In de speurtocht naar een iPad 2 was Riet vandaag zelfs bereid tot een tochtje naar de Mid-Valley Mall, een reusachtig winkelcentrum aan de andere kant van de stad. Daar waren we pas één keer eerder geweest, bij onze introductiedag, en Riet, die al van nature een hekel aan winkelen heeft, vond het niks.
Er komen was weer een hele toestand want de TomTom had weer eens de nodige problemen. Om bij Mid Valley te komen wilde onze elektronische gids ons weer eens via KL Sentral sturen en aangezien daar zwaar wordt gewerkt zijn er een aantal straten compleet veranderd. Het probleem was dat de TomTom ons een straat in wilde hebben die gewijzigd was in een brede verkeersader die nu eenrichtingsverkeer was, onze kant op en dus precies verkeerd om.
Omdat we inmiddels bekend zijn met de nukken van de TomTom die dan constant aanwijzingen geeft om je weer op die verkeerde weg terug te krijgen reden we gewoon een stuk de verkeerde kant op tot we een andere route kregen.
Bijna ter plekke misten we ook nog eens de afslag wat ons een extra rondje opleverde maar we kwamen er tenslotte toch. Tevergeefs voor wat betreft het uiteindelijke doel want allebei de Apple Stores hadden al een bord neergezet voor de deur met “iPad 2 Sold Out!”.
Toch was de tocht niet voor niks, we vonden een aantal winkels met merkkleding voor belachelijk lage prijzen vergeleken met Nederland. En het prijzenbeleid is hier af en toe toch al niet te volgen, in positieve zin wel te verstaan. Ik wilde een broek kopen die 120 Ringgit kostte, maar de verkoopster maakte me er op attent dat als ik er een Polo shirt bij kocht dat ik dan vijftig procent korting kreeg op allebei. Zo had ik dus uiteindelijk een broek en een Polo shirt voor 100 Ringgit, minder dan wanneer ik alleen de broek had gekocht…
mee is meteen het aardigste aspect van die club verteld, want die is namelijk gevestigd op de 41e en 42e verdieping van een van de torens van de Petronas Twin Towers. En omdat ik daar nog nooit in de Towers was geweest was ik heel erg nieuwsgierig.
Had ik in Rusland regelmatig bezoekers in exotische streken (Brunei, België, de Verenigde Staten, Thailand), hier dus alleen maar Nederland en Maleisië. En als ik de Maleisische gegevens bekijk zie ik dat we dat dus zelf zijn geweest. Niks geen onbekenden dus.
De rest van het programma zal me eigenlijk een zorg zijn. Thin Lizzy is misschien nog wel leuk omdat het jeugdsentiment is, maar laten we eerlijk zijn, na het verscheiden van Phil Lynott (God hebbe zijn ziel maar ik denk het niet) is dat toch niet meer hetzelfde. Ik ga dus alleen maar op zondag, de andere twee dagen geloof ik wel, al had ik op zaterdag graag de Ringo Starr band gezien. Ook al weer jeugdsentiment ja, en wat dan nog???
Desondanks bereikten we de noordgrens van de stad halverwege de middag met inmiddels weer schitterend weer en dat kwam goed uit want we wilden voordat we naar huis terug zouden rijden eerst nog een bezoek brengen aan de Batu Caves.
Ik trof de Chinese tempel nog net zo aan als zes jaar geleden, en ook de straatjes waren niets veranderd.
We waren blijkbaar veel te vroeg, om half zes, er waren pas een paar tentjes open en de meeste kooplui waren net begonnen om hun kraam op te zetten. We besloten dus eerst maar een biertje te gaan doen in het Holiday Inn hotel.
De geplande reisduur was een uur of vier, en omdat we onderweg nog een keer stopten werd dat ruim vier en een half uur.
Zelf ben ik altijd te porren voor een goeie curry maar omdat Riet er niet van houdt komt het er eigenlijk nooit van. Ik had vooraf geïnformeerd voor een goed restaurant en dat het werd dus Bombay Palace aan de Jalan Tun Razak.
Het ene na het andere parkeerterrein was al afgesloten en uiteindelijk moesten we parkeren helemaal aan de andere kant van het circuit. We moeten een wereldrecord hebben gelopen maar desondanks waren we toch te laat voor de start. We kwamen dik onder het zweet aan terwijl de derde ronde al was ingegaan. Erg jammer natuurlijk maar uiteindelijk hebben we ons toch heel best vermaakt.
Gisteravond was er onze gebruikelijke bezoek aan de “7AteNin9” waar niet alleen de vaste klanten maar ook een paar van mijn collega’s uit Manila aanwezig waren. Erg leuk want nu kon Riet gelijk even kennis maken met mijn nieuwe baas Mike, met onze grote baas Antoine en met nog een paar mensen die we in Manila vast en zeker meer gaan zien.