We hadden bijna zonder elektriciteit gezeten vorige week. Dat zit zo, we krijgen natuurlijk inmiddels de eerste rekeningen binnen en daar zit uiteraard ook elektriciteit bij. Nu waren die eerst rekeningen nog niet helemaal op ons conto te schrijven want ze gingen over een deel van de periode voordat we hier woonden en dat zou verrekend worden met de huisbaas.
De twee belangrijkste rekeningen waren voor het water en voor de elektriciteit en de agent van de huisbaas stelde daarom dan ook voor om in plaats van beide te verrekenen dat wij de ene zouden betalen en de huisbaas de andere. Dat vonden wij best en wachtten dus tot de agent de rekening die wij zouden betalen, die voor de elektriciteit, bij ons in de bus zou gooien.
Maar al wat er in de brievenbus viel, geen rekening voor de elektriciteit, en afgelopen week heb ik dus maar eens een mailtje naar de agent gestuurd met de vraag waar die rekening bleef. Die werd prompt de dag daarop bij ons bezorgd, alleen was de uiterste betaaldatum inmiddels verstreken! Tegelijk met de rekening lag er dus een aanmaning in de bus, en die kondigde geen halve maatregelen aan: we hadden nog precies vier dagen om de rekening te voldoen anders werden we afgesloten. Nou, dan regelen we dat gelijk, dacht ik, maar zoals zoveel hier was dat ook weer veel te eenvoudig gedacht.
Ik weet niet of het voor alles geldt maar als je een aanmaning van de elektriciteit hebt gehad moet je de rekening op het kantoor van het elektriciteitsbedrijf gaan voldoen. En uiteraard had ik geen idee waar dat kantoor ergens was.
Gelukkig kon ik via onze transport- afdeling een auto regelen die me er naar toe bracht. Het gevaar van afgesloten worden is dus tijdig afgewend. Maar er zullen uiteraard nog heel wat meer rekeningen komen en het betalen daarvan is hier een verhaal apart. Dat vertel ik een andere keer.
Overigens, toen ik vandaag thuis kwam zag ik het tafereeltje in de tuin wat op de foto staat. Hoe vinden jullie Riet erbij zitten?
Dat vonden we erg vreemd omdat met name de Filipino’s altijd en overal voor te porren zijn en dit soort dingen zeker niet ongemerkt voorbij zouden laten gaan.
Bonifacio was een Filipijnse revolutionaire leider in de opstand tegen de Spaanse overheersing en bekend als de “Vader van de Filipijnse revolutie”. Er wordt nogal wat nadruk gelegd op het feit dat hij ongeschoold was en zichzelf opleidde door het lezen van boeken, dit in tegenstelling tot de andere nationale held van de revolutie, Jose Rizal, die een intellectueel was. Bonifacio was in eerste instantie lid geworden van “La Liga Filippina” van Rizal, die een vreedzame revolutie wilde.
Het wijkkrantje van Ayala Alabang Village bood uitkomst bij de vraag wanneer nu precies die kerstboom bij de Madrigal Gate zou worden aangestoken, en het bleek dat dat vanavond was.
Het winkelcentrum was over het geheel genomen niet echt veel soeps (geen Starbucks!) en de supermarkt was helemaal niks, dus het was een beetje teleurstellend, en we moesten nog terug door diezelfde verkeerschaos. Het verkeer in Kuala Lumpur is erg, maar helaas is het in Manila minstens zo erg. Er zijn minder brommers maar die er zijn vertonen hetzelfde gedrag, en we hebben hier de Jeepneys oftewel de goedkope stadsbussen. Er is ook een gezamenlijke factor bij alle bestuurders en dat is een ongelofelijke hufterigheid.
Op de foto kun je de score zien, maar misschien moeten we onze teamnaam “Donkey Hotey” even uitleggen. We hebben een Amerikaan in ons team en die spreken de naam van “Don Quichotte” (als je niet weet wie dat is ga dan maar met je pis naar de dokter) ongeveer uit als “Don Kihotie”, en daar hebben we dus “Donkey Hotey” van gemaakt. Laat maar, in de kroeg begreep ook de helft hem niet…
Er wordt dus hard gewerkt aan de uitvoering van de plannen die zich op dit moment in de fase bevinden waarin de ontwerpen worden gemaakt. De daadwerkelijke uitvoering gaat volgend jaar beginnen, maar op dit moment staat alles wat er moet gebeuren alleen nog maar “in de computer”.
Op dit moment zijn we bezig met het aanschrijven van scheepswerven die het nieuwe platform moeten kunnen gaan bouwen. Omdat dit een Filipijns project is is er erg veel politieke druk om dat werk in de Filipijnen te houden, en er zijn dan ook drie Filipijnse werven geselecteerd. Die bedrijven moeten natuurlijk weten wat ze precies moeten gaan bouwen om te weten of ze het überhaupt kunnen en ook nog in de tijd die wij ze geven, en daarom moest er heel veel informatie verstuurd worden
En om het beeld helemaal compleet te maken, er stond ook nog een Karaoke machine in de ruimte waar veelvuldig gebruik van werd gemaakt. Uiteindelijk kwam het mokkel terug met de bevrijdende mededeling dat er toch geen trouwakte nodig was.
Het zuiden krijgt vrijwel altijd de grootste klappen, die daar altijd dubbel hard aankomen omdat dat toch al het armste deel van het land is. De oogsten worden weggevaagd en hulp is een moeilijke zaak omdat het zuiden ook nog eens geplaagd wordt door een soort van burgeroorlog tussen de regering en Islamitische opstandelingen.
Vanavond zijn we even naar de Union Jack Tavern geweest om wat te eten. Toen ik de auto in de parkeergarage geparkeerd had kwam er iemand aanlopen die vroeg of we de auto soms wilden laten wassen.
We hebben nog helemaal niets gepakt en dat moet dus vanavond allemaal nog gaan gebeuren. Nou ja, “allemaal”, zoveel is het niet want we hebben hier alleen maar zomerkleren en die hoeven we geloof ik niet mee te nemen. En onze winterkleren zijn allemaal in Nederland dus de koffers gaan matig gevuld mee. Toch kiezen we ervoor om niet al te kleine koffers mee te nemen want we moeten vanuit Nederland het een en ander mee terug nemen. Sommige dingen zijn hier nou eenmaal niet te krijgen, zoals paprika chips en Senseo pads, en die gaan dus mee terug.
Verder viel er onderweg van het uitzicht niet veel te zien vanwege bewolking, maar wel zagen we de hoogste toppen van de Himalaya door de bewolking steken (zie foto). Martin haalde ons tegen half acht op van Schiphol waar we toch nog op tijd waren geland want de piloot had onderweg even een spurtje ingezet.
Met name het vuurwerk is iets waar ik me altijd kapot aan erger. Het was vandaag ook de hele dag bal, de omliggende buurjongens veranderden de omgeving in een soort oorlogsgebied met constant dom geknal.