Vertellen over Irak kan niet zonder ooit te praten over religie want dat speelt in dit land een hele grote rol. En het is ook een van de grootste problemen van dit land want hoewel het land vrijwel helemaal islamitisch is is er toch verdeeldheid. Het noorden van het land is soennitisch terwijl het zuiden van het land, dat gedeelte dus waar wij zitten, sjiitisch is. En deze beide groeperingen kunnen heel slecht door één deur…

Hoewel de soennieten in feite in de minderheid zijn (minder dan 32 procent van de bevolking) hebben ze in het verleden de macht gehad, en daar waren de sjiieten (bijna 65 procent van de bevolking) allesbehalve blij mee. Op dit moment ligt dat anders, de grootste partij in het parlement is sjiitisch, evenals de huidige Premier. Deze politieke tegenstelling werkt ook door in de relatie van het zuiden met Basrah als belangrijkste stad met de hoofdstad Bagdad, wat hier gezien wordt als het bolwerk van de soennieten.

Dat religie ook in het dagelijks leven een belangrijke rol speelt merk ik iedere dag tussen de middag. Mijn twee Irakese teamleden rollen op een gegeven moment hun matje uit op de grond, trekken hun sokken en schoenen uit en knielen dan op het matje om hun gebeden op te zeggen. Ik heb er geen enkel probleem mee maar de eerste keer dat ik het zag wist ik niet precies hoe ik hiermee moest omgaan. Ik merkte al snel dat de andere Iraki’s gewoon doorgingen met hun dagelijkse bezigheden, dus ik doet dat ook en probeer er verder zo respectvol mogelijk mee om te gaan door niet te gaan zitten praten of bellen.

Er liggen hier in een ladekast een aantal attributen waarvan ik tot vandaag geen idee had wat het waren: een verzameling ronde en achthoekige stenen, van rode klei gemaakt en met een versiering erin gegraveerd. Een collega vertelde me dat dit gebedsstenen zijn die ze op de mat kunnen leggen bij het bidden. Tijdens het buigen komt hun voorhoofd dan niet op de grond maar op de gebedssteen. Weer wat geleerd…

De onderstaande foto is gemaakt in het KAZ kamp, voor het gebouw waar ik verblijf, onderweg naar het restaurant: