De weersverandering was van korte duur, vanmorgen was alles weer normaal en ik ben dan ook deze keer niet met de bus naar kantoor gegaan maar lopend, zoals ik gewend ben. Als ik zeg dat alles weer normaal is dan heb ik het alleen over het weer want de situatie in deze regio is op dit moment weer verre van normaal.

Tijdens mijn vorige rotatie braken er ongeveer een week voor mijn vertrek naar huis onlusten uit in en rond Basrah wat een gespannen situatie opleverde. Dat werkte ook door in het KAZ kamp, niet zozeer omdat we over onze veiligheid inzaten maar meer of we de luchthaven konden bereiken op de dag van vertrek en of onze vlucht dan ook wel zou gaan. Nog voordat ik vertrok stabiliseerde de situatie gelukkig en mijn vertrek verliep dan ook helemaal zonder problemen, afgezien van de omweg die ons transport maakte richting de luchthaven.

Het is ook een tijd redelijk rustig geweest maar een paar dagen geleden zijn er weer demonstraties aan de gang die steeds groter worden in aantal en omvang en die ook grimmiger worden. De onlusten spelen zich tot nu toe hoofdzakelijk af in de stad Basrah zelf en er zijn de afgelopen twee dagen al zes mensen doodgeschoten door de ordetroepen en er zijn al bijna honderd gewonden. De slachtoffers zijn allemaal demonstranten maar onder de gewonden zijn ook veel soldaten want de demonstranten laten zich bepaald niet onbetuigd met het gooien van handgranaten en Molotov-cocktails. Er zijn al verscheidene overheidsgebouwen in brand opgegaan en de situatie lijkt alleen maar erger te worden omdat de regering in plaats van de dialoog te zoeken steeds meer troepen stuurt.

Het conflict draait allemaal om het steeds slechter worden van de openbare voorzieningen. De stroom valt om de haverklap uit en het water wat uit de kraan komt is zo zout dat je jezelf er niet meer mee kunt wassen en of de was ermee doen. En dat, zo zeggen de demonstranten, terwijl deze regio de rijkste van heel Irak is met al die olie maar het meeste geld gaat naar Bagdad. De tegenstelling tussen de hoofdstad en Basrah wordt hiermee nog eens aangescherpt en de boodschap is duidelijk, de mensen hier hebben het helemaal gehad met de regering.

Laat ik duidelijk zijn, wij merken er hier op de KAZ fabriek nog steeds helemaal niks van, behalve dan wat randverschijnselen: collega’s die niet op hun werk konden komen en geen uitslag van het bloedonderzoek van afgelopen dinsdag omdat het laboratorium in Basrah is gesloten. En vanmiddag toen ik terug kwam van de lunch waren alle Irakezen op kantoor aan het inpakken, iedereen moest naar huis want de regering heeft voor heel Basrah een straatverbod ingesteld wat inging om drie uur vanmiddag. Dat laatste had overigens voor alle expats op kantoor nog een consequentie want ook de chauffeurs van de bussen die tussen het fabrieksterrein en het KAZ kamp rijden werden naar huis gestuurd. Dat betekende dus voor iedereen naar huis lopen vanavond, wat voor mij overigens geen probleem was want ik loop iedere middag al terug.

En waarachtig, weer is het dus onrustig vlak voor het moment dat ik vertrek want de planning is dat ik aanstaande zondag naar Dubai vlieg. Nou ja, tot nu toe gaan alle transporten naar de luchthaven gewoon door want daar schijnt weinig aan de hand te zijn. Alleen gaat het wel weer via een omweg, maar als dat alles is vind ik het prima…