Koningsdag gaat hier op de Filipijnen niet ongemerkt voorbij. Zoals gebruikelijk is er voor de hier wonende Nederlanders een receptie op de Nederlandse Ambassade en Riet en ik zijn daar vanavond samen met onze ook in Alabang wonende vrienden Astrid en Ronald naar toe geweest.

Bij aankomst om half zeven bij de Ambassade stond er een lange rij wachtenden voor de ingang, want de ontvangst was zoals gewoonlijk officieel, de ambassadeur en haar familie staan keurig op een rijtje opgesteld om iedereen persoonlijk te begroeten.

We hadden meteen bij binnenkomst na het tonen van onze uitnodiging een oranje waaier uitgereikt gekregen met daarop twee coupletten van het Wilhelmus geprint, want de avond werd traditie-getrouw geopend met het zingen van de beide volksliederen, eerst het Filipino volkslied en daarna het Nederlandse.

Na de onvermijdelijke toespraak (blablablabla…) begon dan eindelijk de receptie die gehouden werd in de enorme tuin van de gigantische villa die de ambstwoning is van de ambassadeur. Er waren minstens tweehonderd gasten aanwezig, uiteraard veel Nederlanders maar toch ook veel Filipino’s en genodigden uit andere landen.

Wij namen net als vorig jaar plaats bij de kraam van Heineken waar tot onze teleurstelling alleen bier uit blik werd geschonken en niet uit de aanwezige vaatjes. Voor de beide dames was er ook een teleurstelling want het doek waarop diverse Nederlandse snacks stonden afgebeeld bleek een reclameposter te zijn. Geen frikadellen dus…

En dat waren niet eens de enige teleurstellingen. Het buffet bleek grotendeels te bestaan uit Japans eten, sushi en meer van die zooi, en we konden nergens haring, bitterballen of paling ontdekken. Ronald en ik zagen een gegeven moment wel een schaal langs met nog enkele toastjes met paling langskomen maar Riet en Astrid hebben die gemist. Bitterballen bleken wel aanwezig aan de andere kant van de tuin maar toen we daar gingen kijken was er niks meer. En haring (voor Ronald) hebben we helemaal niet gezien.

Gelukkig (voor mij) was er wel een stand van Magnum, met ijs uiteraard. En wel heel bijzonder ijs, want ze hadden “kale” Magnums (vanille of chocolade) die je naar keuze in warme witte, lichte of donkere chocola kon laten dopen. Ik heb me ingehouden, ik heb er maar twee op.

We besloten de avond in stijl, met een glaasje Oranjebitter. Op onze Koningin (want die is voor Feyenoord).