Hoewel vandaag dus officieel al mijn eerste vrije dag is ben ik vanmorgen toch maar gewoon naar kantoor gegaan want mijn vlucht vertrekt pas tegen half vijf en het konvooi naar de luchthaven vertrekt pas om een uur uit KAZ. Om nou de hele ochtend op mijn kamer te gaan zitten wachten is ook zo wat, dan kan ik net zo goed nog een paar uur naar kantoor gaan. De tijd schiet tenminste op en je bent nog even nuttig bezig.

Onderweg lopend zag ik dat de grote partytent waarvan gistermiddag het frame nog op de grond lag bij de fabriek nu overeind stond. Deze tent is bedoeld voor een feestje ter ere van het vijf-jarig bestaan van het bedrijf, waar ik dus niet bij kan zijn. Om eerlijk te zijn weet ik niet eens wanneer het feest precies is maar het zal wel binnen een paar dagen gaan plaatsvinden vermoed ik.

Om kwart voor elf vertrok ik van kantoor en wandelde op mijn gemak terug naar het KAZ kamp waar ik op mijn kamer de laatste hand legde aan het inpakken van mijn bagage en het opruimen van de kamer. Er was voor vertrek nog zelfs ruim de tijd voor de lunch en om kwart voor een meldde ik me bij het vertrekpunt van het konvooi waar alle bussen al klaar stonden.

De reis naar de luchthaven was zoals gewoonlijk hobbelig en eentonig, de controles voor en op de luchthaven weer veelvuldig en irritant maar eenmaal aangekomen bij de gate kon ik tot mijn verrassing meteen aanschuiven in de rij voor het boarden. Na de laatste controle moesten we nog een half uur wachten in de wachtruimte voor de gate waar ik in gesprek raakte met een Engelsman die op Cyprus woonde, hij werkte als contractor voor ons bedrijf en zijn taak was het opruimen van landmijnen.

De vlucht zelf naar Dubai verliep zoals verwacht vlot en zonder bijzonderheden. Aangekomen in Dubai was ik rap door alle controles heen doordat ik tegenwoordig gebruik kan maken van de elektronische poorten voor de paspoortcontrole. Mijn koffer ging direct door in het vliegtuig naar Amsterdam dus ik kon gelijk doorlopen naar de balie van Emirates bij de uitgang waar ik mijn hotel bevestigde en een briefje kreeg voor de taxi die me er naar toe zou brengen.

In de rij voor de balie werd ik op mijn schouder getikt door Paul, een Engelsman waar ik een paar vluchten geleden naast had gezeten en een gezellig gesprek mee had gehad. Sinds die keer komen we elkaar bij iedere heen- en terugreis tegen want hij zit op hetzelfde schema als ik. Paul is getrouwd met een Nederlandse en woont in Dronten, en het was leuk hem weer te zien. In het Le Meridien hotel, waar we op kosten van Emirates verblijven omdat we een overstaptijd hebben van meer dan zes uur, kwam ik hem weer tegen en hebben we weer even bijgepraat. Helaas had hij al een afspraak met zijn eigen werkgever om wat te gaan drinken maar we spraken af bij een volgende gelegenheid een biertje te gaan drinken.

Morgenochtend om half zes krijg ik een wake-up call want om zes uur zal een taxi me naar de luchthaven brengen. Ik hoop alleen wel dat ik deze keer beter slaap dan de vorige keer in dit hotel…