Dit was al weer onze laatste dag in Manila, we zijn rond het middaguur naar de luchthaven NAIA (Ninoy Aquino International Airport) vertrokken voor onze terugvlucht naar Kuala Lumpur en we waren vanavond om een uur of half negen thuis. Dat had makkelijk een uur eerder kunnen zijn maar uiteraard kwam onze taxi vanaf de luchthaven helemaal vast te zitten in de avondspits in het centrum van Kuala Lumpur.

Voor Riet was het de eerste kennismaking met Manila en die is door de vele regen vanwege de passerende tyfoon flink tegengevallen. Het is op dit moment regenseizoen op de Filipijnen en dus was het niet helemaal onverwachts maar zelfs voor mij was het de eerste keer dat ik hiermee werd geconfronteerd. En het idee dat er per jaar zo’n vijftien tot twintig van die tyfoons passeren is natuurlijk niet meteen een opsteker…

De eerste indruk van de stad was er ook een van gemengde gevoelens. Manila is niet te vergelijken met Kuala Lumpur want Maleisië is een van de meest welvarende landen in Zuid-Oost Azië terwijl de Filipijnen echt nog behoren tot de Derde-wereld landen. Er is heel veel armoede en dat is duidelijk te zien in de stad waar moderne wijken met wolkenkrabbers staan naast enorme wijken waar golfplaat, hout en karton de belangrijkste bouwmaterialen zijn.

Er staat tegenover dat de internationale gemeenschap er veel socialer is dan in Kuala Lumpur waar je toch veel meer op jezelf bent aangewezen. In Manila woont iedereen zo’n beetje in dezelfde wijk en er zijn vooral voor Riet heel veel verenigingen en als ze dat wil genoeg dingen te doen. En verder is er ook alles wat we hier hebben, dus dat wordt geen enkel probleem. Het enige waar we schijnbaar aan zullen moeten gaan wennen is een Tippi Wan in huis…