Mensen komen en mensen gaan op dit moment in een redelijk hoog tempo. Er zijn nogal veel mensen op dit moment aan het einde van hun maximum contract van vijf jaar en moeten dus vertrekken, maar er zijn ook mensen die weggaan om persoonlijke redenen zoals mijn maatje Aziz.

Zijn vertrek is morgen, en daarom hadden onze Irakese collega’s voor vandaag een afscheidsontbijt georganiseerd. Het tijdstip kwart over negen was voor ons expats een beetje ongunstig, want de meeste van ons hebben dan allang ons ontbijt achter de knopen, maar voor de gezelligheid waren we toch allemaal aanwezig. Het ging tenslotte meer om het afscheid van Aziz dan om het ontbijt zelf, maar alles zag er zo lekker uit dat de meeste van ons toch ook nog wel effe wat weg snaaiden.

Ikzelf kon het niet laten om een ruitvormig plat brood te eten waar ik, na het opengescheurd te hebben, een soort van gehakt in had gestopt. Ja, zo gaat dat hier, alles gewoon met je handen, maar lekker was het wel! 

Wat het weer betreft hadden we een beetje een dipje. Waar de temperatuur gisteren nog opliep tot negenenveertig graden (de aangekondigde vijftig werd dus net niet gehaald) was het vandaag met vijfenveertig een stuk frisser. Dat kwam omdat er rond het middaguur plotseling bewolking kwam opzetten, die in de loop van de middag trouwens weer snel verdween. Er stond ook een tamelijk harde wind, we moesten zowat onze hoeden vasthouden…