Vandaag zaten de vier weken verlof er al weer op. Gisteren heb ik mijn bagage al weer klaar gezet waarbij de belangrijkste wijziging ten opzichte van de standaard bagage was dat ik mijn rolkoffer deze keer thuis laat en in plaats daarvan een wat grotere sporttas meeneem. Dat is noodzakelijk omdat ik een soort klaptafeltje heb gekocht om een laptop op te zetten (handig voor als je in een stoel zit of voor in bed) en dat was te groot voor mijn rolkoffer.

Om half elf in de ochtend werd ik gebeld door de Emirates Chauffeur Service met de mededeling dat ik om tien voor zeven zou worden opgepikt. Dat was een geruststelling want bij mijn vorige vertrek bleek er geen vervoer geregeld te zijn en toen ik belde was het te laat om dat alsnog te doen. Deze keer was het dus wel goed gegaan en de auto kwam ruim op tijd, een kwartier van tevoren al zoals verwacht, voorrijden. Vrijwel altijd vraagt de chauffeur onderweg waar de reis naar toe is en ook vrijwel altijd weten ze al precies wat ik ga doen als ik zeg “Irak”. “Oh, Shell,” is vaak het antwoord, of “Weer aan het werk voor weken?”. Blijkbaar vervoeren ze regelmatig spraakzame collega’s met dezelfde bestemming…

Ik had op Schiphol grote drukte verwacht omdat de vakantietijd is begonnen maar het was juist ongewoon rustig. Ik kon overal zo doorlopen en aangekomen bij de security-check was ik zelfs gelijk aan de beurt, ik had nog niet eens de tijd gehad om zoals ik altijd vooraf doe mijn horloge en telefoon in mijn rugzak te stoppen. De vlucht vertrekt vooralsnog zonder oponthoud, ik hoop dat ik onderweg een beetje kan slapen en als alles goed gaat ben ik morgenochtend rond half zeven in Dubai.