Bij alle winkelcentra in Manila is het betaald parkeren maar van de parkeertarieven hoef je hier niet wakker te liggen. Bij het Alabang Town Center betaal je twintig pesos voor de eerste vier uur en dat is omgerekend naar de huidige euro-koers tweeënveertig cent. Bij de Festival Mall is het iets duurder, daar ben je vijfentwintig pesos kwijt voor dezelfde parkeertijd. Mocht je snel even een boodschap willen doen dan is er helemaal niks aan de hand want het eerste kwartier is vrijwel altijd gratis.

Er staan als je de parkeerterreinen oprijdt hokjes met (meestal) vriendelijk meisjes die je kenteken noteren en de tijd dat je arriveert, en met dat bonnetje reken je als je het parkeerterrein verlaat bij datzelfde hokje weer af. Dat alles is als het druk is nogal een tijdrovende klus omdat het schrijven van die bonnetjes met de hand gaat, en om de een of andere reden heeft geen enkele Filipino automobilist die betaald het nogal voor de hand liggende bedrag bij de hand.

Bij het Alabang Town Center zijn ze al bijna drie jaar bezig daar iets aan te doen in de vorm van automaten die bij het hokje staan, daar druk je op een knop en er komt een parkeerkaart uit. Voor Nederlanders de gewoonste zaak van de wereld maar hier een onbekend fenomeen en er zijn dus de nodige problemen mee geweest waarvan sommige zoals gewoonlijk weer ronduit lachwekkend.

De eerste automaten functioneerden blijkbaar erg slecht en ze waren om de haverklap buiten werking. Niet verwonderlijk dus dat die na amper een half jaar al weer werden weggehaald. Daar kwam nog bij dat de automaten nogal onhandig geplaatst waren. Vlak ervoor moest je een bocht maken en om schade te vermijden kwam je meestal zodanig uit dat je vanuit de auto amper bij de automaat kon. Er stond dan ook altijd iemand bij die voor je op de knop drukte en je de kaart aangaf.

Vorige jaar om deze tijd zagen we dat er aanstalten werden gemaakt om een nieuw systeem aan te leggen en “low and behold”, het is deze week al in gebruik genomen! Vanmorgen had ik het genoegen voor de eerste keer gebruik te mogen maken van het nieuwe, volledig automatische systeem.

Nou ja, “volledig”, je kunt nog steeds niet bij een automaat betalen, dat moet nog steeds bij het vriendelijke meisje in het hokje wat de kaart in een machine stopt die aangeeft hoeveel er betaald moet worden. En dat is bijna altijd hetzelfde bedrag, twintig pesos.

Oh ja, en de automaten staan op de zelfde plek als waar de vorige automaten stonden en vanuit de auto kun je dus nog steeds amper bij. Er staat dus nog steeds een mannetje naast wat op de knop drukt en de kaart aangeeft…