De sprinkhanenplaag duurt onverminderd voort. Nu al voor de derde ochtend lagen de ingang en de hal van het IT-gebouw bezaaid met dooie sprinkhanen, en het worden er niet minder maar juist steeds meer lijkt het wel. De oorzaak lijkt simpel, het gespoten vergif lijkt langzaamaan zijn effect te verliezen en dat is merkbaar omdat er tussen de lijken steeds meer zitten die nog leven.

Even iets heel anders, ik keek een dag of wat geleden eens op de site van LinkedIn. Voor degenen die dat niet kennen, dat is net zoiets als Facebook maar dan alleen gerelateerd aan je werk, zeg maar een soort professionele Facebook. Ik zag daar het bericht dat Brian Balsdon, een ouwe maat uit Kuala Lumpur waar ik een tijd mee heb samengewerkt op het Malampaya project in zowel Kuala Lumpur als Manila, inmiddels zeven jaar bij een ander bedrijf werkzaam is. Verscheidene mensen hadden op dat bericht al gereageerd met een felicitatie, net zoals dat op Facebook ook gebeurd. Maar mijn oog viel op het antwoord van een andere ouwe maat uit dezelfde tijd en die meldde tot mijn grote schrik en verdriet dat Brian overleden is, en ik hoorde bij navraag dat dat al vijf jaar geleden is.

Ik herinner me Brian als een joviale kerel, iets ouder dan ik, waarmee ik toen ik in Kuala Lumpur werkte regelmatig de rookplek opzocht (ik rookte toen nog) om een sigaretje weg te paffen. Hij was een groot liefhebber van James Bond en had daar een enorme verzameling memorabilia van. Mede daardoor was een andere niet alledaagse hobby ontstaan, het verzamelen van horloges. Wat ik niet wist namelijk is dat James Bond niet alleen in iedere film een bijzondere (gesponsorde) auto heeft maar ook altijd een speciaal gemaakt horloge draagt wat later in een beperkte oplage op de markt wordt gebracht.

Brian was begonnen die James Bond horloges te verzamelen maar gaandeweg ook andere, veelal dure, merkhorloges van onder andere Hublot, Rolex, Patek Philippe, Audemars Piguet, Chopard en meer van dat moois. Zijn collectie besloeg op dat moment meer dan honderdvijftig van die dure merkhorloges en het was zelfs zo dat de juweliers uit Kuala Lumpur hem uitnodigden op gelegenheden waarbij merkhorloges in besloten kring te koop werden aangeboden of wanneer er een nieuw model werd uitgebracht. Ik heb door Brian iets van die tic meegekregen want ik ben ook geïnteresseerd geraakt in mooie horloges, alleen is mijn eigen verzameling nog maar heel klein (drie stuks, de Omega van Riet niet meegerekend).

Na Kuala Lumpur heb ik Brian nog een paar keer in Manila ontmoet nadat we daar naartoe waren verhuisd maar nadat hij bij het Malampaya -project was vertrokken heb ik hem niets meer van hem gehoord. Tot dit ontzettend trieste bericht op LinkedIn. Merkwaardig toch eigenlijk, je staat op een of meerdere sociale media sites, maar als je er niet meer bent en niemand je gegevens opruimt blijf je daar dus gewoon als het ware voortleven. En dan krijg je van die ongelukkige berichten zoals dit. Brian, rust zacht.