De twee werkdagen die ik had deze week gingen grotendeels op aan het regelen van allerlei zaken voor de verhuizing. Dat kon makkelijk want zowel in Maleisië als op de Filipijnen hadden heel veel mensen blijkbaar de hele week vrij genomen (ook op de Filipijnen waren er twee vrije dagen) en was het dus erg rustig wat het werk betreft.

Uiteraard krijg ik van diverse instanties hulp met het regelen van ons vertrek maar zoals altijd moet je alles in de gaten houden. Zo kreeg ik van de week bericht dat onze tickets geregeld waren voor onze transfer… van Miri naar Manila!

Maar we zitten helemaal niet in Miri, waar weliswaar ook een Shell kantoor is maar wat in het andere deel van Maleisië op meer dan duizend kilometer van Kuala Lumpur. “Sorry, foutje, we gaan het rechtzetten”…

Verder hebben we nog steeds niets gehoord van de verhuizers, zoals wanneer ze langs komen voor de inventarisatie van onze spullen. In antwoord op een mailtje van mij kreeg ik alleen te horen dat “alles onder controle is”. Het zal wel, maar we vertrekken over vier weken en ik heb liever maar een vaste afspraak.

Verder is er nog van alles te regelen op financieel gebied want we moeten nog uitvogelen hoe het moet met onze bankrekeningen hier. Opzeggen is niet handig want er moet na ons vertrek nog het een en ander op gestort worden, maar kunnen we deze rekeningen beheren vanuit het buitenland? Gelukkig wist een voormalige collega die een paar maanden geleden hetzelfde had wat we moeten doen, dus dat gaat hopelijk goed komen.

En het hoogtepunt van de dag, dat kon ik er nog net bij hebben, verschijnt ‘s avonds de shuttlebus drie kwartier te laat bij het kantoor. Wat blijkt, de dienstregeling was veranderd vanwege de “feestweek” en ze hadden dus doodleuk een paar bussen laten vervallen. Had misschien handig geweest als ze dat ook aan iedereen hadden meegedeeld…