Maleisië ligt in Zuid-Oost Azië, op ongeveer tien uur vliegen van Nederland. Op de wereldkaart hier beneden zie je Nederland rood en Maleisië donkerblauw. Zoals je ziet bestaat Maleisië eigenlijk uit twee delen, een deel dat ligt op wat vroeger het Indonesische eiland Borneo was, en het schiereiland waar wij gaan wonen, wat in het noorden grenst aan Thailand.
Maleisië zoals het nu bestaat is als staat opgericht in 1963, het schiereiland zelf werd in 1957 onafhankelijk nadat het een kolonie van Engeland was geweest onder de naam Malakka. Hoewel Maleis de officiële taal is spreken veel mensen Engels, en ook Chinees wordt veel gesproken. De belangrijkste godsdienst is de Islam (ruim 60% van de bevolking), gevolgd door het Boeddhisme (20%).
Wat het klimaat betreft, het is er tropisch en dus altijd warm, tussen de 27 en 34 graden, en vochtig. En als je zoals ik van Indonesisch eten houdt dan zit je gebeiteld daar, want de Maleise keuken lijkt heel erg op de Indonesische.
Net als Nederland is Maleisië een monarchie, maar er is een belangrijk verschil. Het schiereiland Malakka bestaat uit negen sultanaten, en uit die negen sultans wordt bij toerbeurt elke vijf jaar een nieuwe koning gekozen.
In 2003 ben ik voor het eerst in de Maleise hoofdstad Kuala Lumpur geweest voor mijn werk, en ik was enorm verbaasd over deze stad. Ik had zo’n hypermoderne stad niet verwacht in Zuid-Oost Azië, want ik wist niet beter of in dat deel van de wereld liep iedereen met een strooien hoed achter een ploeg met een buffel ervoor over eindeloze rijstvelden.
Onze vakantie in 2004 was dan ook niet helemaal toevallig een rondreis door Maleisië, waarbij we een goeie indruk hebben gekregen van dit prachtige land. En hoewel het toen nog helemaal niet van toepassing was zei ik meteen tegen Riet dat ik daar heel graag eens zou willen wonen en werken voor een paar jaar. Wist ik toen veel…
En nu gaat het dan gebeuren. Op dit moment weet ik eigenlijk nog helemaal niks omdat al het officiële papierwerk nog afgehandeld moet worden, dus als je vraagt wanneer we weggaan en waar we gaan wonen dan is het antwoord: “Geen idee”.
Voordat we vertrekken naar Maleisië moet er natuurlijk weer van alles geregeld worden en een van de vragen was “Wat doe ik met mijn motorfiets?”.
dat was meer dan de moeite waard! Ik had deze band uit San Francisco nog nooit live gezien en dat werd meer dan goed gemaakt. Wat een geweldig optreden en wat een geweldige sfeer bij de paar honderd fans. De hele nieuwe CD “X” werd gespeeld, aangevuld met wat ouder werk, en het hele optreden duurde daardoor dik twee uur. De mannen hadden er zelf duidelijk ook zin in, het was het eerste optreden van hun Europese tournee.
Dit weekend was er wisselend succes met het voetballen. Mijn zaterdagclub Quick Boys won de eerste competitiewedstrijd in Gouda, maar vanmiddag was er weer een nederlaag van Feyenoord tegen Ajax. Weliswaar niet helemaal onverwacht gezien het onderlinge verschil maar toch altijd weer een bittere teleurstelling.
Langer dan vandaag kon ik het inleveren niet uitstellen en ik ben dus nog even terug geweest om beide bij mijn bazin in te leveren. Dat was echt het laatste wat mij op kantoor in Rijswijk nog te doen stond dus dat betekende ook afscheid nemen van mijn collega’s.
werden we gebeld dat ons appartement gereed was en verhuisden we naar ons appartement op de veertiende verdieping. Na ons te hebben opgefrist en de koffers te hebben uitgepakt gingen we naar het vlakbij gelegen winkelcentrum Suria waar we wat kleine boodschapjes deden (inderdaad, wel heel veel soorten Lays chips maar geen paprika…) en een emmer koffie (medium maat) dronken op het terras bij Starbucks.
nze 29e trouwdag! En weekend dus lekker uitslapen. ‘s Middags gingen we naar Chinatown om daar weer eens rond te kijken en uiteraard om lekker te eten.
De meubels die er al in staan zijn helemaal naar onze smaak en alles is nog splinternieuw. We krijgen het appartement al 1500 RM onder de vraagprijs, maar we mochten ook nog eens een wensenlijstje opstellen van wat we allemaal veranderd willen hebben. Het probleem daarmee was dat we vrijwel niks konden verzinnen, maar onze begeleidster Sandra kwam nog met wat kleine dingetjes zoals extra handdoekenrekken in de badkamers en een extra stoel in de woonkamer.
We gingen naar Bukit Bintang Plaza, een groot winkelcentrum niet ver hier vandaan en we konden dan meteen twee vliegen in één klap slaan want Bukit Bintang is ook de wijk waar de beste Chinese restaurants in de stad schijnen te zijn.
We waren nog maar net terug in ons appartement toen er een enorme onweersbui losbarstte, en dan eindelijk een die de naam tropische onweersbui mag dragen. Binnen een paar minuten leek het wel of we door een grijs gordijn naar buiten keken en stonden de straten blank. Het donderde verschrikkelijk en van het tegenover ons gelegen Renaissance hotel kwamen stoomwolken van de muren.
