En alweer liep de wekker vroeg af want ik had met Sachin afgesproken dat ik om half zes mijn kast zou komen inruimen in ons gezamenlijke appartement. Dat ging allemaal probleemloos, ik heb wat kleren uit mijn koffer gehaald en in de kast opgehangen en neergelegd, en er was zelfs nog ruimte over voor mijn koffer. Ik kon overigens nog maar de helft van mijn kast gebruiken want van de andere helft is de sleutel weg. De deuren hebben namelijk verschillende sloten, niet erg handig, maar dat probleem los ik wel op als ik weer terug ben.

We liepen het korte stukje naar het restaurant voor het ontbijt waarna we naar de kantoorgebouwen wandelden, langs de fabriek. Het is op dat moment van de dag nog niet zo erg heet dus het was prima te doen. De ochtend hebben we nog zo goed mogelijk besteed want dit was waarschijnlijk onze laatste gelegenheid samen. In de toekomst vertrekt de een op dezelfde dag dat de ander aankomt en de kans bestaat dus dat we elkaar helemaal niet meer gaan zien. Een raar idee wel…

Overigens zagen we toen we langs de fabriek liepen nog een aardig fikkie, waarvan we niet konden zien wat er nu precies aan de hand was. Het kon een lek zijn ergens, maar het rook naar verbrande autobanden. We zijn er ook niet achter gekomen maar bij kantoor aangekomen bedekte de zwarte rook zowat de hele lucht. Wat het ook was, twee uur later was het uit.

Ik was van plan om om elf uur de shuttlebus terug naar het kamp te nemen zodat ik tijd had om mijn spullen op te halen uit mijn kamer, de sleutel in te leveren bij de receptie en dan nog een snelle lunch te nemen voordat om twaalf uur de bus naar de luchthaven vertrekt. Maar al wat er kwam, geen bus om elf uur en ook in het daaropvolgende kwartier niet. De eerstvolgende bus kwam pas om kwart over elf en dat betekende dat ik de lunch moest laten schieten.

De rit naar het vliegveld met de gepantserde bus duurde ruim vijf kwartier, een nogal ongemakkelijke rit over het slechte wegdek en iedereen zat te puffen in zijn kogelvrije vest. Vlak buiten de luchthaven werden we overgezet in taxi’s die ons verder naar de vertrekhal zouden brengen, maar dat ging niet zonder oponthoud. Bij de eerste controlepost moesten we onze paspoorten en tickets laten zien, en niet te geloven, twintig meter verderop bij een andere wachtpost weer!

Meteen daarna moesten we met tassen en koffers de taxi uit en een soort container in waarin een bagageband met röntgenapparaat bleek te staan. Mijn tas moest open maar de soldaat deed niet moeilijk, hij graaide wat rond (voor zover ik kon zien werd er niks gepikt, wat niet vanzelfsprekend schijnt te zijn) en ik mocht door. Aan de andere kant stonden de taxi’s weer te wachten en konden we weer verder.

Aangekomen bij de vertrekhal was er bij de deur weer een bagagecheck met een röntgenapparaat (“Laptop out! laptop out!”) voordat we konden inchecken bij de balie. Er stonden maar vier vluchten gepland dus het was overal erg rustig maar voor de incheckbalie (je gelooft het niet), was er weer een bagagecheck met een röntgenapparaat, nog geen twintig meter na de vorige! En het wordt nog gekker, want toen we na het inchecken doorliepen naar de paspoortcontrole was er weer een bagagecheck met een röntgenapparaat…

Daarna konden we dan toch zonder verder oponthoud doorlopen naar de gates, maar omdat we nog wat tijd hadden hebben we nog een uurtje doorgebracht in de business lounge. Terug bij de gate voor het instappen, je houdt het niet voor mogelijk, weer een bagagecheck met een röntgenapparaat! Gelukkig was dit de laatste en vlak daarna konden we het vliegtuig in.

De vlucht met FlyDubai duurde iets minder dan anderhalf uur. We kwamen aan bij Terminal 2, de thuisbasis van FlyDubai, maar voor ons heel ongunstig gelegen aan de andere kant van het vliegveld. Gelukkig bleek er een shuttlebus te rijden naar Terminal 1 waar ik moest zijn, en bij het vertrekpunt aangekomen kon ik gelijk instappen. Ik was toen alleen nog met Chobie die een andere bus moest hebben, dus ik moest snel afscheid nemen.

De bus reed helemaal rond het vliegveld en zette me zo rond half zeven plaatselijke tijd af bij Terminal 1 vanwaar mijn KLM vlucht om kwart voor een vannacht zal vertrekken. Het wordt dus nog een hele zit, en omdat ik niet met Emirates vlieg maar met KLM moet ik genoegen nemen met de KLM business lounge. Jaja, ik hou al op…