Voordat we op vakantie gingen hadden we al gemerkt dat het niet helemaal goed ging met Paula. Ze at haar gewone voer maar half of helemaal niet op terwijl ze de week daarvoor hetzelfde voer nog gretig had opgegeten. We hadden onze oppas Joelle dus al gevraagd om het een beetje in de gaten te houden en haar alles te voeren wat ze maar wilde eten. Dat deden we eigenlijk toch al een tijdje als ze haar gewone voer niet wilde eten, en speciaal daarvoor hadden we altijd pakjes met plakken kipfilet en ham in huis waar ze wel gek op was.

Thuis gekomen van vakantie schrokken we ervan hoe mager Paula was geworden in twee weken tijd en Joelle vertelde dat ze ondanks al haar pogingen met name de laatste week helemaal niets meer had gegeten. Riet belde meteen naar de dierenarts om een afspraak te maken en die was vanmorgen.

De dierenarts constateerde eigenlijk dezelfde verschijnselen als anderhalf jaar geleden toen Paula exact hetzelfde gedrag vertoonde, niet meer willen eten en ze bleek helemaal uitgedroogd. Maar verder constateerde de dierenarts geen pijn en hij stelde dan ook voor om Paula dezelfde behandeling te geven als anderhalf jaar geleden, alleen kreeg ze deze keer geen twee maar zelfs drie onderhuidse spuiten met gedistilleerd water. Dat zou de uitdroging moeten verhelpen en samen met een versterkende injectie zou ze dan weer moeten gaan eten.

Thuis gekomen merkten we er nog weinig van, al lukte het wel om haar een paar stukjes gerookte makreel te laten eten. Verder zagen we hoe zwak ze inmiddels was want ze kon nauwelijks meer op de bank of bij mij op schoot springen. Wel ging ze nog regelmatig naar buiten om uit de plantenbakken te drinken, al liep ze wel erg stram.

Hopelijk slaat de behandeling alsnog aan, we hebben in ieder geval al een afspraak voor morgen middag bij de dierenarts voor nog een paar van die waterinjecties en verder kunnen we alleen maar hopen.