Omdat ik weet hoe lastig het is in Maleisië, zelfs in een wereldstad als Kuala Lumpur, om kleren te krijgen in de maten die geschikt zijn voor ons abnormaal grote Nederlanders (vinden ze hier tenminste) had ik voordat ik vertrok in Nederland nog gauw even twee nieuwe broeken gekocht.

Op zich niet opzienbarend, ware het niet dat ik er de laatste tijd een flink probleem mee heb. Ik ben namelijk sinds ik hier ben een kilootje of zeven, acht afgevallen. Nee, dat is geen grap, ik eet me hier de schompes aan het fruit en de salades, ik drink liters water en naast het gebruikelijke sporten wandel ik ook nog eens heel erg veel. En dat levert blijkbaar een behoorlijke verbetering van mijn BMI op.

Allemaal gunstig, aangezien ik volgens de dokter te zwaar was en nodig op mijn cholesterol moest letten, maar nu zat ik dus met twee nieuwe broeken die veel te wijd waren. Gelukkig zit er in het pand waar ik werk een kleermaker en ik ben daar vandaag eens langs geweest om te vragen of hij iets aan dit probleem kon doen.

Geen enkel probleem, de band moest van beide ruim een inch (twee en een halve centimeter) ingenomen worden. Toen ik vroeg wat me dat ging kosten zei hij twintig ringgit (nog geen vijf euro). “Per stuk?” vroeg ik. “Nee, voor allebei,” zei die. En een paar gaten extra in mijn riem prikken deed hij er dan wel voor niks bij…