Op de bus wachten

Zoals ik al had verteld neem ik ’s middags na de lunch vrijwel altijd de bus terug naar het fabrieksterrein omdat met de huidige temperaturen (het was vandaag weer 51 graden) twee keer dat stuk lopen een beetje teveel van het goeie is. Niet eens omdat ik het niet vol zou houden maar omdat ik geen zin heb om de hele middag met een nat overhemd achter mijn bureau te zitten. Komt nog bij dat in de kamer waar ik zit de aanwezige Irakezen de gewoonte hebben om de airco op temperaturen onder de twintig graden te zetten en het dus af en toe gewoon koud binnen is…

Na de lunch loop ik dus naar de bushalte die je op de foto hebt kunnen zien bij de blog van 30 juli. Daar staat de enige overdekte rook- en hangplek van het kamp en daar stonden tot voor kort dezelfde houten banken als op de overige plekken, maar zoals je op de foto hiernaast kunt zien zijn de banken vervangen door twee meer comfortabele tuinstellen.

Hoewel je daar uit de zon zit is het er deze tijd van het jaar bloedgeslagen heet maar het is wel de meest ideale plek om de bus te zien aankomen. En dat kun je weer zien op de onderstaande foto waar de bus net aankomt bij de halte naast het restaurant om een volgende lading lunchers te laten uitstappen.

Er lijkt vooralsnog nog steeds geen eind te komen aan de sprinkhanenplaag. Vanmorgen bij het kantoorgebouw was het zelfs weer een stuk erger dan gisteren, niet alleen de hele hal lag nu vol maar ook in onze kamer (toch een meter of tien van de voordeur) lag een aanzienlijk aantal lijken. En vanavond had ik er voor de tweede keer een in mijn badkamer. Niet dat ze gevaarlijk zijn of zo maar ik wil geen rondhopsende sprinkhanen in mijn kamer als ik lig te slapen. Helaas voor de indringer, maar dan had-ie maar buiten moeten blijven…