Vanmorgen heel vroeg werd ik wakker toen mijn telefoon begon te piepen. Normaal gesproken zie ik dan iets van een bericht op het scherm maar er was niets te zien. Ik viel weer in slaap maar werd even later weer wakker toen een van de plafondlichten op mijn kamer spontaan aanging. Het duurde even voor ik zo wakker was dat ik doorhad dat het de noodverlichting was, want verder werkte er niets meer omdat de stroom was uitgevallen. Na misschien een halve minuut sprong het licht even spontaan weer uit toen de stroom weer terug kwam. De piep van mijn telefoon was nu verklaard, die gaf gewoon aan dat er weer een koppeling was met de oplader.

Dit onwelkome voorval herhaalde zich vlak daarna nog twee keer en bij de laatste keer vroeg ik me af of het niet beter was om mijn bed maar uit te gaan, want het was ondertussen al vijf voor vijf. Twijfelen is gaan maar dat gold niet voor mij, ik ben weer in slaap gevallen en werd een kwartier later hardhandig wakker doordat mijn wekker afging (eigenlijk moet ik zeggen de Wekker-App op mijn telefoon). Dat was trouwens de eerste keer deze shift want normaal gesproken ben ik altijd een paar minuten voor de wekker al wakker.

Buiten gekomen op weg naar het ontbijt zag ik dat de stroomstoring nog steeds niet helemaal was opgelost want de straatverlichting werkte niet en het kamp was dan ook grotendeels in duisternis gehuld. Alleen het pad vanaf ons gebouw heeft aparte verlichting die wel werkte, maar rond het restaurant was alles aardedonker. Mijn makkers die in de barakken aan de andere kant van het kamp hun kamer hebben stonden buiten echt in het volslagen donker hoorde ik later, die moesten zowat op de tast naar het restaurant.

Gelukkig brandde daar binnen licht en ook het ontbijt zelf bleek niet geleden te hebben onder de stroomuitvallen. Alleen toen ik net bij de persmachine stond voor mijn glaasje sinaasappelsap viel de stroom weer helemaal uit. Ook deze keer duurde het maar kort en kon ik alsnog mijn sapje tappen, maar de broodrooster was niet meer aan de praat te krijgen en ik moest het dus doen met half getoast brood. Nou ja, de omelet maakte een hoop goed…

Ook de wandeling naar kantoor verliep voor een groot deel in het duister want op de weg langs de fabriek was de straatverlichting uit. Bij de uitgang van het kamp, waar het parkeerterrein is van de auto’s en bussen van onze beveiliging, hadden ze van een rij auto’s de koplampen aangezet zodat er nog een beetje zicht was.

Een beetje wrang is het allemaal wel als je bedenkt dat we onze eigen energiecentrale op het terrein hebben, gestookt met ons eigen gas…