Bij ons nieuwe huis komt een flinke tuin en dat is iets waar Riet en ik wel aan zullen moeten wennen. Hoewel we allebei nou niet bepaald begenadigd zijn met groene vingers hebben we al wel besloten dat we de nieuwe tuin niet zoals in ons huidige huis helemaal zullen laten betegelen. We willen deze keer toch wel een flink stuk met gras en perkjes voor planten, bloemen en boompjes, en we weten vrijwel zeker dat onze katten daar heel blij mee zullen zijn.

In ons huidige huis hebben we zowel de achtertuin als de voortuin vrijwel helemaal betegeld, op wat kleine gedeeltes na waar we wat struikgewas en achter een klein boompje hebben staan. De voortuin heeft maar een enkel klein perkje wat we eigenlijk alleen hebben laten aanleggen bij het bestraten omdat het anders helemaal zo’n kale bedoening zou worden. In het eenzame perkje werd een klein boompje geplant, en het geheel zag er zodanig uit dat het in de schoonfamilie al snel “het grafje” werd genoemd…

Het boompje werd echter in de loop der jaren steeds groter en bloeide ook ieder jaar prachtig met witte bloesems. Dat was maar een paar dagen maar het zag er toch ieder jaar weer prachtig uit voor zo lang als het duurde. Dit jaar hadden we er eigenlijk geen hoop meer op want de knoppen bleven wel erg lang uit. Wij dachten dat dat wel eens te maken zou kunnen hebben met al die chemische behandelingen die Riet op de bestrating had toegepast om het oprukkende mos tussen de stenen te verdelgen. De gebruikte vloeistoffen waren uiteraard de grond in gesijpeld en we dachten dat dat mogelijk de struik zo’n beetje om zeep had geholpen.

Maar twee weken geleden verschenen toch de eerste knoppen aan de takken en deze week stond de struik als vanouds weer in volle bloei, met prachtige witte bloesems. De laatste keer voor ons, maar misschien besluiten de nieuwe eigenaren de struik te laten staan en hopelijk bloeit de struik dan voor hen net zo mooi.