In december had ik twee dozen meegekregen met daarin DVD’s met twee seizoenen van een mij onbekende serie, maar volgens mijn jongste zoon een echte aanrader. Tot nu toe heb ik nog geen gelegenheid (of zin) gehad om er eens naar te kijken maar omdat ik gistermiddag effe niks te doen had besloot ik om maar eens te kijken wat het was.

Ik bekeek dus de eerste aflevering van “Dexter” en eerlijk gezegd, ik vond het niet echt sensationeel. Ik dommelde zelfs halverwege op de bank weg, dus dat zegt wel genoeg denk ik. Het begon ook al meteen grof, met wat de hoofdpersoon bleek te zijn die iemand om zeep hielp met wat op een boormachine leek.

Niet helemaal mijn mijn smaak (ik weiger nog steeds hardnekkig om die imbeciele uitdrukking “mijn ding” te gebruiken), maar na een korte pauze op het balkon besloot ik om toch nog maar een aflevering te kijken.

Een tweede kans als het ware dus. En het is nu zondagavond en ik heb net de twaalfde aflevering gekeken…