Het hebben van een bankrekening is hier lang niet voor iedereen zo gewoon want op de Filipijnen heeft maar een op de drie mensen een bankrekening. Op zich is het logisch dat in een land waarin zoveel mensen onder de armoede-grens leven, veel mensen hebben amper een inkomen en hebben dus helemaal niets aan een bankrekening.

Toch zie je dat mensen met een regelmatig inkomen steeds meer gebruik gaan maken van de diensten van een bank, en dat is voornamelijk voor de veiligheid. Onze hulp Estela voelt zich nooit op haar gemak als ze haar salaris heeft gehad en ze met dat geld op zak in het weekend naar huis gaat. Desondanks heeft ze al herhaaldelijk ons aanbod om een bankrekening voor haar te regelen afgeslagen, want ze vertrouwt banken niet helemaal en veel Filipino’s hebben het liefst hun geld contant.

Filipino’s lenen zich te pletter. Dat komt omdat ze al het geld wat ze in hun zak hebben opmaken, en vaak nog effe meer. Onze chauffeur Lito bijvoorbeeld heeft twee schoolgaande dochters waarvoor hij één keer per jaar schoolgeld moet betalen. Steevast komt hij bij ons een voorschot op zijn salaris lenen voor dat geld, terwijl hij het hele jaar weet dat het eraan zit te komen. Wij zouden zeggen, leg af en toe wat opzij voor dat schoolgeld maar nee hoor, alles gaat op. Hij vraagt ook vrijwel iedere maand al een paar dagen voor de officiële betaaldatum om zijn “wages”. “No budget, Ma’am”, oftewel zijn geld is al weer op terwijl hij voor een Filipino toch best redelijk verdient.

Als er geld wordt geleend dan gebeurd dat vrijwel nooit bij een bank maar vrijwel altijd in het informele circuit van familie en vrienden. Het blijkt uit onderzoek dat bijna de helft van de Filipino’s die het afgelopen jaar geld hebben geleend dat hebben gedaan bij familie en vrienden, en dat is zelfs een toename van bijna tien procent ten opzichte van vier jaar geleden.

Contant geld is hier dus nog steeds de norm, en vanwege de hoge kans op fraude met bankpassen en credit cards is dat maar langzaam aan het veranderen. Wij doen daar dus ook aan mee, wat voor Riet geen probleem is want die liep in Nederland ook altijd al met een volle portemonnee.

Voor mij was het in het begin flink wennen, want ik ben een echte “plastic betaler”…