Bij het doorlopen van de berichten die ik het afgelopen jaar heb geschreven over Maleisië en ons verblijf hier verbaasde het me te zien dat er een onderwerp is wat ik nog niet heb aangeroerd. Dat onderwerp is heel  typerend en je wordt er vrijwel iedere dag mee geconfronteerd, dus ik moet dat gauw goed maken.

Het gaat over het feit dat de Maleisiërs enorme zoetekauwen zijn. Het is werkelijk onvoorstelbaar maar zowat alles wat ze eten en drinken wordt aangezoet. Het eerste wat je leert is dat als je een versgeperst vruchtensapje besteld dat je erbij moet zeggen dat je geen toegevoegde suiker wilt want anders gooien ze er een handvol in. En vaak heb je die mogelijkheid niet eens want als ze schenken uit voorgeperste kannen dan is meestal de suiker al toegevoegd. Er zijn overal stalletjes te vinden met cupcakes, en de felle kleuren van het glazuur doen je vullingen rammelen in je mond, alleen al bij het zien ervan.

Het Maleise eten is dan ook in het algemeen een behoorlijk bedreiging voor je cholesterol gehalte, en als je daar zoals ik voorzichtig mee moet zijn dan moet je dus goed uitkijken wat je eet. Het populaire gerecht Nasi Lemak bijvoorbeeld is een echte calorieënbom, en eigenlijk zijn alle gerechten met rijst dat want ze koken de rijst niet in water maar in kokosmelk.

Toegegeven, het maakt het allemaal heel erg smakelijk, zeker voor zoetekauwen zoals ik, maar het is wel een gevaar voor de volksgezondheid en dat wordt ook onderkend. Er zijn heel veel campagnes met betrekking tot gezonder eten, maar desondanks heeft Maleisië procentueel gezien het hoogste aantal diabetes patiënten in de wereld. En dat is geen wonder ook…