Eindelijk weer eens een normale werkdag! ‘s Morgens om zeven uur de metro naar KL Sentral, kwart over zeven de shuttlebus naar Damansara, en daar gewoon de hele dag gewerkt.

Dat klinkt niet zo vreemd maar de laatste tijd is het dat wel. Toen we ruim twee weken geleden terug kwamen uit Nederland ging ik in eerste instantie ook “gewoon” zo aan het werk maar het normale ritme werd meteen getorpedeerd omdat ik op stel en sprong moest gaan regelen om nog diezelfde donderdag naar Manila te vertrekken. De week daarop heb ik in Manila gewerkt, en afgelopen maandag weliswaar in Kuala Lumpur maar niet in het gebruikelijke kantoor.

Een deel van ons project wordt namelijk uitgevoerd door een bedrijf wat Cameron heet, en hun kantoor is ook in Kuala Lumpur gevestigd. Omdat het noodzakelijk is dat ik daar ook af en toe tijd doorbreng zit ik dus af en toe daar op kantoor, zoals dus afgelopen maandag. Dat kantoor zit trouwens op een voor mij wel heel gunstige plek, vlak naast de Petronas Twin Towers op tien minuutjes lopen vanaf onze flat.

De baas vindt dat wij allemaal daar wat nadrukkelijker aanwezig moeten zijn, en waarschijnlijk zit ik de komende twee maanden dus regelmatig daar in plaats van mijn normale werkplek in Damansara. En dat betekent met tien minuutjes thuis in plaats van dik een half uur met een bus en de metro…