Ik heb beter geslapen dan de vorige keer in dit hotel maar het hield nog steeds niet over. Ik heb moeite met zo’n pudding-matras waarin je helemaal wegzakt en met die zachte kussens waar je totaal geen steun aan hebt. Ik was dan ook regelmatig wakker en halverwege de nacht heb ik het dekbed nog uit de hoes geschud. Wat bezielt al die hotels in deze regio toch om een dekbed op de bedden te leggen waarmee je ook de nacht in Alaska zou kunnen doorkomen?

Hoe dan ook, ik was om vijf uur vanmorgen klaarwakker dus toen ik mijn wake-up call kreeg zat ik al gewassen en aangekleed te wachten. De taxi was er al even voor zevenen en ik werd dus ruim op tijd, samen met een gezelschap luidruchtige Afrikanen naar de luchthaven gebracht. Weer hing alles daar heel vlot want ik hoefde niet meer in te checken en na het kopen van de verplichte slof Marlboro voor Riet ging ik naar de business lounge. Ik had daar ruimschoots de tijd voor een scheerbeurt (het hotel verzag de gasten niet van scheerspullen) en een bak koffie met een muffin.

De vlucht ging vroeg boarden maar eenmaal aan boord was het lang wachten voor het eigenlijke vertrek want hoewel we op tijd werden “afgeduwd” was het lang taxiën naar de startbaan en daar aangekomen moesten we aansluiten in een rij wachtende vliegtuigen voor het opstijgen.

De vlucht zelf verliep probleemloos, ik keek tussen het ontbijt en de lunch twee films (“The Equalizer 2” en “Break in”) en nog wat afleveringen van The Big Bang Theory totdat de landing werd ingezet. Ook op Schiphol was het weer lang taxiën want we landden deze keer op de Polderbaan. Er was doordat ik stevig door had gelopen nog geen lange wachtrij bij de paspoortcontrole en ook mijn koffer kwam heel snel van de band.

Bij de uitgang na de douane stond rechts de lange rij met wachtende taxi-chauffeurs van Emirates al te wachten en lopend langs de rij zag ik het bordje met mijn naam erop. Het was niet druk onderweg dus na de taxirit stapte ik om half twee ons huis aan de Bankijkerweg binnen. Ik ben weer thuis!