Eén onderweg

Deze week vertrekken Riet en ik allebei naar Nederland, voor vakantie uiteraard maar deze keer ook om voorbereidingen te treffen voor onze terugkeer over twee en een halve maand. Zelf vertrek ik aanstaande donderdag, Riet twee dagen eerder en dat was dus vandaag. We gaan eens kijken hoe ons huis erbij staat met de nieuwe vloer en er moet een belangrijke klus geklaard worden voor de overkomst van onze beide Filipijnse katten.

Abby_en_Monster_spelenWe willen vanzelfsprekend Monster en Abby met ons mee nemen naar Nederland maar dat gaat niet zomaar. We zijn op tijd begonnen met de voorbereidingen daarvoor, en gelukkig maar want als het mis gegaan was dan was het onze eigen schuld geweest. Die regels waarvan wij dachten dat ze nieuw waren ingevoerd bleken namelijk helemaal niet nieuw, we hadden ze gewoonweg over het hoofd gezien.

Maar alles zou goed moeten komen, al hangt dat wel af van de uitslag van de bloedtest die in Nederland gedaan gaat worden. Riet heeft in haar koffer van allebei de katten een buisje met bloed en een stapel formulieren. Dat hele zaakje moet zo gauw ze aankomt in Nederland worden verstuurd naar een laboratorium in Lelystad en dan krijgen we na acht tot tien werkdagen bericht of onze katten in Nederland zullen worden toegelaten.

We zijn er in principe redelijk gerust op de uitslag want ze hebben allebei van jongs af aan alle verplichte vaccinaties gehad waaronder de belangrijkste, die tegen hondsdolheid.

Vanavond hebben Lito en ik Riet dus weggebracht naar de luchthaven, en vanwege de verhalen die Riet had gehoord over de enorme verkeerschaos rond de luchthaven (waar ze nog steeds bezig zijn met de aanleg van de verlende Skyway) besloot ze om extra vroeg van huis te vertrekken. En wat je dan altijd ziet, we arriveerden bij Terminal 3 in amper vijfentwintig minuten. Ze was zo vroeg dat de incheckbalie nog niet eens open was!

In de loop van de avond kwamen de nodige berichtjes binnen op mijn telefoon dat het inchecken heel vlot was gegaan maar dat het instappen niet echt opschoot. Uiteindelijk vertrok ze (volgens de website van Emirates) toch met maar een korte vertraging. Ze zat in ieder geval om tien voor twaalf al op haar stoel, getuige de foto van het glas champagne.

Erg leuk trouwens dat ze die berichtjes via de familie WhatsApp van “De Nieuwkoopjes” verstuurde. Nu kon de hele familie zich ermee bemoeien en dat had tot gevolg dat mijn telefoon die op mijn nachtkastje lag tot diep in de nacht bleef piepen om aan te geven dat er weer een nieuw bericht was. Dat kwam natuurlijk door het tijdsverschil, want terwijl het in Nederland eind van de middag was was het bij mij allang bedtijd.

Maar ik weet nu tenminste wel wat de hele familie Van Nieuwkoop heeft gegeten gisteravond 🙂

De eerste voorbereidingen

We dachten ruim de tijd te hebben maar onverwachts moesten we toch al snel een aantal dingen gaan regelen met betrekking tot onze aanstaande verhuizing eind augustus. Stomtoevallig hoorde Riet namelijk van iemand dat de regels ten aanzien van het invoeren van huisdieren in Nederland zijn veranderd, en daar moesten we dus snel iets aan doen want uiteraard gaan Abby en Monster met ons mee.

Abby_en_Monster_20150106

De verandering houdt in dat er een bloedtest moet worden gedaan hier op de Filipijnen en dat bloed moet minstens negentig dagen van tevoren worden afgenomen. Dat bloed moet na de test hier worden opgestuurd naar Nederland waar het ook moet worden getest. Dit zijn blijkbaar nieuwe regels die net zijn ingevoerd conform de regels van de Europese Unie, en daar waren wij dus niet van op de hoogte.

Terug rekenend vanaf 31 augustus komen we met die negentig dagen uit op het eind van deze week en aangezien we een paar dagen speling nodig hebben was een snelle actie van Riet noodzakelijk.

De beide katten werden dus in de kooi geladen en naar de dieren-kliniek gebracht. Erg blij waren ze allebei niet met de spuiten die ze kregen en het afnemen van bloed. Riet had het duidelijk gedaan vandaag, vooral bij Abby die dat duidelijk liet merken. De kleine monster verschool zich bij thuiskomst onder ons bed en kwam daar aan het begin van de avond pas onder vandaan toen er geluiden uit de keuken klonken van opengaande etensblikjes.

Nu maar hopen dat alles nog op tijd is geregeld, de dierenkliniek beloofde ons om een paar dagen te sjoemelen met de datum en dat zou ons precies genoeg tijd moeten geven om onze twee Filipina’s naar Nederland te verschepen. En hoe dat gaat weten we in grote in grote lijnen al wel maar we hopen toch dat we daarbij hulp krijgen van het bedrijf wat ons gaat verhuizen.

De eerste stap voor ons vertrek is al gezet, zij het veel vroeger dan we hadden verwacht…