Kat(ten) op schoot

Een paar jaar geleden moest er bij Monster een ontstoken tand worden verwijderd waar ze best veel last van had. Dat hadden we in eerste instantie zelf niet eens door maar toen de dierenarts bij het jaarlijkse bezoek ons erop wees viel het ons ook op en we maakten dus een afspraak voor de kaakoperatie.

De dierenarts vertelde ons dat zoiets bij katten dusdanig veel impact heeft dat ze er zelfs qua karakter van kunnen veranderen. Dat leek ons een sterk verhaal maar na een tijdje moesten we constateren dat het echt waar was. Voor de kaakoperatie was Monster al een schatje, maar ze was beslist niet aanhalig en zeker geen schoolkat. Iedereen die haar op probeerde te pakken moest dat bezuren want ze haalde je dan helemaal open met haar vlijmscherpe nagels. Maar na de operatie kwam ze tot onze verbazing opeens uit zichzelf op schoot zitten en liet ze zich gemakkelijk aanhalen. En dat dat haar plezier deed was wel duidelijk want ze knorde er zelfs tevreden bij.

Dt gedrag vertoont ze tot op heden nog steeds, tot mijn genoegen trouwens want ik vind het heel gezellig, zo’n kat op schoot. Riet is wat minder toeschietelijk, bij haar moet het wel uitkomen en dat is niet altijd het geval (zoals bij mij). Tegenwoordig als ik aan mijn ochtendkoffie zit dan springt Monster steevast op schoot. Abby doet dat trouwens ook maar die was altijd al meer een schoolkat, zij het dat Riet duidelijk haar favoriet is. Ligt Abby al bij mij op schoot ’s morgens dan wurmt Monster zich erbij en meestal houdt Abby het dan snel voor gezien, zoals vandaag dus…

Oma Katwijk

Donderdag is onze vaste oppasdag, dan komt Maas in principe de hele dag en Gijsje wordt ’s middags uit school gehaald. Maar omdat Gijsje nu nog steeds vakantie heeft van school was ze vandaag ook de hele dag bij ons. Ja, en wat doe je als het mooi weer is de hele dag, dan ga je lekker naar buiten. In dit geval namen Riet en ik Gijsje en Maas mee naar Katwijk waar we Oma Katwijk (mijn moeder) een bezoekje brachten.

De beide overgrootmoeders van Gijsje en Maas hebben allebei een naam van ze gekregen om duidelijk te maken dat er een verschil is met de beide “echte Oma’s”, die overigens ook allebei een aparte aanduiding hebben. Henriëtte, de moeder van Sandra, heet wel gewoon Oma van der Hoeven maar Riet is Oma Poes. De moeder van Riet is de ene Overgrootmoeder en wordt niet alleen door Gijsje en Maas maar ook door alle achterneefjes en -nichtjes Oma met de witte haren genoemd. Mijn eigen moeder is weer makkelijk want die woont in Katwijk en is dus Oma Katwijk. Altijd makkelijk want zijn er nooit misverstanden bij de kleinkinderen over wie we het hebben…

Vanmorgen waren we dus bij Oma Katwijk en omdat die vlakbij de Princestraat woont namen we de kans waar om een lekker softijsje te eten. Er zijn niet veel plaatsen meer over, zeker in Rijnsburg niet, waar je nog softijs kunt krijgen, maar bij de Alexanderhoeve (een winkel gespecialiseerd in kaas en wijn) nog wel. En wat voor ijsjes, want hoewel we voor Gijsje en Maas kleine ijsjes bestelden waren ze nog flink aan de maat. Vooral voor Maas is dat toch altijd een dingetje want die krijgt zijn ijsje dan niet op. Geen probleem hoor, want voor ijs is er bij Opa altijd ruimte voor nog meer…

En weer hebben we emelten…

Toen we terug kwamen van vakantie konden we constateren dat het mooie weer wat we in Frankrijk hadden gehad ook eindelijk zijn weg had gevonden naar Nederland. We hadden warme tot zelfs zeer warme dagen, al viel er ook af en toe een bui wat dan weer gunstig was voor de tuin.

Over de tuin gesproken, toen we terug kwamen uit Frankrijk zagen we in onze tuin de erbarmelijke staat van het gras. Er zaten nu grote plekken in met verdord gras waardoor er in onze tot voor kort nog zo mooie grasmat nu hele bruine plekken zaten. De conclusie dat dat komt door te weinig regen tijdens onze vakantie ligt voor de hand, dat was ook het eerste wat onze nieuwe buurman zei toen hij van vakantie terug was gekomen en het probleem bij ons en in zijn eigen gras zag. Maar wij weten wel beter, de oorzaak zit in het feit dat we al jaren last hebben van de larven van langpootmuggen die onder de grond zitten.

Emelten bestrijden ✓ Alle ins- en outs omtrent Emelten bestrijdenDeze larven met de naam Emelten vreten de wortels van het gras op waardoor het gras boven de grond verdort. We hebben dit probleem al een paar jaar en we hebben al van alles geprobeerd eraan te doen. Het enige wat wel helpt zijn aaltjes, die niet alleen een biologische oplossing vormen maar die ook nog eens makkelijk online te krijgen zijn en gewoon door de brievenbus in een plastic verpakking worden afgeleverd. Dit is niet goedkoop en het moet in ons geval regelmatig herhaald worden, en dan nog blijkt het niet afdoende want ieder jaar komen de Emelten weer terug.

We hebben een paar jaar geleden zelfs geprobeerd het probleem rigoureus op te laten lossen door de hele grasmat uit te laten graven en te laten vervangen door een nieuwe, maar nog diezelfde zomer was het probleem al weer terug. Het lijkt er dus op dat we ermee zullen moeten leren leven.

Is er dan helemaal niks aan te doen? Eigenlijk niet, alleen symptoombestrijding en daarom hebben we een verticuteermachine aangeschaft waarmee we voren in de grond kunnen trekken waarin we graszaad strooien en dan hopen dat op de kale plekken weer nieuw gras gaat groeien. Dat pakte begin van de zomer aardig uit, maar zoals gezegd, ook dat was maar tijdelijk. Zo blijven we lekker bezig…

Vakantie in de Dordogne

Riet en ik zijn vannacht om klokslag vier uur uit Rijnsburg vertrokken voor de trein tot elf uur durende rit naar camping “Les Grottes de Roffy” in de Dordogne in Frankrijk.

Onze belevenissen tijdens deze vakantie kun je lezen op de “Vakanties” pagina op deze site of door hier op deze link te klikken.

Vakantie begonnen!

Het plan om op vakantie te gaan naar camping “Les Grottes de Roffy” kwam van Riet en Martin toen ze een paar maanden geleden de fotoboeken zaten te bekijken van de vakanties die we daar hadden doorgebracht in de tweede helft van de negentiger jaren. Riet vroeg of Martin en Sandra geen zin hadden in een vakantie op dezelfde camping, met de kleinkinderen. Uiteraard vroegen we Robin en Astrid ook maar die gaven al meteen aan dat het aantal vrije dagen voor hun een probleem zou zijn dus die konden niet mee.

Zelf dacht ik in eerste instantie aan weer zo’n bevlieging die wel over zou gaan maar een week later belde Martin om te vragen of we al gingen boeken. Vanaf daar ging het snel, we konden via de site van de camping zelf boeken en deze keer werden het geen Eurcamp tenten of stacaravans maar chalets van de camping zelf. Riet en ik gingen voor de luxe versie, Martin eerst nog voor een versie zonder airco maar hij bedacht na een paar weken dat een airco toch misschien wel handig zou zijn. Gelukkig kon hij nog overgeboekt worden naar een chalet met airco en bovendien kreeg hij ook nog eens het chalet naast dat van ons, en dat alles zonder te hoeven bijbetalen, de mazzelaar…

We worden morgen verwacht op de camping, maar Martin en Sandra besloten de reis er naar toe, zo’n duizend kilometer, niet in één dag te doen maar vandaag al te vertrekken en dan in de buurt van Parijs met de kinderen te overnachten in een B&B. En zo zijn ze dus vandaag vertrokken naar de B&B net ten zuiden van Parijs, morgen rijden ze verder. Riet en ik vertrekken vannacht rond een uur of vier, misschien komen we elkaar onderweg tegen en anders zien we elkaar op de camping.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik ben razend benieuwd hoe het er allemaal uitziet op de camping, het is tenslotte vijfentwintig jaar geleden dat we er voor het laatst zijn geweest…

Reünie oud-Shellers

Zoals ieder jaar had ik weer een reünie georganiseerd voor ons Shell clubje, waarvan ik tot dit jaar in feite de enige was die nog steeds bij Shell werkte. Nu ik ook ben gepensioneerd kunnen we dus met recht spreken van een reünie van oud-Shellers.

Het clubje waarmee we al zo’n vijfentwintig jaar bij elkaar komen bestaat eigenlijk uit mensen waarmee ik vanaf de eerste dag dat ik bij Shell kwam heb samengewerkt. Een is er later bijgekomen en een andere collega is ge-emigreerd naar Canada, maar we kennen elkaar dus inmiddels al ruim vijfendertig jaar. En iedereen komt als het maar enigszins kan nog steeds ieder jaar naar ons gezamenlijke etentje, wat deze keer net als vorig jaar plaatsvond in restaurant Noosa Waterfront in Krimpen aan de Lek. De keuze voor dit restaurant wordt hoofdzakelijk bepaald omdat Joop, veruit het oudste lid van ons clubje, inmiddels negentig jaar is en wat gezondheid problemen heeft. Hij woont in Capelle, niet ver van het restaurant, wat dus voor hem goed uitkomt. Joop brengt vanwege zijn broze gezondheid ook altijd zijn partner en steun en toeverlaat Margriet mee.

Op de foto staan van links naar rechts Karel, Margriet, Joop, WillemM, Walter en ikzelf (WillemK).

Het werd weer als vanouds gezellig, en deze keer deden we tijdens het diner een poging om contact te zoeken met onze oud-collega Stijn die zoals gezegd naar Canada is ge-emigreerd en al bijna dertig jaar in Calgary woont. Jammer genoeg ging dat niet vlekkeloos, niet eens vanwege een slechte verbinding maar omdat het in het restaurant erg druk en dus een takkenherrie was. Dat was het enige smetje op een hele gezellige avond, en bij het afscheid spraken we af om dit snel nog een keer te doen, ergens tegen de Kerst of zo.

Eindelijk, Floor Jansen!

Vanmorgen was er allereerst het afzwemmen van Gijsje voor haar B-diploma. Uiteraard waren we daar weer bij in het Katwijkse zwembad Aquamar, en alles verliep daar voorspoedig. En zo heeft Gijsje dus in korte tijd haar twee eerste zwemdiploma’s gehaald.

Het was nogal een geregel want ’s middags gingen Robin, Martin en ik naar het openlucht-theater Caprera in Haarlem voor het langverwachte concert van Floor Jansen. Ik had vorig jaar op mijn verjaardag van mijn zoon kaartjes gekregen voor dat concert waar we met zijn drieën naar toe zouden gaan, maar dat concert wat was gepland in juni 2023 kon niet doorgaan vanwege de zwangerschap van Floor Jansen. Het concert moest worden verzet en de nieuwe datum werd ruim een jaar later, namelijk vandaag.

Er waren twee concerten van Floor in Caprera vandaag, een middag- en een avond-concert en wij hadden kaarten voor de middag. We moesten uiterlijk om twaalf uur richting Haarlem vertrekken om op tijd aanwezig te zijn en we vertrokken dus met mijn auto direct vanaf het zwembad waar we elkaar na het diploma-zwemmen van Gijsje troffen. Het was nog wel even spannend omdat er regen werd verwacht en er stond al een behoorlijk stevige wind, maar tijdens het concert bleef het droog en van de wind hadden we ook helemaal geen last omdat het theater is aangelegd als een amfitheater en het lag dus in de luwte in de duinen.

Het concert was geweldig! Floor is al jaren mijn favoriete zangeres, zeker sinds ze zingt bij een van mijn favoriete bands Nightwish. Het programma bestond hoofdzakelijk uit nummers van haar net uitgebrachte soloalbum, dus veelal nog niet zo bekende nummers, maar dat maakte niks uit. De sfeer was geweldig en ja, wat een stem!

Dit was een supermiddag, mannen! Bedankt voor dit fantastische cadeau.

 

Bad gerepareerd

Sinds vanmiddag kunnen we eindelijk weer in bad. Nou ja, technisch gesproken vanaf morgen pas want de kitranden moeten eerst nog uitharden, maar het bad is in ieder geval weer gerepareerd. En dat had onverwacht nog de nodige voeten in aarde.

Wat bleek namelijk, het vereiste onderdeel wat moest worden vervangen was nergens meer te krijgen. De leverancier van ons bad maakt sinds een paar jaar geen baden meer en de voorraad reserve-onderdelen is bij hun nu dan ook uitgeput. De enige mogelijkheid was om te kijken of een andere leverancier of badkamerspecialist toevallig nog zo’n onderdeel had liggen, maar na veelvuldig rondbellen door Bouwton bleek dat niet het geval. Er werd toen maar besloten om zelf een onderdeel te maken, of in ieder geval een ander bestaand onderdeel passend te maken,

Vanmiddag kwam de monteur om het onderdeel aan te brengen en het bad weer op zijn plaats te zetten. Het eerste ging gepaard met veel gevloek en gemopper want hij kon er blijkbaar niet zo best bij. Ik kon gelukkig een handje helpen waardoor de reparatie alsnog kon worden voltooid en daarna was het een kwestie van het bad terugzetten opa de originele plek en de boel weer dicht kitten.

Vanaf morgen kunnen we weer in bad. Tenminste, Riet en de kleinkinderen, want ik geef er niet zoveel om, ik neem liever een douche…

Drukke dag

We hadden vandaag een bijzonder drukke dag! Vanmorgen was het verjaardagsfeest van onze kleinzoon Maas die gisteren drie jaar was geworden, vanmiddag was er bij ons thuis voor de deur een door Riet en de Gereformeerde Kerk georganiseerd “Buurtbakkie” en vanavond was er een feest bij mijn broer Alex een schoonzuster Angelique ter ere van haar vijftigste verjaardag.

Het was dus rennen en vliegen de hele dag tussen alle evenementen, waarbij ik ook mijn moeder op sleeptouw had genomen vanmorgen en vanavond. De verjaardag van Maas was gezellig maar druk met alle visite en veel rondrennend jong grut. Daarna moesten Riet en ik weer snel naar huis om alles klaar te zetten voor het “Buurtbakkie”.

Dat “Buurtbakkie” is eigenlijk gewoon de gelegenheid voor buren om samen koffie te drinken en een praatje te maken. Daarvoor regelt de Gereformeerde Kerk iemand die het in hun buurt organiseert (bij ons dus Riet) en een soort van rijdende koffiekeet die in dit geval op onze parkeerplekken voor de deur kwam te staan.

Nadat de kar was gearriveerd hielpen Riet en ik met het klaarzetten van koffie en cake en wat dies meer zij, waarna het wachten was op de toestroom van de buren. We wisten niet wat we moesten verwachten maar er kwam uiteindelijk toch tussen de tien en vijftien man wat voor een gezellige middag zorgde.

Nadat iedereen rond vijf uur weer vertrokken hielpen Riet en ik met het afbreken en inpakken van de koffiekeet. Niet lang daarna was het al weer tijd om mijn moeder weer op te pikken in Katwijk en richting Leidschendam te verkassen voor het verjaardagsfeest van mijn schoonzus. Ook dat werd gezellig, want mede dankzij het mooie weer (de dreigende regen bleef gelukkig op wat spetjes na uit) kon het feest in de tuin worden gevierd.

Na thuiskomst plofte ik op de bank en kon ik eindelijk een Single Malt voor mezelf inschenken na de hele dag de BOB te zijn geweest…

Verjaardag van Maas

Onze kleinzoon Maas werd vandaag alweer drie jaar maar de viering is pas morgen. Uiteraard gingen Riet en ik wel even langs om hem zijn cadeautje te brengen want hij was tenslotte vandaag echt jarig en het is leuker om het nu te geven dan morgen in de drukte met alle visite.

Tussen de middag kreeg ik een berichtje van Martin of ik zin had om mee te gaan naar Schiphol voor een bezoekje aan het panorama terras. We zouden op de fiets naar Leiden gaan en vanaf daar met de trein naar Schiphol. En of ik daar zin in heb! Er zijn weinig dingen waar je me meer een plezier mee doet dan vliegtuigjes kijken, iets wat ik al doe sinds mijn vroege jeugd…

Erg leuk was vooral de op het terras opgesteld Fokker 100, een toestel waar ik jaren geleden nog de nodige keren mee heb gevlogen maar wat inmiddels al weer de nodige jaren uit dienst is bij KLM. En een Fokker zorgt altijd voor mooie herinneringen aan mijn vader die een groot deel van zijn leven tot aan zijn pensionering bij Fokker heeft gewerkt.

Weer een Lego mijlpaal

Zoals eerder gemeld ben ik op dit moment bezig om de grotere stukken van onze Lego collectie op te bouwen. De garage en de brandweerkazerne zijn al klaar en vandaag was er een nieuwe mijlpaal want de door Maas zeer gewilde haven met hijskraan en schepen is nu ook af.

Mijn bedoeling is eigenlijk dat met deze grote stukken de hoeveelheid losse Lego stukjes flink zal afnemen en dat alles op die manier overzichtelijker wordt, maar daar blijkt dus nog niks van. Want ondanks dat er nu al verscheidene grote objecten af zijn lijkt de hoeveelheid losse stukjes nauwelijks afgenomen. Ik wist wel dat we veel Lego hadden, maar dat het zoveel was had ik niet gedacht.

Ik ben nu ook zo’n beetje aan het eind van de grote objecten, maar ik weet zeker dat we er meer hadden. Probleem is dat we daar geen handleidingen meer van hebben, want ik weet bijvoorbeeld absoluut zeker dat we ook een politiebureau hadden. Dat is aan de hand van de stukjes ook duidelijk te zien want er zijn er nogal wat met het opschrift “Politie”, maar omdat ik geen idee meer heb hoe dat politiebureau eruit heeft gezien is het lastig zoeken. Zo heb ik op het Internet al heel veel foto’s gevonden van politiebureaus maar geen enkele past in mijn herinnering of zijn veel te recent om het te kunnen zijn.

Dit wordt dus vervolgd want opgeven is geen optie!

Er zit schot in…

Hoewel het een heel werk was om alle Lego-stukjes uit te zoeken en te sorteren heb ik inmiddels al een aardig begin kunnen maken met het bouwen van de eerste “objecten”. Ik ben begonnen met wat kleine autootjes maar de afgelopen week ben ik begonnen met wat grotere dingen, zoals de garage en de brandweerkazerne. Genoeg voor Maas om leuk mee te spelen en hij is er dan ook helemaal weg van.

Toch loop ik wel tegen wat problemen aan en het grootste is wel dat nogal wat boekjes met bouwinstructies niet meer bruikbaar zijn omdat de bladzijden aan elkaar zitten geplakt. Ik heb geprobeerd dat op te lossen door ze in warm water te weken maar dat lukt niet altijd even goed.

De oplossing is om te proberen de handleidingen te zoeken op het internet en ze dan te downloaden. Dat lukt tot nu toe aardig maar deze gedownloade handleidingen zijn altijd in PDF formaat en daardoor niet altijd even duidelijk te interpreteren. Maar op zich is het beter dan niks.

Een ander probleem is dat we ondanks wat we dachten toch blijkbaar niet alle handleidingen hebben bewaard want we missen er nogal wat. En als je dan niet meer precies weet wat je allemaal had dan heb je een probleem. En er nog een kwalijker probleem, ik ben inmiddels tot de ontdekking gekomen dat we toch hier en daar stukjes missen en daar heb ik nog geen oplossing voor gevonden.

En vanavond toen ik de brandweerkazerne vanuit de woonkamer terug wilde brengen naar boven struikelde ik op de bovenste trap. Uiteraard viel alles uit mijn handen en spatte in losse stukjes uiteen verspreid over drie verdiepingen van het trapgat…

 

Laatste tandartswerk (voorlopig)

De ellende in mijn rechterbovenkaak dankzij een afgebroken kroon en twee ontstoken wortels resulteerde in eerste instantie in een getrokken restant van wat er over was van de kies met de afgebroken kroon en twee wortelkanaalbehandelingen. Toen een van de wortelkanaalbehandelingen niet goed uitgevoerd kon worden omdat niet de volledige wortel kon worden bereikt bleek het noodzakelijk om ook die kies te trekken. En omdat er dan een verstandskies achterin zou overblijven was het advies om ook die maar te trekken. Bleven er twee kiezen over met een gat ertussen en omdat dat praktisch gezien niet handig was adviseerde de tandarts om er maar een brug overheen te plaatsen.

Normaal gesproken zou ik dan hebben moeten “happen”, een soort pasta over de kiezen die dan hard moet worden en als mal moet dienen, maar dat gaat tegenwoordig blijkbaar heel anders. De tandarts had een soort van staaf door mijn hele mond gehaald en toen ik vroeg wat dat precies was liet hij het me zien op een computerscherm: de staaf maakte een 3D beeld van mijn hele mond en op basis daarvan kon er een brug worden gemaakt zonder dat er een mal aan te pas kwam. Is dat mooi of niet!

Vorige maand had ik twee afspraken om de brug te laten plaatsen over de twee kiezen die rechtsboven nog over waren en dat vereiste nogal wat werk vooraf omdat er twee kronen op die kiezen zaten die eerst verwijderd moesten worden. Nadat dat was gebeurd zou twee weken later de brug worden geplaatst, maar wat denk je dat er in de tussentijd gebeurt: er breekt weer een kroon doormidden, deze keer dezelfde locatie als die allereerste kroon die afbrak maar nu linksboven…

Na het plaatsen van de brug werden er dan ook gelijk weer twee afspraken gepland om de basis onder de afgebroken kroon te polijsten en voor te bewerken voor een nieuwe kroon, en die nieuwe kroon is vandaag geplaatst. Daarmee zit al het restauratiewerk wat begon met één kroon die afbrak in november vorig jaar er na meer dan zes maanden eindelijk op. Ik heb de tandarts gelijk gezegd dat ik voorlopig niet meer hoop te komen. Nou ja, voor gewone controle over een half jaar…

 

TV kapot

Vorige week zette ik op een gegeven moment de TV aan om naar het nieuws te kijken, maar er gebeurde niks. Ik had duidelijk wel verbinding want er was geluid maar geen beeld, het scherm bleef helemaal zwart. Wat ik ook probeerde aan eenvoudige oplossingen (aan en uit zetten, de TV box opnieuw starten, de router opnieuw starten, stekkers eruit en weer erin), niks hielp en dat was toch wel merkwaardig en bovendien onverwacht want de TV is pas een paar maanden oud.

Er zat niks anders op dan contact te zoeken met de leverancier, en dat viel niet mee. De winkel in Cruquis waar we de TV hadden gekocht deed zelf geen reparaties, daarvoor moesten we contact opnemen met de technische dienst van Samsung en dat kon alleen maar via de website. Op zich ging dat wel vlot, er moest een reparatieformulier ingevuld worden en al snel kregen we bericht dat er voor vandaag een afspraak aan huis was ingepland. Dat was mazzel, want onze TV bleek met 55 inch scherm de kleinste maat te hebben waarbij er service aan huis wordt verleend, anders hadden we met de TV naar Cruquis gemoeten.

Vanmiddag kwam er een monteur en die sleepte meteen een gigantische doos naar binnen met een compleet nieuw beeldscherm. Hij constateerde meteen dat het hele beeldscherm moest worden vervangen en wilde de doos uit gaan pakken. Het viel mij echter op dat op de doos stond dat er een 65 inch scherm in zat, dus ik vroeg voor alle zekerheid of dat klopte. Niet dus, hij had de verkeerde doos meegesleept maar gelukkig had hij wel de goeie nog in de auto staan.

Daarna was de tv in een half uur “gerepareerd”. Nadat hij plat op de tafel was gelegd werd de achterkant losgeschroefd, vijf van de zes printplaten werden eruit gehaald en het hele beeldscherm met de laatste printplaat (die niet los kon van het beeldscherm) werd opzij gezet. Vervolgens werd het nieuwe beeldscherm op de tafel gelegd, de losse printplaten werden bevestigd en nadat alles was dichtgeschroefd werd de TV teruggezet en getest. Alles werkte weer, probleem opgelost.

En ik heb weer wat geleerd: moderne TV’s bestaan dus nog maar uit een paar onderdelen en er valt in feite niks meer echt te repareren, alleen te vervangen. Wel makkelijk in vergelijking met die ouwe beeldbuis TV’s van vroeger…

 

Mini Lego

ik ben dan wel met de traditionele Lego bezig maar ik ben daarnaast ook nog een groot fan van een heel ander soort Lego, namelijk mini Lego van het merk LOZ. Dat heb ik een paar jaar geleden ontdekt op de site van AliExpress (uit China) en ik was meteen gecharmeerd van de aandoenlijk mooie huisjes. In de afgelopen twee of drie jaar heb ik dan ook regelmatig setjes van die mini Lego besteld die bij die Chinese groothandel voor een paar Euro per huisje te koop zijn.

Ik heb ondertussen al een aardige verzameling opgebouwd, ik koop ze meestal met setjes van vier tegelijk die samen dan een soort mini dorpje vormen. Vrijwel alle huisjes hebben een Chinees uiterlijk met heel veel detail en allerlei tierelantijntjes, en dat maakt ze zo leuk. Ik had nog een setje van vier in een la liggen waar Riet en ik een paar maanden geleden aan waren begonnen waren maar wat we nooit hadden afgemaakt. Ja, ook Riet vindt deze mini Lego ontzettend leuk en we verdelen normaal gesproken de huisjes altijd om te bouwen.

Waarschijnlijk door mijn activiteiten met de “gewone” Lego dacht ik ineens weer aan die nog niet afgemaakt LOZ huisjes en afgelopen week ben ik daar ’s avonds weer aan begonnen. Vandaag waren laatste twee af, en zeg nou zelf, zijn ze nou leuk of niet? Om een beetje aan te geven hoe groot of die mini huisjes nou zijn heb ik er op de foto een marker naast geplaatst:

Paardenmarkt in Rijnsburg

Er zijn in Rijnsburg ieder jaar twee grote feesten, de Feestweek rond het jaarlijkse Bloemencorso in de eerste week van augustus en de Paardenmarkt in de tweede week van Juni. Allebei de feesten hebben naast andere activiteiten  een Kermis op het het Hoftuinplein en een braderie.

Riet en ik lopen normaal gesproken niet meer zo heel warm voor de festiviteiten. Vroeger waren we veel meer betrokken maar dat had alles te maken met de toenmalige buurtverenigingen die bij vrijwel alle evenementen betrokken waren. We deden met onze buurtvereniging van de Kamperfoelie mee aan wedstrijden en met buren gingen we ook ‘avonds op pad. Tegenwoordig zijn vrijwel alle buurtverenigingen ter ziele (er zijn er geloof ik nog twee) en ook dankzij onze tijd in het buitenland is onze betrokkenheid flink afgenomen.

Maar nu hebben we kleinkinderen en dus wordt een bezoekje een de Kermis opeens weer leuk, net als een wandeling over de braderie, waarbij Riet voortdurend kijkt naar leuke koopjes voor Gijsje of Maas. Zo ook vandaag, en we kwamen Gijsje en Maas met wat vriendjes tegen in de Hoftuin waar ze de net gekregen suikerspinnen zaten op te eten. Alleen daarnaar kijken maakt het al de moeite waard…

Weer een lek bad…

We zitten op dit moment een beetje in de hoek waar de klappen vallen. Na al mijn gebitsproblemen die maanden hebben geduurd en een fikse rekening hebben opgeleverd hebben we ook problemen met de serre die op sommige plaatsen lekt bij fikse regenval en afgelopen week zag ik dat er weer water onder het bad uit kwam als het leegliep.

Dat probleem hebben we al eerder gehad en werd veroorzaakt door een defect aan de afvoer onder het bad, wat weliswaar gerepareerd kon worden maar wat wel betekende dat het hele bad moest worden losgehaald en we er een week of wat geen gebruik van konden maken omdat er een onderdeel besteld moest worden. Het lijkt er nu op dat hetzelfde probleem weer is teruggekeerd en dat werd vandaag bevestigd door Bouwton, de leverancier van onze badkamer. Nou ja, het probleem is niet helemaal hetzelfde, er is nu een ander onderdeel kapot, maar we kunnen weer een tijdje niet in bad omdat dat weer helemaal is losgehaald.

Dat zullen Gijsje en Maas niet leuk vinden want samen in bad is altijd hun hoogtepunt van de oppasdag op iedere donderdag…

Lego…

Ik ben eindelijk begonnen met een van de plannen die ik had voor als ik eenmaal gepensioneerd was, het tevoorschijn halen van de enorme doos met Lego om alles wat we van Lego hadden weer in elkaar te zetten. Dat is iets wat ik Maas had beloofd en ik ben daar nu dus eindelijk mee gestart.

Allereerst moest er een plek voor worden gevonden want al snel bleek dat werken vanuit de doos zelf niet te doen was. De doos werd dus leeg gekiept op de grond van mijn werkkamer waar het niemand behalve mijzelf in de weg ligt. Maar ook werken vanuit de enorme hoop op de grond bleek vrijwel onmogelijk en ik besloot dus om eerst alles uit te gaan zoeken. Daarvoor had ik al wekenlang plastic bakjes van ijs en van de Chinees verzameld om daarin kleur bij kleur te sorteren en ook zoveel mogelijk soorten blokjes.

Ik heb nu al wel door dat alleen dit uitzoek-klusje me dagen. zo niet weken gaat kosten…

Moeder’s verjaardag

Morgen is mijn moedertje jarig en bereikt ze de eerbiedwaardige leeftijd van 93 jaar! Als je zo oud wordt en nog in zeer redelijke gezondheid verkeerd dan is dat natuurlijk een reden om dat te vieren en dat deed ze vandaag zoals gebruikelijk de aflopen jaren bij standtent Zomers.

Haar eigen huisje is te klein voor het nog steeds groeiende gezelschap van kinderen, kleineren en achterkleinkinderen en daarom wijken we al een paar jaar uit naar een afgehuurde locatie. In eerste instantie vierden we haar verjaardag in het restaurant van het complex Parledam aan het kanaal in Katwijk maar toen dat niet meer beschikbaar was moesten we uitwijken naar een andere plek. Die werd twee jaar geleden gevonden in de vorm van strandtent Zomers en vandaag was dus de derde keer daar.

Vanwege het mindere weer moesten we dit jaar jammer genoeg binnen zitten maar de sfeer was er niet minder om.  Leuk om de hele familie weer bij elkaar te zien en om weer met een happy en een drankje (zoals ze in Rijnsburg zeggen) bij te praten. Dat we dit nog maar vele jaren mogen doen!

Jaarlijks Whisky evenement

Vanavond was er weer het jaarlijkse Whisky evenement in Leiden, en net als de afgelopen jaren was het dit keer weer in de Hooglandse Kerk. Als ik kan dan bezoek ik dit evenement, altijd in gezelschap van zwager Aad en mijn beide zoons Robin en Martin. Dit is al jaren ons vaste groepje, met af en toe nog iemand anders uit de familie die meegaat, maar dit jaar waren we weer met zijn viertjes en gingen we rond een uur of half zeven op de fiets richting Leiden.

Het was zoals altijd gezellig druk (kaarten zijn altijd al maanden van tevoren uitverkocht) en er was weer een ongelofelijk assortiment. Het bijzondere van dit evenement is dat het niet gebaseerd is op distilleerderijen of merken maar georganiseerd wordt door diverse importeurs en daardoor is er een heel gevarieerd aanbod. Het concept is simpel, voor de toegangsprijs krijg je een glas en kun je veel whisky’s gratis proeven, voor sommige duurdere of bijzondere whisky’s moet je betalen met muntjes die je ter plekke kunt kopen. Er wordt voor water en broodjes gezorgd dus al met al is het er prima uit te houden.

Maar zoals elk jaar hadden we na twee en een half uur onze zakken wel vol en om nog rechtop op de fiets terug naar huis te kunnen hielden we het rond half tien voor gezien. Tot volgend jaar!

Diabetes update

Gisteren had Riet weer een afspraak bij de dokter om zich te laten controleren. Het is inmiddels wel duidelijk dat ze diabetes heeft maar de vraag is nu of ze moet gaan spuiten of dat de medicijnen die ze de vorige keer heeft gekregen hebben geholpen.

De resulaten van haar eigen controles zijn in ieder geval bemoedigend want haar bloedsuiker-niveaus zijn drastisch omlaag gegaan. Niet alleen door de medicijnen maar ook door meer op te letten wat ze eet, en daar is ze best redelijk drastisch in. Ze kreeg dan ook te horen dat ze vooralsnog niet hoeft te gaan spuiten nu blijkt dat de combinatie van medicijnen en dieet lijkt te werken. Wel heeft ze een extra pilletje gehad, maar verder zijn de vooruitzichten vooralsnog goed.

Tool

Een band die ik tot voor kort nog niet zo goed kende was vandaag in Nederland voor een concert in de Ziggo Dome in Amsterdam. Normaal gesproken was ik misschien niet eens naar dit concert gegaan maar omdat allebei mijn zoons een fan van deze band bleken te zijn ging ik met ze mee. De band heet Tool en is een van de merkwaardigste bands die ik ken en dat heeft verschillende redenen.

Allereerst is er natuurlijk de muziek zelf die het beste te omschrijven is als Progressive Metal. Dat is in principe helemaal in mijn straatje maar toch is het niet helemaal wat ik normaal gesproken mooi vind. Dat komt doordat de muziek nogal monotoon is met naar mijn smaak te weinig variatie per song, maar toch is er iets wat me fascineert en dat zijn de bizarre ritmes. Niet toevallig werd mijn aandacht in eerste instantie getrokken doordat drummer Danny Carey meedeed met een eenmalig optreden van de twee overgebleven leden van mijn all-time favoriete band Rush, en dan moet je er wel wat van kunnen.

Ik ben dus naar Tool gaan luisteren en dat resulteerde uiteindelijk dus in het bijwonen van dit concert. We hadden niet de beste kaarten (bovenin de tweede ring) maar dat had alles te maken met de idioot hoge prijzen. Onze kaarten kosten al zo’n honderdtwintig Euro per stuk en dat is meer dan ik ooit voor een concert heb betaald, de prijzen voor de beste plaatsen liepen op tot vijfhonderd Euro. Waarom dat is is me een raadsel, maar evengoed was de tent uitverkocht.

De muziek was uitstekend en bij vlagen zelfs boeiend, de show was wat statisch wat werd goedgemaakt door de voortdurend in beweging zijnde beelden op de achtergrond die het geheel prachtig ondersteunden. Heel vreemd was zanger Maynard James Keenan die heen en weer liep tussen twee verhoogde podia aan weerszijden van het drumpodium, waarbij hij voortdurend amper zichtbaar was omdat die twee podia niet werden verlicht. Ik heb nog nooit eerder een band gezien waarbij de zanger achter de band stond en daarbij ook nog eens vrijwel onzichtbaar bleef.

Een laatste bijzonderheid was dat er niet gefilmd of gefotografeerd mocht worden behalve tijdens het laatste nummer (wat ook werd aangekondigd) en dat er security door de zaal liep om dat te handhaven. Uiteraard werd er desondanks stiekem toch het nodige gefilmd…

Zwemdiploma A voor Gijsje!

Het was een hele spannende dag voor Gijsje want vandaag moest ze afzwemmen voor Zwemdiploma A in het Katwijkse zwembad Aqaumar. Sandra had ons en haar eigen ouders uitgenodigd om er ook bij te zijn en dat wilden we uiteraard heel graag.

Het was behoorlijk druk toen we om een uur of elf aankwamen bij het zwembad want het was de hele dag afzwemmen en daar kwamen heel veel familie en bekenden bij kijken. De parkeerplaats was dan ook helemaal vol toen wij aankwamen maar er was blijkbaar net een auto weggegaan want wij hadden helemaal achteraan net het allerlaatste plaatsje. We ontmoetten de rest van ons gezelschap buiten op het plein waarna Gijsje en Sandra naar de kleedkamers gingen en de rest plaatsnam op de tribune op de gallerij.

Het afzwemmen was een echt feestje dankzij de ontzettend leuke manier waarop het personeel van het zwembad het deed. Vooraf deden alle afzwemmers, vrijwel allemaal in de leeftijdsgroep van Gijsje, een ererondje waarna ze aan de zijkant van het bad werden opgesteld. De onderdelen werden vlot afgehandeld waarbij het me opviel dat er nu meer vereist was voor het Diploma A dan toen ik dat heel lang geleden had gedaan. Gijsje had nergens moeite mee, ze was alleen een beetje benauwd geweest omdat ze in dit grote bad nog nooit had gezwommen maar daar was niks van te merken tijdens het zwemmen.

Iedereen slaagde en allemaal kregen ze tijdens een kleine ceremonie na het afroepen van hun naam allemaal hun dikverdiende diploma. Gijsje werd door Sandra weer opgevangen in de kleedkamer en wij wachtten ze op in de hal van het zwembad. Trots als een apie liet Gijsje haar diploma zien, en het zal niet haar laatste zwemdiploma zijn want ze werd meteen opgegeven voor Diploma B. Volgende week gaat ze al beginnen, dus hopelijk zitten we zeer binnenkort weer op de tribune! 

De prinses op de erwt…

Als het mooi weer is dan is een gebruikelijk tafereel bij ons thuis slapende katten in de serre. Als het koud is dan zie je ze altijd naar de deur naar buiten gaan maar als je die dan voor ze open doet dan steken ze hun neus even naar buiten, snuiven wat, schudden met hun kop en maken rechtsomkeert weer terug naar binnen. Het zijn duidelijk nog steeds twee katten uit een tropisch gedeelte van de wereld en van kou moeten ze daarom weinig hebben.

Gelukkig is het in de serre al vrij gauw aangenaam, zelfs als het buiten niet echt warm is. Alles wat nodig is is een beetje zon en de gesloten glazen deuren zorgen dan al gauw voor een aangename temperatuur binnen in de serre. Net als Riet maken de katten daar ook graag gebruik van en doen ze hun gebruikelijke dutjes op de kussens van het tuinstel wat in de serre staat.

Vandaag hadden ze het helemaal getroffen want Riet had alle dekentjes die ze gebruikt om ook in de winter in de serre te kunnen zitten op een stapel gegooid. En jawel hoor. al gauw lag Abby daar prinsheerlijk bovenop, en ik zeg expres prinsheerlijk want het deed me meteen denken aan het sprookje van de Prinses op de Erwt…

Oppas met extra gast

Zoals altijd op donderdag (aks het tenminste geen vakantie is) waren we vandaag weer oppas voor Maas en Gijsje. Maas wordt ’s morgens altijd door Martin of Sandra bij ons afgezet nadat ze Gijsje naar school hebben gebracht en voordat ze naar hun werk gaan. We hebben dus het grootste gedeelte van de dag Maas alleen en Gijsje wordt door Riet om half drie van school gehaald.

Nu is Gijsje dikke vriendinnen met haar achternichtje Zoë, de dochter van onze nicht Nicole. Het gebeurt dan ook regelmatig dat als Gijsje van school wordt gehaald door Riet dat ze vraagt of Zoë ook mag komen spelen, en soms vindt Nicole dat goed. Vandaag was zo’n dag, en omdat het mooi weer was nam Riet het hele gezelschap mee naar het speeltuintje aan het begin van de Bankijkerweg.

Het zal niet lang meer duren totdat de meiden groot genoeg zijn om zelf naar het speeltuintje te gaan. Ze zijn tenslotte allebei al zes jaar…

Noodweer

Het was vandaag bar en boos met het weer in Nederland. Gelukkig viel het in onze regio (alweer) mee maar andere delen van het land werden getroffen door zware regenval en hagel. De regen veroorzaakte met name in het zuiden weer voor ondergelopen wegen en kelders maar de hagel veroorzaakte plaatselijk een probleem wat in Nederland nog niet eerder is waargenomen.

De zware regenval in combinatie met hagel veroorzaakte in het oosten van het land overbelaste riolen waardoor het rioolwater omhoogkwam in wc’s. Nou is dat niet ongewoon maar wat er gebeurde op sommige plekken was wel ongekend: er kwam een enorme golf hagel door de wc’s naar boven en dat leverde tamelijk unieke plaatjes op.

De bijgaande foto is gelukkig niet van mijzelf maar stond in de krant en op talloze websites, en omdat dit zo uniek is kon ik het niet nalaten om deze foto ook te plaatsen….

Bokkum Reünie

Het werd vond ik weer eens tijd voor een gezellig weerzien met mijn ouwe makker van de Bokkumband, iets wat we toch minstens één keer per jaar proberen te doen. Nou ja, ik probeer dat te regelen, want zoals mijn makkers altijd zeggen, als ik het initiatief niet zo nemen dan gebeurde het waarschijnlijk nooit meer. Geeft niet, want ik vind het leuk om te doen en het is eigenlijk niet eens een moeite.

Het enige probleem is altijd om elkaar bij elkaar te krijgen op een datum die voor iedereen geschikt is, maar hoewel ik vorige week het voorstel pas rondstuurde was deze keer alles binnen twee dagen geregeld want iedereen kon vandaag al. Er werden dus spijkers met koppen geslagen en op voorstel van Gijs kozen we deze keer voor restaurant La Tapera in Katwijk aan de Wilhelminastraat, een Argentijns steak-restaurant. 

Alles leek rond maar vanmorgen werd de reservering van het restaurant door het restaurant zelf geannuleerd omdat ze dit weekend dicht zijn. Merkwaardig zo’n last-minute afzegging, maar ik moest dus snel met een alternatief komen. Gelukkig was er plek in strandrestaurant Zomers (wat eigenlijk mijn eerste keus was) dus alles kwam gelukkig goed. Het eten was prima, redelijk geprijsd, en de bediening was zonder meer uitstekend.

Na afloop ging het hele gezelschap nog even naar het huis van Gijs in Kattek-Binnen waar we nog een afzakkertje deden. Laat werd het niet want daar kunnen wij op onze leeftijd niet meer zo best tegen…

Riet diabetes?

Riet had al een tijdje het idee dat er iets niet helemaal goed was met haar gezondheid. Ze was de laatste tijd zonder er wat voor te doen enkele kilo’s afgevallen en dronk voor haar doen vrij veel water, maar het meest viel op dat haar ogen leken te veranderen. Na een check bij de opticien voor eventueel een nieuwe bril kwam die tot de conclusie dat het wel eens diabetes zou kunnen zijn en raadde een doktersbezoek aan. Die conclusie zou niet eens heel verrassend zijn aangezien diabetes vrij veel voorkomt in Riet’s familie.

Riet maakte dus snel een afspraak bij de dokter en dat was gisteren. De diagnose was dat het vrijwel zeker diabetes is, maar de vraag is welke vorm en wat er aan gedaan kan gaan worden. in ieder geval heeft ze medicijnen gekregen om te zien of dat het probleem afdoende oplost. Riet heeft een vervolgafspraak waarbij nog een keer haar suiker zal worden gemeten, maar ze heeft besloten dat niet af te wachten. Ze heeft vandaag een kitje gekocht bestaande uit een meetapparaatje wat gekoppeld kan worden een een App op haar telefoon, een prikpen en een potje meetstrips. Ze doet nu zelf vingerprikken en slaat de resultaten via het apparaatje op in de App.

De metingen bij de dokter waren vrij desastreus en gaven aan dat haar bloedsuiker veel te hoog was. Ze had ook meteen al de nodige instructies gekregen om te letten op wat ze eet. Zo zijn met name pasta’s, rijst en eigenlijk alles met veel koolhydraten uit den boze. Dat gaat nog wat worden de komende tijd…   

Kanaalkantje snoeien

We hebben een lange tuin achter ons huis die helemaal doorloopt tot aan het naastgelegen Oegstgeest Kanaal, waarlangs alleen een fietspad loopt. Het achterste gedeelte van onze tuin pachten we van het Hoogheemraadschap Rhijnland zodat we dat bij onze eigen tuin mogen trekken. Het fietspad is uiteraard publiek bezit maar het strookje groen tussen het fietspad en het kanaal is ook weer onderdeel van de pacht, we kunnen daar als we een bootje zouden hebben een aanlegplaats kunnen realiseren.

Dat strookje groen wordt in principe onderhouden door het Hoogheemraadschap, en een of twee keer per jaar komt er een maaimachine die de begroeiing kort snoeit. Dit jaar was die maaimachine nog niet langs geweest en vanwege de overvloedige regenval stond het gras en ook het onkruid langs het kanaal inmiddels al minstens een halve meter hoog. Dat is voor ons niet prettig, ten eerste omdat zaadjes van dat onkruid onze tuin in waait en bovendien beperkt dat groen ons uitzicht op het kanaal. 

Vandaar dat we geen zin hadden om nog langer op de maaimachine te wachten en besloot ik om net als enkele van onze buren om de zaak zelf maar aan te pakken. Gisteren ben ik begonnen met de heggenschaar om het meeste kort te snoeien en vandaag heb ik de afwerking gedaan met de grasmaaier. Het was met recht een hels karwei want er groeide van alles langs de waterkant, ook kleine struikjes met dikke stammen waar moeilijk doorheen te komen was en waarop de grasmachine regelmatig vastliep.

Desondanks is de missie geslaagd en ligt de kanaalkant er weer keurig gesnoeid bij. Voorlopig…

Werken in de tuin

Het lijkt er wel op of ik mijn baan heb verruild voor een baan als tuinman, zo vaak zijn Riet en ik op dit moment in de tuin te vinden om deze op orde te houden. Dat valt met de huidige hoeveelheden regen die er vallen niet mee want alles schiet letterlijk de grond uit. Alles groeit zo hard dat het wel lijkt of we na het grasmaaien gelijk wel weer opnieuw kunnen gaan maaien waar we waren begonnen.

De effecten op onze bloeiende struiken en planten is natuurlijk ook geweldig want er staat nu heel veel in bloei en dat ziet er uiteraard weer prachtig uit. Ook onze palmboom doet het dit jaar ontzettend goed, hij heeft een prachtige volle kroon met bladeren en net als ieder jaar zit hij vol met zaadlobben. Wat wel bijzonder is dat we nog nooit zoveel en zulke grote zaadlobben hebben gehad als nu.

Over een paar dagen zullen die zaadlobben hun zaadjes loslaten en dan zal dat deel van de tuin weer bedekt worden met een gele laag van kleine zaadjes.

Civil War

De titel van vandaag verwijst gelukkig niet naar een werkelijke gebeurtenis maar naar een film waar ik vandaag met mijn vast film-maatje Willem naar toe geweest ben in Den Haag. We waren allebei nieuwsgierig naar deze film vanwege de goeie kritieken die we hadden gelezen.

Zoals gewoonlijk hadden we afgesproken in het Stadhuis van Den Haag en vandaar wandelden we deze keer naar bioscoop Pathé Buitenhof. Meestal bezoeken we films in de grotere Spuimarkt bioscoop waar de grote blockbusters draaien, Buitenhof is eigenlijk meer voor de “kleinere” films en voor films die al een paar weken in de grotere bioscopen hebben gedraaid en nu wat minder publiek trekken. Dat betekent niet dat de films slechter zijn maar veelal minder voor “het grote publiek”.

Civil War (2024) - IMDbDeze film ging over een fictieve burgeroorlog in de Verenigde Staten waarbij enkele westelijke en enkele oostelijke staten zich onafhankelijk hadden verklaard. De film liet de teloorgang van de beschaafde samenleving zien waarin de hele economie door de oorlog instort en mensen terugvallen op hun meer dierlijke instincten voor overleving. In feite liet deze film zien hoe oorlog het slechtste in mensen naar boven brengt en omdat het was gefilmd in een realistisch scenario leverde het bijna een horror-ervaring op.

Zeker gezien de politieke spanningen in de Verenigde Staten, veroorzaakt door met name Donald Trump, en de steeds sterkere tegenstellingen tussen Democraten en Republikeinen in dat land was het helemaal niet moeilijk voor te stellen hoe dichtbij het scenario van de film in werkelijkheid is. En dat was alles bij elkaar een behoorlijk beangstigende ervaring.

Gelukkig maakt het gebruikelijke etentje erna bij ons favoriete Italiaanse restaurant La Lanterna alles weer goed…

Mesh netwerk

Een waarschuwing vooraf, dit wordt een technisch verhaaltje. Al een tijdje was ik me aan het oriënteren op manieren om mijn thuisnetwerk te verbeteren. Hoewel ik Wifi bereik in het hele huis had en zelfs in een groot stuk van de tuin was ik niet helemaal tevreden over de manier waarop ik dat had geregeld, waardoor ik bijvoorbeeld twee verschillende Wifi netwerken had.

We hebben net als vrijwel iedereen met kabel-tv een router/modem in de meterkast waardoor het signaal voor het netwerk binnen komt. En hoewel dat apparaat ook de Wifi kan verzorgen is de locatie niet echt optimaal en daarom heeft ook vrijwel iedereen wel meerdere apparaten in huis om het netwerk te optimaliseren. Ik had dat geregeld via twee Netgear routers die ik had in gesteld als Access Points zodat de router in de meterkast als “hoofdapparaat” zou blijven fungeren.

De enige reden hiervoor was overigens dat ik in de meterkast meerdere apparaten heb die allemaal een kabelverbinding nodig had en ik had simpelweg dus de poorten op die router nodig, wat niet mogelijk zou zijn als ik een ander apparaat als “hoofdapparaat” zou benoemen en deze router zou wijzigen in een Access Point. Omdat de Netgear router in combinatie met de router in de meterkast niet voldoende bereik hadden voor de bovenverdiepingen had ik op mijn kamer op de tweede verdieping ook een router geïnstalleerd als tweede Access Point. Nadeel was dat ik nu drie Wifi netwerken had in mijn huis, en hoewel dat op zich redelijk naadloos werkte zocht ik naar een andere oplossing.

Dat leek een Mesh netwerk te zijn waarbij je een centrale router hebt met satellieten die je overal in huis zou kunnen plaatsen. Ik oriënteerde mijzelf daar dus op en vond al gauw dat zo’n oplossing prima zou moeten werken maar dat dat wel een kostbaar grapje zou worden. Toen vond ik de beste oplossing in een onverwachte hoek: ik kon mijn KPN modem/router in de meterkast als “hoofdapparaat” voor een Mesh netwerk gebruiken en via KPN kon ik dan satellieten kopen of huren om overal in huis te plaatsen. Zeer eenvoudig te realiseren en bovendien in verhouding ook nog eens goedkoop.

Om te proberen besloot ik twee satellieten te huren, een voor beneden en een voor boven, en dat blijkt tot nu toe prima te werken. Eenvoudige installatie, één Wifi netwerk en een beter bereik dan dat ik had. Enige nadeel is dat mijn beide Netgear routers  allebei vier extra poorten hadden voor bekabelde apparaten en de satellieten maar één dus ik moest wat schuiven met apparaten. Maar tot nu toe ben ik zeer tevreden, en Riet ook want die satellieten zien er een stuk beter uit dan die sprietige Netgear routers en ze zijn nog eens veel kleiner ook.

Iemand geïnteresseerd in twee tweedehands maar nog prima werkende Netgear routers?

Golfersarm

Ik heb al een tijdje last van een vervelende blessure aan de elleboog van mijn linkerarm. Bij vlagen voelt die pijnlijk aan, maar alleen bij bepaalde belasting, en in eerste instantie dacht ik dus dat het vanzelf wel over zou gaan. Ik loop er echter nu al drie weken mee en het wordt niet minder, en het is ronduit hinderlijk ls ik naar de Fitness ga want bij gebruik van bepaalde toestellen voelt het behoorlijk pijnlijk aan.

Dus heb ik toch maar een afspraak gemaakt bij de huisarts en daar kon ik vanmorgen terecht. De dokter vroeg wat bijzonderheden, voelde aan het gewricht en liet me wat buigingen doen om te kunnen constateren waar de pijn vandaan kwam. Het eindoordeel was voor mij toch een verrassing want ik blijk dus een aandoening te hebben die bekend staat als een golfersarm. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar het is dus precies hetzelfde als een tennisarm, alleen zit dat aan de buitenkant van het gewricht en dit zit aan de binnenkant.

Je kunt je mijn verbazing voorstellen toen de huisarts vroeg of ik aan Golf deed. Nee, was mijn antwoord, maar mijn zwager doet dat wel dus als het iets besmettelijks is dan wet ik van wie ik het heb. Voor wat betreft de behandeling was het weer zoals altijd als ik bij de dokter kom, het moet vanzelf over gaan. Het kan alleen wel weken duren, zei ze, en misschien dat smeren met Voltaren gel wat helpt…

Cars…

Maas is de laatste tijd helemaal bezet van de Pixar-serie Cars. Hij heeft al de nodige Cars auto’s en ook een paar boekjes. Als hij op donderdag bij ons is dan sleept hij steevast wel een paar van die autootjes mee en ook vaak een boekje, wat ik dan uiteraard voor moet lezen waarbij alle namen van de auto’s dan worden gerepeteerd. Maas kent er al tientallen uit zijn hoofd, en als er een voorbijkomt die we nog niet kennen of waarvan we de naam zijn vergeten dan wordt die meteen op de iPad opgezocht.

Vandaag was het Koningsdag en hoewel Riet en ik zelden naar de festiviteiten in het dorp gaan kijken wandelen we wel ieder jaar even over de Vrijmarkt in het centrum langs de Vliet.

Eigenlijk gingen we om te kijken of we nog een kinderfietsje voor Maas konden scoren (die vonden we ook maar we kregen bericht van Martin dat ze er zelf al een hadden bemachtigd), maar we vonden iets anders: een Cars koffertje voor het opbergen van autootjes. En zeg nou zelf, voor twee Euro kun je dat toch niet laten staan…

Eindelijk een Ford Mustang…

Nee, het is niet wat je denkt jammer genoeg, er staat niet sinds vandaag een glanzende Ford Mustang van bouwjaar 1967 voor mijn deur. Dat is wel iets wat een jongensdroom van mij was vanaf het moment dat ik de allereerste Mustang in 1965 voor het eerst in het echt zag. Het model en de grommende motor heeft me sindsdien altijd geïntrigeerd en nog steeds zou ik er als je diep in mijn hart kijkt een willen hebben.

Dat is niet echt realistisch want wat moet ik met zo’n oldtimer, maar op mijn verjaardag kreeg ik er van Robin en Astrid toch een! Geen echte weliswaar maar een van Lego. En vandaag was die klaar:

Uitgestelde oogcontrole

Eigenlijk was ik in December al weer aan de beurt voor mijn jaarlijkse oogcontrole maar omdat dat tijdens onze vakantie in Australië was gepland heb ik die afspraak af moeten zeggen. In januari heb ik gebeld voor een nieuwe afspraak maar dat kon dan pas in april, vandaag dus.

Deze keer was mijn afspraak weer in het Alrijne Ziekenhuis in Leiden en hoefde ik dus niet naar het andere Alrijne in Leiderdorp. Een tweede mazzeltje was dat ik eigenlijk twee onderzoeken zou krijgen, een gezichtsveld-onderzoek en een ogentest, maar dat kon deze keer na elkaar. Meestal moet ik daar twee verschillende afspraken op verschillende dagen voor maken maar deze keer dus niet.

Het gezichtsveld-onderzoek is om te kijken hoe groot mijn gezichtsveld nog is. Ik moet met ieder oog apart in een toestel kijken met de focus op een lichtje in het midden. Dan beginnen er een paar minuten overal in het scherm lichtjes aan en uit te floepen, en iedere keer als ik zo’n lichtje zie moet ik op een knop drukken. Dat lijkt een makkie maar ten eerste mag je je oog niet bewegen, je moet naar het lichtje in het midden blijven kijken, en ten tweede zijn die lichtjes heel erg vaag. Iedere keer als je op de knop drukt wordt dat geregistreerd en het resultaat laat dan zien op welke lichtjes je hebt gereageerd. Zo kunnen dus bepalen waar de randen van je gezichtsveld zijn.

Daarna moest ik geruime tijd wachten op de volgende afspraak bij de oogarts, ik ging bijna drie kwartier later dan mijn afspraak pas naar binnen. Dat was mede door een ongelukje van de oogarts zelf, ze had een bak koffie omgegooid en dat moest uiteraard worden opgeruimd.

Het gaat in zoverre goed met mijn ogen dat mijn oogdruk uitstekend was, wat uiteraard te danken is aan mijn dagelijkse druppeltje. Er was wel het een en ander veranderd want allebei mijn ogen waren nu van +2 veranderd in -1. Dat heeft uiteraard grote gevolgen voor mijn zicht en het verklaarde waarom mijn brillen allemaal niet meer goed schijnen te werken voor mij (ook de nieuwste peperdure niet die ik pas net een jaar heb).

En dat is nog niet alles, want de oogarts vertelde me dat het wijzigen van mijn ogen een gevolg is van beginnende staar en dat het niet lang meer zal duren voordat ik daaraan geopereerd zal moeten worden. Niet echt leuk nieuws dus allemaal, maar voorlopig is er gelukkig nog geen actie nodig. Behalve weer een nieuwe bril misschien…

Lego trein

Een van de dingen die op mijn lijstje staan van dingen die ik ga aanpakken tijdens mijn pensioen is het uitzoeken van alle Lego die we in de kast hebben staan. Toen Robin en Martin daarvoor de leeftijd hadden hebben ze enorm veel Lego gehad en daar met heel veel plezier mee gespeeld en nu onze kleinkinderen die leeftijd bereiken wordt het tijd om alles weer eens tevoorschijn te halen. We hebben een gigantische opbergdoos vol en die uitzoek zal dan ook best de nodige tijd gaan vergen, om nog maar te zwijgen van de tijd die nodig is om alles weer in elkaar te zetten.

Dat laatste is overigens geen enkel probleem want we hebben alle bladen en boekjes bewaard waarin staat hoe dat moet. Het eerste wat ik heb aangepakt is een van de twee treinen die we hebben, want Maas is helemaal gek van treinen. Toevallig zat een deel van een van de treinen nog helemaal in elkaar dus het was een kwestie van de rails en andere toebehoren bij elkaar zoeken en dan kijken of alles nog werkt.

Vandaag heb ik dat allemaal uitgelezen opa de grond van mij kamer en kon Maas (die was vandaag bij ons want het was donderdag) een kijkje nemen.

Hij vond het toch nog wel wat vreemd en hij kom nog niet helemaal goed met de transformator overweg om de snelheid te regelen. Bovendien haperde de trein regelmatig door aanslag op de rails, die moet dus eerst nog schoongemaakt worden.

Maar het begin is er, er komt nog veel meer, Maas!

Laatste schilderweek

De afgelopen week hebben de schilders alles boven onder handen genomen en het moet gezegd, ze hebben onze hooggespannen verwachtingen waar gemaakt. We hadden al gehoord dat Hans van der Plas prima werk leverde en dat klopt als een bus. Niet alleen het schilderwerk is keurig maar ook de afwerking en het opruimen zijn dik in orde. Hans is voor mij trouwens geen onbekende want hij was de aanvoerder van het kampioens-team van Quick Boys begin jaren negentig en dus een van mijn ouwe helden. Het was leuk om even over die goeie ouwe tijd te praten toen hij begin vorige week even langs kwam om te kijken hoe alles ging met het schilderwerk.

De tweede week is in volle gang en boven is alles nu klaar. Op dit moment worden de keuken en de plafonds beneden aangepakt en dat betekent dat alles beneden in het plastic is verpakt. Voor Riet en mij is het nu even afzien en moeten we soortement van kamperen in ons eigen huis…

En weer een tandartsafspraak…

Tijdens de vakantie in Australië was er een kroon afgebroken aan de rechterbovenkant van mijn gebit en de tandarts kon niks meer met het restant wat in mijn kaak was blijven zitten. Begin januari is dat restant getrokken en in februari had ik weer een afspraak om te kijken wat voor verdere actie nodig was. Er werden foto’s gemaakt om een plannetje te maken. Er was uiteraard de optie om het maar zo te laten en de open plek te laten zitten, maar dat bleek geen optie want uit de foto’s bleek dat er meer aan de hand was.

De achterste kiezen bleken ontstoken wortels te hebben en om dat te behandelen zijn er twee wortelkanaal Dat viel enigszins tegen dus de tandarts maakte een nieuwe afspraak en die was vandaag. Het zou alles bij elkaar wel een kleine anderhalve uur gaan duren dus ik had geen erg prettig vooruitzicht. Gelukkig vielen de twee wortelkanaalbehandelingen op zich mee vanwege de verdoving, maar er was aan het eind toch weer een tegenvaller.

De tandarts had de behandeling van de voorste kies zonder problemen kunnen doen maar die van de tweede kies leverde problemen op want hij kon niet goed in een van de wortelkanalen komen en er bleef maar één optie open en dat was trekken. En omdat achter die laatste kies nog een verdwaalde verstandskies stond leek het de tandarts beter om allebei die achterste kiezen maar te trekken. Dat hield dan wel in dat er een brug nodig zou zijn over de twee overgebleven kiezen want anders stonden die te ver uit elkaar en dat zou problemen kunnen gaan opleveren.

Ik heb nog gevraagd naar een implantaat maar dat was vanwege te weinig bot in de kaak geen optie. Het zou wel kunnen maar dan zou er eerst betonbouw nodig zijn en dat wordt een langdurig klusje. Een brug dus, maar eerst volgende week een afspraak om die twee kiezen te laten trekken.

Spullen inleveren

Vandaag was het dan eindelijk zover, mijn laatste officiële werkdag voor Shell. Ik ben natuurlijk al vrij sinds 1 maart maar dat is nog vakantie. Mijn eerste echte pensioendag is 1 april, maar omdat morgen Goede Vrijdag is is dit mijn laatste echte werkdag, en dat betekent dat ik mijn spullen moet gaan inleveren en mijn badge, en uiteraard voor het laatst afscheid ga nemen van mijn collega’s.

Rond een uur of half elf vertrok ik naar het kantoor aan de Carel van Bylandtlaan in Den Haag om wat ik nog thuis had aan spullen van de zaak in te gaan leveren bij de IT afdeling. Veel was dat niet: mijn laptop, een toetsenbord (wat ik vrijwel niet heb gebruikt) en mijn draadloze muis die bij de laptop hoort. Ik was snel aan de beurt en het inleveren ging vlot, waarna ik overstak naar gebouw C5 om nog een kijkje te nemen bij mijn collega’s. Zoals verwacht gingen we met een klein groepje samen lunchen, waarna ik met nog een paar collega’s (onder andere Marcel en Anders) nog even naar de koffieshop in het hoofdgebouw ging.

Daarna was het tijd voor de laatste actie, het inleveren van mijn badge bij de receptie. Gek genoeg deed het inleveren van mijn andere spullen me weinig maar toen ik mijn badge overhandigde aan de receptioniste schoot ik toch even vol. Hiermee werd het wel heel definitief en realiseerde ik me voor het eerst dat dit een definitief afscheid was van het bedrijf waar ik toch alles bij elkaar meer dan vierendertig jaar heb gewerkt.

Jarig met schilders in huis

Ik heb officieel mijn pensioenleeftijd bereikt want het is mijn 68ste verjaardag vandaag. Het voelt een beetje vreemd om te beseffen dat mijn werkende leven er dus nu op zit. Dat komt enerzijds vanwege het feit dat het helemaal nog niet aanvoelt alsof ik mijn werk achter me heb gelaten, want tenslotte ben ik tot op de laatste dag volop actief geweest. Anderzijds voelt het ook raar omdat ik vrijwel mijn hele werkende leven uitgegaan ben van 65 als pensioenleeftijd, en dat is pas recent aangepast tot (in mijn geval) 68. Het idee is nog steeds dat 65 veel meer een ijlpaal is dan dat rare getal van 68, maar het zij zo.

Jarig dus, maar veel zal er vandaag niet aan worden gedaan want ons hele huis staat op dit moment op zijn kop vanwege de aanwezigheid van de schilders die onze binnenboel gaan opknappen. En dat is hoognodig want de “bouwverf” zit er nog op en het is al een tijdje duidelijk dat dat altijd een beetje een halfslachtige klus is die gedaan moet worden voor de oplevering. Voor het oog zat het er allemaal netjes op toen we in ons huis trokken maar in de loop van de jaren hebben we toch wel de nodige slijtage en kale plekken zien verschijnen.

Afgelopen zomer is Riet dan ook op zoek gegaan naar een schildersbedrijf wat de boel binnen zou kunnen opknappen, en omdat we er in principe geen grote haast mee hadden maakten we uiteindelijk met de firma Hans van der Plas de afspraak om te beginnen ergens in de winter. Het werd uiteindelijk nog iets later maar afgelopen maandag zijn ze dan ook begonnen. Deze week gaan ze boven overal alles doen en volgende week zijn dan de woonkamer en de keuken aan de beurt.

Mijn verjaardag houden in een huis wat overhoop ligt gaat niet en zo gaat het stilletjes voorbij. Dat vind ik voor deze ene keer eigenlijk toch wel jammer want het is voor mij tenslotte een hele bijzondere verjaardag.

Afscheidsfeest

Het was dan eindelijk zover, vanavond was mijn afscheidsfeestje in de Proefboutique aan de Oude Bolstraat in de Den Haag. Om ervoor te zorgen dat we allebei een drankje zouden kunnen drinken had Riet een kamer gereserveerd in het Staybridge Suites hotel aan de Lange Vijverberg, op loopafstand van de kroeg.

We konden de auto kwijt in de parkeergarage van het hotel, en omdat we aan de vroege kant waren deden we eerst nog een bakkie in een gelegenheid aan de Plaats. Daarna wandelden we op ons gemak naar de Proefboutique waar we als eersten arriveerden. Vlak na ons kwamen onze eerste gasten binnen en al gauw was het gezellig vol. Het kroegje was niet zo heel groot dus met tussen de twintig en vijfentwintig genodigden was het aardig vol. Er waren wat afzeggingen maar er de meeste van mijn maatjes waren gekomen, inclusief Karel en Willem die al jaren oud-collega’s zijn maar waar ik nog steeds heel regelmatig contact mee heb.

Er waren de nodige toespraken, waarbij ik volgens Riet “genoeg veren in mijn reet” had gekregen en de nodige cadeautjes waaronder een paar cadeaubonnen (ik had geen idee gehad wat ik moest vragen). Het leukst waren de spreuken met al mijn ouwe maatjes die ik zeker zal gaan missen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het feest duurde uiteindelijk to kwart over negen want de kroeg wilde gaan sluiten (negen uur was de eigenlijke eindtijd), maar er waren er nog een paar die nog wel wat verderop wilden. En dus gingen Riet en ik samen met collega’s Hennie, Anders en Kirstin naar de overkant waar meer kroegen zaten die allemaal nog open waren en stampvol zaten. Het werd dus nog een tijdje gezellig, maar daarna was het tij om naar het hotel terug te gaan, na uiteraard afscheid te hebben genomen van ons gezelschap.

Het zit er dus nu bijna op, nog anderhalve week tot de definitieve beëindiging van mijn dienstverband en dan zit mijn werkende leven erop. Of er nog wat terecht gaat komen van alle vrijblijvende afspraken voor borrels en eventuele klusjes moeten we nog maar zien…

Waar blijft de tijd…

Robin is vandaag jarig en hij wordt achtendertig jaar. Voor Riet en mij altijd een momentje waarop we ons afvragen waar de tijd blijft, zeker nu we een zoon hebben van die leeftijd.

Ook in de afgelopen dagen werden we daar regelmatig aan herinnerd want Riet en ik zijn bezig om ons huis op te ruimen. En dat doen we letterlijk, want we hebben heel veel spullen en kleren die we allang niet meer gebruiken en dragen weggedaan, ofwel weggegooid of naar de Kringloopwinkel gebracht wanneer het nog prima bruikbaar was. 

En we bleken heel veel overbodige spullen te hebben! Dit is eigenlijk veroorzaakt toen we terugkwamen van de Filipijnen, waar we bij thuiskomst met een dubbele huisraad zaten. We hadden heel veel weggegeven voor ons vertrek maar zaken als kleren, beddengoed en wat meubels waren meegekomen. Omdat we daar in ons vorige huis geen plek voor hadden hebben we dat toentertijd in een gehuurde opslag opgeslagen, maar toen we naar ons huidige huis aan de Bankijkerweg verhuisden hebben we alles uit de opslag laten halen.

In ons nieuwe huis hadden we meer ruimte en alles vond dus een plekje, maar er was best veel waar we nooit meer naar om hadden gekeken. Zo vonden we bijvoorbeeld iets van acht dekbedden die we niet meer gebruikt hadden en heel veel beddengoed voor bedden die we niet eens meer hadden. Riet vond ook heel veel jurken die zein Manila met veel plezier had gedragen maar die hier nauwelijks nut hebben (ons klimaat…). Er werd dus driftig opgeruimd en de methode die we gebruikten voor het selecteren was eenvoudig, we lieten simpelweg alles uit alle kasten dozen door onze handen gaan.

En zo vonden we ook nog de nodige herinneringen van de jongens aan school, een gisteren vonden we wel een hele bijzondere herinnering aan Robin’s eerste schooldag: de uitnodiging die hij kreeg van de school:

 

 

 

 

 

 

 

 

We vonden nog meer, zoals oude rapporten en schoolverslagen, en dat alles hebben we in enveloppen gedaan voor Robin en Martin. Wij vinden het zonde om weg te gooien maar zij hebben er waarschijnlijk meer plezier van. Of niet, moeten ze zelf maar bekijken.

 

 

Werk in de tuin

Hoewel het weer nog steeds niet is om over naar huis te schrijven zorgen de grote hoeveelheden regen wel voor een enorme groei-explosie van alles in onze tuin. Riet heeft inmiddels de grasmat al bewerkt met de nieuwe verticuteermachine en alles opnieuw ingezaaid en bemest, en de resultaten van dat werk beginnen al duidelijk zichtbaar te worden.

Het mooist tot nu toe is de Magnolia die in het beschutte hoekje naats onze schuur staat. Hoewel er nog vrijwel bladloos is zit die al vol bloemen en dat ziet er mooi uit.

Ondertussen hebben we nog het meeste werk aan het schoffelen en opruimen van alle dode bladeren die in de perken en onder de heggen liggen…

Cars en eendjes

Maas is op dit moment helemaal bezeten van de Pixar serie “Cars”. Hij probeert alle namen van alle auto’s uit zijn hoofd te leren, en dat zijn er heel wat want er zijn inmiddels al drie films en verscheidene mini-series van deze Disney klassieker. 

Hij heeft nu een boekje waarin een twee pagina’s grote plaat staat met een heleboel karakters uit de serie, en dat boekje haalt hij tegenwoordig iedere donderdag dat hij bij ons is bij zich.

Om te voorkomen dat ik iedere donderdag weer een halve dag bezig ben met het opzoeken van de namen van alle karakters heb ik een foto van die pagina’s gemaakt en daarbij de namen genoteerd van alle auto’s die ik heb kunnen vinden. En dat is handig want ook Maas kan niet alle namen onthouden omdat het er zoveel zijn en niet alle karakters zijn even bekend.

Nu hoef ik dus als het boek weer tevoorschijn komt alleen de foto maar te openen op mijn iPad en ik ben klaar. Uiteraard was er vanwege het zonnige weer ook tijd om in de tuin te spelen en met Oma de eendjes te gaan voeren in het kanaal:

 

Luxe bioscoop

Gisteravond ben ik met Robin en Martin weer eens naar de bioscoop geweest en deze keer op verzoek van Martin naar de vrij nieuwe Pathé bioscoop in Ypenburg. We wilden hier eens kijken om te zien of dit een beetje een goed alternatief was voor de bioscopen in het centrum van Den Haag omdat de parkeertarieven daar zo langzamerhand zo exorbitant hoog beginnen te worden dat het niet leuk meer is.

We zijn niet teleurgesteld want de bioscoop was makkelijk bereikbaar, had een prima parkeergarage die niks kostte als je een film had bezocht en bovendien waren onze stoelen ook nog eens erg luxe. We hadden voor de luxe stoelen gekozen en we kregen behalve een enorme beenruimte ook relaxfauteuils om te zitten. Heel erg comfortabel dus, en deze bioscoop gaat dan ook zeker op de lijst van alternatieven voor Den Haag, net als overigens de bioscoop die in Leidschendam in de Mall of the Netherlands zit.

De film die we hebben gezien was overigens Dune 2, en dat is echt een van de beste films die ik tot nu toe heb gezien. Sensationeel goed en dus een absolute aanrader!

Werkbezoekje aan kantoor

Vandaag was ik ondanks dat ik eigenlijk vakantie heb even op kantoor voor een bijzondere afspraak. Mijn baas had al een tijdje geleden gevraagd of ik eventueel beschikbaar wilde blijven voor wat werk-gerelateerde activiteiten zoals audits en het geven van cursussen, en ik had aangegeven dat ik daar in principe geen bezwaar tegen had. Er was ook een verzoek voor een babbeltje over mogelijkheden na mijn pensionering met een andere collega, eigenlijk een ouwe baas van mij.

Ik heb al jaren goed contact met mijn Deense collega Anders want we zitten in hetzelfde vakgebied. Eigenlijk is Anders (die overigens perfect Nederlands spreekt) een van de grondleggers binnen het bedrijf van het werk wat ik doe en hij heeft blijkbaar ook buiten het bedrijf functies die hieraan gerelateerd zijn. En Anders heeft mij benaderd voor mijn mogelijke inbreng in sommige van die activiteiten, vanwege mijn ervaring en expertise op dit gebied.

Ik voel me zeer gevleid dus ik had vandaag een gesprek met hem, op het kantoor in Den Haag, om eens over die mogelijkheden te praten. in het kort komt het erop neer dat Anders betrokken is bij een kleine organisatie die zich bezig houdt met het definiëren van standaards voor Engineering informatie, mijn vakgebied dus, en hij bood me twee opties aan om project manager te worden van twee lopende projecten.

Ik ga erover nadenken, maar mijn grootste probleem is dat het weliswaar leuke opties zijn maar wel met langlopende verplichtingen, en met name dat laatste zie ik niet zo zitten.

Het is uiteraard altijd zo dat vrijwillegerswerk niet perse vrijblijvend is, maar die langlopende verplichtingen betekenen wel dat ik weer rekening moet gaan houden met uitjes en vakanties. Ik heb dus in eerste instantie bedenktijd gevraagd en ga hierover maar eens met mezelf in beraad.

SAGA in De Boerderij

Een concert in De Boerderij in Zoetermeer waar mijn broer Alex en ik al lang naar uit hebben gekeken, de Canadese band SAGA. Ik ben zelf al zo’n veertig jaar een grote fan van deze progressieve rockband die met name in Duitsland een enorme bekendheid heeft. Dat is dan ook de reden dat deze band veel in Europa te vinden is, maar jammer genoeg lang niet altijd in Nederland omdat ze hier toch minder bekend zijn.

De enige keer dat ik SAGA in Nederland heb gezien was dan ook dik veertig jaar geleden, toen nog in de Jaap Eden Hal in Amsterdam, samen met Rob en Albert-Jan, mijn twee maatjes van de Rijnsburgse filmclub waar ik toen lid van was. In de tussentijd waren bezoeken van de band aan Nederland schaars, tot een paar jaar geleden toen er een concert gepland stond wat niet doorging vanwege de Corona crisis.

Tot vandaag dan, en het werd mede dankzij het feit dat de band ondanks hun niet zo grote bekendheid in Nederland toch een kleine maar fanatieke schare fans heet een prachtig feestje. Er zijn wat personeelswisselingen geweest in de band maar de harde kern van zanger Michael Sadler, gitarist Ian Crichton en toetsenist Jim Gilmour is er nog steeds en muzikaal staat het dan ook nog steeds als een huis. Vlak voor het optreden kwam ik mijn maatje Wessel nog tegen met. een van zijn vrienden, en na afloop zag ik ze bij het naar buitengaan met hun duimen omhoog. Meer hoef ik dan niet te zeggen natuurlijk…

En dan te bedenken dat de band een paar jaar geleden al officieel afscheid had genomen met een heuse afscheidstournee. Ze konden het blijkbaar toch niet laten en nu zijn ze dus weer terug. En daar heb ik geen enkel probleem mee…

Nog steeds geen lenteweer

Het is inmiddels al maart maar er is totaal nog geen sprake van lenteweer. Het regent nog steeds voortdurend met maar af en toe een droge dag en er staat voortdurend een harde wind, soms zelfs tot stormachtig, en dat alles gaat gepaard met lage temperaturen.

Toch zijn de eerste tekenen van de aankomende lente al zichtbaar, want een voordeel van al die regen is dat alles al erg vroeg uitloopt. Zo steken overal de narcissen al hun kop op en dat is in Katwijk duidelijk te zien waar in vrijwel alle bermen langs de weg deze bloemen ieder jaar als eerste bloeien. Dat is niet alleen een mooi gezicht maar ook werkt het opbeurend want het is toch een teken dat we richting de lente en de zomer gaan.

Als ik die narcissen zie moet ik altijd denken aan onze Australische vrienden Pat en Howard die de Nederlandse bloemenpracht langs openbare wegen vol verbazing aanzagen toen ze een paar jaar geleden in Nederland waren. Pat vroeg zelfs of al die bloemen echt waren, wat voor ons vanzelfsprekend is maar in het hete en droge Perth waar ze vandaan komen dus beslist niet…

Eerste klusje als pensionado

Vandaag was dus mijn eerste vrije dag, weliswaar nog niet als officieel pensionado maar wel degelijk de eerste dag na het afscheid van mijn werkende leven. En ik ben gelijk maar begonnen met het afwerken van mijn lijst banklusjes, allemaal dingetjes in en rond het huis die ik eigenlijk allang had moeten doen maar waar het nog steeds niet van was gekomen.

Het eerste was het repareren van het slot van de voordeur. Ik had al geschreven dat het probleem bekend was en dat het enige mogelijke probleem het vinden van het juiste vervangende onderdeel was. Ik had in eerste instantie een hoopje dat ik het kleine schuivende onderdeel wat kapot was zou kunnen vervangen maar na uitgebreid speurwerk op het internet kwam ik tot de conclusie dat ik weliswaar verscheidene opties had gevonden maar niet een exact hetzelfde als het onderdeel wat vervangen moest worden.

Toen kwam ik bij een Belgische sloten website het hele complete onderdeel tegen, wat weliswaar zou betekenen dat ik duurder uit was maar dit was wel exact hetzelfde onderdeel als wat er nu in de deurpost zat. Het bestelde onderdeel kwam eerder deze week binnen en het vervangen bleek vanmorgen een fluitje van een cent. De deur sluit nu weer perfect, tot groot genoegen van Riet, en daarmee is mijn eerste afgewerkte klusje als pensionado dus een feit…