We hebben een dikke week drie huizen gehad: ons nieuwe huis aan de Bankijkerweg, ons tijdelijke huis aan het Hoefblad en ons huis aan de Kamperfoelie. Daar is nu een einde aan gekomen want sinds vandaag is het huis aan de Kamperfoelie niet meer van ons. Vanmorgen om half tien vond bij een notaris in Leiderdorp de overdracht plaats aan de nieuwe bewoners.

Daarmee is er een einde gekomen aan een periode van meer dan negenentwintig jaar want we zijn er in oktober 1987 komen wonen. Het huis was toen splinternieuw, onderdeel van bouwproject De Keul, en ondanks alles hebben we er toch wel met plezier gewoond.

Het enige wat mij altijd heeft gestoord was het feit dat we totaal geen uitzicht hadden omdat het huis vrijwel ingebouwd stond. Dat werd dan wel weer gecompenseerd door de zonnige tuin op het zuiden waar je met het minste beetje zon al lekker buiten kon zitten, en dat vond met name Riet altijd heel prettig.

Het was eigenlijk een samenloop van omstandigheden die ons vorig jaar ook voor ons min of meer onverwacht deed besluiten om toch te gaan verhuizen. De huizen aan de Bankijkerweg hadden onze aandacht al eens getrokken maar we besloten ons pas in te schrijven toen ook Riet na onze terugkeer uit de Filipijnen het uitzicht op de Kamperfoelie te benauwend begon te vinden. In dat opzicht had ons verblijf in de mooie wijk Alabang in Manila ons goed verpest.

Desondanks hadden we niet verwacht dat we het geluk zouden hebben om een huis toegewezen te krijgen gezien de enorme animo die er voor die huizen aan de Bankijkerweg was. Toen dat toch gebeurde in november 2015 ging het balletje aan het rollen en zo werd vandaag de periode Kamperfoelie afgesloten en kan er volgende maand een nieuwe periode beginnen als we in ons nieuwe huis gaan wonen.

En weer staat ons huis vol verhuisdozen. Je zou zo zeggen dat we er na drie internationale verhuizingen in de afgelopen zeven jaar, waarvan de laatste pas anderhalf jaar geleden, wel aan gewend zouden zijn maar volgens mij went het nooit. Er is bovendien een wezenlijk verschil met die vorige drie verhuizingen en dat is dat we nu wel alles zelf moeten inpakken. Bij onze internationale verhuizingen mochten we dat niet eens zelf doen, wat Riet ondervond toen alles wat ze voor de eerste verhuizing had ingepakt allemaal weer werd uitgepakt door de verhuizers en opnieuw werd gedaan.

Deze keer moeten we dus zelf aan de bak, en alles moet op 23 december klaar staan want dan komen de verhuizers. Hoewel de overdracht van ons huis pas op 30 december is had het verhuisbedrijf geen latere datum, en dat betekent ook dat we dus al minstens een week eerder moeten verkassen naar ons tijdelijke onderkomen, waarover later meer.

We hebben gelukkig tijd zat, maar zo langzamerhand begint de stapel dozen in huis toch al behoorlijk te groeien…

Hoewel ons huis in principe al was verkocht had het koopcontract nog wel als ontbindende factor dat de koop ongedaan kon worden gemaakt als de kopers de financiering niet rond zouden krijgen. Dat houdt in feite in dat de koop pas definitief beklonken zou zijn als de kopers hun hypotheek rond zouden hebben, maar gisteren belde de makelaar ons op met het nieuws dat het rond is.

Dat bekent dat de verkoop van ons huis nu definitief rond is en het bord van de makelaar wat tegen ons slaapkamerraam zit geplakt kon dus worden voorzien van de sticker met het woord “VERKOCHT”. De makelaar had al gezegd dat hij een dezer dagen bij ons langs zou komen om die sticker erop te plakken en dat heeft hij vandaag al gedaan want toen ik thuis kwam vanmiddag zag ik de rode sticker al van verre zitten.

Hoewel we niet echt hadden getwijfeld dat het nog mis zou kunnen gaan is dit voor ons toch een zekerheidje waar we heel blij mee zijn.

Als de bouw van ons nieuwe huis nou maar een beetje opschiet…

Ons huis staat nu drie weken te koop en we zijn aangenaam verrast door het feit dat er zoveel belangstelling voor is. We hebben al een stuk of tien bezichtigingen gehad en zelfs al twee serieuze belangstellenden die een bod wilden uitbrengen maar in beide gevallen was er een voorwaarde aan het bod verbonden waar we niet mee akkoord konden gaan.

In beide gevallen wilden de potentiële kopers de woning al betrekken op een tijdstip wat voor ons veel te vroeg komt. We willen als het even kan onze huidige woning pas overdragen op het moment dat ons nieuwe huis klaar is, want anders moeten we voor kortere of zelfs langere tijd niet alleen tijdelijke huisvesting zoeken maar ook nog eens onze huisraad op laten slaan. Dat brengt allebei flinke kosten met zich mee die we als het even kan willen vermijden, en aangezien we nog ruim de tijd hebben willen we toch nog maar even afwachten met het accepteren van een bod onder zulke voorwaarden, hoe aantrekkelijk ook.

We hebben ook nog een bod gehad zonder de voorwaarde om er voor de oplevering van ons nieuwe huis uit te gaan maar dat hebben we naast ons neergelegd omdat dat veel lager is dan de prijs die we in ons hoofd hebben. We willen wel wat toegeven op de vraagprijs maar in dit stadium kunnen we ons nog wel veroorloven om te kijken of er niks beters langs komt. Het geeft in ieder geval wel aan dat er genoeg belangstelling is en dat geeft vertrouwen dat we ons huis kunnen verkopen voor de prijs die we in ons hoofd hebben, of in ieder geval niet te veel hoeven toe te geven.

Riet hoopt dat er gauw iemand komt met een fatsoenlijk bod. Het is niks dat er ieder keer kijkers komen om het huis te bezichtigen maar alles moet er dan wel helemaal tip-top uitzien. En ze wordt zoals ze zelf zegt schijtziek van al dat schoonmaken…