Vanaf vandaag zit ons huis officieel in de verkoop! De afgelopen week hebben we al inzage gekregen in de folder van de makelaar en onze goedkeuring daaraan gegeven, en vandaag kwam dan het bericht dat Kamperfoelie nummer 11 vanaf vandaag op de website van de makelaar staat als te koop. Het huis is ook aangemeld bij de landelijke website Funda maar zal daar waarschijnlijk pas morgen op te zien zijn. En nu maar duimen dus!
De folder ziet er overigens geweldig uit. Er is een fotograaf langs geweest voor het maken van de benodigde foto’s en die is bijna een volle dag bezig geweest. Het resultaat mag er zijn want het ziet er in de folder allemaal geweldig uit. Zo goed zelfs dat ik tegen Riet zei dat als ik op de folder afga we eigenlijk gek zijn dat we gaan verhuizen…
Hier zijn een paar van de foto’s:
Vandaag kwam er een e-mail binnen van het bouwbedrijf Ouwehand wat de huizen gaat bouwen van het project Waterviolier. Het bericht bevatte een uitnodiging voor het bijwonen van de eerste officiële handeling die verricht gaat worden voor het project, beter bekend onder de aanduiding “Het slaan van de eerste paal”.
Vanmiddag was het dan zover, de eerste paal is geslagen voor de projecten Waterlelie en Waterviolier, en voor dat feestelijke gebeuren waren alle toekomstige bewoners uitgenodigd. Op de bouwplek was door de aannemer een tent neergezet en er was voor ieder blok een aparte sta-tafel, aangeven door een kaartje met daarop de kavelnummers.
Zwager Aad had voor zijn verjaardag twee toegangskaarten gekregen voor een whisky-proeverij en hij vroeg mij of ik zin had om mee te gaan. Als liefhebber van een goeie Single Malt zei ik daar natuurlijk geen nee tegen! Het evenement was vanavond in de Pieterskerk in Leiden, en dat laatste was voor mij een verrassing want dat wist ik tot vandaag niet.
Aangekomen in Leiden bij de Pieterskerk zagen we een lange rij wachtenden staan, wat eigenlijk wel te verwachten was want er waren driehonderdvijftig kaarten verkocht. Het was ondertussen gelukkig al weer droog en waren we redelijk snel binnen waar we weer in de rij moesten, deze keer voor een proefglaasje. Toen we dat hadden en een handje met munten om waar nodig te betalen gingen we van start.
Riet hoopt dat er gauw iemand komt met een fatsoenlijk bod. Het is niks dat er ieder keer kijkers komen om het huis te bezichtigen maar alles moet er dan wel helemaal tip-top uitzien. En ze wordt zoals ze zelf zegt schijtziek van al dat schoonmaken…
We hadden er wel vertrouwen in dat we ons huis zouden kunnen verkopen maar dat het zo snel zou gaan hadden we toch niet verwacht!
Het had vandaag zomaar kunnen gebeuren en alles op Sportpark Nieuw-Zuid was er klaar voor. Mocht Quick Boys vanmiddag winnen en zou Noordwijk tegelijkertijd punten verspelen dan mocht Quick Boys zich kampioen van de Hoofdklasse B noemen.
Na jaren was het dan eindelijk weer zover, een optreden in Nederland van mijn all-time favoriete band Uriah Heep! Niet dat ze de afgelopen jaren niet in Nederland zijn geweest maar ik was gewoon om verschillende redenen niet in de gelegenheid om erbij te zijn.
De sfeer in De Boerderij was erg gemoedelijk want het publiek was gemiddeld zoals was te verwachten van meer dan middelbare leeftijd. Martin keek om zich heen terwijl we buiten stonden te wachten totdat de zaal open ging en concludeerde dat hij veruit de jongste aanwezige was. Dat scheelde inderdaad niet veel maar het was toch niet zo, want er bleken meer vaders te zijn die hun kroost zover hadden gekregen om mee te gaan.
Eindelijk weer eens kampioen na twaalf jaar! Daarmee werd de doelstelling van de afgelopen jaren, promotie naar de Topklasse, weliswaar gehaald maar er is toch een kleine kanttekening: de Topklasse bestaat volgend jaar niet meer doordat de KNVB alles weer door elkaar heeft gegooid. En eerlijk is eerlijk, “promotie naar de 3e divisie” klinkt toch een stuk minder indrukwekkend dan “promotie naar de Topklasse”…
Af en toe gaan we even kijken bij de bouwplaats waar ons nieuwe huis moet gaan verrijzen. Veel is er nog niet te zien maar er zit wel schot in. Nadat ruim vier weken geleden de heiwerkzaamheden waren begonnen zijn inmiddels alle fundamenten gelegd en bij het naastgelegen project Waterlelie, wat tegelijkertijd met project Waterviolier wordt uitgevoerd, is er al een begin gemaakt met het storten van het beton in de fundering.
Het gaat de laatste tijd heel redelijk met onze katten. De beide Filipina’s Abby en Monster zijn er een beetje mee verzoend dat ze het huis moeten delen met onze Nederlandse kat Paula, al wordt wel nog steeds strikt de tweedeling gehandhaafd tussen boven en beneden. Die tweedeling geldt overigens alleen voor Paula, want die waagt zich nog steeds niet boven terwijl de beide andere katten wel gewoon naar beneden komen.
Het gaat nu hard met de bouw van ons nieuwe huis! We hadden de afgelopen week al gezien dat van de huizen van het naastgelegen project Waterlelie wat tegelijk wordt gebouwd alle drie de verdiepingen al stonden, vandaag zagen we dat het eerste blok van project Waterviolier ook al vorm begint aan te nemen. Van het hele blok, waarvan wij het tweede hoekhuis krijgen, staat de eerste verdieping al en van de eerste twee huizen de tweede verdieping ook al. Ons huis is overigens het meest rechtse van het huizenblok op de foto.
Mijn familie weet inmiddels wel dat ik af en toe een goed glas whisky wel weet te waarderen en dat leverde me op mijn verjaardag niet minder dan zes flessen Schotse Single Malt op. Zwager Aad merkte meteen op dat ik mijn eigen whisky-proeverij wel kon organiseren, en dat leek me eigenlijk helemaal geen gek idee.
De dierenarts vond onze twee Filipina’s hartstikke interessant. Ze zei dat ze wel degelijk verschilden van de Europese katten en dan met name de lichaamsbouw en de beharing, die bij onze Filipina’s blijkbaar veel dichter is.
Hoewel ons huis in principe al was verkocht had het koopcontract nog wel als ontbindende factor dat de koop ongedaan kon worden gemaakt als de kopers de financiering niet rond zouden krijgen. Dat houdt in feite in dat de koop pas definitief beklonken zou zijn als de kopers hun hypotheek rond zouden hebben, maar gisteren belde de makelaar ons op met het nieuws dat het rond is.
Zo af en toe wandelen Riet en ik langs de bouwplaats van project Waterviolier om te kijken wat de status is van de bouw van ons nieuwe huis.
De dag begon met een tegenslag want de vrachtwagens met de hulpgoederen stonden nog bij de grens. Vanwege een computerstoring werden ze niet doorgelaten en dat betekent dat ze pas op zijn vroegst morgen aankomen.
We hebben er ontzettend lekker gegeten, de bediening was geweldig en Mino nam zelf ook de tijd om met iedereen in de zaak een praatje te komen maken. Voor iedereen die van authentiek Italiaans houdt en naar Groningen gaat is dit restaurant beslist een must!
De kijkdag waarop we voor het eerst een kijkje konden nemen in ons nieuwe huis is inmiddels ruim drie weken geleden en het is dus tijd voor een nieuws update. De afgelopen weken was er weinig te melden omdat we aan de buitenkant weinig konden zien, wat logisch is aangezien al het werk nu binnen plaatsvindt.
Anderhalve week na de vorige update is er weer nieuws te melden. De grond voor de huizen is weer dicht wat betekent dat alle verbindingen met de gemeentelijke infrastructuur klaar zijn, en meteen daarop is er een begin gemaakt met de bestrating.
Dat is op verscheidene websites ook als zodanig aangegeven maar er zijn ook websites waar 2231 MX staat. En deze postcode bleek bijvoorbeeld ook bij NUON gehanteerd te worden.
We hebben nog steeds regelmatig contact met enkele oude vrienden van de Filipijnen en afgelopen week kreeg Riet bericht van een van haar Filipijnse vriendinnen dat ze na een rondreis door Europa nog even in Nederland zouden zijn om vanaf Schiphol terug te reizen naar de Filipijnen.
Onze toekomstige buren in het naastgelegen blok hebben een zoon die een drone heeft en die daarmee regelmatig filmpjes maakt van project Waterviolier. Zo kunnen we prachtig de voortgang van de bouw vanuit een bijzondere hoek in de gaten houden.
Een hele belangrijke dag voor ons vandaag want het was eindelijk zover, de oplevering van ons nieuwe huis aan de Bankijkerweg in Rijnsburg!
Er was overigens nog wel een complicatie want op de een of andere manier was niet helemaal duidelijk doorgekomen dat we ook nog een opslagruimte hadden gehoord bij een bedrijf aan de Noordwijkerweg. Dat was allemaal wel degelijk besproken, dus na wat heen en weer gebel tussen de verhuizers en hun kantoor kwam het toch in orde. Maar daar aangekomen bleek dat ze de inhoud van de opslagruimte veel te laag hadden ingeschat wat natuurlijk kwam omdat ze daar vooraf helemaal niet waren wezen kijken maar een aanname van het aantal kubieke meters hadden genoteerd. Er moest dus een extra vrachtwagentje komen om de rest te vervoeren maar uiteindelijk was ook de opslag helemaal leeg.
We kunnen Ans niet genoeg bedanken voor het feit dat ze ons haar huis heeft aangeboden als tijdelijk verblijf want anders hadden we een andere oplossing moeten zoeken in de vorm van een huurhuis of een hotel. Dat had ons zonder twijfel een hoop geld gekost en bovendien had het wel eens problemen kunnen opleveren voor onze huisdieren.
Daarmee is er een einde gekomen aan een periode van meer dan negenentwintig jaar want we zijn er in oktober 1987 komen wonen. Het huis was toen splinternieuw, onderdeel van bouwproject De Keul, en ondanks alles hebben we er toch wel met plezier gewoond.