nobel), is een afslag van de A44 waar je rechtsaf naar Noordwijk kunt, maar je kunt ook rechtdoor oversteken en dan rijdt je de Vinkenweg op een tijdje parallel aan de A44 loopt en verderop een bocht maakt richting Rijnsburg.

En in die bocht komt ook dat fietspad uit, en daar zit blijkbaar toch een probleem. Het is namelijk al de tweede keer dat een buitenlandse vrachtwagen, rijdend op de navigatie, dat fietspad blijkbaar interpreteert als een afslag naar Rijnsburg en vervolgens verderop vast komt te staan als net voorbij het fietstunneltje onder de A44 het fietspad versmalt. Blijkbaar moeten die vrachtwagens naar het bedrijf van Heemskerk wat een ingang heeft aan de Vinkenweg, en mogelijk worden ze in de war gebracht door de navigatie.

De eerste keer dat zoiets gebeurde was twee jaar geleden en ook toevallig in februari. Deze keer was het vrachtwagen uit Spanje, en die kwam ook nog eens muurvast in de zachte berm te zitten. Waarschijnlijk had de chauffeur na het constateren van zijn fout geprobeerd om achteruit te steken en te keren via het stukje fietspad voor het tunneltje maar die bocht was daarvoor duidelijk te krap.

Het gevolg was grote consternatie want omdat de combinatie nu het hele pad blokkeerde konden sleepwagens er niet van de kant van Sassenheim bijkomen maar moesten ze omrijden via het fietspad langs het kanaal. Dat is op zich breed genoeg maar vlak voor de bocht is er een barrière aangebracht, juist om ervoor te zorgen dat autoverkeer het pad niet als sluiproute kan gebruiken. Die barrière moest dus gedeeltelijk gesloopt worden zodat de sleepwagens erlangs konden komen, en het heeft daarna nog vrijwel de hele dag gekost om de gestrande vrachtwagencombinatie er weg te krijgen.

We hebben er uiteraard zelf weinig van gezien omdat het op ruim een kilometer van ons huis gebeurde, maar wel zagen we regelmatig grote sleepwagens over het fietspad langs onze tuin rijden. En zoals gezegd, dit is dus al de tweede keer dat zoiets merkwaardigs gebeurt. Mogelijk komt het zelfs wel vaker voor maar merken sommige vrachtwagenchauffeurs hun fout tijdig genoeg op om nog achteruit te kunnen rijden.

Misschien moeten toch die navigatiesystemen eens worden aangepast? De verkeersborden zijn blijkbaar toch niet duidelijk genoeg, ik zie op de foto hieronder van de plek waar de vrachtwagen de verkeerde afslag nam twee borden met verboden voor autoverkeer en een bord wat aangeeft dat het een doodlopende weg is, maar dat is toch blijkbaar niet duidelijk genoeg…

Terug naar de sportschool

Geplaatst op 10 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 21, 2022

Het viel niet mee toen ik na de laatste lockdown weer voor het eerst terug ging naar de sportschool. Het was gelukkig niet zo erg als afgelopen najaar toen ik ruim drie maanden niet kon sporten vanwege de tweede en langste lockdown. Toen was ik na de eerste sessies helemaal kapot, en ik moest op vrijwel alle apparaten één of meer tandjes terug. Het duurde ruim twee maanden voor ik weer op mijn oude niveau was en ik was net weer lekker aan het opbouwen toen de volgende lockdown begin december werd afgekondigd.

Maar zoals gezegd viel het mee met de prestaties, al moest ik wel hier en daar ook nu weer een tandje terug en opnieuw opbouwen. En ja, toen kwam de positieve Corona-test en kon ik dus weer twee weken niet sporten vanwege de verplichte quarantaine die daar nu eenmaal aan vast zit. Er zat niks anders op dan wachten tot die periode erop zat, en dat was (eindelijk!) vandaag. Eigenlijk had ik zelfs vanaf afgelopen dinsdag al kunnen gaan, maar ik wilde geen risico nemen want je wilt je mede-sporters toch niet besmetten, nietwaar.

Vervelend genoeg moest ik constateren dat op mijn leeftijd zelfs twee weken niks of weinig doen er toch flink inhakt voor wat betreft de prestaties. Het zal de komende weken dus weer flink aanpoten worden om weer op mijn oude niveau te komen, want dat ben ik echt wel van plan. Zeker omdat ik net voor de lockdown begin december zo lekker in een “flow” zat en ik duidelijk kon merken dat er langzaam aan progressie in zat ten opzichte van voor de lockdown. Het begin is gemaakt vandaag, we gaan ons best doen de komende weken want ik doe het tenslotte niet omdat ik het leuk vind maar om zo gezond mogelijk te blijven.

Cursus geven

Geplaatst op 14 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 21, 2022

Een aspect van mijn nieuwe baan (nou ja, het is inmiddels al meer dan een half jaar) is dat ik cursus moet gaan geven aan jonge collega’s die nieuw of relatief nieuw zijn in mijn vakgebied. Ik word blijkbaar geacht inmiddels zoveel ervaring en expertise op het gebied van Information Management te hebben dat ik de cursus (die overigens al een tijd bestaat) kan gaan geven.

Op zich vind ik dat erg leuk, ik heb wel meer cursus gegeven, maar er is een nieuw aspect waar ik tot nu toe nog weinig ervaring mee heb en dat is het geven van een online cursus. Normaal gesproken gaf ik altijd cursussen op de ouderwetse manier, klassikaal in een leslokaal of vergaderzaal, maar vanwege de Corona-crisis kan dat niet en moet ook dit dus nu via een beeldverbinding. Dat vergt een iets andere opzet van de cursus, en dat heb ik met de Nigeriaanse collega met wie ik samen de cursus ga geven de afgelopen weken besproken.

Vandaag was de eerste dag van de cursus met dertien cursisten die verspreid zaten over Nederland, Noorwegen, India en Maleisië. Het was vreemd om je cursisten niet te kunnen zien en het belangrijkste nadeel daarvan is dat je ook niet kunt zien of ze wel aandacht hebben voor wat je vertelt. Voor hetzelfde geld zitten ze hun e-mail te doen of zijn ze regelmatig weg, je kunt dat niet zien en je hebt er ook geen controle over. We merkten dit soort dingen als we probeerden wat interactie te hebben door vragen te stellen, dan merkten we dat de response daarop toch wat traag en mager was.

Nou ja, niks aan te doen, wij gaan ons best doen om de cursus zo goed mogelijk te presenteren met de middelen die we hebben. De cursus duurt in totaal twee weken (twee keer vier ochtenden), en we zien wel hoe het loopt. De Engelsen hebben een mooi gezegde voor dit soort situaties: “You can lead a horse to water, but you can’t make it drink” (je kunt een paard naar water brengen maar je kunt niet maken dat het drinkt)…

Gijsje’s verjaardagsfeest

Geplaatst op 19 februari 2022 door Willem van den Kerkhofffebruari 24, 2022

Hoewel ze eigenlijk pas maandag jarig is werd vandaag Gijsje’s verjaardag al groots gevierd. Het huis was versierd en Gijsje zelf had een prachtige Rapunzel-jurk aan , met de bijbehorende lange vlecht. In de loop van de ochtend liep het huis vol visite en werd Gijsje verschrikkelijk verwend met heel veel cadeau’s. Het mooiste cadeau had ze natuurlijk van haar papa en mama gekregen, een sprookjeskasteel van Playmobil.

Behalve de cadeautjes was er natuurlijk ook een prachtige taart, een speciale kindertaart waarin ook heel veel snoepgoed was verwerkt.

Het werd een hele gezellige dag die eindigde met het eten van pannenkoeken met de hele familie.

Oorlog in Europa?

Geplaatst op 22 februari 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 7, 2022

Het had zo mooi kunnen zijn. Het weer is opeens drastisch verbeterd, het waait wel nog steeds maar het regent niet meer want volgens de meteorologen zitten we in een koufront. En dat betekent dat de temperatuur ’s nachts flink naar beneden gaat (en hier en daar zelfs onder het vriespunt komt), en ook overdag is het koud maar wel met een stralend blauwe lucht en veel zon. We merken dat in de tuin waar veel groen uit begint te botten, maar we merken het ook aan het humeur van iedereen want was de laatste dagen aanzienlijk beter.

Maar vandaag maakte bij heel veel mensen het goeie humeur toch plaats voor onzekerheid en ongerustheid want wat er al een tijdje zat aan te komen is vandaag dan eindelijk gebeurd: Rusland is Oekraïne binnengevallen, en dat betekent voor het eerst in bijna tachtig jaar oorlog in Europa. De optimisten die maar vol bleven houden dat het allemaal niet zo’n vaart zou lopen hebben op een verschrikkelijke manier ongelijk gekregen. Ikzelf voorspelde het al een paar dagen maar ik had toch liever ongelijk gehad.

Officieel is het een “vredesmissie” volgens de Russische president Putin, want de inval heeft plaatsgevonden in het oostelijk deel van Oekraïne, in de twee afgescheiden en pro-Russische deelstaten Donetsk en Luhansk, maar ik ben ervan overtuigd dat het daar niet bij gaat blijven. De troepenconcentraties langs de grenzen van Oekraïne, ook in het aangrenzende Wit-Rusland (waarvan de president openlijk heult met het Kremlin), geven aan dat de Russen veel grotere plannen hebben.

De grote vraag is of ik daarin gelijk heb en zo ja in welke mate dit conflict dan verder gaat escaleren. Putin wil de gebiedsdelen van de voormalige Sovjet Unie die zich begin jaren negentig hebben afgescheiden weer terug, al was het alleen maar om als buffer te dienen voor de oprukkende NAVO. De NAVO is de Russen al jaren aan het provoceren door zoveel mogelijk van die afgescheiden deelrepublieken in te lijven en dat hebben de Russen jarenlang met lede ogen aangezien.

Ze hebben afgewacht tot de tijd rijp was en hun militaire macht weer op sterkte, en nu slaan ze toe op het moment dat Europa grotendeels ten prooi is gevallen aan linkse activisten, onderlinge politieke geschillen en hun defensie zodanig is verzwakt dat de Russen eigenlijk zonder tegenstand hun gang kunnen gaan. De annexatie van De Krim aan de Zwarte Zee was al een voorbode, en toen daar nooit geen actie tegen werd ondernomen besloot het Kremlin blijkbaar dat het grotere annexatie-proces van start kon.

Dat hebben we vandaag van start zien gaan, en de vraag is nu waar dit gaat eindigen.

Europa wacht af…

Geplaatst op 23 februari 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 7, 2022

Terwijl de wereld en met name natuurlijk Europa in spanning afwacht hoe de situatie in oost-Oekraïne zich verder gaat ontwikkelen genieten we in Nederland met zijn allen van het mooie weer. Het is ’s nachts en ook overdag nog steeds koud maar nog steeds schijnt iedere dag de zon. Vandaag twee foto’s die zijn gemaakt in de ochtend en aan het eind van de middag.

De eerste foto laat de in aanbouw zijnde flat zien aan de overkant van het kanaal met daarboven de maan in de strakblauwe en kraakheldere ochtendlucht:

De tweede foto is gemaakt nadat de lucht vanmiddag toch bewolkt raakte. Er viel geen regen uit en door de gaten in de bewolking viel het zonlicht er af en toe prachtig doorheen. In het Engels is er een prachtige uitdrukking voor dit verschijnsel, daar wordt het “Jacob’s Ladder” genoemd, en dat is toevallig ook een van mijn favoriete nummers van de Canadese band Rush waarvan ik zoals iedereen weet een enorme fan ben. Toch maar weer eens luisteren naar dit geweldige nummer…

Mijn planten

Geplaatst op 24 februari 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 7, 2022

De vensterbank van mijn kamer staat vol met planten die de naam “Drakenbloedboom” hebben, de Latijnse naam daarvan is Dracaena Marginata. Dat heb ik uiteraard op moeten zoeken want zo’n plantendeskundige ben ik niet, maar het bijzondere is dat alle planten afkomstig zijn van een enkele plant. En aan die eerste plant waar dit allemaal mee begon heeft een aardig verhaal en dat gaat zo.

Ergens in het midden van de jaren negentig van de afgelopen eeuw verhuisde ik samen met de rest van het database-team van Shell Nederland van het Hofpleinkantoor naar het IT-gebouw aan de Rijswijkse Patentlaan. Daar kregen we behalve een nieuwe werkplak ook een aantal nieuwe werkzaamheden omdat ons werkgebied, databases op grote computer-systemen, zich ging uitbreiden naar kleinere systemen en dat was nieuw terrein voor ons. Er werden een aantal mensen ingehuurd van buitenaf die ons gingen helpen met de nieuwe werkzaamheden en een daarvan was een Nederlander genaamd Adriaan die in Zwitserland was opgegroeid.

Adriaan probeerde onze werkplekken wat gezelliger te maken wat hij deed met planten, en een van de planten die hij meebracht was die Drakenbloedboom. Nadat Adriaan was vertrokken (het was een komen en gaan van contractor in die dagen) nam ik de zorg voor de planten over. Eigenlijk deed ik dat pas nadat ik had gezien dat ze stonden te verpauperen en uiteindelijk bleek alleen de Drakenbloedboom nog levensvatbaar.

Vanaf dat moment heb ik de plant overal mee naar toe gesleept, in eerste instantie naar het kantoor in Leidschendam toen dat onze nieuwe thuishaven werd eind jaren negentig. Daar kwam
ntie van drie weken terugkwam en moest constateren dat ondanks mijn uitdrukkelijke verzoek de afdelingsassistentie de plant geen water had gegeven. Er stond alleen nog een zielig stammetje met een of twee verdorde naar beneden hangende bladeren, maar mijn waterinfuus kwam toch nog op tijd.

Na Leidschendam nam ik de plant mee naar huis en daar is de plant altijd gebleven, ook toen wij naar het buitenland verhuisden. Ook daar ging het trouwens nog een keer mis, maar een afgesneden stekje kreeg na weken in een glas water toch opeens weer wortels. Het stekje kreeg weer een pot en daarna is het eigenlijk aaleen maar beter gegaan. Ik heb regelmatig nieuwe aftakkingen afgesneden en verpot en het resultaat van het werk van al die jaren staat nu in mijn vensterbank.

En er komen nog steeds nieuwe stekken aan die ik weer verpot dus mijn aantal potten groeit nog steeds gestaag…

Het conflict escaleert!

Geplaatst op 25 februari 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 7, 2022

Het lag al in de lijn der verwachtingen, behalve natuurlijk bij de stug volhardende wegkijkers: vannacht is het conflict in de Oekraïne geëscaleerd want Rusland heeft nu een volledige invasie van het land ingezet. Troepen vallen nu van alle kanten Oekraïne binnen, ook vanuit het noorden vanuit Wit-Rusland wat zich nu dus definitief aan de kant van Putin heeft geschaard.

Het Westen reageert geschokt, en sommigen zelfs alsof dit een volledige verrassing was terwijl er al dagenlang was gewaarschuwd dat dit zou gaan gebeuren. De vraag is nu hoe het Westen erop zal reageren. In eerste instantie niet met militair ingrijpen is de verwachting, want tenslotte is Oekraïne geen lid van de NAVO. Het zal dus wel bij economische sancties blijven voorlopig, maar de vraag is wat die voor effect zullen hebben. Zullen ze Rusland daadwerkelijk hard treffen?

Persoonlijk heb ik daar een hard hoofd in. Dit is een lang voorbereid plan van Putin en ik ga er vanuit dat hij al maatregelen klaar heeft liggen om op die sancties te reageren. En dat het een lang voorbereid plan is zeg ik niet zomaar, want Martin heeft al uit IT-kringen vernomen dat het platleggen van Oekraïense IT-systemen vannacht was gedaan door hacks die al maanden geleden waren geplant. En dan is er nog de kleinigheid van de energievoorziening van vrijwel heel West-Europa, want ieder land daar inclusief Nederland lurkt aan het Russische aardgas.

De krantenkoppen waren vanmorgen in ieder geval duidelijk…

Update van de overkant (9)

Geplaatst op 26 februari 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 9, 2022

Toen ik net terug bladerde door de blogs van mijn website om te zien wanneer ik voor het laatst iets had geschreven over de bouw aan de overkant van het kanaal zag ik dat dat op 12 november van het afgelopen jaar was. Ik had niet gedacht dat het al zo lang terug was du hoog tijd voor de huidige stand van zaken.

het begint al op te schieten al verbaas ik me er nog steeds over dat alles zo lang duurt. Zo nam het leggen van de dakpannen op het blok schuin tegenover ons meer dan twee maanden in beslag, na levering van de pannen, en nog is het niet helemaal klaar. Tijdens de stormen van twee weken geleden hielden we zelfs ons hart vast vanwege de stapels met losse dakpannen op de daken, maar gelukkig viel dat alles mee. Behalve wat steigerdelen is er door de stormen sowieso weinig schade aangericht.

Zoals de foto laat zien staat het flatgebouw nu helemaal overeind, inclusief de het torentje rechts en het puntdak in het midden. Het bleek dat het gebouw toch aan onze kant wel degelijk uit vijf verdiepingen bestaat, het misverstand dat het maar vier verdiepingen zouden worden was ontstaan door de impressies van de andere kant waar er inderdaad maar sprake is van vier verdiepingen. Aan de kanaalkant staat er echter nog twee penthouses bovenop maar die beslaan niet de hele verdieping.

Al het metselwerk is inmiddels vrijwel klaar, het afbouwen van de binnenkant is overal al in volle gang, en de laatste berichten zijn dat de eerste huizen al in april zullen worden opgeleverd. Blij toe, want met tuinen en wat bomen zal het er beter uitzien dan met die groene tanks…

Tweede cursus-week

Geplaatst op 1 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 9, 2022

Gisteren is de tweede week begonnen van de cursus die ik aan het geven ben, samen met mijn Nigeriaanse collega Uju. We hebben nog maar negen cursisten over van de oorspronkelijke dertien om verschillende redenen, twee hadden al aangegeven dat ze alleen week één zouden volgen omdat ze week twee al eerder hadden gedaan en twee anderen kwamen simpelweg niet meer opdagen. Dat laatste is overigens raar omdat er ook voor interne cursussen wel degelijk moet worden betaald en ook omdat cursisten meestal door hun manager worden voorgedragen en ik ben toch wel benieuwd wat die ervan vindt.

Maar goed, de overgebleven cursisten leken al meteen een stuk enthousiaster dan in de eerste week, wat we merkten aan de participatie aan groepsdiscussies en de response die we kregen op vragen die we in de groep gooiden. Leuk voor ons natuurlijk, en Uju en ik proberen dan ook nog meer om ons best te doen. Het is al moeilijk genoeg om cursus te geven met zulke specifiek materie die je bovendien niet ergens anders zult vinden aangezien dit op Shell is toegespitst.

We merken wel dat de cursisten een beetje overdonderd zijn door de hoeveelheid informatie die Uju en ik over ze uitstorten, en ze hebben ook wel gelijk want het is erg veel informatie in relatief korte tijd. Twee weken met in totaal vier halve dagdelen lijkt heel veel tijd maar in de praktijk is het nog krap, en Uju en ik moeten zelfs ons best doen om alles binnen de gestelde tijd te doen. We hebben behalve de vaste onderdelen ook vrijwel iedere dag een gastspreker, en die krijgen in principe een half uur, maar je weet hoe dat gaat…

Ook zijn de cursisten nogal zenuwachtig voor de test op de laatste cursusdag. Op zich wel terecht want de cursus is niet vrijblijvend, er zit een certificaat aan vast wat voor je verdere carrière van belang kan zijn, maar dan moet je dus wel slagen met minstens een tachtig procent score op de twintig vragen…

Vreemd bier…

Geplaatst op 5 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 14, 2022

Het is al een paar dagen zonnig enne beginnen de temperaturen ook op te lopen. We halen overdag zelfs de dubbele cijfers al en het zonnetje zorgt ervoor dat het bij ons in de serre zelfs behoorlijk warm wordt in de loop van de dag. Dit tot groot genoegen van onze twee katten die hun tropische roots niet verloochenen en veelvuldig het zonnetje opzoeken op diverse plekjes in de serre. Op dit moment is hun favoriete plekje het (sier-)tuinstelletje dat in een hoek van de serre staat en de dames claimen daar ieder hun eigen stoel…

Ik ben al wekenlang bezig met het wegwerken van een doos met bier die ik van Robin en Martin heb gekregen met de Kerst. Ik doe er zo lang mee omdat ik weinig bier meer drink tegenwoordig, en doordeweeks al helemaal niet, dus het gaat met een tempo van ongeveer twee flesjes per weekend. De doos bevat flesjes en blikjes van niet alledaagse bieren en dat levert af en toe toch wel merkwaardige verrassingen op.

Die op de foto moet toch wel het meest vreemde biertje zijn dat ik ooit heb gedronken En het smaakte ook niet eens naar bier maar meer naar ananas-limonade. Niet vies, maar als bier…nee.

Terug naar kantoor

Geplaatst op 8 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2022

Twee weken geleden kregen we allemaal een berichtje dat het weer mogelijk wordt om naar kantoor te gaan. Dat was onder strikte voorwaarden al eerder mogelijk, maar dat betekende vooraf reserveren en alleen als het noodzakelijk was. Die noodzaak was er voor mij niet omdat alle mensen waar ik mee samenwerk in het buitenland zitten en ik dus toch alleen maar online met ze communiceer en dat kan ik net zo goed (zo niet beter) van thuis uit doen. De aandrang om weer naar kantoor te gaan heb ik dan ook niet gehad, temeer omdat ik na ruim twee jaar gewend ben geraakt aan het werken thuis.

Want ja, zo lang is het dus al geleden dat ik op een kantoor ben geweest, en die laatste werkplek was toen nog in Irak. Ik was net anderhalve week in Irak op locatie aan het werk toen we ergens in de tweede week van maart te horen kregen dat we allemaal werden geëvacueerd vanwege het COVID-19 virus. Niemand kon toen vermoeden dat die hele Corona-crisis zo lang zou gaan duren, we dachten allemaal met een paar weken weer gewoon aan het werk te kunnen maar dat viel dus verschrikkelijk tegen.

Ik werk dus al ruim twee jaar vanuit huis, waarbij ik begin vorig jaar ook nog eens van baan veranderde en sinds 1 augustus in weer een nieuwe functie. En zoals gezegd, dat is eigenlijk nooit een probleem geweest vanwege de uitgebreide mogelijkheden die je hebt om via de computer te communiceren met zowel beeld als geluid. Maar nu is dus het thuiswerk-advies opgeheven en kunnen we weer naar kantoor, maar zoals het was wordt het waarschijnlijk niet meer. Wat de afgelopen twee jaar duidelijk is geworden is dat thuiswerken is ingeburgerd en het blijkt voor bedrijven ook nog eens enorm kostenbesparend te zijn, en is de toekomst voor het “hybride” werken, een paar dagen opa kantoor en een paar dagen thuis.

Voor ons geldt dat we verzocht zijn om twee dagen in de week op kantoor te verschijnen, hoofdzakelijk voor het contact met collega’s en face-to-face meetings, maar er is geen verplichting. Ik besloot om het vandaag maar eens te proberen en voor het eerst in vier jaar ging ik vanmorgen op weg richting het kantoor in Rijswijk. Dit keer niet meer naar het vertrouwde Kessler Park gebouw (want dat is verkocht in 2018) maar naar het tijdelijke Alaska gebouw aan de andere kant van de straat. Daar heb ik ook al eerder gezeten, al was dat maar een paar maanden toen het net in gebruik werd genomen in 2010. Dat jaar begon ik op 1 oktober aan mijn baan in Kuala Lumpur, en sindsdien ben ik alleen nog maar sporadisch op bezoek geweest in het gebouw.

Bij aankomst vanmorgen was het al gauw weer vertrouwd want er was op zich weinig veranderd. Ik vond de plek waar ons team wordt geacht te zitten en koos een bureau voor de dag uit. Niemand heeft in dat gebouw een vast bureau, wat ik trouwens erg ongezellig vind want alle werkplekken zien er tamelijk steriel uit zonder een persoonlijk tintje van degene die er normaal zit.

Het was trouwens vrij makkelijk om een plek te vinden want er was nog helemaal niemand. Na een poosje kwam er een collega binnen die ik nog kende van voordat ik naar Irak vertrok, even later gevolgd door nog iemand. Maar daar bleef het bij, en het grootste gedeelte van de dag zat iedereen (behalve ikzelf) met een koptelefoon op zijn hoofd, bezig met bellen en online vergaderen, dus voor wat betreft het gezellige contact met mijn collega’s had ik net zo goed thuis kunnen blijven…

Gijsje voor het eerst naar school

Geplaatst op 9 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2022

Onze kleindochter Gijsje is vier jaar en dat betekent naar de “Grote School”. Gisteren was haar eerste dag op basisschool De Schakel en we waren benieuwd gistermiddag hoe ze het had gevonden. Het was ook niet niks want ze gaat tot in de middag naar school, niet naar huis dus tussen de middag. Sandra bracht haar gistermorgen weg, voorzien van haar rugzak (met haar naam erop) met daarin een lunchtrommeltje, een trommeltje met fruit en een fles met drinken.

Nadat ze was opgehaald gistermiddag vertelde ze dat ze het heel leuk had gevonden. Ze had al even bij de juf op schoot gezeten (helemaal leuk natuurlijk) en ze had al met andere kinderen gespeeld. Ze had zelfs al een vriendinnetje op het oog, maar ze wist nog niet hoe dat meisje heette maar dat ging ze vragen zei ze want dan konden ze vriendinnetjes worden. Zo te zien heeft ze de gave overgenomen van Martin om heel makkelijk contacten te leggen…

Voorlopig vind ze school dus leuk, en dat komt goed uit want ze heeft nog even te gaan na deze eerste dag…

Zaterdagochtend ritueel

Geplaatst op 12 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2022

Ik lees nog steeds veel en graag, alleen komt daar doordeweeks niet zo veel van. Als ik naar mijn bed ga probeer ik altijd nog wel een paar bladzijden te lezen maar niet zelden vallen al heel snel mijn ogen dicht. Daarom is al een tijdje mijn vaste zaterdagochtend ritueel dat ik niet te laat opsta (de katten zorgen daar sowieso meestal voor), dat ik na het voederen van de katten een bakkie koffie maak en vervolgens neerplof in mijn makkelijke stoel om een uurtje of twee bij te gaan lezen.

Sinds een paar weken gaat dat niet helemaal meer ongestoord. De eerste die gewoonlijk naderbij komt is Abby, die schat even snel haar sprong in en springt vervolgens op mijn schoot om daar na enig draaien te gaan liggen slapen. En het duurt dan nooit lang of Monster komt ook aangeslopen (al of niet vanaf de tafel), springt voorzichtig naast Abby en wurmt zich ook op mijn schoot. Dat is dan dus bijna twaalf kilo kat op schoot, en het maakt het lezen (wat ik doe op mijn iPad) er ook niet eenvoudiger op…

Lastig wordt het als ik een tweede bakkie koffie wil gaan halen, want dan moet ik eerst die twee mormels van mijn schoot af werken. Ze werken daaraan vrijwel nooit gelijk mee, het gaat onder tegenwerking en protest, maar als ik weer zit met mijn tweede bakkie nemen ze vrijwel meteen hun plaatsen weer in, alsof er niks is gebeurd.

Nou ja, ik kan nu wel net gaan doen alsof ik het vervelend vind allemaal, maar dat is dus niet zo. Ik vind het wel gezellig eigenlijk…

Een bakfiets vol…

Geplaatst op 16 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffmaart 24, 2022

De bakfiets die Martin en Sandra een tijdje geleden hebben aangeschaft bevalt uitstekend. Het lijkt een heel gevaarte maar het manoeuvreert blijkbaar makkelijk en met de elektrische ondersteuning fietst het heel comfortabel. Als het even kan gebruiken ze dan ook de bakfiets want dat is makkelijker dan de auto, zeker in het dorp en voor het naar school brengen.

En ruim is hij ook want kijk maar eens, Gijsje zit erin met haar dikke vriendin Zoë, en je ziet nog net het handje van Maas die er met Maxi-Cosi en al in zit:

Riet en ik hebben ons al vaak afgevraagd hoe wij het allemaal voor elkaar kregen vroeger. Ik zie nog Riet naar strand gaan met Martin in een zitje voorop, Robin in een zitje achterop, twee volle tassen aan het stuur en nog een buggy bevestigd aan het achterbankje. Maar ja, toen waren de schepen van hout…

Hij staat… bijna

Geplaatst op 20 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 1, 2022

Maas is inmiddels al weer bijna negen maanden en hij groeit als kool. Het is een vrolijk ventje maar wel met een duidelijk totaal ander karakter dan Gijsje. Waar Gijsje de wereld om zich heen bedaard en bedachtzaam opnam, daar is Maas veel drukker en ondernemender. Hij wil van alles wat hij nog niet kan, en raakt daar niet gefrustreerd over als het niet lukt maar blijft het stug proberen.

Zo moet hij al goed in de gaten gehouden worden als hij op de grond wordt gezet want voor je het in de gaten hebt is hij al ergens anders naar toe gekropen. Nou ja, het is eigenlijk nog geen kruipen maar meer een soort van tijgeren, maar hij komt er wel. Zo lag hij een paar dagen geleden opeens zonder dat Riet hem had zien gaan in de keuken en probeerde hij brokjes uit het bakje van de katten te eten…

En staan is een uitdaging die normaal gesproken komt na het kruipen, maar Maas heeft besloten dat hij daar niet op gaat wachten. Hij probeert wanneer hij maar even de kans ziet te gaan staan door zich met zijn sterke handjes ergens aan op te trekken. Vandaag is het hem een keer gelukt om uit zichzelf te gaan staan, weliswaar gesteund door de gordels waarmee hij vast zit in de kinderstoel maar hij ging toch maar mooi zonder hulp staan.

En dat is nog tot daaraantoe, maar als je dan dat triomfantelijke snuitje ziet…

Uitgesteld Team Diner

Geplaatst op 24 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 1, 2022

Afgelopen december had de baas van onze afdeling een kerstdiner geregeld voor het hele team, maar dat kon toen helaas niet doorgaan omdat in dezelfde week de zoveelste Lockdown als gevolg van het Corona-virus inging. Afstel, beloofde hij, zou geen uitstel worden. Daarom werd na het opheffen van de Lockdown en het vervallen van vrijwel alle Corona-maatregelen snel een nieuwe gelegenheid geregeld, en iedereen werd daarom vandaag verwacht in Restaurant Fratelli aan het Toernooiveld in Den Haag.

Voor mij, en voor de meeste van mijn collega’s, was het de eerste keer dat we elkaar allemaal eens persoonlijk konden ontmoeten. Maar er was voor mij ook een weerzien met ouwe collega’s, waarvan ik sommige al heel lang niet had gezien. Mijn huidige manager Marcel ken ik al van begin jaren negentig toen we allebei in het toenmalige Hofplein-kantoor werkten. Sinds die tijd heb ik Marcel nog wel regelmatig gesproken maar nooit meer in persoon, en hoewel hij nu al een paar maanden mijn baas is was dit de eerste keer dat we elkaar weer tegenkwamen in meer dan zevenentwintig jaar.

Op de foto hierboven zie je Alyona, onze grote baas Mark, Anders, ikzelf en Alessandro. Alyona ken ik uit mijn vorige Rijswijk periode, ik kon haar de tip kon geven dat haar favoriete band “Kings of Leon” binnenkort naar Nederland komt (wat ze zelf dus nog niet wist). Anders ken ik uit mijn Sachalin-tijd maar die kwam ik tijdens mijn laatste periode in Rijswijk al weer regelmatig tegen omdat we in hetzelfde gebouw werkten. Alessandro kende ik van de bezoeken die ik had gebracht aan Oman in 2009 en 2010, en ook hem had ik dus al heel wat jaren niet meer gezien.

Al met al was het een ontzettend gezellige team-meeting, met dus veel weerziens en de nodige kennismakingen, en ik ging dan ook een stuk later dan verwacht weer naar huis.

Prachtig weer en oppasdienst

Geplaatst op 26 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 1, 2022

We kregen vanochtend Maas om een tijdje op te passen want Martin en Sandra gingen met Gijsje naar Delft waar Gijsje mee ging doen aan een dans-evenement. Gijsje zit samen met haar onafscheidelijke achternicht en hartsvriendin Zoë al een tijdje op jazz-ballet en daarmee deden ze mee aan een grote uitvoering. Gijsje was er al een paar dagen helemaal opgewonden van, maar het was allemaal goed gegaan zoals we konden zien op de filmpjes die we in de loop van de dag voorbij zagen komen.

Maas had het bij ons ondertussen helemaal naar zijn zin, en dat had ook veel te maken met het prachtige weer waardoor hij de meeste tijd buiten kon doorbrengen. Het is de laatste paar dagen uitzonderlijk mooi weer met temperaturen die de twintig graden al bijna aantikken, dus het lijkt erop dat de lente is begonnen. Riet zette hem in het gras en dat was duidelijk een nieuwe ervaring voor hem, hij kon al die groene sprietjes even niet bevatten maar al snel zag hij er de lol van in.

Ja, wijn zijn dan al jaren uit de kleine kinderen, maar opeens ligt ons hele huis weer vol met kinderspeelgoed en staat onze schuur vol met kinderfietsjes…

Verrrassend verjaardagscadeau

Geplaatst op 27 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 4, 2022

Het was vandaag weer zover, ik kon weer een jaar aan mijn saldo toevoegen. Eigenlijk ben ik niet zo van de verjaardagen, maar zoals gewoonlijk was er bij ons vanmorgen toch de gebruikelijke koffie en borrel (eigenlijk meer borrel dan koffie want zoiets begint tegenwoordig pas rond het middaguur). Er waren natuurlijk cadeautjes, maar er sprong er toch één tussenuit: het cadeau van Robin, Martin, Astrid en Sandra.

Ik had op verzoek van Riet een verlanglijstje opgesteld. Dat gaat tegenwoordig ook al online via een website (www.mijnverlanglijst.eu) waarbij je je cadeaus inclusief bestel-link kunt aangeven en als je je verlanglijstje dan deelt met de familie kunnen die hun cadeau afstrepen zonder dat je kunt zien wie wat gaat geven. Gemak dient de mens, maar Robin had al aangegeven dat zij geen verlanglijstje nodig hadden.

Ik werd nu wel behoorlijk nieuwsgierig, want mijn zoons komen altijd wel met iets verrassends. Zo kwamen ze twee jaar geleden met een groot Lego-model van de Millennium Falcon uit de Startars-serie. Ik had geen idee wat ik nu kon verwachten maar het was iets wat boven mijn verwachting ging: weer een prachtig Lego-model maar deze keer van een gitaar! Een Fender Stratocaster om precies te zijn, met bijbehorende versterker (ook van Lego uiteraard).

Nou wil ik al jaren een Fender Stratocaster, omdat deze een heel ander geluid produceren dan de tweede elektrische gitaren die ik al heb: die hebben allebei namelijk vette Humbuckers en de Stratocaster heeft Singel Coils. Ik zeg hier verder niks over want de specialisten onder ons weten meteen waar ik het over heb en aan iedereen die niks met gitaren heeft kan ik dit toch niet uitleggen. Het is me na meer dan veertig jaar met Riet tenminste nog niet gelukt…

En nu heb ik dus toch een Fender Stratocaster! Weliswaar van Lego maar daarom beslist niet minder mooi. Blij mee!

Mistige ochtend

Geplaatst op 28 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 4, 2022

Dit was het uitzicht vanuit mijn werkkamer vanochtend. Een heel ander gezicht dan de afgelopen dagen, maar niet helemaal onverwacht want er was al een weeromslag voorspeld. Het was voor ons zelfs even spannend of het weer gisteren tijdens mijn verjaardagspartijtje nog wel mooi genoeg zou zijn om buiten te zitten maar dat was gelukkig nog het geval. Sterker nog, alle deuren van de serre moesten zelfs helemaal open voor een vleugje afkoeling want anders was het er zelfs te warm geweest.

Maar de voorspelling was dat het sterk zou gaan afkoelen en dat er (eindelijk) weer eens neerslag zou vallen. Dat laatste is zeker geen overbodige luxe want het is vanwege het aanhoudende mooie en zonnige lenteweer veel te droog geweest en alle gewassen snakken naar regen. Ook in onze tuin is dat het geval, en Riet heeft zelfs al op het punt gestaan om de pomp uit te gooien om het gras te sproeien en dat is echt ongekend voor deze tijd van het jaar.

En niet alleen voor de tuin kunnen een paar flinke buien geen kwaad, ook voor ramen en auto’s zou regen een zegen zijn want sinds anderhalve week geleden zit alles onder een laag plakkerig Sahara-zand. Af en toe doen de zandstormen in dat gebied het zand blijkbaar tot hoog in de atmosfeer opwaaien, en voor een of andere stompzinnige reden wordt dan dan door atmosferische winden onze kant op geblazen waarna het bij ons wordt gedropt.

Ikzelf kon het afgelopen zaterdag al niet meer aanzien en ben met de RAV4 door de wasstraat gegaan. En dan te bedenken dat ik de auto net twee weken geleden, een paar dagen voor de drop van het Sahara-zand, een uitgebreide wasbeurt had laten geven. En om het helemaal mooi te maken, het nieuws kondigde gisteren aan dat er een volgende lading Sahara-zand aan zit te komen.

Hoe het ook zij, voor deze week wordt er een weeromslag verwacht, het wordt kouder en er komt regen. Met dat laatste zijn we wel blij, met het eerste uiteraard niet…

Voetbal op dinsdagavond

Geplaatst op 29 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 4, 2022

Er was vanavond een competitie-wedstrijd in de Jack’s League, zoals de Tweede Divisie officieel heet tegenwoordig, tussen Quick Boys en ASWH uit Hendrik Ido-Ambacht. Vanwege het stilleggen van de competitie gedurende de laatste Lockdown is er een achterstand en moeten er doordeweeks inhaalwedstrijden worden gespeeld om het wedstrijdschema op tijd te kunnen afwerken. Vroeger zou ik niet getwijfeld hebben en richting Nieuw-Zuid zijn gegaan om de wedstrijd te kunnen bijwonen, weer of geen weer. Maar dat was toen mijn vader nog leefde…

Mijn vader en ik waren trouwe supporters van Quick Boys en het moest wel heel raar gaan wilden we een wedstrijd overslaan. We reisden de ploeg samen het hele land door achterna want we gingen zowel uit als thuis. Voor de thuiswedstrijden was er altijd een vast ritueel, ik haalde mijn vader op, we wandelden samen naar Nieuw-Zuid, en na de wedstrijd had mijn moeder altijd een bakkie klaarstaan voordat ik naar huis ging. En ook doordeweekse wedstrijden, vrijwel altijd op de dinsdagavond, bezochten we vrijwel altijd, ook al was het soms vriendschappelijk.

Het weer interesseerde ons niet, we zeiden altijd tegen elkaar dat als het team de moeite nam om te gaan voetballen dan konden wij het wel opbrengen om te gaan kijken. Bij regen en kou gingen we dan overdekt zitten op de tribune, en anders stonden we gewoon aan de lange zij aan de overkant. In de rust was er altijd een bakkie koffie in de kantine, waar we als dat nodig was dan ook gelijk konden opwarmen voor de tweede helft. En als het niet te ver uit de buurt was gingen we ook naar doordeweekse uitwedstrijden; de echt verre reizen lieten we dan toch wel schieten, al kwam dat zelden voor.

Die tijd is geweest, na het overlijden van mijn vader is dat allemaal veranderd. In eerste instantie omdat ik in de jaren daarna veelvuldig in het buitenland zat, maar ook omdat de lol er voor mij een beetje af was. We waren altijd met zijn tweeën, of later veelal zelfs met zijn drieën toen mijn jongste broer Lex ook me begon te gaan, maar nu moest ik meestal alleen. Naar uitwedstrijden gaan we sowieso vrijwel niet meer, maar zelfs voor thuiswedstrijden kijken Lex en ik eerst naar het weer, en als dat niks is dan gaan we niet.

Volgen doe ik alles nog wel, ik zit op wedstrijddagen altijd met Twitter op mijn telefoon om de berichten over het verloop van de wedstrijden te volgen. Zo ook vanavond, maar de aandrang om er bij te zijn is er niet meer. Het is zonder mijn vader gewoon niet meer hetzelfde, en daar word ik op avonden zoals deze nog steeds aan herinnerd.

Bedorven maag

Geplaatst op 30 maart 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 4, 2022

Bij het opstaan vanmorgen voelde ik het meteen al, er zat iets niet goed met mijn ingewanden. Al snel kreeg ik last van kramp, met een duidelijk meer dan gewone gang naar de wc tot gevolg. De krampen werden in de loop van de dag erger, zo erg zelfs dat ik in de middag meer op bed heb gelegen dan dat ik achter mijn bureau zat.

In eerste instantie dacht ik dat ik de buikgriep had overgenomen van Maas, die afgelopen zondag en vrijwel de gehele maandag bij ons was geweest. Maas en ook Martin hadden vorige week last van buikgriep gehad, en het leek mij dan ook de meest logische verklaring. Maar toch klopte het niet helemaal, de symptomen kwamen niet helemaal overeen en ik vroeg me dan ook af of het iets anders geweest kon zijn.

En toen viel het me opeens in dat ik gisteravond wat balletje gehakt had gegeten die overgebleven waren van afgelopen zondag. Nu verdacht ik niet de balletjes zelf maar wel de saus die ik erbij had gegeten. Ik had namelijk in de koelkast nog wat zakjes met pittige loempia-saus gevonden en die zonder nadenken gebruikt. En misschien had ik daar wat beter over moeten nadenken, want achteraf gezien lagen sommige van die zakjes al best lang in de koelkast, ik denk sommige zelfs al meer dan een jaar.

Er waren er nog een paar over en bij controle bleek dat er geen houdbaarheidsdatum op staat vermeld. Desalniettemin is de vraag of de inhoud van die zakjes eeuwig goed blijft, en ik denk het dus niet. De symptomen die ik heb vandaag lijken namelijk verdacht veel op wat mijn moeder vroeger altijd een “bedorven maag” noemde, wat in gewoon Nederlands staat voor voedselvergiftiging.

Voortaan toch wat voorzichtiger zijn met etenswaar die al erg lang is bewaard en waarvan de houdbaarheid niet helemaal duidelijk is…

Aprilletje zoet…

Geplaatst op 1 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 4, 2022

Het weerbericht voorspelde de afglopen twee dagen behalve nachtvorst ook dat er in de nacht van donderdag op vrijdag een flink pak sneeuw zou vallen. Nou was het vandaag 1 april en er zullen best heel wat mensen gedacht hebben dat het om een 1 april-grap ging van het KNMI, maar gisteravond viel al de eerste natte sneeuw en toen ik vanmorgen uit het raam keek was dit wat ik zag:

En dat bewijst maar weer eens het Oud-Hollandse gezegde, “Aprilletje zoet geeft nog wel eens een witte hoed”. Een prachtig gezicht natuurlijk, maar erg ongelegen in deze tijd van het jaar. Gisteren waren fruittelers al in het nieuws die het ergste vreesden voor hun teelt, want nachtvorst zou de net uitgekomen knoppen kunnen bevriezen die als gevolg daarvan afsterven en sneeuw moeten ze al helemaal niet hebben.

Ook voor het verkeer was er hinder door de sneeuwval, al was er gestrooid om dat het gelukkig niet helemaal onverwacht “uit de lucht was komen vallen”. Zelf had ik ook problemen vanochtend want ik had om half negen een afspraak bij het Alrijne Ziekenhuis in Leiden voor een gezichtsveld onderzoek. Normaal gesproken is dat van thuis uit een ritje van amper tien minuten maar vanochtend deed ik er ruim een half uur over en was ik maar net op tijd voor mijn afspraak.

Wat het onderzoek zelf betreft, de assistente die het onderzoek uitvoerde was niet helemaal tevreden over het resultaat. Met mijn linkeroog moest de test zelfs een keer worden overgedaan maar nog was ze niet helemaal tevreden. Ze gaat met de oogarts het resultaat bespreken om te zien of het aan de test of aan mijn oog ligt, maar dat hoor ik aanstaande dinsdag als ik mijn afspraak heb met de oogarts.

Wat de sneeuw betreft, dat was van zeer korte duur want gedurende de dag liep de temperatuur op tot ruim boven nul. Het gevolg was dat de sneeuw in de loop van de dag verdween “als sneeuw voor de zon”, en aan het begin van de avond zag het er al weer zo uit:

Tijdzones

Geplaatst op 4 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 11, 2022

In mijn huidige baan kan ik in principe ingezet worden op projecten over de hele wereld, en dat is zowel leuk als vervelend. Leuk is het omdat je met heel veel verschillende mensen in contact komt en er veel variatie is in het specifieke werk, maar minder leuk is het als het project op een verre plek op de wereld ligt. Nog vervelender als je op twee projecten werkt die zover uit elkaar liggen dat het lastig is in verband met de werktijden.

Dit is overigens geen nieuw probleem voor mij want bijvoorbeeld op Sachalin was dat al een probleem. Veel van de contractors waar we mee werkten zaten in Engeland en dat betekende een tijdsverschil van tien uur. Vergaderingen met de mensen in London waren dus voor ons altijd helemaal aan het eind van de middag en dan zaten de Engelse collega’s nog in hun ochtendjas met hun bak cornflakes (letterlijk gebeurd..).

Op dit moment doe ik werk voor een project op de Filipijnen en dat Ismet hier een tijdsverschil van zes uur. Ik kan dus in feite alleen maar contact leggen in de ochtend , en dan nog voor elven want anders zijn ze daar al naar huis. In de praktijk betekent dat vaak vroege vergaderingen, maar op zich vind ik dat niet zo erg want vroeg in de ochtend ben ik nog “fris”.

Het andere project waar ik voor werk is een stuk lastiger, want dat is een project aan de westkust van Canada met een tijdsverschil van acht uur maar dan in die zin dat als het hier vier uur ’s middags is dan is het daar pas acht uur ’s morgens. Dat is voor mij een stuk lastiger, vooral omdat ze daar meestal pas om negen uur gaan werken en dat betekent voor mij meestal vergaderingen helemaal aan het eind van de middag. Soms, zoals vandaag, heb ik zelfs vergaderingen in de avond omdat dat niet altijd anders kan.

Nu zul je zeggen, dan begin je toch gewoon wat later, maar dat kan dan vaak weer niet omdat ik dezelfde dag ook moet spreken met mensen op de Filipijnen en daarvoor moet ik juist weer vroeg beginnen. Het is dus een beetje schikken en af en toe maak ik dan best lange dagen. Gelukkig lang niet iedere dag, dus ik maak er geen punt van. Dat ik dan af en toe een uurtje midden op de dag pik om met mijn kleinkinderen te spelen als die hier zijn moet dan ook maar kunnen. Toch?

Naar de oogarts

Geplaatst op 5 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 11, 2022

Vanmiddag om vier uur had ik een afspraak bij de oogarts in het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp om de uitslag te bespreken van het gezichtsveld onderzoek wat afgelopen vrijdag is gedaan in het Alrijne in Leiden. Ik had maar een afspraak voor tien minuten, dus ik dacht redelijk snel weer buiten te staan maar dat liep toch even anders.

Ik had op het kantoor in Rijswijk gewerkt vandaag dus ik had een goeie verbinding naar het ziekenhuis: bij Rijswijk gelijk de A4 op en vlakbij het ziekenhuis er weer af. Ik was dus mooi op tijd en werd klokslag vier uur naar binnen geroepen in een spreekkamer. Daar zat echter niet de oogarts maar een assistent die mijn gegevens controleerde en een paar oogmetingen verrichtte. Daarvoor moesten mijn ogen gedruppeld worden, en voordat ik de kamer verliet werd ik nog een keer gedruppeld omdat er ook nog foto’s gemaakt zouden worden van beide ogen.

Na een minuut of tien gewacht te hebben werd ik een andere kamer binnengeroepen voor de foto’s. Dat ging vlot, maar door de druppels was mijn zicht inmiddels wel behoorlijk mistig geworden. Na de foto’s moest ik ruim een kwartier wachten voordat ik eindelijk werd binnengeroepen bij de oogarts, een jongedame die ik nog niet eerder had gehad als oogarts. Ze bekeek alle resultaten, controleerde mijn ogen, en kwam tot de conclusie dat mijn ogen weliswaar een lichte beschadiging hebben maar dat het in vergelijking met eerdere onderzoeken niet was verergerd. Over mijn oogdruk was ze zeer tevreden, 12 in beide ogen en dat is voor mij sinds ik onder controle sta ongekend laag. Ik moet dus blijven druppelen en over zes maanden word ik weer opgeroepen voor de volgende controle.

Al met al ben ik in plaats van de verwachte tien minuten ruim vijf kwartier binnen geweest. En ik moest nog naar huis met een beperkt zicht, want ik had vanwege het druppelen nog steeds mist voor mijn ogen. Nu zul je zeggen, dat was te verwachten want ze zeggen altijd dat je niet zelf moet rijden als je wordt gedruppeld, maar ik had er nooit eerder last van gehad. De eerste keren ging Riet mee om te rijden maar omdat ik eigenlijk nooit last had gehad van die druppels ben ik nu al verscheidene keren alleen geweest. Gelukkig ging het goed omdat de mist onderweg langzaam oploste, maar de volgende keer denk ik toch dat Riet maar weer mee moet om te rijden…

In bad…

Geplaatst op 7 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 12, 2022

Vandaag was weer een oppasdag. Alleen Maas was er want Gijsje gaat nu naar school en die wordt dan ’s middags om half drie pas opgehaald. Maas was vandaag in een prima humeur en hij wilde ook weer continue op onderzoek uit. Lag hij op de grond dan kroop hij voor Riet het in de gaten had weer alle kanten op en ze had er dan ook haar handen vol aan om hem niet uit het oog te verliezen.

Kruipen gaat dus al prima en hij probeert ook voortdurend al te gaan staan. Hij heeft het zelfs al gepresteerd dat hij aan de salontafel stond, zich omdraaide en een stap naar de bank nam. Echt lopen was het natuurlijk nog niet maar het begin is er, en we verwachten dan ook dan het niet lang meer zal duren voordat hij echt gaat lopen. Ach ja, waarom niet, hij is tenslotte al bijna tien maanden…

Maas is dus een heel ander kind dan Gijsje, die op die leeftijd veel bedaarder was en de wereld om zich heen nieuwsgierig opnam. Wat ze inmiddels wel gemeen hebben is de voorliefde voor een bad. Martin en Sandra hebben thuis (nog) geen bad, dus Gijsje laat vrijwel geen kans voorbij gaan om als ze ’s avonds bij ons is in bad te gaan. Een weekje of wat geleden probeerde Martin of het ook iets was voor Maas, en die doet nu ook met het ritueel mee. Oma zorgt voor “bruisballen” die sop maken en het water een vrolijk kleurtje geven, en dan is het spetteren maar.

De foto spreekt denk ik boekdelen…

Lekkage in de badkamer

Geplaatst op 9 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 12, 2022

Het was vandaag een sombere dag met een felle, koude wind en heel veel buien. Soms waren de buien zelfs behoorlijk heftig, maar de wateroverlast waar we vanavond mee te maken kregen had niets met de regen van doen. Riet was aan het begin van de avond in bad gegaan en had dat na een uurtje dobberen weer leeg laten lopen. Toen ik ongeveer een uur later toevallig naar boven ging zag ik dat de hele badkamer blank stond!

Het water kwam al tot de drempel, en ik moet er dan ook niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als ik het wat later had ontdekt, want mogelijk was het dan zelfs de overloop opgestroomd en misschien zelfs wel via het trapgat naar beneden gedropen. Zover was het gelukkig nog niet gekomen en konden Riet en ik met behulp van een trekker het water via de afvoer van de douche afvoeren.

De vraag was nu waar de lekkage vandaan kwam. Het leek erop dat Riet een kraan van de douche aan het bad misschien niet helemaal goed had dichtgedraaid, wat tot gevolg kon hebben dat het water langzaam via de naast het bad hangende slang op de vloer was gedropen. Een aannemelijke theorie omdat de kraan inderdaad niet helemaal dichtgedraaid was, maar er waren toch twijfels omdat er dan wel heel erg veel water op de vloer terecht was gekomen.

Feit is dat we na het opdweilen niet met zekerheid konden constateren waar het water vandaan kwam. Het wordt dus de boel in de gaten houden en afwachten wat er de komende uren gebeurt.

Nog steeds lekkage

Geplaatst op 10 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 12, 2022

Toen ik vanmorgen vroeg opstond was uiteraard het eerste wat ik deed de badkamer inspecteren, en ik kon tot mijn opluchting constateren dat de vloer nog steeds helemaal droog was. Het leek er dus op dat er geen nieuwe lekkage was opgetreden en dat onze theorie over de niet goed dichtgedraaide kraan dus bleek te kloppen. Ik gebruikte het toilet, trok door en ging naar beneden voor een bakkie koffie.

Toen ik even later weer naar boven ging zag ik tot mijn schrik dat er toch weer water op de grond lag, vlak bij de badkamerdeur. Ik dweilde alles op en ging toch maar weer op onderzoek uit om te zien waar dit water nu precies vandaan kwam. Mijn eerste idee was het prullenbakje naast de wastafels, want dat had gisteravond in het water gestaan en ik had dat vanmorgen weer op de oude plek neergezet. Mogelijk was er water in het prullenbakje blijven staan en liep dat er nu uit.

Dat deze theorie onzinnig was bleek toen ik het prullenbakje eens goed bekeek: de onderkant was helemaal van plastic en bovendien kurkdroog. Ondertussen was Riet ook komen kijken, gebruikte ondertussen het toilet en trok door. En jawel, daar zagen we weer een plas water verschijnen op dezelfde plek en de gulden viel nu, het moest iets te maken hebben met de afvoer van het bad, van het toilet, of misschien zelfs van beide.

Omdat het zondag was vandaag konden we niet zoveel doen, behalve zorgen dat we de badkamer niet meer gebruikten. Morgen gaat Riet het bedrijf bellen wat de badkamer heeft geplaatst, en dan hopen we er verder maar het beste van.

Wordt ongetwijfeld vervolgd…

Lekkage update

Geplaatst op 11 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 15, 2022

Riet is vandaag gaan bellen omtrent de lekkage, en het eerste telefoontje leverde mogelijk goed nieuws op. Ze belde met het bedrijf wat de badkamer ruim vijf jaar geleden heeft geplaatst en heeft het probleem doorgegeven. Ze hadden al snel alle gegevens uit hun systeem opgehaald en konden dus op basis van de beschrijving van het probleem een voorzichtige analyse maken.

Het goede nieuws is dat het erop lijkt dat de lekkage zit in de afvoer onder het bad. Als dat zo is dan is de reparatie waarschijnlijk eenvoudig en niet al te ingrijpend, het bad moet dan wel los worden gemaakt maar omdat dat op de vloer staat en niet is ingebouwd is dat niet zo’n groot probleem. Het wordt een stuk minder als het probleem daar niet zit, want dan moet er waarschijnlijk gebroken gaan worden en wordt de reparatie een heel stuk ingrijpender.

Via de telefoon kon er geen uitsluitsel worden gegeven en aanstaande woensdag komt er daarom iemand om te kijken. Dan horen we meer, tot dan is het afwachten en het bad niet gebruiken…

Eerste vakantiedag en goed nieuws

Geplaatst op 13 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 15, 2022

Eigenlijk had ik vandaag gewoon moeten werken maar vanwege de perikelen met het bad en de tijdstippen waarop we onze katten vandaag bij de opvang in Rijnsaterwoude kunnen brengen heb ik maandag besloten om vandaag toch ook maar vrij te nemen. En daarmee is dit dus de eerste dag van mijn vakantie.

We hebben voor onze katten weer opvang geregeld en dat is zoals gezegd bij een katten opvang in Rijnsaterwoude. Niet naast de deur maar het is op dit moment simpelweg de dichtstbijzijnde opvang voor katten. Bovendien hebben we ervaring met dit katten-pension want ook tijdens onze laatste vakantie, die toevallig ook naar Curaçao ging, hebben we onze katten daar gebracht. Het enige probleem was dat er vaste tijden zijn om de a katten te brengen en dat was vanmorgen tussen half negen en tien.

Toevallig hadden we vandaag ook Maas om op te passen, en die ging dus maar mee naar de katten opvang. Hij vermaakte zich in eerste instantie door onze piepende katten, die we samen in een grote katten kooi hadden gezet, antwoord te geven door terug te piepen, maar al snel viel hij achterin de auto in slaap. De katten leverden we af bij Kat & Ko, waar Leny en nog een oudere dame ons garandeerden dat er goed voor ze gezorgd zou gaan worden.

in de middag kwam er iemand van het badkamer-bedrijf om naar de lekkage te kijken en die bevestigde de via de telefoon al geopperde analyse. Het was de afvoer onder het bad en die kon door het bad los te halen simpel worden gerepareerd, er hoefde geen vloer te worden opengebroken. Dat was een pak van ons hart, we hebben nog wel een test periode om te zien of de reparatie inderdaad afdoende is maar als er geen problemen meer optreden komt de monteur nog een keer terug om het bad weer af te kitten, waarmee het dan ook weer vast staat.

Een pak van ons hart, we kunnen nu morgen met een gerust hart op vakantie.

Weer op weg naar Curaçao

Geplaatst op 14 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 15, 2022

Vanmorgen vroeg stond alles gepakt voor onze vakantie op Curaçao die zou beginnen met vlucht OR361 van Tui Fly, van Schiphol naar de luchthaven HATO op Curaçao. Vanwege de Corona-perikelen waren we al gewaarschuwd niet te laat naar Schiphol te vertrekken en daarom stond Robin al om kwart voor zeven voor de deur om ons weg te brengen.

Op Schiphol was het inderdaad erg druk en het was ook nog eens lastig om de hele check-in te voltooien omdat je allemaal extra documenten nodig had die gecontroleerd moesten worden. Al met al duurde het hele proces meer dan een uur, maar om kwart over acht zaten we dan eindelijk in de lounge aan een bakkie en een licht ontbijt. Om kwart over negenen wandelden we naar gate G5 waar we nog een minuut of tien moesten wachten voordat het board en begon.

Voor vertrek hadden we nog een kwartiertje vertraging omdat er extra brandstof moest worden geladen, het toestel was zwaarder beladen dan gepland. De vlucht was lang, negen en een half uur, maar alles verliep heel soepeltjes en we hadden ook weer gekozen voor de DeLuxe tickets (een soort van minimale business-class maar redelijk comfortabel). Het filmaanbod was matig maar over eten en drinken hadden we geen klagen. Er werd vrijwel ieder half uur gevraagd of we nog wat wilden drinken, er waren twee maaltijden en daar tussendoor kregen we ook om de haverklap snacks aangeboden. We grapten nog tegen de stewardess dat we nu snapten waarom het vliegtuig te zwaar beladen was…

Aangekomen op HATO om half drie ‘s middags was het met onze mazzel wel op vandaag. Het begon met lang wachten voordat onze bus naar het hotel vertrok, waarbij de chauffeur onze namen in eerste instantie niet kon vinden op zijn lijst. De busrit duurde langer dan verwacht maar om even over vier in de middag arriveerden we eindelijk in het Kontiki Beach Resort. We kregen een kamer die niet op een erg gunstige plaats ligt, weliswaar aan de strand kant maar ook naast de grote parkeerplaats, en aan de schaduwkant waardoor ons terras geen zon heeft. We wilden tijdens het inchecken een rekening openen met onze creditcards voor onze verblijfskosten, maar zowel de kaart van Riet als die van mij gaf aan dat de pincode niet klopte. Gelukkig kon dat met een handtekening worden rechtgezet zodat als het goed is de betaling geregeld is.

We wilden toch maar geld gaan pinnen voor het geval dat die creditcards meer problemen zouden geven, maar wat denk je: alle pinautomaten weigerden mijn kaart! We wilden wat gaan drinken en iets eten, maar bij drie bars kregen we te horen dat de keuken al dicht was. En het was pas zes uur! Bij een restaurant wilden we niet gaan zitten want we wilden na het vele eten op de vlucht niet een volledige maaltijd, en bovendien wisten we niet of we wel konden betalen want voor hetzelfde geld werkte mijn pinpas daar ook niet…

Uiteindelijk vonden we een bar op het strand naast dat van ons hotel (wat overigens ook bij hetzelfde complex hoort), en daar konden we behalve wat drinken ook nog kiezen uit diverse snacks, en het werd een portie mini-frikadellen. Laat werd het niet, want het tijdsverschil tussen Curaçao en Nederland is zes uur. Om acht uur ‘s avonds voelde het dus voor ons nog aan als twee uur ‘s nachts, dus om half negen lagen we allebei op bed…

Eerste stranddag

Geplaatst op 15 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 25, 2022

De dag begon goed want het eerste wat ik deed was de RABO-app gebruiken om te kijken waarom mijn kaart was geweigerd bij alle flappentaps. Het raadsel werd meteen opgelost, ik had de verkeerde bankpas (ik heb er twee waarvan ik er een nooit gebruik) geactiveerd voor gebruik in Midden- en Zuid-Amerika. Dat kon meteen online worden rechtgezet, en bovendien bleek wat later vanochtend dat we met de pas van Riet wel gewoon geld kregen. Belangrijkste probleem dus opgelost.

We waren allebei erg vroeg op vanwege de jetlag (ik al om drie uur, met daarna nog af en toe wat slaapmomentjes), dus we zaten al om half acht aan het ontbijt. Dat was deze keer niet het buffet wat we gewend waren op vorige vakanties maar á la carte. Riet koos voor croissants, ikzelf ging voor het “luxe ontbijt”, wat bestond uit allemaal kleine beetjes van zowat het hele ontbijt menu. Het was allemaal prima maar we misten toch een beetje het buffet. De reden dat er geen buffet meer is is simpelweg omdat het gebouwtje waar dat stond er niet meer is. Aan de rand van het resort worden nu namelijk hele luxe appartementen gebouwd, en er staat dus nu pal naast het terras waar het restaurant van het resort is een kolos van drie verdiepingen, tot aan het begin van Mambo Beach:

Na het ontbijt was het tijd voor het strand. Het was zonnig en warm (rond de 28 graden) en dus prima uit te houden. Ook op het strand van Cabana is het een en ander veranderd, met name voor wat betreft het bestellen van eten en drankjes.

De dames van de bediening lopen nog steeds rond en daar kun je je bestelling opgeven, maar het kan ook automatisch. Er hangt bij alle parasols nu een kaart met daarop een QR-code die je met je smartphone kunt scannen. Daarmee kun je dan een website openen die het hele menu bevat en waarmee je direct kunt bestellen en betalen. De code geeft ook nog eens aan waar je precies zit dus je bestelling wordt even later keurig bezorgd.

in de middag spendeerden we nog wat tijd met lezen op het terras van ons appartementje, terwijl de housekeeping binnen zorgde voor opgemaakte bedden en schone handdoeken. Tegen half vijf werd het tijd voor een biertje en een wijntje in de sportsbar, waarna we naar Mambo Boulevard liepen om te gaan eten bij de Mexicaan. Die kenden we nog van onze vorige bezoeken en het was alweer uitstekend eten.

En ook vanavond werd het niet laat want het vroege opstaan van vanochtend hakte er toch wel stevig in, en dus lagen we om half tien al in ons mandje.

Boodschappen en strand

Geplaatst op 16 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 25, 2022

We lagen allebei vroeg gisteravond, maar van een ongestoorde nachtrust kwam niet veel terecht en dat had nou eens niks te maken met de jetlag. We sliepen allebei al toen we om een uur of half tien werden gewekt door de geluiden van een evenement op het strand. Blijkbaar was er een house-party aan de gang, met een oorverdovende eentonige bonk, een continue bas-loopje van drie noten en daaroverheen een schreeuwende DJ. Het klonk zo hard door in onze kamer (die aan de strand-kant van het resort ligt) dat slapen er zeker voor mij niet meer in zat. Vertwijfeld vroegen we ons af hoe lang dit zou doorgaan, en het antwoord bleek te zijn tot half drie…

ik heb uiteindelijk nog wel wat geslapen dankzij mijn koptelefoon die omgevingsgeluiden kan uitschakelen. Daarmee had ik wel de stilte maar erg comfortabel slaapt het natuurlijk niet met zo’n ding op je kop. Riet had gelukkig meer geslapen, alhoewel die er later in de nacht ook nog wakker van werd en zelfs een tijdje buiten op ons terras is gaan zitten. En vanwege de jetlag waren we ondanks de verstoorde nachtrust toch ook weer allebei vroeg wakker.

Geen lekker begin van de dag dus, en ook het weer werkte niet mee. De temperatuur was prima, dik achtentwintig graden, maar het was ‘s morgens zwaar bewolkt en er stond erg veel wind. We besloten daarom niet naar het strand te gaan maar naar het op anderhalve kilometer afstand gelegen supermarktje te wandelen voor wat inkopen (hoofdzakelijk snacks en drank). Dat supermarktje kenden we van onze vorige bezoeken, en we gingen er ook nu weer naar toe omdat het simpelweg het dichtstbij gelegen supermarktje is.

Terug in het resort met onze inkopen was het zonnetje weer verschenen en gingen we alsnog naar het strand. Aan het eind van de middag deden we eerst een drankje bij de sportsbar van het resort maar daar was het zo ongezellig dat we besloten om maar eens ergens anders te gaan kijken. Die bar voorziet de strandbezoekers van hun natje en droogje, maar er zit bijna nooit iemand aan de bar. Gelukkig vonden we aan de Mambo Boulevard de bar Bonita, ook op het strand, en daar was het een stuk gezelliger. Na het menu bekeken te hebben besloten we er gelijk maar te eten ook, en dat was een goed besluit want de hamburger en de chicken wings waren voortreffelijk.

We eindigden net als de vorige twee avonden weer in de Mood bar op het strand naast ons resort waar we weer aan de cocktails gingen. Ik had twee keer dezelfde, een Espresso Martini, die Riet even proefde en spontaan besloot dat dit haar cocktail voor morgenavond gaat worden. Wordt dus vervolgd…

Sombere dag

Geplaatst op 17 april 2022 door Willem van den Kerkhoffapril 25, 2022

Het weerbericht had het al voorspeld, het zou vandaag een zwaar bewolkte dag worden met heel veel wind. Dat merkten we al heel vroeg want ik werd al om half zes vanmorgen wakker van een zware onweersbui. Het goot echt met bakken uit de hemel, en hoewel het de rest van de dag niet meer heeft geregend bleef de lucht de hele dag dreigend en er stond een bij vlagen een stormachtige wind.

Het ontbijt had vandaag een Paastintje, er waren versieringen aangebracht en we kregen een champagne flute. We zaten dus al vroeg aan de drank vandaag.

Vanwege het weer dus geen stranddag, en er was verder ook niets te doen want vanwege de Pasen waren vrijwel alle winkels dicht. Het dagje Willemstad hebben we daarom maar uitgesteld en verder hebben we de hele dag ook eigenlijk weinig gedaan behalve lekker lezen op ons terras. Gewandeld hebben we nog wel, want we hadden trek in een softijsje. Aan het andere eind van de Mambo Boulevard is een ijswinkel en die was gelukkig wel open.

’s Avonds wandelden we weer naar Mambo Boulevard om wat te gaan eten. Het idee was de Italiaan maar toen we langs de Mexicaan liepen herinnerde Riet zich de kipsaté die ze daar gisteren had gezien. Het werd dus toch weer de Mexicaan, voor de tweede dag op rij. En als het aan mij ligt gaan we daar nog wel een keer naar toe want ik heb de Fajita’s nog niet gehad…