We hebben er de afgelopen tijd nauwelijks last van gehad op een incidentele bijt na maar nu lijkt het wel of we een heuse muggenplaag hebben. Het is eigenlijk deze week pas begonnen toen we opeens ontdekten dat we weer regelmatig besprongen werden door bijtgrage en vrijwel onzichtbare lastpakken.

Riet leeft zo’n beetje op het balkon en die heeft er dus de meeste last van want daar zitten de meesten. Eergisteren werd ze omzwermd door vijf exemplaren tegelijk die veel weg hadden van Japanse zelfmoordpiloten want ondanks het wanhopige meppen van Riet en haar kreten van “Wegwezen! Ik heb ge-Deet!” bleven ze aanvallen. Gisteren was het zelfs zo erg dat ik toen ik achter Riet naar buiten stapte twee exemplaren als bij toverslag op haar elleboog en haar onderbeen zag verschijnen.

Er zijn er inmiddels al heel wat platgemept maar het probleem is dat je ze eerst moet zien. En als dat het geval is dan ben je meestal al te laat, zoals in mijn geval toen ik dinsdag wakker werd en er een zag opstijgen vanaf mijn arm. Eergisteren werd ik te grazen genomen in de computerkamer, twee bulten op mijn wang, maar deze had pech: ik had de spuitbus met verdelger naast me staan en ik besproeide haar (want het schijnt dat alleen vrouwtjes steken) in volle vlucht. Ze ging neer als een Messerschmidt door luchtafweer…

Desondanks laat Riet zich niet afschrikken en blijft gewoon met haar iPad op het balkon bivakkeren. Met als maatregelen een ventilator op volle kracht (daar kunnen ze niet tegenop) en voornoemde spuitbus binnen handbereik…