Een vraag die mijn familie en vrienden al jaren bezig houdt is wat ik nou eigenlijk voor werk doe. Ik geloof dat als iemand anders ze ernaar vraagt dat het standaard antwoord dan altijd is “Iets met computers” of “Hij werkt bij Shell”. Allebei waar maar heel erg algemeen, want iedereen werkt tegenwoordig wel met computers en bij Shell werken mensen met heel veel verschillende beroepen zoals ingenieurs, accountants, advocaten, vrachtwagenchaffeurs, koffiejuffrouwen en zelfs dokters. En dat ik al de nodige keren van baan ben veranderd zonder van werkgever te veranderen maakt het er ook niet eenvoudiger op, dus laat ik maar eens proberen om het uit te leggen.
Ja, ik ben begonnen “in de computers”, of zoals dat tegenwoordig heet in de IT (wat staat voor Informatie Technology). Ik ben me na enige tijd gaan specialiseren in Databanken, oftewel het opslaan van gegevens in hele grote bestanden. Zonder dat je het weet heb je daar iedere dag mee te maken, bel maar eens naar je verzekeringsmaatschappij en je gegevens worden vervolgens opgezocht in zo’n Databank. Vanwege mijn kennis en ervaring op dat gebied ben ik in 1990 bij Shell beland, eerst nog werkend voor Inter Access als inhuurkracht en vanaf 1998 in vaste dienst.
Het bijzondere van die Databanken is dat ze allemaal anders in elkaar zitten, afhankelijk van wat er met die gegevens gedaan moet worden. Zo zit een Databank met klantgegevens anders in elkaar dan bijvoorbeeld een Databank van het KNMI met meetgegevens over het weer. De gegevens die opgeslagen moeten worden moeten eerst worden geanalyseerd om vragen als wat het precies is en wat ermee gedaan moet worden te kunnen beantwoorden. Daarvoor moet je voor het opzetten van zo’n Databank met de mensen praten die met die gegevens moeten gaan werken.
In de goeie ouwe tijd deed je dat allemaal zelf, maar met name die gegevensanalyse, of in eenvoudig Nederlands uitzoeken wat de klant nu eigenlijk wil, is in de loop van de jaren een apart vakgebied geworden en binnen Shell werden daar aparte afdelingen voor opgericht. In 2002 ben ik overgestapt naar zo’n afdeling en werd ik dus werkzaam in wat nu Information Management (of kortweg IM) heet, afdelingen die zich bezig houden met het beheren en verwerken van informatie, in samenwerking met degene van wie en voor wie die informatie is. In gewoon Nederlands noemen we dat onze klanten, in ons dagelijks jargon spreken we van “de Business”. Ik werk nog steeds wel met computers, maar niet meer op hetzelfde technische niveau als Martin en Robin.
In 2004 deed zich een onverwachte ontwikkeling voor, ik kreeg een aanbieding om te gaan werken in een groot Shell project in Rusland. In zulke projecten worden gigantische hoeveelheden informatie in de vorm van documenten, tekeningen en technische gegevens geproduceerd die beheerd moeten worden. Een specialistische tak van Information Management dus, en dat leek me een geweldige uitdaging. Temeer ook omdat die baan voor mij een lang gekoesterde wens in vervulling zou doen gaan, namelijk werken in het buitenland. Riet keurde het goed en zo kwamen we terecht op het eiland Sakhalin, gelegen aan de oostkust van Siberië boven Japan.
Buitenlandwerk voor Shell is altijd gebonden aan een bepaalde contract-periode van drie tot vier jaar, afhankelijk van hoe lang zo’n project duurt. Toen mijn contract erop zat kwamen we dus weer terug naar Nederland waarna ik ruim twee jaar in Rijswijk heb gewerkt. In 2010 deed zich weer zo’n mooie gelegenheid voor en ik werd voor vier jaar de teamleider van het Information Management team van het Filipijnse Malampaya project. Daarbij was ik verantwoordelijk voor het complete beheer en de verwerking van alle gegevens van het Malampaya project. Hoe dat allemaal is gegaan hebben jullie kunnen lezen in de blogs van de afgelopen vijf jaar.
Twee maanden geleden zat mijn contract erop en omdat ik allang wist dat dat eraan zat te komen was ik al geruime tijd daarvoor intern aan het solliciteren. Ik werk nu dus sinds anderhalve maand voor een speciale afdeling binnen Shell die zich bezig houdt met het ondersteunen van projecten, genaamd Shell Projects and Technology in Rijswijk. Mijn nieuwe baan heb ik gekregen vanwege de ervaring die ik heb opgedaan met het werken in de grote projecten, want de bedoeling is dat ik mee ga helpen om de regels op te stellen voor Information Management in grote Shell projecten.
Het betekent in plaats van dingen zelf doen meer denkwerk en dat is even wennen. Tenslotte zei mijn Opa Kerkhoff altijd dat je denken aan een paard moest over laten, dat heeft een veel groter hoofd…
Zoals gezegd moet er nog het nodige nawerk worden verricht maar in feite is het project dus opgeleverd.
Hetzelfde flikte Dennis altijd met de appeltaart die we vrijwel altijd bij ons bakkie koffie bestelden. “Met slagroom?”, vroeg Dennis dan, en na ons bevestigende antwoord kregen we een appelpunt die compleet bedolven was onder een dikke laag slagroom.
