Het gaat de laatste tijd niet goed met Paula. Riet en ik maakten ons al een tijdje ongerust over het feit dat ze steeds magerder werd en sinds twee dagen laat ze ook haar eten staan. Gisteren is Riet dan ook naar de dierenarts gegaan en die constateerde dat er inderdaad iets mis is met Paula. Ze was inderdaad in een paar maanden tijd ruim een pond afgevallen, maar wat er precies mis is moest een tweede onderzoek (onder narcose) vandaag uitwijzen.

Ik geef toe dat ik heel erg ongerust was en vanmorgen toen ik naar mijn werk ging nam ik eigenlijk stilletjes afscheid van onze Paula, want ik was er min of meer van overtuigd dat ik haar niet meer terug zou zien. Het beestje is tenslotte al bijna vijftien jaar oud en dat is een leeftijd waarop er voor een kat als er echt iets ernstigs aan de hand is meestal niets meer aan te doen is.

Maar dat was niet het geval, Paula is wel ziek maar er is gelukkig iets aan te doen. Ze heeft een te snel werkende schildklier (wat haar gewichtsverlies verklaart), ze was uitgedroogd en ze had drie rotte kiezen. Die kiezen zijn getrokken, ze heeft zes uur aan een infuus gelegen voor die uitdroging en ze heeft medicijnen voor haar schildklier. Verder mag ze alles eten wat ze maar lust want ze moet aansterken en weer wat zwaarder worden. 

Toen ze vanmiddag weer thuis was, was ze nog helemaal gammel van de narcose maar inmiddels gaat het al weer goed. Wat dat eten betreft, dat doet ze op dit moment nog niet, wat te begrijpen is na het trekken van die kiezen en de hechtingen in haar bek. Hopen maar dat ze snel opknapt en haar eetlust weer terug krijgt.