Het werk aan de keuken is in volle gang en het begint al op te schieten. Ome Piet is bezig met wat misschien wel een van zijn laatste klussen voor Karli’s Kitchens zal zijn want Karli gaat er mee stoppen. De zaak in de Hoftuin van waaruit hij zijn keukens verkoopt gaat dicht omdat een forse verhoging van de huur niet meer op te brengen is. Mochten we ooit nog eens een andere keuken willen dan zullen we dus ergens anders naar toe moeten, en dat zal dan meteen ook de eerste keer zijn dat we van leverancier veranderen want dit is de derde keuken die we bij Karli en Ome Piet hebben gekocht.

Voor onze nieuwe keuken maakt het gelukkig allemaal niet uit, die wordt keurig geleverd met slechts twee probleempjes die snel opgelost konden worden. Het eerste probleem was dat de door ons gewenste inbouw-koffiemachine van Boretti niet meer geleverd kon worden, en aangezien het voor de garantie een stuk voordeliger is om alle keukenapparatuur van dezelfde leverancier te betrekken adviseerde Karli ons om over te stappen op apparaten van Siemens. Wel een stuk duurder maar dat werd geregeld doordat het verschil werd gedeeld door Karli en onszelf.

Het tweede probleem deed zich vorige week voor en dat was het boren van een gat in de buitenmuur voor de afvoer van de afzuigkap. Precies op de geplande plaats in de muur zit een dertig centimeter dikke stalen balk waar de hele voorgevel op rust.

Het gat moest dus ergens anders en uit verscheidene alternatieven besloten we te kiezen voor de eenvoudigste oplossing, het gat twintig centimeter lager boren. Dat houdt dan wel in dat de koof waar de afvoer door loopt ook twintig centimeter langer wordt maar dat moet dan maar.

Riet was behoorlijk verpest door de opbergruimte die we in ons huis in Manila hadden voor onze kleren. Onze slaapkamer had al een enorme hoeveelheid kasten en laden, maar daarnaast was er ook nog een inloopkast ter grote van een kleine slaapkamer. Ze heeft eens geteld waarbij ze kwam tot 98 kastdeurtjes en deuren, en daarbij waren de laden niet eens meegeteld!

Een nadeel van zoveel ruimte is dat je niet hoeft te kijken op een bloesje of jurkje meer of minder, en onze agent die ons hielp bij het zoeken naar een huis daar had dan ook gelijk toen ze zei dat tegen de tijd dat we zouden vertrekken al die kasten waarschijnlijk vol zouden zijn. Terug in Nederland merkten we dan ook dat de kastruimte voor onze kleding in het huis aan de Kamperfoelie te krap was voor al onze kleren. We hebben daarom een flink aantal dozen met met name zomerkleding niet eens uitgepakt maar opgeslagen in onze gehuurde opslagruimte.

De grote wens van Riet was dan ook om een inloopkast te hebben in ons nieuwe huis en dat kon heel goed want naast de slaapkamer op de eerste verdieping is een kleine slaapkamer die daar uitstekend geschikt voor is. Een advertentie in de Katwijksche Post leidde ons naar de firma Meijvogel in Katwijk en daar hebben we een plan op laten stellen om dat kamertje om te laten bouwen tot een inloopkast (dezelfde firma heeft overigens ook onze laminaatvloeren gelegd).

Een paar dagen geleden zijn  de werkzaamheden in het kamertje begonnen en vandaag was de inloopkast klaar. Het resultaat mag er zijn en Riet is er dan ook heel erg blij mee.

Ik heb behalve onze verhuisdag de rest van de week vrij genomen om samen met Riet alle dozen uit te pakken en te proberen om orde te scheppen in de chaos waarin ons nieuwe huis nu verkeerd. Het zal waarschijnlijk wel een paar weken gaan duren voordat alles is zoals we het willen hebben maar de komende dagen gaan we proberen alle dozen of in ieder geval het grootste deel daarvan weg te werken.

Gisteren tijdens de verhuisdag hadden we een onverwachte meevaller want ons nieuwe bankstel werd ’s middags bezorgd. Daar hadden we nog niet op gerekend want er was ons verteld dat het eind februari zou worden, maar maandag belden ze op dat het afgeleverd kon worden. Er zat overigens ook wel een nadeel aan want omdat we er nog niet op gerekend hadden was ons oude bankstel meeverhuisd. We lieten dat na het uitladen uit de verhuiswagen gisteren dus maar voor de deur staan en met hulp van Ans’ vriend Rico en zijn vrachtwagen kon het direct door naar de Katwijkse Milieustraat waar het in de pers ging.

Vandaag zijn we dus begonnen met het uitpakken van alle verhuisdozen en een aantal zaken hebben we gelukkig al voor elkaar. Zoals gezegd staat ons bankstel al, de tv is geplaatst en we hebben ook Internet. Nu alleen de rest nog…

We hebben achter ons huis een enorme lap tuin. Tenminste, we hopen dat het dat gaat worden want nu ziet het er nog zo ongeveer uit als het slagveld van de Eerste Wereldoorlog. En daar komt ook nog bij dat de bouwketen van de aannemer precies achter ons blok staan, en aangezien die volgens de laatste berichten pas eind februari zullen verdwijnen is het uitzicht de komende weken nog niet helemaal wat het zijn moet.

Onze tuin bestaat eigenlijk uit twee gedeelten: het deel vanaf het huis tot en met de schuur, en dan het deel vanaf de schuur tot aan het pad langs het kanaal. Dat laatste deel is niet ons eigendom maar we pachten dat van het Hoogheemraadschap Rijnland wat eigenaar is van die grond. Als tegenprestatie voor het pachtgeld mogen we die grond bij onze tuin voegen, op voorwaarde dat we er niks permanents op bouwen. Dat laatste is overigens niet verboden maar mocht het Hoogheemraadschap de grond ooit terug claimen dan mogen ze zonder meer alles wat er op staat afbreken.

We hebben al plannen voor de tuin. In december hebben we al gesprekken gehad met het hoveniersbedrijf van Rob van der Burg, die toevallig een voormalige buurjongen is van de tijd dat we in ons eerste huis aan de Brouwerstraat woonden. Rob heeft een plan gemaakt voor de inrichting van onze tuin en na wat aanpassingen hier en daar zijn we akkoord gegaan met zijn voorstel. Over een paar weken gaat hij dus als alles goed gaat deze woestenij omtoveren in een mooie tuin:

Mijn eerste eigen kamer was in mijn ouderlijk huis waar toen ik ging studeren een hok voor me werd gebouwd in onze tamelijk grote kelder. Daarvoor moest ik een slaapkamer delen met eerst een en later twee broers. Qua ruimte was dat hok in de kelder prima maar gezien de locatie, in het souterrain van de flat, niet zo erg want het was er ’s winters bitter koud en het was vanwege de nabijheid van de buren niet geschikt voor activiteiten met lawaai zoals feestjes, gitaar spelen of draaien van muziek.

In ons allereerste huis aan de Brouwerstraat had ik geen eigen kamer nodig want ga maar na, mijn stereo stond gewoon in de huiskamer en een PC in huis was toen nog een utopie. Vlak na de geboorte van Robin deed toch onze allereerste PC de intrede en die kwam te staan in een klein kamertje waar met moeite een klein bureautje in paste. Niet echt een “eigen kamer” overigens want Riet bracht net zoveel tijd achter de PC door als ik (King’s Quest!)

Toen we verhuisden naar de Kamperfoelie was er weer ruimte voor een “man cave” en dat werd de zolderverdieping. Dat ging een tijd goed maar toen Martin en Robin op een gegeven moment te groot werden om met z’n tweeën op een kamer te slapen (ja, de tijden waren veranderd) kregen ze elk een eigen kamer. Martin kreeg de zolder en ik verhuisde naar de kleinste slaapkamer op de eerste verdieping. Dat was op zich lastig voor Riet want die had ook ruimte nodig en in het algemeen zaten we krap in de opbergruimte, dus werd dat slaapkamertje op een gegeven moment verbouwd tot inloopkast. Voor de PC kwam er een mooi bureau in de woonkamer en dat was dat.

Ruimtegebrek is iets wat we in ons nieuwe huis beslist niet hebben, en ik verheugde me dus al maanden op het weer hebben van een eigen kamer. En deze keer een kamer die groot genoeg is voor een flink bureau met genoeg ruimte voor mijn laptop en patserige 27 inch beeldscherm, wat boekenkasten en zelfs voor al mijn gitaren en toebehoren.

Inmiddels ben ik helemaal geïnstalleerd in mijn eigen hok op de tweede verdieping, en ik mag wel zeggen, ik kijk af en toe tevreden rond…

Het werk aan de tuinen is inmiddels ook begonnen. Dat bestaat eigenlijk uit twee gedeelten, een deel wat we gezamenlijk met alle buren laten doen en een deel wat we zelf daarna nog laten doen.

Dat deel wat samen met de buren wordt gedaan is het afgraven van de vervuilde bouwgrond, het opvullen met nieuwe grond en het plaatsen van schuttingen. Daarna laten wij onze eigen tuin ook helemaal inrichten door hetzelfde hoveniersbedrijf.

Er is in onze tuin gisteren alvast een enorme hoop zand gestort waarmee het afgegraven deel moet gaan worden opgevuld, maar het graafwerk is nog niet helemaal klaar. Tot mijn verbazing was de graafmachine vanmorgen toen ik om even over half zeven naar beneden kwam daar in het stikdonker al druk mee bezig. Een forse lamp op de graafmachine verlichtte het graafwerk.

Het is in ieder geval al goed te zien op de foto dat het gedeelte tot en met de schuur al is uitgegraven en dat ze nu bezig zijn met het gedeelte tussen de schuur en het fietspad langs het kanaal.

Nadat het ruim een week rustig is geweest bij ons wat betreft het werk in de tuin was er vandaag weer activiteit. Het is niet dat de tuinmannen niks hebben gedaan maar het hoveniersbedrijf heeft een heleboel klanten in onze straat en ze waren de afgelopen dagen dan ook verderop bezig. Op dit moment worden overal de schuttingen geplaatst en ze zijn al gevorderd tot de tuin van onze buren. Bij ons liggen de schuttingdelen al klaar in de tuin om te worden geplaatst en dat gaat als het goed is morgen gebeuren.

We gaan ook al langzaamaan richting het voorjaar en dat betekent in deze tijd van het jaar dat we weer meer zon krijgen en die gaat ook pas aan het begin van de avond pas onder. Dat levert af en toe een mooie zonsondergang op met mooi licht om foto’s te maken, waarvan akte…

Het werk aan de tuin gaat niet zo hard als we hadden gehoopt. De schuttingen zijn inmiddels wel geplaatst en dat betekent dat we nu tenminste een zekere mate van privacy hebben, maar verder is er nog niet zo heel veel werk gedaan.

Wel zijn er al stapels met tegels gebracht en we verwachten dat morgen het leggen van de terrassen gaat beginnen. Als met name het terras bij de woonkamer klaar is zal dat een hele verbetering zijn want dan kunnen we de tuinmeubelen daar neer gaan zetten zodat we met mooi weer buiten kunnen zitten. Nou zal dat zelfs als ze morgen beginnen met het leggen van het terras nog wel een paar dagen duren want we willen dat de terrassen gevoegd worden zodat we niet voortdurend met tussen de naden groeiend onkruid worden geconfronteerd. En dat zal wel betekenen dat we er een dag of twee nog niet op mogen lopen…

Maar aan mooi weer hebben we op dit moment geen gebrek want de zon schijnt de laatste dagen volop en de temperaturen beginnen langzaamaan hoger te worden, richting de vijftien graden zelfs! Riet kan dan ook niet wachten tot ze buiten kan gaan zitten…

Het pad van de schuur naar het kanaalpad is aangelegd, maar toen ik vandaag thuis kwam zag ik dat er iets niet klopte. Volgens mij tenminste, want volgens Riet was er niks aan de hand. Wat ik namelijk zag was dat het pad volgens mij te ver naar links was gelegd, vanuit het huis gezien. Dat zag ik omdat me opviel dat het terras aan de kanaalkant erg klein uitviel, hoogstens twee meter breed en dat had volgens mij drie meter moeten zijn.

Op de foto is goed te zien wat ik bedoel, het terras aan de kanaalkant zou bijna net zo breed moeten worden als het terras bij de schuur en er is duidelijk te zien dat dat niet klopt. Voor alle zekerheid belde ik toch het hoveniersbedrijf maar even op, en Rob van der Burg beloofde er binnen twee minuten te zijn. Dat was hij ook, en meteen toen hij op het kanaalpad uit het busje stapte zei hij, “Dat pad klopt niet!”.

Het pad ligt dus inderdaad een meter te ver opgeschoven, en de oorzaak was al snel gevonden. De stratenmakers waren uitgegaan van het midden van onze schuur, maar hadden daarbij geen rekening gehouden met het feit dat onze schuur een meter breder is dan andere schuren. Dat klopte overigens niet op de tekening dus de fout was begrijpelijk, en aanstaande maandag wordt dit verholpen door het pad een meter opzij opnieuw aan te leggen.

Verder is er meer gedaan in de tuin. de ruimte tussen het terras aan de woonkamer en de schuur is opgevuld, aan de ene kant met aarde voor een border waarin mijn palmboom komt te staan, en aan de andere kant een verhoogde bak waar ook een of twee bomen in komen te staan.

Deze bak is overigens een stuk kleiner dan gepland omdat ook hiervoor de tekening niet helemaal klopte. De ruimte tussen de twee terrassen is daar wel erg groot om helemaal op te vullen met een bak en daarom is besloten de bak kleiner te maken en de rest van de ruimte op te vullen met gras. We krijgen dus wat extra gras rond het terras voor de schuur, en eerlijk gezegd lijkt ons dat eigenlijk wel zo mooi.

Het was eindelijk zover, het hoveniersbedrijf heeft vandaag de aanplant gedaan in onze tuin en dat betekent dat alle perken en bloembakken nu voorzien zijn van planten, struikjes en bomen.

Riet heeft haar zin gekregen, zij heeft haar magnoliastruik gekregen die op een mooi beschut plekje staat bij de schuur. Ikzelf heb ook mijn zin, we hebben ook een palmboom! Toen we met de hovenier het tuinontwerp bespraken zei ik voor de gein dat ik palmbomen wilde, waarop hij tot mijn verbazing zei dat een palmboom heel goed mogelijk was omdat er één soort is die tegen het klimaat in Nederland bestand is. En bovendien, zei hij, zou dat ook leuker zijn want een olijvenboom zoals we eerst hadden gedacht hebben alle buren ook.

Hier zijn een paar foto’s van onze tuin met de nieuwe aanplant:

De tuin is niet compleet zonder verlichting. Niet alleen omdat het functioneel is (het is nogal een donker eind) maar ook omdat lichtjes in de tuin het geheel ’s avonds een fraaier aanzien geven.

We hebben er nogal wat over heen en weer gesteggeld hoe we het wilden hebben. In eerste instantie had Riet van die lampen uitgezocht die eruit zien als kleine paaltjes, maar we werden door onze tuinman op ander gedachten gebracht. Omdat er langs het pad achter onze tuin al prominent een lantaarnpaal staat was het niet zozeer een kwestie van te weinig licht in de tuin, zeker niet als er aan de schuur ook een lichtpunt bevestigd zou worden wat daar voor belichting zou zorgen.

Het idee was nu om een aantal lichtpunten aan te brengen die de tuin mooi zouden doen oplichten, en dat kon worden gerealiseerd door lage lichtbronnen. Die moesten dan zodanig geplaatst worden dat ze de hogere objecten, de bomen en de rozenstruiken, zouden uitlichten wat dan voor een fraai effect zou moeten zorgen.

Deze week is de verlichting geplaatst met de optie dat we nog konden veranderen als we het niet mooi of niet afdoende zouden vinden. Ik vind het er erg mooi uitzien, maar oordeel zelf maar:

Het hebben van een tuin is één ding, hem onderhouden is twee. Nu onze tuin klaar is met alle aanplant is het logisch dat er regelmatig onderhoud nodig is. Daarvoor hebben we al een grasmaaier aangeschaft (een elektrische deze keer en niet zoals vijfendertig jaar geleden zo’n handmaaier) en nog wat ander materiaal wat allemaal noodzakelijk is als je een mooie tuin mooi wilt houden.

Met name onkruid is een ware plaag gebleken en dat wordt waarschijnlijk veroorzaakt doordat enkele buren verderop aan de bovenwindse kant van ons blok nog helemaal niets aan hun tuin hebben gedaan en daar tiert het onkruid welig zoals dat heet. De altijd aanwezige wind zorgt er vervolgens voor dat de zaden onze kant op komen en daar kunnen schuttingen helaas weinig aan doen. 

Riet heeft het er maar druk mee want die heeft het op zich genomen om onze tuin te onderhouden. Ze maait het gras, harkt tussen de plantjes, schoffelt overal het hardnekkige onkruid weg en besproeit alles wanneer dat nodig is. En het moet gezegd, het resultaat is ernaar want alles staat erbij alsof het net is neergezet. Het wachten is op de zomer met hopelijk mooier weer, wanneer alles in bloei zal staan.

Het was vandaag Hemelvaartsdag en nog een prachtige dag ook. We hebben dan ook het grootste gedeelte van de dag genoten van het mooie weer in onze tuin.

Voor het eerst hebben we op ons achterste terras aan het fietspad langs het kanaal gezeten, en daarbij konden we niet alleen genieten van de zon maar ook van de parade van plezierboten en fietsers die de hele middag langs trokken. We hebben van twaalf uur ’s middags tot een uur of vijf op de bank gezeten en niks anders gedaan dan genieten van het uitzicht, met af en toe een bakkie koffie of een ander drankje.

Dat het deze zomer nog maar veel zulk weer mag worden!

Het was voor het Familieweekend wel uitgelezen weer geweest, het had eigenlijk niet beter kunnen zijn. En ook toen vandaag iedereen terugkeerde uit Reeuwijk was het nog steeds erg mooi weer. Voor ons in ieder geval een heerlijke dag om weer van onze tuin te genieten en dat deden we dan ook.

Hier even een mooi plaatje van het uitzicht vanuit mijn kamer op de tweede verdieping aan de achterkant van ons huis: