Nieuwe Mac

Ik ben al een tijd aan het kijken naar vervanging voor mijn ouwe Macbook Pro Laptop. Hoewel die op zich nog prima functioneert (met inmiddels de derde batterij) is het zo langzamerhand een behoorlijk oud apparaat, van bouwjaar 2012, en dat houdt in dat ik al een paar jaar het besturingssysteem niet meer kan updaten. En met name dat laatste begint een beetje problematisch te worden, ook met andere software, al zijn met name de snelheid en het beeldscherm nog steeds superieur vergeleken met bijvoorbeeld mijn HP werk-laptop.

Eigenlijk wilde ik een iMac, net als Riet, maar die wordt tegenwoordig niet meer gemaakt in de versie met het 27-inch scherm en ik wil geen kleiner scherm. Een nieuwe laptop is eigenlijk een veel te duur alternatief omdat ik tegenwoordig een iPad Pro heb die ik overal mee naar toe sleep en dus geen behoefte heb aan een laptop daarnaast. Ik kwam dus uit bij de Mac Mini, een hele kleine desktop PC waarvan dit jaar een nieuwe en behoorlijk krachtige versie is verschenen. Bijkomend voordeel van deze Mac Mini is dat dit model zeer vriendelijk geprijsd is (voor een Apple).

Ik heb al een paar maanden regelmatig op het punt gestaan om definitief een bestelling te plaatsen maar om de een of andere reden ging het steeds niet door. Tot gisteravond, toen heb ik eindelijk de knoop doorgehakt en een Mac Mini besteld. Dat was trouwens deze keer niet direct bij Apple omdat die een lange levertijd hebben voor modellen die niet helemaal standaard zijn (ik wil extra geheugen en een grote opslagcapaciteit), maar bij Coolblue want die konden mijn model de volgende dag al leveren.

En gistermorgen arriveerde dus mijn nieuwe Mac Mini, die inmiddels is geïnstalleerd. Zoals gewoonlijk was het overzetten van alle gegevens van mijn ouwe Macbook Pro met de belachelijk eenvoudige software van Apple weer een makkie, en dankzij een kabeltje van Robin wat ik nog had liggen kon ik de Mac Mini simpel koppelen aan mijn ouwe Apple beeldscherm. Dat vervangen staat ook nog op mijn lijstje maar voorlopig kan ik vooruit met de huidige opstelling.

En nu ga ik nog wat leuks verzinnen wat ik met mijn ouwe laptop kan gaan doen…

Verjaardag van mijn vader

Deze dag zal altijd een bijzondere dag blijven want dit is de dag waarop mijn vader jarig was. Hij is er inmiddels al veertien jaar niet meer maar toch blijft deze dag in mijn agenda staan. En er zijn na al die jaren nog steeds dingen die ik mis.

Zo ging ik met mijn vader altijd en overal met ons cluppie Quick Boys mee. Het hele land reisden we af voor wedstrijden en we misten dan ook vrijwel geen enkele wedstrijd. Zelfs op doordeweekse dagen met oefenpotjes in druilerige regen dan belden we elkaar op en dan was het altijd, “Zullen we toch maar even gaan?”. En dan zaten we alsnog met dikke jassen aan op de tribune opa Nieuw-Zuid. Iedere zaterdagmiddag denk ik nog aan die tijd, want tegenwoordig ga ik alleen nog maar op zaterdagse wedstrijden en dan moet het nog mooi weer zijn ook…

Sneeuw

Eigenlijk mag het geen naam hebben maar we hebben vannacht de eerste sneeuwval van het jaar gehad. Er was weliswaar al wat natte sneeuw gevallen maar nog geen echte sneeuw die alles wit kleurt. Nou is het overdreven om te zeggen dat alles wit is maar we gaan dit gewoon meetellen als een sneeuwdag.

Probleem is wel dat het laagje sneeuw vanmorgen was opgevroren waardoor het plaatselijk spekglad was. Mijn collega Hennie, die op dit moment tijdelijk in Katwijk woont, stuurde me vanmorgen vroeg al een berichtje met een foto van een spiegelgladde Badstraat en de mededeling dat hij afzag van zijn plan om naar kantoor te gaan vandaag. Ik had al hetzelfde geconstateerd en heb vandaag dus ook thuis gewerkt.

Nu zitten wij nog niet eens zo slecht want op de Bankijkerweg wordt over het algemeen flink gestrooid. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de aanwezigheid van het bedrijf Fresh&Easy bij ons aan de overkant waar het vierentwintig uur per dag een komen en gaan is van vrachtwagens. Het zou me eigenlijk niet verbazen als blijkt dat het bedrijf zelf zorgt voor het strooien.

De sneeuw verdween vandaag ondanks een zonnetje niet helemaal. En dat werd vanaf het middaguur nog hier en daar problematisch want in de zon verdween de sneeuw maar op plekken die in de schaduw bleven was het nog steeds glad. Het einde van de korte winterse periode is overigens al aangekondigd, de temperatuur schijnt vanaf zondag zelfs naar de tien graden te gaan. En dan gaat het weer regenen…

Pensioenvragen…

Een paar dagen geleden heb ik een mailtje gestuurd naar onze afdeling Personeelszaken om eens te vragen naar de gang van zaken rond mijn pensionering. Nu dat tijdstip met rasse schreden begint te naderen heb ik toch wel een paar vragen, zoals of er van mijn kant iets nodig is wat ik moet doen of invullen, wanneer mijn laatste dag op de loonlijst precies is en hoeveel vrije dagen ik nog heb te besteden tot aan die dag.

Het was blijkbaar even een uitzoek maar ik kreeg gisteren eindelijk een mailtje terug, wat eigenlijk geen informatie bevatte maar twee verwijzingen: de eerste naar een document en de tweede naar een website met informatie. 

Het document bevatte heel veel informatie over weggaan bij Shell maar was hoofdzakelijk gefocust op vroegtijdig en onvrijwillig vertrek. Voor pensionering stonden er maar twee regels in, waarvan de eerste aangaf dat mijn laatste werkdag de laatste dag is van de maand waarin ik mijn pensioenleeftijd bereik. Nu weet ik dus eindelijk dat mijn laatste dag op de loonlijst 31 maart is en dat ik vanaf 1 april met pensioen ben.

De website bevatte veel informatie over wat ik allemaal moet inleveren en zo, maar ook over een cursus over gepensioneerd zijn die ik mag gaan volgen en meer van dat soort dingen. Ik moet maar eens kijken of ik daar iets mee ga doen. Ik ben in ieder geval wat wijzer geworden, en mijn manager ook want die schijnt in feite het meest te moeten gaan regelen. Was hij behoorlijk verbaasd over trouwens…

Bijna een sensatie…

Mijn cluppie Quick Boys mocht dit seizoen meedoen aan het “grote” KNVB Bekertoernooi en had daarbij al de nodige indruk gemaakt door achtereenvolgens op eigen veld NAC (1-0) en De Graafschap (2-0) te verslaan. Allebei die tegenstanders spelen in de Eerste Divisie en dus een niveau hoger dan Quick Boys wat in de Tweede Divisie uitkomt, en dat was verrassend. Met name de overwinning op De Graafschap was verrassend omdat niet verwacht was dat die zich na het op zich al verrassende resultaat tegen NAC nog zouden laten verrassen.

De volgende tegenstander was AZ, de huidige nummer vier van de Eredivisie, en ook al omdat het voor Quick Boys een uitwedstrijd zou worden leek dat toch een brug te ver. Een groot deel van de aanhang was duidelijk minder pessimistisch dan ik wat resulteerde in zesendertig bussen met niet minder dan tweeëntwintighonderd supporters die richting Alkmaar gingen vanavond.

De wedstrijd werd bijna een sensatie, maar helaas, net niet helemaal. De ruststand van 0-0 was op zich al een hele prestatie, maar toen Quick Boys na de rust de leiding nam waren eigenlijk vriend en vijand het erover eens dat het dik verdiend was. Maar toen AZ een tandje bij zette en in korte tijd de achterstand om boog naar een 2-1 voorsprong leek het gedaan. Tot de zevenennegentigste minuut, toen Quick Boys in wat bijna letterlijk de allerlaatste seconde was, de gelijkmaker scoorde.

Een verlenging was noodzakelijk en daarin nam AZ een 3-2 voorsprong. Maar weer was het Quick Boys dat langszij kwam en zo eindigde de wedstrijd in 3-3, wat op zich al een behoorlijk sensationele uitslag was. Penalty’s moesten de beslissing brengen en daarin was AZ beter dan Quick Boys, en daarmee eindigde voor mijn cluppie dus het bekertoernooi.

Winterweer

Een week geleden gingen de temperaturen vrij plotseling drastisch omlaag, en ’s nachts hadden we nachtvorst. Dat was op zich goed nieuws want met het dalen van de temperaturen verdween de regen waarvan we de afgelopen weken meer dan genoeg hadden gehad. Eigenlijk kwam het precies op tijd want in verschillende delen van het land was de hoge waterstand door de vele regenval inmiddels een bron van zorg geworden.

Het lijkt erop dat die zorg de komende dagen gaat afnemen, maar de grote vraag op dit moment is of we binnenkort kunnen schaatsen. Dat lijkt twijfelachtig want de temperaturen lopen inmiddels weer een klein beetje op, maar ondanks dat het nog wel een paar dagen ’s nachts blijft vriezen is de temperatuur overdag boven het vriespunt waardoor het ijs niet aangroeit. Af en toe ligt het kanaal achter ons huis wel dicht, in die zin dat er een dun laagje ijs op ligt, maar dat verdwijnt in de loop van de dag weer snel.

Het voelt trouwens buiten niet echt prettig aan want de regen is wel weg maar de wind niet, en dat zorgt ervoor dat de gevoelstemperatuur soms wel -10 is terwijl het maar drie graden onder nul is. Erg onprettig, die ijzige wind, en die zorgt er ook nog eens voor dat oppervlaktewater minder snel bevriest want er kan zich zo geen ijslaag vormen. De enige plekken waar geschaatst kan worden zijn dan ook de ijsbanen, en daar vind ik niks aan.

De schaatsen hoeven dus nog niet uit het vet, de mijne blijven (voorlopig?) op de plank in de schuur liggen.

Na mijn pensionering

Toen ik mijn manager Marcel op de hoogte bracht van mijn voornemen om met pensioen te gaan op het bestemde tijdstip, na mijn 68e verjaardag, heeft hij meteen een aantal voorstellen gedaan om mij voor bepaalde werkzaamheden te behouden. Hij opperde zelfs de mogelijkheid om mijn arbeidscontract te verlengen (dat kan met toestemming tot 70 jaar), maar van die optie wil ik sowieso geen gebruik maken. Wel ben ik akkoord gegaan met de optie om bepaalde activiteiten nog een tijdje te blijven doen, zoals het geven van cursussen en het doen van audits.

Voor dat laatste zou ik dan zzp-er moeten worden, en dat is dus iets waarover ik moet gaan nadenken de komende weken. En ik heb nog meer stof tot nadenken gekregen want ik heb gisteren een gesprek gehad met een andere collega waar ik al heel lang mee samenwerk die me ook een aantal opties bood. Dat zijn opties buiten Shell, en hoewel het hoofdzakelijk vrijwilligerswerk is zit er wel een soort van commitment aan vast. Het zijn wel dingen die ik leuk vind en dus het overdenken waard.

Zo zijn er dus allemaal mensen die proberen om mij bezig te houden na mijn pensionering. En dan heb ik het nog niet eens gehad over het lijstje wat Riet aan het maken is…

Kapotte kroon

Aan het begin van onze vakantie in Australië, op de eerste dag van de treinreis met de Indian Pacific Railway, beet ik in een zacht broodje en voelde een hard stukje in mijn mond. Ik wist meteen dat er een kies afgebroken was, en jawel hoor, waar een van mijn kronen rechts bovenaan had gezeten voelde ik een gapend gat. Gelukkig had ik de kroon zelf nog en die bleek makkelijk terug te plaatsen, zij het natuurlijk dat hij wel los zat en af en toe loskwam. Toch heb ik het de hele vakantie op die manier kunnen uithouden.

Terug in Nederland moest er natuurlijk wel wat aan gedaan worden en daarom belde ik gistermorgen naar de tandarts voor een afspraak. Omdat dit toch wel als een noodgevalletje werd beschouwd kon ik gistermiddag al meteen terecht. En het nieuws was slecht, ondanks dat de basis van de kroon was blijven zitten was reparatie niet mogelijk en moest wat er nog over was van de kroon en de kies eruit. Er moest behoorlijk gesjord worden door de tandarts voordat de restanten van kroon en kies eruit waren en omdat er verder op dat moment niks gedaan kon worden vertrok ik met een gaasje op de wond en een nieuwe afspraak voor eind deze maand.

Van bloedingen heb ik gelukkig weinig last gehad waardoor ik het tweede gaasje wat ik had meegekregen niet heb hoeven gebruiken. Meer last had ik van de pijn, want door het gesjor om de kies eruit te krijgen voelde mijn kaak aan alsof ik een flinke klap op mijn muil had gehad. Toen de verdoving was uitgewerkt ging ik daarom al vrij snel aan de Paracetamol, en daarmee ben ik vandaag vrijwel de hele dag doorgegaan.

En ik kan alvast gaan nadenken over wat er nu met dat gat moet gebeuren, een brug of een implantaat. Of helemaal niets, dat schijnt ook nog een optie te zijn…

Fotoboek van de vakantie

Tijdens onze vakantie had ik dagelijks een verslagje gemaakt van onze belevenissen, voor familie en vrienden thuis. Dat deed ik via een app op mijn telefoon die daar speciaal voor is gemaakt en die Polarsteps heet. Deze app biedt ook de mogelijkheid om naast een verhaaltje foto’s te plaatsen, er worden gegevens bijgehouden van de plekken die je bezoekt en je kunt al je trips organiseren. 

Erg leuk dus, al heb ik over de functionaliteit van de app af en toe nog wel wat sacherijnigs op te merken, maar ik ben tenslotte nog steeds een IT-er. Een additionele functie waar ik achteraf gebruik van heb gemaakt is het genereren van een fotoboek aan de hand van je verslagen. Het proces is simpel, je selecteert je trip en laat de app een fotoboek genereren, als dat is gebeurd kun je tot op zekere hoogte wijzigingen aanbrengen in de tekst en de lay-out. Als je uiteindelijk tevreden bent met het resultaat kun je met een druk op de knop een bestelling plaatsen en een paar dagen later komt het boek bij je thuis per post.

De afgelopen weken heb ik wat gesleuteld aan de gegenereerde lay-out, met name om het totaal aantal pagina’s wat naar beneden te krijgen en zo de kosten wat te drukken (want goedkoop is het niet). Een paar dagen geleden heb ik de bestelling geplaats en vandaag werd het boek bezorgd. En ik moet zeggen, het ziet er prima uit, net iets meer dan driehonderd pagina’s met herinneringen aan een geweldig mooie vakantie.

Misschien zelfs een idee om zoiets toch ook maar te doen voor vorige vakanties want al die foto’s hebben we alleen maar online. Kost wel wat maar dan heb je ook wat…

Onverwachte verrassing

Zoals verwacht was het gisteren niet gelukt om door al mijn mailtjes heen te komen, ik was aan het eind van de dag net aan op de helft. Vandaar dat ik vandaag pas een mailtje zag wat voor mij een grote verrassing was.

Ik opende een mailtje van Personeelszaken waarin ik werd gefeliciteerd met het feit dat ik geselecteerd was voor een nieuwe baan. Daarbij werd ook nog gerefereerd aan gesprekken die daarover zouden zijn gevoerd. Dit kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel, want niet alleen heb ik helemaal geen gesprekken gehad maar die nieuwe functie was voor mij helemaal totaal nieuw. Het volgende mailtje was zo mogelijk nog verrassender want dat bevatte een nieuw arbeidscontract (voor onbepaalde tijd) wat ik geacht werd te tekenen.

Bij nadere inspectie bleek de zaak toch wat genuanceerder te liggen dan ik in eerste instantie dacht. Ik heb nog steeds dezelfde baan, maar die is samen met mijn hele afdeling, verhuisd binnen het bedrijf van de ene BV naar een andere. En dat maakt dat het technisch gesproken een nieuwe baan is die een nieuw contract vereist. Dat is allemaal gebeurd als onderdeel van wat interne verschuivingen die gebeurd zijn tijdens mijn afwezigheid. Uiteindelijk een formaliteit dus.

Grappig was dat toen ik mijn collega Hennie hierover belde, hij het nog niet eens zelf had gezien. Ook hij was verbaasd, want hoewel hij wel aanwezig was geweest in de periode dat ik er niet was had hij dus ook helemaal geen gesprekken gehad. Maar wij zijn allebei oudgedienden en we zijn dus wel wat gewend…

Eerste werkdag van het jaar

Mijn eerste werkdag van het jaar doe ik van thuis uit, ondanks dat het dinsdag is, de dag waarop ik gewoonlijk naar kantoor ga. Ik had namelijk vooraf een donkerbruin vermoeden dat het op kantoor wel eens heel erg stil zou kunnen zijn, en dat bleek ook uit een bericht wat ik kreeg van collage Hennie die wel op kantoor zat. In zijn eentje dus…

Na een afwezigheid van bijna twee maanden had ik wel verwacht dat er het nodige op me zou staan te wachten qua werk, ondanks dat een collega mijn werk grotendeels had overgenomen. En dat bleek al meteen bij het openen van mijn mailbox want er stonden niet minder dan 668 mailtjes op me te wachten! Nou viel dat aantal me zelfs nog mee want ik had er iets van duizend verwacht…

Desondanks zal ik de komende twee of drie dagen wel bezig zijn met me door al die mailtjes heen te worstelen…

Nieuwjaarsdag

Ook vandaag was een rustige dag, met name omdat we de meeste familie gisteravond al hadden gezien en we dus alleen nog maar even naar Katwijk hoefden voor de Nieuwjaarswensen bij mijn moeder. Martin en Sandra kwamen vanmiddag langs met de kleinkinderen en verder hebben we er ons gemak van genomen.

Het zal een bijzonder jaar worden met voor mij natuurlijk als belangrijkste gebeurtenis mijn pensionering. Nog maar drie maanden te gaan, en daar gaat nog de nodige vrije tijd af want ik heb nog iets van vier of vijf weken vakantie in die tijd, en ik ben ook van plan dat op te nemen.

Morgen ga ik weer aan het werk en dat zal na ruim zeven weken afwezigheid wel even wennen worden…