Dit weekend was in Weert in Noord-Limburg weer het drie-daagse Bospop festival, en ik had een kaart geregeld voor de zondag.

Martin besloot deze week om met me mee te gaan voor de gezelligheid en samen vertrokken we rond een uur of een vanmiddag richting Weert. De muziek was al begonnen toen we aankwamen maar we hadden nog niks gemist van hetgeen we wilden zien. Of liever gezegd wat ik wilde zien want voor Martin was het allemaal redelijk onbekend.

Na een paar opwarmertjes, niet echt veel van mijn gading trouwens, begon om kwart voor zes Thin Lizzy. Hoewel ze nooit meer de oude zijn geworden na het overlijden van frontman Phil Lynott treden ze in wisselende samenstelling nog steeds op, als een soort coverband van hun eigen muziek want iets nieuws doen ze al jaren niet meer. Ze hebben nu zelfs een bassist die een regelrechte Lynott kloon is en daar ook erg zijn best voor doet. Het maakt het een beetje een karikatuur van de oude Thin Lizzy, maar desondanks zijn de ouwe nummers nog steeds heel best aan te horen.

Tussendoor bezochten we nog even de Walter Trout band en daarna was de beurt aan de Black Country Communion, een band rond bassist Glen Hughes en gitarist Joe Bonamassa. Het moet gezegd, het stond als een huis en klonk erg goed. Het publiek was dan ook erg enthousiast, maar het meest verbazend voor ons waren twee oudere heren (mijn leeftijd dus…) die met plastic gitaren het hele optreden mee stonden te “spelen”. Ik heb Martin gevraagd me onmiddellijk te laten opsluiten als ik ook dergelijke neigingen ga krijgen…

De afsluiter was mijn favoriete band Dream Theater en dat was weergaloos! Dit is de eerste tournee met de nieuwe drummer en het is duidelijk dat de vervanging van de originele drummer geen enkel effect op de muziek heeft. De setlist bevatte een paar verrassende nummers, en er waren ook wat technische problemen maar de muziek is nog steeds fenomenaal.

Het optreden van Dream Theater was pas om half een afgelopen en het werd dus een latertje, we waren om drie uur vannacht thuis.