De feestdagen zitten er weer op en het leven gaat vanaf vandaag weer zijn gewone gangetje. De afgelopen weken met Kerst en Oud en Nieuw stonden hoofdzakelijk in het teken van familie, net als ieder jaar, want met uitzondering van 2012 hebben we alle jaren dat we in het buitenland hebben gewoond de feestdagen in Nederland doorgebracht.
Maar het voelde toch een beetje vreemd om vanmorgen “gewoon” naar mijn werk in Rijswijk te gaan.
De afgelopen vijf jaar was die werkplek aan de andere kant van de wereld en hadden we (op 2013 na) een lange reis achter de rug. Net als in Nederland was de eerste werkdag altijd een weerzien met collega’s die net terug waren van vakantie, al dan niet in eigen land, maar de verhalen waren toch heel anders. In Maleisië en op de Filipijnen was iedereen voor de feestdagen naar alle hoeken van de hele wereld gereisd en dat leverde altijd mooie verhalen op. Nu had eigenlijk iedereen hetzelfde gedaan, de feestdagen in Nederland doorgebracht met familie en hoe gezellig dat ook is, veel spannende verhalen levert het niet op…
Riet en ik hebben desondanks een spannend jaar voor de boeg want ons nieuwe huis gaat worden gebouwd en wordt als alles goed gaat voor het eind van het jaar nog opgeleverd. Hopelijk begint het volgende jaar dan ook in een nieuw huis!
Vanmiddag had ik een afspraak bij de Apple Store in Den Haag en daar werd de schade aan mijn iPhone bekeken. Helaas, vervanging van alleen het glas bleek onmogelijk omdat het frame enigszins was vervormd en een nieuw glas onherroepelijk weer zou gaan barsten. De enige oplossing was vervanging van het hele toestel wat me 308 Euro zou gaan kosten.
Hoge bloeddruk zit in de familie dus dat ik daar een aantal jaren geleden ook last van kreeg was niet helemaal onverwacht. De Nederlandse artsen waren van mening dat een dieet het allemaal nog wel binnen de perken zou kunnen houden maar de bedrijfsarts in Manila vond dat geen oplossing en schreef me een pilletje voor. En dankzij dat pilletje bleef mijn bloeddruk gedurende de jaren op de Filipijnen heel aardig onder controle.
Nu we een nieuw huis hebben gekocht moeten we ons huidige huis gaan verkopen en we hebben besloten om daarvoor maar gebruik te maken van dezelfde makelaar als waar we ons nieuwe huis hebben gekocht. Eind december is er al iemand van die makelaar langs geweest om een eerste inventarisatie te doen en we hebben toen afgesproken dat het huis ergens rond eind februari in de verkoop zou gaan, een beetje afhankelijk van hoe het zou staan met de aanvang van bouw van ons nieuwe huis.
Voor en tijdens de bouw van ons nieuwe huis worden er verscheidene informatieavonden georganiseerd en vanavond was de eerste. De bijeenkomst vond plaats in Valkenburg, in het kantoor van bouwonderneming Ouwehand wat toevallig ook de bouwer is van het huis waar we nu wonen. Deze eerste informatieavond was een kennismaking met de bouwer, de andere kopers en de leverancier van het sanitair.
Toen foto’s nog gewoon gemaakt werden op een filmpje en moesten worden afgedrukt om ze te bekijken besteedde ik altijd veel tijd aan het maken van fotoalbums. Ik was van mening dat een mooi verzorgd album de beste manier was om je foto’s te bewaren, iets is waar je nog wel eens naar grijpt in tegenstelling tot bijvoorbeeld een ouwe schoenendoos waarin alle foto’s door elkaar liggen. Ik pak mijn fotoalbums dan ook nog steeds regelmatig uit de kast om ze weer eens door te bladeren.
In de eerste week van afgelopen november kwam opeens het bericht dat Dream Theater, een band waar ik al jaren een groot fan van ben, naar Nederland zou komen voor een eenmalig optreden op 22 februari. Het bericht was op zich niet verrassend gezien de regelmaat waarmee Dream Theater optredens geeft in Nederland, maar de locatie was dat wel. Het optreden zou namelijk plaats vinden in theater Carré in Amsterdam, en dat is toch niet een locatie die je associeert met het soort muziek dat Dream Theater maakt.
En twee en een halve week na Dream Theater is er weer een van mijn favoriete bands in Nederland voor een optreden. Deze keer is dat de Noorse band Circus Maximus en die trad vanavond op in het Cultuurpodium De Boerderij in Zoetermeer.
Vandaag kwam er een e-mail binnen van het bouwbedrijf Ouwehand wat de huizen gaat bouwen van het project Waterviolier. Het bericht bevatte een uitnodiging voor het bijwonen van de eerste officiële handeling die verricht gaat worden voor het project, beter bekend onder de aanduiding “Het slaan van de eerste paal”.
Vanmiddag was het dan zover, de eerste paal is geslagen voor de projecten Waterlelie en Waterviolier, en voor dat feestelijke gebeuren waren alle toekomstige bewoners uitgenodigd. Op de bouwplek was door de aannemer een tent neergezet en er was voor ieder blok een aparte sta-tafel, aangeven door een kaartje met daarop de kavelnummers.
Zwager Aad had voor zijn verjaardag twee toegangskaarten gekregen voor een whisky-proeverij en hij vroeg mij of ik zin had om mee te gaan. Als liefhebber van een goeie Single Malt zei ik daar natuurlijk geen nee tegen! Het evenement was vanavond in de Pieterskerk in Leiden, en dat laatste was voor mij een verrassing want dat wist ik tot vandaag niet.
Aangekomen in Leiden bij de Pieterskerk zagen we een lange rij wachtenden staan, wat eigenlijk wel te verwachten was want er waren driehonderdvijftig kaarten verkocht. Het was ondertussen gelukkig al weer droog en waren we redelijk snel binnen waar we weer in de rij moesten, deze keer voor een proefglaasje. Toen we dat hadden en een handje met munten om waar nodig te betalen gingen we van start.
Riet hoopt dat er gauw iemand komt met een fatsoenlijk bod. Het is niks dat er ieder keer kijkers komen om het huis te bezichtigen maar alles moet er dan wel helemaal tip-top uitzien. En ze wordt zoals ze zelf zegt schijtziek van al dat schoonmaken…
We hadden er wel vertrouwen in dat we ons huis zouden kunnen verkopen maar dat het zo snel zou gaan hadden we toch niet verwacht!
Het had vandaag zomaar kunnen gebeuren en alles op Sportpark Nieuw-Zuid was er klaar voor. Mocht Quick Boys vanmiddag winnen en zou Noordwijk tegelijkertijd punten verspelen dan mocht Quick Boys zich kampioen van de Hoofdklasse B noemen.
Na jaren was het dan eindelijk weer zover, een optreden in Nederland van mijn all-time favoriete band Uriah Heep! Niet dat ze de afgelopen jaren niet in Nederland zijn geweest maar ik was gewoon om verschillende redenen niet in de gelegenheid om erbij te zijn.
De sfeer in De Boerderij was erg gemoedelijk want het publiek was gemiddeld zoals was te verwachten van meer dan middelbare leeftijd. Martin keek om zich heen terwijl we buiten stonden te wachten totdat de zaal open ging en concludeerde dat hij veruit de jongste aanwezige was. Dat scheelde inderdaad niet veel maar het was toch niet zo, want er bleken meer vaders te zijn die hun kroost zover hadden gekregen om mee te gaan.
Eindelijk weer eens kampioen na twaalf jaar! Daarmee werd de doelstelling van de afgelopen jaren, promotie naar de Topklasse, weliswaar gehaald maar er is toch een kleine kanttekening: de Topklasse bestaat volgend jaar niet meer doordat de KNVB alles weer door elkaar heeft gegooid. En eerlijk is eerlijk, “promotie naar de 3e divisie” klinkt toch een stuk minder indrukwekkend dan “promotie naar de Topklasse”…
Af en toe gaan we even kijken bij de bouwplaats waar ons nieuwe huis moet gaan verrijzen. Veel is er nog niet te zien maar er zit wel schot in. Nadat ruim vier weken geleden de heiwerkzaamheden waren begonnen zijn inmiddels alle fundamenten gelegd en bij het naastgelegen project Waterlelie, wat tegelijkertijd met project Waterviolier wordt uitgevoerd, is er al een begin gemaakt met het storten van het beton in de fundering.
Het gaat de laatste tijd heel redelijk met onze katten. De beide Filipina’s Abby en Monster zijn er een beetje mee verzoend dat ze het huis moeten delen met onze Nederlandse kat Paula, al wordt wel nog steeds strikt de tweedeling gehandhaafd tussen boven en beneden. Die tweedeling geldt overigens alleen voor Paula, want die waagt zich nog steeds niet boven terwijl de beide andere katten wel gewoon naar beneden komen.
Het gaat nu hard met de bouw van ons nieuwe huis! We hadden de afgelopen week al gezien dat van de huizen van het naastgelegen project Waterlelie wat tegelijk wordt gebouwd alle drie de verdiepingen al stonden, vandaag zagen we dat het eerste blok van project Waterviolier ook al vorm begint aan te nemen. Van het hele blok, waarvan wij het tweede hoekhuis krijgen, staat de eerste verdieping al en van de eerste twee huizen de tweede verdieping ook al. Ons huis is overigens het meest rechtse van het huizenblok op de foto.
Mijn familie weet inmiddels wel dat ik af en toe een goed glas whisky wel weet te waarderen en dat leverde me op mijn verjaardag niet minder dan zes flessen Schotse Single Malt op. Zwager Aad merkte meteen op dat ik mijn eigen whisky-proeverij wel kon organiseren, en dat leek me eigenlijk helemaal geen gek idee.
De dierenarts vond onze twee Filipina’s hartstikke interessant. Ze zei dat ze wel degelijk verschilden van de Europese katten en dan met name de lichaamsbouw en de beharing, die bij onze Filipina’s blijkbaar veel dichter is.
Hoewel ons huis in principe al was verkocht had het koopcontract nog wel als ontbindende factor dat de koop ongedaan kon worden gemaakt als de kopers de financiering niet rond zouden krijgen. Dat houdt in feite in dat de koop pas definitief beklonken zou zijn als de kopers hun hypotheek rond zouden hebben, maar gisteren belde de makelaar ons op met het nieuws dat het rond is.
Zo af en toe wandelen Riet en ik langs de bouwplaats van project Waterviolier om te kijken wat de status is van de bouw van ons nieuwe huis.
De dag begon met een tegenslag want de vrachtwagens met de hulpgoederen stonden nog bij de grens. Vanwege een computerstoring werden ze niet doorgelaten en dat betekent dat ze pas op zijn vroegst morgen aankomen.
We hebben er ontzettend lekker gegeten, de bediening was geweldig en Mino nam zelf ook de tijd om met iedereen in de zaak een praatje te komen maken. Voor iedereen die van authentiek Italiaans houdt en naar Groningen gaat is dit restaurant beslist een must!
De kijkdag waarop we voor het eerst een kijkje konden nemen in ons nieuwe huis is inmiddels ruim drie weken geleden en het is dus tijd voor een nieuws update. De afgelopen weken was er weinig te melden omdat we aan de buitenkant weinig konden zien, wat logisch is aangezien al het werk nu binnen plaatsvindt.
Anderhalve week na de vorige update is er weer nieuws te melden. De grond voor de huizen is weer dicht wat betekent dat alle verbindingen met de gemeentelijke infrastructuur klaar zijn, en meteen daarop is er een begin gemaakt met de bestrating.