2009 Vietnam, Cambodja, Thailand

Route_2009

We waren dit jaar erg laat met boeken vanwege verschillende oorzaken, maar wat vast stond was dat we de rondreis door Vietnam, Cambodja en Thailand wilden gaan maken. Die stond nu al een paar jaar op ons verlanglijstje, en ondanks dat het dan wel pas november zou worden voordat we op vakantie zouden gaan besloten we dat dat dan maar moest.

Het was nog even de vraag of de reis wel door zou gaan, want na aanmelding bleek dat er inclusief onszelf pas acht aanmeldingen waren. Dat aantal liep echter snel op tot veertien en toen we onze reispapieren ontvingen twee weken voor vertrek zagen we dat op de deelnemerslijst niet minder dan negentien personen stonden.

Het vertrek was op maandag de 9e november en daarbij ging alles vlot, het ritje naar Schiphol, het inchecken en we hadden ook nog eens helemaal geen vertraging. We vlogen deze keer met Cathay Pacific, met een overstap in Hong Kong, en de eerste kennismaking met deze luchtvaartmaatschappij bleek niet tegen te vallen. De beenruimte in Cattle Class bleek redelijk ruim bemeten en dat is bij zo’n lange zit altijd mooi meegenomen.

We kwamen de volgende ochtend om zeven uur aan in Hong Kong waar we een stop hadden van anderhalf uur, ruim voldoende voor een nicotine pauze. Vroeg in de middag kwamen we aan in Vietnam en kon de vakantie pas echt beginnen.

In de volgende drie weken zijn we door de drie landen gereisd en hebben ontzettend veel gezien. Het programma zat zo vol met excursies dat we eigenlijk nauwelijks optionele excursies hebben gedaan. Onze gids Shao Lan regelde daartussen van alles voor lunches en diners zodat we daar ook meestal niet zelf achteraan hoefden, en dat was voor mensen die tijdens hun vakantie op hun gemak gesteld zijn (zoals wij dus) prima geregeld. Daarbij waren zowel het vervoer als de hotels uitstekend, eigenlijk zoals we altijd gewend zijn in Zuid-Oost Azië, en je kunt dus wel stellen dat we een geweldige vakantie hebben gehad.

De terugreis ging een iets andere route dan de heenreis. Op 2 december reisden we per taxi vanuit Hua Hin naar Bangkok en vlogen van daar naar Hong Kong, om van daaruit na weer een korte stop door te vliegen naar Amsterdam. Vroeg in de ochtend van de tweede december waren we thuis na een fantastische reis.

Hieronder kun je het verslag lezen van deze reis van dag tot dag.

10 november – Aankomst in Ho CHi Min City

VCR-001

We landden vroeg in de middag op de luchthaven Tan Son Nhat van Ho Chi Min City, of Saigon zoals de Vietnamezen het zelf nog steeds noemen. De paspoortcontrole duurde ontzettend lang en daarbij kwam dat we ook nog eens in de langzaamste rij stonden zoals gewoonlijk, dus we waren zo’n beetje als laatste bij de bagageband. Daar bleek de schade mee te vallen want de koffers lagen er zo te zien net pas op en die van ons kwamen al heel snel langs. Buiten gekomen stond onze gids Shao Lan ons al op te wachten en nadat de bus was voorgereden vertrokken we richting hotel waar we na zo’n drie kwartier aankwamen.

Onderweg naar het Hoang Hai Long Hotel kregen we een goede indruk van het verkeer in Ho Chi Min City, of Saigon zoals de meeste Vietnamezen het nog steeds noemen. Het was gigantisch druk vanwege de duizenden motorfietsjes die er reden. In totaal schijnen er zo’n zes miljoen rond te rijden in de stad, en zo te zien ook nog eens allemaal tegelijk.

De eerste wandeling die middag was dan ook meer een soort spitsroeden lopen en we konden controleren of het waar was wat onze gids had verteld, niet wachten maar gewoon rustig doorlopen als je oversteekt en vooral niks onverwachts doen, dan rijdt alles vanzelf om je heen. Het bleek te werken en zo konden we een eerste kijkje nemen bij de vlakbij gelegen Ben Thanh markt.

Die avond was er een voorlichtingsbijeenkomst in de lobby van het hotel, met daarna een gezamenlijk welkomstdiner in een restaurant in de stad. Nadat we terug gelopen waren naar het hotel hebben we op het terras van het hotel nog wat gedronken. Laat werd het niet want er waren er niet veel die in het vliegtuig hadden kunnen slapen en iedereen was dus behoorlijk bekaf. En de volgende ochtend moesten we vroeg op want het zou een drukke dag worden.

11 november – Eerste dag in Ho Chi Min City

VCR-002

Het vroege opstaan was voor niemand een probleem, enerzijds vanwege de jetlag en anderzijds voor degenen die net als wij een kamer aan de voorkant hadden vanwege het getoeter van het verkeer wat om een uur of half zes ongeveer begon.

Na het ontbijt, net ontzettend lekker stokbrood (met dank aan de Fransen die Vietnam hadden gekoloniseerd) vertrokken we met de bus voor een stadstour door Saigon, ook wel genoemd het Parijs van de Oriënt. De eerste bezienswaardigheid was de Thien Hau tempel, waarna we naar Chinatown reden. Daar brachten we een bezoek aan de Cholon markt waar we een uurtje de tijd kregen om rond te kijken.

Onze laatste stop voor de ochtend was het War Remnants Museum, een museum over de Vietnam oorlog en in het bijzonder de misdaden die er door de Amerikanen zijn begaan. Het is wel iets voor mensen met een sterke maag, want naast potten met misvormde foetussen (een gevolg van de chemische middelen die veelvuldig zijn gebruikt) zijn er de nodige gruwelijke foto’s en ook een authentieke guillotine.  Verder staan er buiten op het terrein allerlei voertuigen en vliegtuigen die buitgemaakt zijn op de Amerikanen.

Na de lunch in een geweldig leuk restaurantje aan de rivier buiten de stad was er een bezoek aan een lakwerkfabriekje. Hier werkten invaliden die de mooiste dingen maakten van gelakt en ingelegd hout, zoals panelen, kistjes en ook meubels. We zagen het productieproces en uiteraard was er gelegenheid om iets te kopen in het winkelgedeelte.

De laatste stop was in het centrum van de stad bij de Notre Dame kathedraal, naast het stokbrood nog een overblijfsel uit de Franse koloniale periode. Ook een bezoekje aan het naastgelegen monumentale postkantoor was de moeite waard. Sommigen namen de moeite om daarvandaan kaarten naar huis te versturen, hoofdzakelijk vanwege het postzegels plakken wat daar nog met potten lijm en een kwast moest worden gedaan.

In de avond was er een optionele excursie, en bezoek aan een poppentheater met een hele bijzondere show. Het poppenspel speelt zich namelijk af in een grote bak met water, iets wat naast dit theater in Saigon alleen nog in Hanoi te zien valt. De show was erg leuk, al was het jammer dat het allemaal in het Vietnamees was en de verhaallijn voor ons dus niet te volgen viel.

Ja, en daarna ging het mis. Ik was al niet helemaal lekker tijdens de rit naar het poppentheater, en dat werd gedurende de show alleen maar erger met steeds heviger krampen. Na de show zouden we met de hele groep ergens gaan eten maar in plaats daarvan gingen we zo snel mogelijk met een taxi terug naar het hotel, samen met nog iemand die dezelfde symptomen vertoonde.

Nadat Riet bij het betalen van de taxi enorm werd afgezet (wat ons vooroordeel naar aanleiding van taxichauffeurs over de hele wereld weer eens bevestigde) bracht ik de rest van de avond door tussen het bed en de wc. Tegen een uur of elf in de avond werd de kramp minder dus had ik toch nog een redelijke nachtrust. Riet ook, want die had dus op onverklaarbare wijze nergens last van….

12 november – Rond Ho Chi Min City

VCR-003

De volgende ochtend bleek dat er heel wat leden van ons gezelschap de vorige dag voor gaas waren gegaan met dezelfde klachten als ik. Sommigen hadden het poppentheater al niet gehaald en anderen haakten tijdens het diner of daarna af, dus het was een mooie verzameling bleke smoeltjes aan het ontbijt.

Deze dag was het eerste reisdoel de Cu Chi tunnels. Midden in de jungle, die overigens na de Vietnam oorlog opnieuw moest worden aangeplant, bevindt zich een gigantisch 200 kilometer lang ondergronds tunnelnetwerk van de Vietcong. Zelf noemden de Noord-Vietnamezen zich overigens guerrilla’s want het woord “Vietcong” is eigenlijk een scheldwoord. We kregen een goed beeld van de Vietcong kampen, hoe ze leefden en vooral hoe ze oorlog voerden. Er was ook gelegenheid om door een stukje tunnel te kruipen, maar ondanks dat dat speciaal voor de grote Westerlingen ruimer was gemaakt zagen wij tweeën er toch maar vanaf.

We reden verder naar Tay Ninh voor een bezoek aan de Cao Dai tempels waar we getuige waren van de eredienst van deze tamelijk nieuwe godsdienst die in Vietnam zo’n twee miljoen aanhangers heeft. Het heeft iets van alle grote religies gecombineerd, en kleurrijk is het in ieder geval wel.

Na de lunch in een dorp daar in de buurt reden we terug naar Saigon waarbij we onderweg nog een sanitaire stop maakten bij een krokodillen kwekerij.

s Avonds wandelden we met Christien en Jan naar het Rex hotel, waar we op het dakterras wat wilden gaan drinken. Het Rex was in de Vietnam oorlog bekend als het hotel waar alle GI’s logeerden als ze aankwamen in Vietnam en als hoofdkwartier van de CIA. Het duurde wat langer dan gepland om er te komen want we liepen een stukje om. Ik had de weg toch niet zo goed onthouden als ik dacht….

Later op de avond werd het op het terras bij het hotel ook nog gezellig.

13 november – Van Ho Chi Min City naar Phan Thiêt

VCR-004

We vertrokken, alweer vroeg, naar Phan Thiêt, een vissersplaatsje aan de Zuid-Chinese Zee, op zo’n honderdzestig kilometer ten noord oosten van Saigon, aan de kust van de Zuid-Chinese Zee.

Een paar kledingstukken van Riet gingen niet mee. Ze had twee dagen eerder wat dingen ingeleverd om te worden gewassen, en dat had de dag voor vertrek klaar moeten zijn maar dat was het dus niet. Sterker nog, op de ochtend van vertrek werd schoorvoetend toegegeven dat ze Riet’s was kwijt waren. We konden een vergoeding krijgen maar we konden ook wachten tot we over een paar dagen hier weer terug zouden zijn, misschien dat de was dan toch nog boven water was gekomen. We besloten het laatste maar te doen.

De rit naar Phan Thiêt duurde vrijwel de hele dag. Onderweg maakten we een aantal stops, onder andere bij een rubberplantage en bij een plantage met Drakenfruit, een vuurrode vrucht die van binnen helemaal wit is met kleine zwarte pitjes.

Bij die laatste plantage waren de batterijen van mijn  fotocamera leeg en ik verving ze dus met de nieuwe die ik twee dagen daarvoor in Saigon had gekocht. En wat denk je, leeg! En ook het tweede setje wat ik had gekocht! Erg slecht voor mijn humeur! Gelukkig arriveerden we kort daarna bij ons hotel, het Dynasty Resort, in het plaatsje Mui Ne voorbij Phan Thiêt, en daar bleek recht tegenover een klein winkeltje te zijn waar ze batterijen verkochten die het wel deden. En gelukkig maar want we waren alleen maar bij het hotel gestopt om even de koffers te droppen en een korte stop.

We gingen snel de bus weer in, maar het was maar voor een kort ritje naar een nabij gelegen riviertje. We maakten een schitterende wandeling van ruim een uur door het riviertje wat nergens dieper was dan een centimeter of twintig.

Weer terug bij de bus stapten we in voor de laatste stop van de dag, de zandduinen van Mui Ne. De wandeling naar boven was beslist de moeite waard want we zagen een prachtige zonsondergang. Onze gids had nog een extra verassing (we waren erg lief geweest) in de vorm van een paar flessen Mekong Whisky en een paar flessen Cola. De Mekong Whisky werd met ruime hand geschonken…

Voor het diner was er een ruime keus want de lange weg die door Mui Ne liep was aan weerskanten bezaaid met bars, restaurants, hotels en resorts. We aten met een select gezelschap in en restaurant genaamd “Rung”. Bij het afrekenen bleek waarom we vooraf allemaal onze voornaam hadden moeten opschrijven want we kregen allemaal een gewoven polsbandje met onze naam erin.

14 november – Mui Ne

VCR-005

De eerste rustdag, en waar kun je die beter doorbrengen dan aan het prachtige zwembad van het Dynasty Resort, met de zon in een stralend blauwe lucht en een temperatuurtje van boven de dertig graden.

Halverwege de ochtend kwam Pieter, een van onze reisgenoten, langs wandelen en die raadde ons aan om ons toch maar warm te kleden, want het was tenslotte wel 14 november…

Voor het diner gingen we die avond met de hele groep naar een Italiaans restaurant. We waren nog net op tijd terug in het resort om nog gauw even een laatste afzakkertje te bestellen, want de bar ging daar al om tien uur dicht…

15 november – Van Phan Thiêt naar Nha Trang

VCR-006

Vandaag reden we naar Nha Trang, zo’n honderdtachtig kilometer noordelijk van Phan Thiêt. Volgens onze gids Shao Lan zou dit de mooiste rit van de hele vakantie worden, rijdend langs de kust van de Zuid-Chinese Zee.

Maar eerst waren er nog twee stops in Mui Ne. We begonnen met een bezoek aan een vissaus fabriekje waar we konden zien hoe de vissaus werd gemaakt die in Vietnam net zo wordt gebruikt als Maggi of Ketjap. En proeven konden we ook. Om half negen in de ochtend, nee bedankt…

De tweede stop was bij de vissershaven van Mui Ne waarop we vanaf de boulevard een schitterend uitzicht hadden. De haven lag helemaal vol en op het strandje was ook van alles te zien, vissers die hun vers gevangen waar verhandelden en netten repareerden, vrouwtjes met tassen net gekochte vis, een aangespoelde dooie hond….

Na een half uurtje vertrokken we vanuit Mui Ne richting Nha Trang, maar na een half uurtje was er al weer een stop, dit keer op een boeddhistische begraafplaats. Riet kon al die rookpauzes kort achter elkaar wel waarderen maar daarna was het toch wel een lange zit tot aan de koffiestop twee uur later. Daarna was er weer een behoorlijk lange zit tot aan de lunch, al was er nog wel een korte niet geplande stop bij een tempelruïne vlak langs de weg. En vlak voor Nha Trang ook nog een korte wel geplande stop bij een plek vanwaar we mochten proberen stenen in zee te gooien. Niet gelukt trouwens, die zee was toch verder weg dan het van bovenaf leek…

Aangekomen in Nha Trang brachten we een bezoek aan de boeddhistische Cham tempel. Via tamelijk steile en ongelijke stenen trappen kon je de heuvel achter de tempel beklimmen waar bovenop een groot beeld was van een zittende Boeddha. Halverwege de klim was Boeddha zeker zelf ook moe geworden want daar was een groot beeld van een slapende Boeddha.

We kwamen aan het eind van de middag aan in het Que Huong hotel aan de boulevard van Nha Trang, en het eerste wat we deden was op zoek naar een flappentap om weer een paar miljoen Dong te scoren. Ja, miljonair worden is in Vietnam vrij simpel want 1 miljoen Dong is net iets meer dan 32 Euro….

Shao Lan had een voorstel gedaan voor het diner, een echte Vietnamese Barbecue. Volgens haar was dat iets wat je meegemaakt moest hebben en iedereen vond dat dan ook een goed plan. We gingen er met riksja’s naar toe, we hadden inderdaad een geweldige avond. Er wordt per vier personen een pot met gloeiende kolen en een rooster tafel gezet, en dan maar bakken en braden. Onze chauffeur, de busboy en onze Vietnamese gids Wok waren ook van de partij en die hielden iedereen aan de gang door voortdurend luidkeels op zijn Vietnamees te proosten (“Mot, Hai, Ba, Yoooooo!!!”). De Vietnamese Vodka hielp ook wel mee, al was de klap daarvan maar half zo hard als die van echte Russische Vodka…

16 november – Nha Trang

VCR-007

Vandaag stond er een boottochtje naar het vissersplaatsje Lang Chai op het programma, gelegen op een van de eilanden voor de kust van Nha Trang. De eerste attractie die we op het eiland bezochten was een door de vissers zelf gefinancierd aquarium in de vorm van een piratenschip. Het was waarschijnlijk geïnspireerd door “Pirates of the Caribean” en dus een beetje een vreemde eend in de bijt. De wandeling daarna door het dorpje naar de haven aan de andere kant van het eiland was dan ook een stuk leuker.

We dronken koffie in een op een steiger gelegen restaurantje en vandaar werden we met ronde bamboemanden naar onze boot overgevaren. Daarna bracht de boot ons weer terug naar Nha Trang, en daar aangekomen was het al weer tijd voor de lunch. Deze keer bracht Shao Lan ons naar een restaurantje waar we de lekkerste lunch van de hele vakantie hebben gegeten. We kregen een stuk of zeven gangen en alles was even lekker!

We konden de calorieën er weer aflopen een bezoek aan een boeddhistische tempel, de Thap Pa Ponagar, ook al op een heuveltje gelegen. Deze tempel was bijzonder omdat er tijdens de bouw geen cement tussen de stenen was gebruikt, of een ander zichtbaar voegmiddel om de boel bij elkaar te houden, en desondanks stond deze tempel honderden jaren later nog steeds grotendeels overeind.

De rest van de middag brachten we door op een markt rond een grote overdekte hal, maar veel bijzonders was het niet dus we waren er eigenlijk vrij gauw uitgekeken.

In de avond ging eigenlijk iedereen een beetje zijns weegs, wij gingen eten in de op het strand gelegen Boat Club waar we uiteindelijk zo’n beetje het hele gezelschap op het terras aantroffen. Het door Shao Lan aangeraden toetje, een chocolate cheesecake, was een absolute topper, Willem krijgt bij de gedachte nog spontaan het water in de mond…

Later op de avond verzamelde zich een gezellig groepje in de bar naast het hotel, en werd het dus alweer gezellig.

17 november – Vliegreis terug naar Ho Chi Min City

VCR-008

We verlieten Nha Trang alweer vroeg in de ochtend, de bus bracht ons naar het nog tamelijk nieuw uitziende Internationale vliegveld van Cam Ranh voor een korte vlucht terug naar Saigon met Vietnam Airlines.

Na aankomst werden we weer naar het Hoang Hai Long Hotel gebracht, hetzelfde als waar we bij ons eerste bezoek een paar dagen ook logeerden, alleen zaten we nu in de andere vleugel. En een grote verrassing, het wasgoed wat Riet had ingeleverd en wat kwijt was geraakt was gevonden!

De rest van de middag brachten we door op de Ben Thanh markt waar Riet nieuwe slippers kocht. Dat was hoognodig want er was al drie paar gesneuveld…

s Avonds gingen we met Dirk, Anja, Pieter en Yvonne naar het Lemongrass Restaurant, gelegen op de veertiende verdieping van het Palace Hotel. Terug bij het hotel besloten we de avond weer op het terras met een laatste afzakkertje (of twee).

18 november – Van Ho Chi Min City naar Can Tho

VCR-009

We vertrokken vandaag alweer uit Saigon richting de Mekong Delta, ook wel de Rijstschuur van Azië genoemd. In de waterstad Cai Be stapten we in een boot om een tochtje te maken over de  Mekong rivier. Onderweg passeerden we een drijvende markt waar groenten en fruit verhandeld werden vanuit houten vrachtscheepjes.

We legden aan bij een rijstnoedelfabriekje waar we zagen daar hoe de vellen werden gemaakt waar de Vietnamese loempia’s in worden gerold, en een aantal van ons probeerde het ook eens zelf, met wisselend succes. Er werd ook rijstpopcorn en rijstkoekjes gemaakt, allebei ontzettend zoet gemaakt met een laagje van een soort karamel.

In de onvermijdelijke souvenirshop bood onze gids ons een klein glaasje “snake whisky” aan. In eerste instantie reageerde er niemand, dus bood Riet zich maar aan als vrijwilliger en dronk het glaasje leeg. Wel lekker was het oordeel, maar toen werd haar aangeraden toch eens om te kijken om te zien waar het vandaan kwam, en daar stond een grote pot met de goudkleurige vloeistof erin, maar ook een grote dooie slang…. Ik heb trouwens ook geproefd en het was best te drinken.

Nadat we weer aan boord waren gegaan ging de tocht terug over de rivier, langs de drijvende markt, richting het restaurant waar we zouden lunchen. Daar kregen we een specialiteit, gebakken olifantsvis, en na het eten de gelegenheid om met een enorme levende python over je schouders op de foto te gaan. Nee, bedankt…

We voeren verder over de Mekong en wat later via smallere schilderachtige kanaaltjes naar een aanlegplaats waar we zouden overstappen op kano’s. We stapten over in groepjes van twee op de smalle houten vaartuigjes die werden aangedreven door een roeister die staande op de achterplecht de roeiriemen door het water duwde.

Na het prachtige tochtje stapten we weer in de bus voor de laatste etappe naar Can Tho, maar daarbij moesten we eerst nog de Mekong oversteken per veerboot. Het was ontzettend druk bij het oversteekpunt waar we uitstapten om lopend naar het veer te gaan terwijl de bus zou proberen langs de lange rij wachtende vrachtwagens te komen. Aangekomen bij het vertrekpunt zagen we dat het een komen en gaan van veerboten was, we telden er minstens een stuk of vijftien, dus we hoefden niet lang te wachten. Eenmaal aan boord zagen we dat het de bus gelukt was om voor te dringen en aan de andere kant gekomen konden we dus gelijk weer instappen.

We overnachtten die avond in het Minh Kieu hotel. Shao Lan had ’s avonds alweer een fantastisch diner geregeld in een restaurantje aan de boulevard. Voor ons was het balkon op de eerste verdieping gereserveerd, dus we hadden behalve uitstekend eten ook nog een prima uitzicht. Sommige gerechten waren trouwens wel erg bijzonder, onze gids Wok kwam langs met slang en even later kwam Shao Lan langs met een bord met rat. De slang was wel lekker maar iets aan de taaie kant, de rat was heerlijk, ik nam zelfs nog een portie toen er over bleek te zijn.

Voor Christien was het een bijzondere avond, zij was die dag jarig en kreeg dus een taart.

19 november – Van Can Tho naar Chao Doc

VCR-010

We zouden in de loop van de dag alweer vertrekken uit Can Tho naar Chao Doc, gelegen aan de grens met Cambodja, maar eerst gingen we nog scheep voor een tochtje over de rivier met als doel de drijvende markt van Cai Rang, de grootste in dit gebied.

Deze drijvende markt was erg indrukwekkend, de handel was in volle gang en we zagen kleine scheepjes af en aan varen om in te kopen bij de grotere houten vrachtschepen. Opvallend was dat alle grotere schepen twee ogen op de boeg hadden geschilderd, maar ook dat dat de enige beschildering van de schepen was. We zagen behalve de handel ook hoe de mensen op die vrachtscheepjes leven. We mochten zelfs aan boord van een vrachtscheepje wat ananas verkocht en we kregen allemaal een stuk ananas, de lekkerste die ik ooit heb geproefd, zonder dollen!

Er was voor het vertrek nog even tijd om wat rond te kijken in het stadje zelf en we maakten een korte wandeling naar het centrum en na een bakje koffie wandelden we door het parkje langs het water terug naar het hotel vanwaar we vertrokken richting Chao Doc.

Daar kwamen we tegen het eind van de middag aan en we gingen meteen alweer scheep. Met motorbootjes werden we de rivier overgevaren om een bezoek te brengen aan een drijvend dorp. Hier woonden Vietnamezen die uit Cambodja waren gevlucht, en toen er geen huis was zijn ze maar op vlotten op de rivier gaan wonen. Daar ontstond een heel dorp op het water en veel mensen verdienen hun geld met viskwekerijen. We legden aan bij één daarvan om een kijkje te nemen, en we zagen het voederen, of eigenlijk het vetmesten, van de vissen die in grote kooien onder de vlotten zitten.

We voeren verder en legden tegen het vallen van de avond aan bij een dorpje waar Cham woonden, de oorspronkelijke bewoners van deze streek en nu een minderheidsgroepering. In het dorpje was een weverijtje waar ze prachtige sjaals maakten, en terwijl de rest van de groep op pad ging om een Moskee te bezoeken spendeerden wij onze tijd in het winkeltje van de weverij. Met een tas vol met voor schandalig weinig geld gekochte sjaals wandelden we de groep achterna over de wankele steigers van het Cham dorp, en we troffen elkaar weer bij de Moskee.

Nadat weer scheep waren gegaan brachten de bootjes ons weer terug naar de boulevard van Chao Doc reden we naar het splinternieuwe Dong Nam hotel, zo’n tien minuten buiten de stad. Hoewel iedereen heel erg zijn best deed om het ons naar de zin te maken had dit hotel te maken met flink wat “kinderziektes”. De kamers waren prima in orde, maar in de badkamer stond bijvoorbeeld een douchecabine die er blijkbaar niet was gepland. De afvoerbuis lag namelijk gewoon op de grond en eindigde naast een putje, wat ervoor zorgde dat tijdens het douchen de vloer van de badkamer vol stond met water.

Omdat het al wat aan de late kant was en niemand eigenlijk meer zin had om nog naar de stad te gaan om te eten besloot de hele groep in het restaurant van het hotel te gaan eten. En eerlijk is eerlijk, we hebben nog nooit zo beroerd gegeten en toch zoveel gelachen. De gerechten kwamen nooit te gelijk, ook niet als twee mensen hetzelfde hadden besteld. Veel soeps was het meeste ook niet, en iedere rekening leverde zoveel problemen op dat we maar besloten om per tafel te betalen want dat konden ze nog net bevatten. Eén van de tafels kreeg de patat die hoorde bij het hoofdgerecht op tafel toen ze net na het betalen van de rekening op wilden staan, en Jan zit nu nog op zijn hoofdgerecht te wachten…

20 november – Van Chao Doc naar Phnom Penh

VCR-011

We vertrokken ‘s ochtends vroeg met een speedboot naar de hoofdstad Phnom Penh in Cambodja. We waren echter nog geen half uur onderweg toen we naar de kant gingen want er was iets mis met het koelsysteem van de motor en we konden dus met deze boot niet verder. Het duurde gelukkig niet zo lang voordat er een reserveboot arriveerde waarmee we onze tocht konden voortzetten.

We stopten aan de Vietnamese kant van de grens voor de grenscontrole, daarna voeren we verder naar de grens met Cambodja waar we allemaal van boord gingen om langs het visumkantoor te gaan voor een visum aanvraag en voor de paspoortcontrole. Dat nam de nodige tijd in beslag, alles bij elkaar dik anderhalf uur, waarna we de reis voortzetten richting Phnom Penh waar we in de loop van de middag aankwamen. Hoewel de boot was voorzien van redelijk comfortabele stoelen was het toch een hele zit geweest vanwege de beperkte bewegingsruimte en de lawaaiige motor.

Aangekomen in Phnom Penh was het hoog tijd voor de lunch, want het was inmiddels al zowat halverwege de middag. We maakten voor de eerste keer kennis met de Cambodjaanse keuken en dat viel ook alweer niet tegen.

Na de lunch reden we de stad uit om een bezoek te brengen aan een van de Killing Fields, of Choeung Ek. Er zijn honderden van deze plaatsen in Cambodja waar de Rode Khmer massaal hun gevangenen vermoordden, maar deze was ingericht als monument ter nagedachtenis aan alle slachtoffers. De toren tegenover de ingang is van beneden tot boven volgestouwd met schedels die in de voormalige boomgaard zijn gevonden.

Het vermoeden is dat er in totaal op die plek 17.000 mensen zijn vermoord, en we hebben verscheidene plekken gezien waar de lijken zijn opgegraven. In de modder van de paden op het terrein zie je nog steeds resten van botten en kleren, die wel worden opgeruimd maar ieder jaar komen er na de regentijd weer naar de oppervlakte. Tijdens de rondwandeling kregen we een beeld van hoe de mensen en ook kinderen daar werden vermoord, en dat was te afschuwelijk voor woorden. Diep onder de indruk reden we terug naar Phnom Penh.

Aangekomen in het hotel bleek dat Riet nu toch ook aan de beurt was, ze voelde zich niet helemaal lekker en bleef in de hotelkamer achter terwijl ik met een aantal mensen een hapje ging eten in de stad. We besloten om per tuk-tuk naar de FCC te gaan, de Foreign Correspondent’s Club, gelegen aan de boulevard. Dit was vroeger de uitgaansgelegenheid van buitenlandse verslaggevers en correspondenten, nu is het een schitterende plek voor toeristen om wat te drinken of te eten. Gezellige bediening, goed eten en een prima sfeertje, kortom, alweer een gezellige avond.

21 november – Phnom Penh

VCR-012

Na het ontbijt stond er bij het hotel voor iedereen een fietstaxi klaar waarmee we naar het Koninklijk Paleis werden gebracht. Dit paleis is tijdens het bewind van de Rode Khmer helemaal intact gebleven, mede omdat de koning het met de overheersers op een akkoordje had gegooid. Het betekende dat we het paleis nu in haar oorspronkelijke volle glorie konden bewonderen. Het deed ons heel erg denken aan het koninklijk paleis in Bangkok, dezelfde uitstraling en dezelfde pracht en praal. We bezochten ook de naast het paleis gelegen Zilveren Pagode, zo genoemd vanwege de duizenden massief zilveren tegels op de vloer.

Van het paleis reden we, nu weer gewoon met de bus, naar het Nationaal Museum wat een overzichtstentoonstelling biedt over de geschiedenis van Cambodja. Veel beelden en beeldjes, heel veel van Boeddha, maar we kregen wel een aardig inzicht in hoe de volkeren in deze regio de afgelopen eeuwen door elkaar en heen en weer waren geschoven.

Na het museum bezochten we de beruchte voormalige Tuol Sleng gevangenis, waar tijdens het Rode Khmer bewind de gevangenen werden ondergebracht die later vermoord werden op het Killing Field wat we de dag ervoor hadden bezocht. De gruwelverhalen en de martelwerktuigen die er stonden zorgden ervoor dat verscheidene mensen (waaronder wij) de rondleiding voortijdig voor gezien hielden.

Maar een mens moet toch eten, dus was er weer de lunch. Deze keer belandden we in een groot Cambodjaans “all-you-can-eat” restaurant met verscheidene buffetten, allemaal met eten uit verschillende streken. Wel lekker, maar het was gewoon onmogelijk om van alles wat te proeven, want vol is toch op een gegeven moment vol…

In de middag werden we gedropt bij wat in de volksmond heet de “Russische Markt”, zo genoemd omdat er veel Russen hun boodschappen kwamen doen in de periode na de val van de Rode Khmer en Cambodja bezet werd door Vietnamese troepen, die nogal wat Russische “adviseurs” in hun kielzog meebrachten. Leuk om echte merkkleding te kopen, want veel kleding van de grote merken wordt goedkoop gemaakt in Cambodja en dat wordt lokaal in winkels en op markten verkocht. Je kunt dus voor een paar Euro een Adidas of Nike shirt kopen waar je in Nederland soms wel veertig Euro voor betaald. Jammer alleen dat de maten die ze verkopen niet echt toereikend zijn voor ons Europeanen…

Die avond gingen we weer met een aantal mensen naar de FCC en deze keer was Riet er wel bij.

22 november – Van Phnom Penh naar Siem Reap

VCR-013

We verlieten Phnom Penh meteen na het ontbijt voor de lange rit naar Siem Reap. Na een uurtje was er al een stop bij een marktje langs de weg waar Shao Lan ons aanraadde om toch vooral de specialiteit te proberen, gefrituurde vogelspin. Deze worden na het vangen de giftanden uitgetrokken, dan worden ze gemarineerd in knoflook en sojasaus en vervolgens krokant gefrituurd. Ik heb na enige aarzeling een dikke poot op en het viel niet eens tegen, smakelijk en krokant.

Na een tussenstop langs de weg bij een prachtige pagode was er een koffiestop bij een leuk restaurantje langs de weg met allemaal hutjes op palen in het water van een meer.

De laatste stop voor Siem Reap was een historische brug, gebouwd door de Khmer in de twaalfde eeuw en bijzonder goed bewaard gebleven. Terwijl wij er overheen liepen moest de bus een eind om rijden om aan de andere kant te komen want de brug is (behalve voor de onvermijdelijke motorfietsjes) verboden voor motorvoertuigen.

Aangekomen in Siem Reap aan het begin van de middag checkten we in in het Passaggio Hotel wat tamelijk klein was maar wel gezellig. Er was zelfs een klein zwembad buiten op de eerste verdieping.

Het centrum van het stadje was op een minuutje of wat lopen van het hotel, met een overdekte markt en gezellige straatjes met veel winkeltjes, restaurantjes en bars. We gingen voor de lunch naar Pub Street waar een bar was met de naam “Red Piano”. Deze bar is hoofdzakelijk bekend doordat tijdens de opnamen van de film “Tomb Raider” in deze streek de hoofdrolspeelster Angelina Jolie regelmatig in deze bar te vinden was. Haar  lievelingscocktailstond op de kaart als “Tomb Raider Cocktail”, een mix van Vodka, Malibu rum en ananas, geserveerd met een parapluutje.

Die avond gingen we met een stel naar de avondmarkt waar Riet eindelijk, na zo’n beetje alle souvenir winkeltjes tussen Ho Chi Min City en hier (inclusief Hong Kong airport) te hebben bezocht, een vingerhoedje vond voor de verzameling van haar moeder.

Er bleek midden op de markt een gezellige bar te zijn met goeie muziek (ouwe-lullen-rock), maar omdat er ook nog gegeten moest worden gingen we daarna naar de Red Piano. Na daar heerlijk gegeten te hebben liepen we toch nog maar even terug naar die bar op de markt voor een afzakkertje…

23 november – De Steden van Angkor

VCR-014

Deze dag was beslist één van de hoogtepunten van de vakantie, een bezoek aan de meest indrukwekkende tempels van Angkor. Het werelderfgoed Angkor is een uitgestrekt gebied vlakbij Siem Reap, met tempels en voormalige steden, gebouwd door de Khmer. De eerste stad werd gebouwd in het jaar 889 en de rest in de daarop volgende periode van vijfhonderd jaar. In 1431 vielen de Thai het gebied binnen en verlieten de Khmer de streek om zich verder naar het oosten te vestigen en stichtten toen ook Phnom Penh.

Angkor werd verlaten en raakte compleet overwoekerd door de jungle, totdat honderdvijftig jaar geleden een Franse bioloog op zoek naar zeldzame plantjes wat ging graven en tot zijn verbazing een stuk van een ruïne blootlegde. Van 1907 tot 1970 werd er gegraven en werd de ene na de andere ruïne blootgelegd. Via speciale luchtfotografie is inmiddels duidelijk dat het totale bewoonde gebied van Angkor minstens duizend vierkante kilometer bedroeg, wat het de grootste stad ter wereld van voor het industriële tijdperk maakt. Het gebied met de tempels die wij bezochten lag in het centrum daarvan.

We bezochten allereerst het complex van Angkor Thom met zijn koninklijke verblijven, prachtige beelden, lotusvijvers en reliëfs. We zagen daar de Ta Prohm tempel die niet is gerestaureerd maar nog in dezelfde staat is als deze werd gevonden en dus gedeeltelijk is overwoekerd met boomwortels en lianen. Veel van de opnamen van de film “Tomb Raider” zijn hier gemaakt.

Het volgende wat we bezochten was het Bayon complex met de tempel met 54 torens, gebouwd aan het einde van de twaalfde eeuw. Het meest in het oog springend zijn hier de vele gezichten die als decoratie zijn aangebracht.

Na de lunch was de hele middag gereserveerd voor het bezichtigen van de mooiste van alle tempelcomplexen, Angkor Wat. Dit is de best bewaard gebleven tempel in Angkor, en de enige die vanaf het begin een belangrijk religieus centrum is geweest, eerst voor Hindoes, later voor Boeddhisten. De tempel is een hoogtepunt in de klassieke bouwstijl van de Khmer architectuur en is uitgegroeid tot het symbool van Cambodja. Het staat zelfs op de nationale vlag en het is niet zo gek dat dit de belangrijkste toeristische attractie is van het land.

De tempel is adembenemend, vrijwel iedere steen in het hele complex is voorzien van een of andere versiering en overal zijn beeltenissen aangebracht in de muren. Jammer genoeg mochten we niet de torens op, de trappen naar boven zijn dusdanig steil dat er regelmatig mensen naar beneden vielen en het vorig jaar viel er zelfs een dode te betreuren, dus sindsdien zijn de torens niet meer toegankelijk.

Die avonds bezochten we een klassieke Apsara dansvoorstelling, met daaraan voorafgaand een diner. Het diner was in buffet vorm en dus niet echt geweldig, ook al omdat er heel veel publiek was en het dus een heel gedrang was bij de tafels. De Apsara danseressen waren wel de moeite waard. Deze meisjes worden speciaal opgeleid, en dat is wel te zien gedurende de voorstelling.  Na de periode van de Rode Khmer was Apsara bijna een verloren gegane kunst want alle danseressen waren door de Rode Khmer vermoord omdat ze een opleiding hadden genoten.

De ontzettend trage en uiterst elegante bewegingen van de danseressen zijn fascinerend om te zien. Jammer alleen dat ons uitzicht voortdurend werd belemmerd door mensen uit het publiek die door de smalle gangpaden naar voren kwamen om vooraan uitgebreid foto’s te gaan staan maken…

24 november – Siem Reap

VCR-015

Een vrije dag! We besloten vandaag lekker rustig aan te doen, te beginnen met een wandeling door het stadje. Daarna hebben we lekker een poosje bij het zwembadje gezeten en in de loop van de middag bezochten de nabijgelegen markt nog maar weer eens. Om een beetje bij te komen van alle vermoeienissen dronken we ook nog een biertje op een van de terrassen in Pub Street, voor de somma van 50 dollarcent voor een halve liter…

s Avonds gingen we weer met zowat de hele groep naar een Frans restaurant om eens lekker exclusief te eten. Alleen de steak van Willem bleek niet te nassen, de rest had het een stuk beter getroffen. De rekening was schandalig hoog, wat geen wonder was want er gingen ook nog een paar flessen wijn doorheen, en er moest dus per persoon wel twintig euro worden afgedokt.

Daarna gingen we weer richting de avondmarkt, maar dat was hoofdzakelijk vanwege de gezellige bar…

25 november – Van Siem Reap naar Bangkok

VCR-016

Vandaag gingen we alweer vroeg op pad voor de rit naar Bangkok, en dat was met twee mensen minder dan gepland. Fred en Elly waren de vorige dag met nog twee stellen per Tuk-Tuk een paar verder weg gelegen tempels gaan bezoeken, en letterlijk bij de laatste trede van de laatste trap van de laatste tempel ging het mis.

Elly verstapte zich doordat ze op een losse steen ging staan en brak haar enkel op twee plaatsen. Ze werd naar het ziekenhuis in Siem Reap gebracht waar ze de volgende dag zou worden geopereerd. Het zou zeker nog een week duren voordat ze zou kunnen worden vervoerd en ze zou ook regelrecht naar Nederland worden teruggevlogen. Fred bleef uiteraard bij haar, dus we moesten ze zonder afscheid te kunnen nemen achter laten in Siem Reap.

We maakten onderweg weer verscheidene stops, om een kudde buffels te fotograferen, vissers die aan het vissen waren, en voor een sanitaire stop bij een potten- bakkerswinkeltje. Halverwege de grens stopten we om een dorpje te bezoeken waar we alle in de hotels verzamelde zeepjes en shampoo uitdeelden. Deze mensen zijn zo straatarm dat ze zich dit zelf met geen mogelijkheid kunnen veroorloven en ze waren dan ook blij met ons bezoek en de kleine gaven.

We waren nauwelijks weer onderweg toen we problemen kregen met de bus, de rem van het linkerachterwiel bleef hangen en dat veroorzaakte stank en een vieze walm. Om te voorkomen dat de rem in brand zou vliegen stopte onze chauffeur bij een watertje en gooide een paar emmers over het wiel en de rem. Dat hielp natuurlijk maar tijdelijk, want meteen na de eerste keer remmen zat de boel weer vast. Deze keer ging de chauffeur na het afkoelen met de nodige emmers water onder de bus om te kijken of hij het provisorisch repareren kon.

Het enige alternatief was een nieuwe bus laten komen vanuit Siem Reap, maar dat zou zeker drie uur gaan duren en ons hele reisschema in de war gooien. We gingen dus verder maar de reparatie had helemaal niks geholpen. In overleg met de reisleiders en ons besloot de chauffeur door te rijden in de hoop zo min mogelijk te remmen, en als dat toch was gebeurd dan werd de vastgelopen rem gekoeld met emmers water.

Zo maakten we de nodige onverwachte tussenstops en de laatste kilometers naar de grens werden aan de hand van de kilometer paaltjes afgeteld. De chauffeur reed zonder vaart te minderen door, luid toeterend om alle verkeer voor ons aan de kant te laten gaan zodat hij niet hoefde te remmen. En hoewel een uur later dan gepland haalden we toch de grens, waar we de chauffeur een extra dikke fooi gaven. Het had hem tenslotte twee overhemden en waarschijnlijk ook zijn broek gekost om ons bij de grens te krijgen.

Bij de grens was het een komen en gaan van mensen, die veelal lopend de grens oversteken met grote huifkarren en volgepakte karren vol handelswaar, fascinerend om te zien. Ook wij moesten lopend de grens over, terwijl onze koffers op karren werd overgesjouwd.

Aan de Thaise kant van de grens stond een hele luxe bus op ons te wachten en konden we de reis zonder problemen vervolgen. Aan het eind van de middag hielden we nog even halt bij een groentemarkt maar omdat we al ruim te laat waren en er een diner in het hotel voor ons was besproken reden we al snel verder naar Bangkok.

Onze Thaise chauffeur was blijkbaar vastbesloten om ons op tijd voor het diner af te leveren want het laatste stuk reed hij als een dolle door het drukke verkeer van de stad. Naast ons keken we meters de diepte in want we reden op de fly-overs die boven de gewone wegen liggen in Bangkok, maar alles ging goed en we bereikten veilig het Bangkok Palace hotel.

Daar stond inderdaad onze tafel al te wachten en konden we gelijk aan het buffet. En daarna uiteraard nog even naar de bar van het hotel voor een afzakkertje…

26 november – Bangkok

VCR-017

Een hele vrij te besteden in Bangkok!

We gingen samen met Dirk en Anja de stad in, met als eerste doel het winkelcentrum MBK. De wandeling daarheen bleek toch iets langer dan verwacht maar we kwamen er toch. Omdat we aan de vroege kant aankwamen waren veel winkels nog dicht of gingen net open, dus we begonnen maar met een bakkie koffie. toen we het winkelcentrum verlieten kwamen we langs een plek waar een felicitatie register lag voor de Thaise koning Bhumibol die begin december zijn 86e verjaardag zou vieren. Anja schreef er namens ons een boodschap in.

We wilden daarna naar Chinatown per Tuk-Tuk, en we vonden er twee voor de uitgang van het MBK. Wij stapten in de ene die er meteen als een speer vandoor ging. Achterom kijkend we de Tuk-Tuk met Dirk en Anja niet achter ons aankomen, en we maanden onze chauffeur dus om te stoppen. Na enig wachten kwam de Tuk-Tuk met Anja en Dirk en het bleek dat die aangehouden was door de politie omdat ze helemaal niet buiten het MBK hadden mogen staan. Gierend van de lach ging onze chauffeur er weer vandoor, en door de vreemde capriolen waren we dus op een geven moment die van Dirk en Anja weer kwijt. Stom toevallig zagen we ze terug in het drukke verkeer en we bereikten uiteindelijk veilig Chinatown.

Na wat rondgewandeld te hebben namen we een taxi terug naar het MBK vanwaar we op zoek gingen naar een restaurant om te lunchen. Na de lunch wandelden we terug naar het hotel maar halverwege lieten we ons overhalen om een voetmassage te nemen. Het was heerlijk om een uurtje je vermoeide voeten te laten masseren, en het kostte nog belachelijk weinig ook.

We wandelden na de massage terug naar het hotel want die avond hadden we met de hele groep een dinner cruise, die ook het afscheidsdiner zou zijn want de volgende dag zou de groep opgesplitst gaan worden in Hua Hin over verschillende resorts. We liepen alleen verkeerd waardoor we nog maar net op tijd en toch weer met zere voeten aankwamen in het hotel.

De dinner cruise was gezellig, alleen jammer dat de groep over twee tafels verspreid was. Er zaten ook andere groepen aan boord dus het was ook wat massaler dan we ons hadden voorgesteld. Onderweg was er een dansvoorstelling, alleen waren deze dansers lang niet zo goed als de Apsara danseressen die we in Siem Reap hadden gezien.

27 november – Van Bangkok naar Hua Hin

VCR-018

We vertrokken vanuit Bangkok met de bus naar de ruim tweehonderd kilometer zuidelijker gelegen badplaatsen Cha-am en Hua Hin, gelegen aan de Golf van Siam. We namen voor het vertrek afscheid van onze meer dan uitstekende gids Shao Lan die niet verder met ons mee ging, zij zou die avond terug vliegen naar Nederland.

En er waren nog twee mensen minder aan boord van de bus want we vertrokken ook zonder Bas en Eefje. Eefje was gisteravond aan boord van het dinner cruise schip ziek geworden en dat was in de loop van de avond en nacht alleen maar verergerd. Ze zouden kijken hoe het ging en dan eventueel per taxi nog naar Hua Hin komen als het later op de dag met Eefje beter zou gaan.

Het was ook voor de rest van de groep de laatste dag samen, want een aantal mensen zou de laatste vakantiedagen verblijven in het hotel Long Beach in Cha-am, terwijl de rest verbleef in het 25 kilometer verderop gelegen Hua Hin in het Anantara resort of, zoals wij, in het Marriott resort.

Na een ruim vier uur durende busrit kwamen we aan bij het Long Beach hotel in Cha-am waar we afscheid namen van Christien en Jan, Dirk en Anja, en Inez. De bus reed verder naar Hua Hin waar we eerst stopten bij het Anantara resort waar Pieter en Yvonne ons verlieten, en uiteindelijk kwamen we aan bij het Marriott resort waar behalve wijzelf ook Jan en Ada, Herman en Anneke, en Jaques en Jaqueline nog een paar dagen zouden verblijven.

Wij hadden een verlenging geboekt dus in plaats van twee hebben wij vier dagen aan het strand. Het Marriott resort was luxe en comfortabel, voorzien van verscheidene bars en restaurantjes, op loopafstand van het centrum van Hua Hin en last but not least direct gelegen aan het strand. Het was hier wel uit te houden….

s Avonds bezochten we de avondmarkt schuin tegenover het resort maar dat viel een beetje tegen, heel erg toeristisch en weinig leuks. Verderop vonden we na enig zoeken een paar leuke straatjes vol met restaurantjes en bars, dus ook dat zat voor de komende dagen wel snor.

28-30 november – Hua Hin

VCR-019

We brachten drie dagen dagen door liggend op een heerlijk ligbed op het terras aan het strand. Af en toe een consumptie, wat eten, en ’s avonds naar Hua Hin om daar wat te eten.

Op zaterdagavond de 28e hadden we afgesproken met Dirk en Anja en Pieter en Yvonne, ze zouden alle vier naar het Marriott komen vanwaar we dan naar Hua Hin zouden lopen om daar samen wat te eten, als afscheidsdiner. Het werd erg gezellig en we besloten met een ijsje, het eerste echte ijsje deze vakantie! Nou ja, een Cornetto bij het paleis in Phnom Penh niet meegerekend. Daarna namen we afscheid, Dirk en Anja hadden een auto geregeld die ze terug zou brengen naar Cha-am en ze namen Pieter en Yvonne mee om ze even verderop bij het Anantara resort af te zetten.

Maandagmiddag hadden we gereserveerd in de Spa van het hotel voor een uitgebreide Thaise massage. Het was in het resort een stuk duurder dan in de talloze gelegenheden in de stad zelf maar het was dan ook helemaal perfect. We werden ontvangen met thee en kregen uitgebreide voorlichting en aanbevelingen aan de hand waarvan onze “behandeling” werd vastgesteld. We kozen allebei voor de ontspannende massage, en nadat we ons in een soort pyjama hadden omgekleed werden we allebei onder handen genomen door een Thais meisje.

Nou lijkt het heel interessant, zo’n Thaise schone die over je lijf kruipt, maar wanneer ze daarbij met haar ellebogen over je rug tijgert dan praat je wel anders… Wel erg lekker trouwens, na een uurtje ben je echt helemaal “los” en ontspannen, een aanrader dus!

Onze laatste avond in het Marriott besloten we om niet naar Hua Hin te gaan maar om in het resort wat te eten. De eend van Riet was heerlijk maar het gerecht van Willem was een totale misser (eigen schuld, niet goed gekeken naar de samenstelling), en daar bovenop kwamen nog de vele muggenbulten als gevolg van het niet Deeten. Stom, want we hadden de hele vakantie trouw Deet gesmeerd en eigenlijk nauwelijks last gehad, maar ja…

En het was die avond natuurlijk weer pakken geblazen. We zouden pas om twaalf uur opgehaald worden dus we hadden in principe tijd zat, maar we hadden geen zin om alles op het laatste nippertje te doen dus stonden onze koffers aan het eind van de avond al vrijwel klaar voor vertrek.

1 december – Van Hua Hin naar Bangkok

VCR-020

We hadden eigenlijk nog wel tijd om naar het strand te gaan die ochtend maar veel zin hadden we daar niet meer in. We besloten lekker laat en op ons gemak te gaan ontbijten, nog wat te lezen op het balkon en dan bijtijds uit te checken en afscheid te nemen van de paar reisgenoten die nog in het resort waren.

Dat laatste ging niet door, want toen we om kwart voor twaalf uitcheckten kregen we te horen dat onze taxibus er al was en we konden dus gelijk vertrekken. We waren de enige passagiers, en het bleek dat er bij de andere resorts niemand meer werd opgepikt dus we bleven ook de enige passagiers.

Ruim op tijd werden we afgezet op de luchthaven van Bangkok, zodat we lekker de tijd hadden om na het inchecken, het afgeven van de bagage, de paspoortcontrole en de security checks nog wat te eten (Burger King!) en te winkelen.

We vertrokken precies op tijd naar Hong Kong waar we anderhalf uur de tijd hadden tot onze vlucht naar Amsterdam. Niet erg lang, maar dat kwam best uit want veel winkels en restaurants waren op de luchthaven van Hong Kong al dicht en er viel dus niet veel meer te beleven. Bovendien hebben we op de terugreis nooit zin in lange onderbrekingen, we willen gewoon naar huis.

Precies op tijd kwamen we de volgende ochtend aan op Schiphol, waar Martin ons stond op te wachten. En wat we al verwacht hadden, het was er KOUD!!!…

Foto’s Vietnam, Cambodja, Thailand

De foto’s van deze vakantie kun je zien via albums op een andere website. Omdat het er zoveel zijn heb ik ze verdeeld over meerdere albums waar je automatisch naar toe gaat als je op een van deze titels klikt:

Zo kun je de foto’s bekijken:

Als je op een van de bovenstaande links hebt geklikt kom je op de eerste pagina met de foto’s van dat album. De foto’s worden getoond in klein formaat, rechts onderaan je scherm kun je door de pagina’s met foto’s bladeren door op de paginanummers te klikken:

CPG_Pic1

Als je een bepaalde foto in het groot wilt bekijken dan kan dat door er simpelweg op te klikken.

Als een foto groot in beeld is kun je vanaf die foto ook een diashow starten door middel van de meest rechtse van de drie buttons die zichtbaar zijn links bovenaan de foto:

CPG_Pic21

Als de diashow is gestart zie je rechts beneden de foto’s buttons waar je op kunt klikken om de diashow te (her)starten, te pauzeren en te stoppen.

Veel kijkplezier!